ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Υπόθεση Αρ. 97/98

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Νίκου Κοκκινοτριμιθιώτη εκ Λευκωσίας

Αιτητή

και

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Καθ΄ων η αίτηση

--------------

4 Αυγούστου 1999

Για τον Αιτητή: κ. Μ. Κλεόπας.

Για τους Καθ΄ων η Αίτηση: κα. Τζ. Καρακάννα.

-----------------------

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Ο Αιτητής κ. Κοκκινοτριμιθιώτης προσβάλλει την απόφαση της ΕΔΥ η οποία του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 22.1.1998 και με την οποία μετετέθη από τα κεντρικά γραφεία του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως στη Λευκωσία στο Επαρχιακό Γραφείο του Τμήματος στην Πάφο.

Το ιστορικό της υπόθεσης αρχίζει με επιστολή του Διευθυντή του Τμήματος προς τον κ. Κοκκινοτριμιθιώτη ημερομηνίας 20.10.1997 με την οποία τον πληροφορούσε ότι, λαμβάνοντας υπ΄όψη την πρόσφατη προαγωγή του στη θέση Ανώτερου Λειτουργού και τις υπηρεσιακές ανάγκες του Τμήματος, προτίθετο να εισηγηθεί στην ΕΔΥ την πιο πάνω μετάθεση του, ζητώντας να έχει προηγουμένως τις ενδεχόμενες ενστάσεις ή παρατηρήσεις του. Ο κ. Κοκκινοτριμιθιώτης ανταποκρίθηκε με επιστολή ημερομηνίας 26.10.1997 φέροντας ένσταση για τους ακόλουθους λόγους:

1. Η μετάθεση του στην Πάφο θα εξυπάκουε και τη μετοίκηση του εκεί, πράγμα που δεν το επέτρεπε η οικογενειακή του κατάσταση αφού (α) η σύζυγος του ήταν δημόσιος υπάλληλος στο ίδιο Τμήμα στη Λευκωσία, (β) είχε δύο παιδιά ηλικίας 6½ ετών τα οποία επέβλεπαν συγγενικά πρόσωπα όταν ο ίδιος και η σύζυγος του ήσαν στην εργασία τους, και μάλιστα το ένα είχε εκ γενετής οφθαλμολογικό πρόβλημα και παρακολουθείτο συνεχώς από οφθαλμίατρο και ορθοοπτικό στη Λευκωσία, (γ) μαζί τους διέμενε και ο πενθερός του ο οποίος ήταν ηλικιωμένος και αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας παρακολουθούμενος από ιατρούς στη Λευκωσία.

2. Η μετάθεση και μετοίκηση του στην Πάφο θα του δημιουργούσε ανυπέρβλητο οικονομικό πρόβλημα σε σχέση και με την ήδη δεινή οικονομική κατάσταση της οικογένειας.

3. Προγραμμάτιζε συμμετοχή του σε πρόγραμμα του Μεσογειακού Ινστιτούτου Διεύθυνσης από τον Ιανουάριο 1998 μέχρι το Δεκέμβριο 1999 στη Λευκωσία, με παρακολούθηση τρεις φορές την εβδομάδα, και σε περίπτωση μετάθεσης του η συμμετοχή του σε αυτό θα ήταν αδύνατη.

4. Η μετάθεση του θα συνιστούσε άνιση μεταχείριση και δυσμενή διάκριση απέναντι του αφού πολλοί άλλοι λειτουργοί στο Τμήμα που κατείχαν την ίδια θέση δεν μετετέθησαν ποτέ ούτε εκτελούσαν καθήκοντα εκτός Λευκωσίας όπως είχε εκτελέσει ο ίδιος σε βαθμό 40% του χρόνου της υπηρεσίας του στο Τμήμα.

5. Δεν ήταν απαραίτητη η αντικατάσταση από τον ίδιο του Ανώτερου Λειτουργού στην Πάφο, ο οποίος και θα είχε λιγότερες συνέπειες αν έμενε δεδομένου ότι κατοικούσε στη Λεμεσό και δεν είχε οικογενειακές δυσχέρειες όπως ο κ. Κοκκινοτριμιθιώτης.

Άλλη επιστολή των δικηγόρων του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη ημερομηνίας 27.1.1998 σε σχέση με την ένσταση του δεν χρειάζεται να παρατεθεί αφού αυτή εστάλη μετά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης την οποία και μόνη αφορά η προσφυγή.

Ο Διευθυντής προχώρησε να υποβάλει στην ΕΔΥ την πρόταση του για μετάθεση του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη, αναφέροντας ότι θα αντικαταστούσε τον υφιστάμενο Επαρχιακό Λειτουργό Πάφου, και σχολίασε τα αναφερόμενα από τον κ. Κοκκινοτριμιθιώτη στην ένσταση του, τα οποία δεν θεώρησε ως επαρκείς λόγους για να μη γίνει η μετάθεση. Συγκεκριμένα, αναφέρει τα ακόλουθα:

"(α) Οικογενειακοί και οικονομικοί λόγοι:

Παρόλο που οι λόγοι αυτοί είναι κατανοητοί εντούτοις η άποψη του Τμήματος είναι πως τέτοιοι λόγοι δεν πρέπει να υπερισχύουν της υποχρέωσης του κάθε δημόσιου υπάλληλου να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον τόπο που απαιτούν οι εκάστοτε υπηρεσιακές ανάγκες.

(β) Συμμετοχή του σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα

Η πρόθεσή του να συμμετάσχει σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα, δεν αποτελεί επαρκή λόγο για να μη μετατεθεί στο Επαρχιακό Γραφείο Πάφου όπου υπάρχει πραγματική και επείγουσα ανάγκη να τοποθετηθεί νέος Επαρχιακός Λειτουργός.

(γ) Άνιση μεταχείριση και δυσμενής διάκριση σε βάρος του

Ο ισχυρισμός του ότι η σκοπούμενη μετάθεσή του συνιστά άνιση μεταχείριση και δυσμενή διάκριση σε βάρος του δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Και τούτο γιατί κατά τη διάρκεια της δεκατετραετούς υπηρεσίας του στο Τμήμα η μόνη περίοδος που ο κ. Κοκκινοτριμιθιώτης εργάστηκε εκτός έδρας ήταν από το 1991 μέχρι το 1995 (3 ½ χρόνια, περίπου). Κατά την εν λόγω περίοδο, κατά την οποία κατείχε τη θέση Λειτουργού Πολεοδομίας 1ης Τάξεως, εργάστηκε στο Επαρχιακό Γραφείο Αμμοχώστου, στη Λάρνακα. Η αναφερόμενη εκτός έδρας υπηρεσία του συγκρίνεται πολύ ευνοϊκά με την εκτός έδρας υπηρεσία των άλλων Λειτουργών Πολεοδομίας.

Σε σχέση με την αναφορά του ότι και άλλοι Ανώτεροι Λειτουργοί Πολεοδομίας δεν έχουν εργαστεί εκτός έδρας αναφέρεται ότι πράγματι υπάρχουν τέτοιοι Λειτουργοί. Οι Λειτουργοί αυτοί όμως επί του παρόντος δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένοι για να αναλάβουν τα καθήκοντα του Επαρχιακού Λειτουργού σε αντίθεση με τον κ. Κοκκινοτριμιθιώτη, ο οποίος με την πείρα που διαθέτει στον έλεγχο της ανάπτυξης κρίνεται ως ο καταλληλότερος υπό τις περιστάσεις για να αναλάβει τα καθήκοντα του Επαρχιακού Λειτουργού Πάφου.

(δ) Μη αναγκαία η αντικατάσταση του σημερινού Επαρχιακού Λειτουργού Πάφου

Ο σημερινός Επαρχιακός Λειτουργός Πάφου κ. Χριστάκης Σεργίδης, Ανώτερος Λειτουργός Πολεοδομίας, ο οποίος έχει τη μόνιμη διαμονή του στη Λεμεσό, εκτελεί τα καθήκοντα αυτά από τις 10.1.94 μέχρι σήμερα. σημειώνεται ότι ο κ. Σεργίδης εργάστηκε στο Επαρχιακό Γραφείο Πάφου και την περίοδο 11.11.85-1.4.89, εκτελώντας χρέη Επαρχιακού Λειτουργού Πάφου (την εν λόγω περίοδο κατείχε τη θέση Λειτουργού Πολεοδομίας 1ης Τάξεως). Δηλαδή ο κ. Σεργίδης εργάστηκε στο Επαρχιακό Γραφείο Πάφου για 7 χρόνια και 4 μήνες, περίπου. Με βάση τα προαναφερόμενα δεδομένα η αντικατάσταση του κ. Σεργίδη στα καθήκοντά του ως Επαρχιακού Λειτουργού Πάφου, θεωρείται απόλυτα δικαιολογημένη.

Συμπληρωματικά αναφέρεται ότι μετά την πλήρη εφαρμογή του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, από την 1.12.90 και την αναβάθμιση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων των Επαρχιακών Γραφείων του Τμήματος, το πόστο του Επαρχιακού Λειτουργού Πάφου θεωρείται καίριο και σημαντικό και κρίνεται ότι πρέπει να ανατεθεί σε Λειτουργό με πείρα στον έλεγχο της ανάπτυξης. Ο κ. Κοκκινοτριμιθιώτης με την υπηρεσία του στο Επαρχιακό Γραφείο Αμμοχώστου (1991-1995) και στον Κλάδο Ελέγχου Αναπτύξεως, στα Κεντρικά Γραφεία του Τμήματος (1995-σήμερα), θεωρείται ότι διαθέτει την απαιτούμενη πείρα και είναι κατάλληλα προετοιμασμένος για να αναλάβει τα καθήκοντα του Επαρχιακού Λειτουργού Πάφου."

 

Η ΕΔΥ επελήφθη της πρότασης στη συνεδρία της ημερομηνίας 13.1.1998 έχοντας υπ΄όψη και παραθέτοντας την ένσταση του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη και τα σχόλια του Διευθυντή σε αυτή. Αφού έλαβε υπόψη και την υπηρεσία εκτός έδρας όλων των Ανώτερων Λειτουργών του Τμήματος, κατάγραψε τα ακόλουθα:

"Η Επιτροπή σημείωσε ότι οι οικογενειακοί και οικονομικοί λόγοι τους οποίους προβάλλει ο Κοκκινοτριμιθιώτης αντιμετωπίζονται από οποιοδήποτε δημόσιο υπάλληλο ο οποίος μετατίθεται εκτός έδρας δεν είναι όμως ανυπέρβλητοι, εν πάση δεν περιπτώσει δεν είναι τέτοιοι που να μπορούν να υπερισχύσουν των υπηρεσιακών αναγκών και του δημοσίου συμφέροντος. Η Επιτροπή απέδωσε συναφώς μεγάλη βαρύτητα στην παρατήρηση του Διευθυντή ότι ο Κοκκινοτριμιθιώτης λόγω της πείρας του στον έλεγχο της ανάπτυξης θεωρείται ότι διαθέτει την απαιτούμενη πείρα και είναι ο πλέον κατάλληλα προετοιμασμένος λειτουργός για να αναλάβει τα καθήκοντα του Επαρχιακού Λειτουργού Πάφου, ο ρόλος και οι αρμοδιότητες του οποίου έχουν αναβαθμιστεί μετά την πλήρη εφαρμογή του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου από την 1.12.90.

Σ΄ότι αφορά τον ισχυρισμό του Κοκκινοτριμιθιώτη ότι υπάρχει άνιση μεταχείριση και δυσμενής διάκριση σε βάρος του, η Επιτροπή, από τα στοιχεία των υπηρεσιακών φακέλων και τις παρατηρήσεις του Διευθυντή, διαπίστωσε ότι αυτοί δεν ευσταθούν.

Σε σχέση με τη θέση του Κοκκινοτριμιθιώτη ότι η αντικατάσταση του σημερινού Επαρχιακού Λειτουργού Πάφου δεν είναι αναγκαία, η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη ότι ο Σεργίδης Χριστάκης, του οποίου η μόνιμη διαμονή είναι στη Λεμεσό, εργάστηκε στο Επαρχιακό Γραφείο Πάφου για επτά χρόνια και τέσσερις μήνες, υιοθέτησε τη θέση του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οίκησης ότι η αντικατάσταση του Σεργίδη θεωρείται απόλυτα δικαιολογημένη.

Συμπερασματικά, η Επιτροπή σημείωσε ότι οι λόγοι που επικαλείται ο Κοκκινοτριμιθιώτης παρόλον ότι είναι κατανοητοί και λαμβάνονται σοβαρά υπόψη εντούτοις δεν είναι αρκετοί για να δικαιολογήσουν τη μη αποδοχή της πρότασης της αρμόδιας αρχής, της οποίας μοναδικός σκοπός είναι η εξυπηρέτηση της υπηρεσίας."

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον κ. Κοκκινοτριμιθιώτη στη γραπτή του αγόρευση προβάλλει ως λόγο ακύρωσης ότι η ΕΔΥ τελούσε υπό πλάνη στη λήψη της απόφασης ως προς το χρόνο που εργάσθηκε εκτός έδρας ο κ. Κοκκινοτριμιθιώτης και ο υφιστάμενος Επαρχιακός Λειτουργός Πάφου κ. Σεργίδης. Συγκεκριμένα, λέγει ότι, ενώ ο Διευθυντής πληροφόρησε την ΕΔΥ ότι ο κ. Κοκκινοτριμιθιώτης εργάσθηκε εκτός έδρας για 3½ χρόνια, άποψη την οποία δέχθηκε η ΕΔΥ, στην πραγματικότητα εργάσθηκε εκτός έδρας για 9 περίπου χρόνια αφού, εκτός από τα 3½ χρόνια που ήταν τοποθετημένος στη Λάρνακα, κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης του στη Λευκωσία μετέβαινε εκτός Λευκωσίας για επίβλεψη έργων στη Λάρνακα και στην Πάφο για μεγάλα χρονικά διαστήματα, όπως αναφέρει στην ένσταση του. Η ΕΔΥ, λέγει ο κ. Κλεόπας, πεπλανημένα δεν εδέχθη την εκτός έδρας υπηρεσία αυτή του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη, και ούτε καν διεξήγαγε έρευνα για να διαπιστώσει αν όσα έλεγε ήσαν ορθά. Ο κ. Κλεόπας εισηγείται περαιτέρω ότι η ΕΔΥ τελούσε υπό πλάνη και όσον αφορά την εκτός έδρας υπηρεσία του κ. Σεργίδη, την οποία ο Διευθυντής και η ΕΔΥ θεώρησαν ως 7 χρόνια και 4 μήνες. Όμως, λέγει ο κ. Κλεόπας, ο κ. Σεργίδης ήταν όντως με μετάθεση στην Πάφο μόνο από 11.11.1985 μέχρι 1.4.1989, ενώ από τις 10.1.1994 υπηρετούσε μεν το Επαρχιακό γραφείο Πάφου αλλά ήταν τοποθετημένος στο Επαρχιακό Γραφείο Λεμεσού όπου και η έδρα της διαμονής του. Αυτό, καταλήγει ο κ. Κλεόπας, συνιστούσε και άνιση μεταχείριση αφού η ΕΔΥ χρησιμοποίησε δύο μέτρα για το τι συνιστούσε εκτός έδρας υπηρεσία, στην περίπτωση του κ. Σεργίδη θεωρώντας την υπηρεσία του στην Πάφο ενώ ήταν τοποθετημένος στη Λεμεσό σαν εκτός έδρας υπηρεσία ενώ στην περίπτωση του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη μη θεωρώντας την υπηρεσία του για επίβλεψη έργων εκτός Λευκωσίας ως εκτός έδρας υπηρεσία. Η δε απόρριψη από την ΕΔΥ της θέσης του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη ότι υπήρχε άνιση και δυσμενής μεταχείριση του δεν αιτιολογήθηκε καθόλου από την ΕΔΥ. Ούτε, λέγει ο κ. Κλεόπας, εξειδικεύονται οι ανάγκες της υπηρεσίας που καθιστούσαν αναγκαία την ανάθεση των καθηκόντων του Επαρχιακού Λειτουργού Πάφου στον κ. Κοκκινοτριμιθιώτη, ούτε συνσταθμίζονται οι ανάγκες της υπηρεσίας, στις οποίες γίνεται μόνο γενική και αόριστη αναφορά, με τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη.

Στη γραπτή της αγόρευση η ευπαίδευτη συνήγορος για τη Δημοκρατία αρνείται ότι η ΕΔΥ ενεργούσε κάτω από οποιαδήποτε πλάνη ως προς την εκτός έδρας υπηρεσία του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη και του κ. Σεργίδη. Για τον κ. Κοκκινοτριμιθιώτη λέγει ότι ορθώς απερρίφθη η θέση του για υπηρεσία εκτός έδρας πέραν των 3½ ετών που ήταν τοποθετημένος στη Λάρνακα. Για τον κ. Σεργίδη λέγει ότι η ΕΔΥ δεν αναφέρει ότι ο κ. Σεργίδης ήταν τοποθετημένος και τα 7 χρόνια και 4 μήνες στην Πάφο. Λέγει επίσης ότι η ΕΔΥ ερεύνησε όλα τα σχετικά δεδομένα και δεν υπήρξε άνιση ή δυσμενής μεταχείριση του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη, η δε απόφαση της αιτιολογείται σε αναφορά με τις ανάγκες της υπηρεσίας.

Μετά την επιφύλαξη της απόφασης το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι τα γεγονότα που αφορούσαν το βασικό εγειρόμενο θέμα της εκτός έδρας υπηρεσίας του κ. Σεργίδη αλλά και του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη δεν ήσαν ενώπιον του δικαστηρίου ούτε και είχαν διευκρινισθεί, αφού μάλιστα οι σχετικοί φάκελλοι δεν είχαν κατατεθεί ως τεκμήρια. Κάλεσε έτσι τους ευπαίδευτους συνηγόρους για περαιτέρω διευκρινίσεις, ότε και κατετέθησαν οι φάκελλοι του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη και του κ. Σεργίδη. Από αυτούς προκύπτει ότι ο κ. Κοκκινοτριμιθιώτης, εκτός από τη μετάθεση του στη Λάρνακα για 3½ χρόνια, εργάσθηκε εκτός Λευκωσίας, όπου ήταν τοποθετημένος, και συγκεκριμένα στη Λάρνακα και στην Πάφο για πέραν των πέντε ετών μεταξύ 1978 και 1985. Ο δε κ. Σεργίδης, εκτός από τη μετάθεση του στην Πάφο από 16.12.1985 μέχρι 1.4.1989, μετατέθηκε προσωρινά στην Πάφο για τρεις μήνες από 27.12.1993 μέχρι 27.3.1994, ενώ από 27.3.1994 ήταν τοποθετημένος στη Λεμεσό και δεν υπάρχει αναφορά στο φάκελλο αν εκτελούσε καθήκοντα στην Πάφο και για πόσο διάστημα.

Οι αρχές οι οποίες προκύπτουν από τη νομολογία που διέπει το θέμα δεν είναι υπό αμφισβήτηση. Στην πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση Μούσκου ν. Επιτροπής Σιτηρών, Πρ. 698/97, 5.5.1999, στην οποία παραπέμπει ο κ. Κλεόπας, είχα την ευκαιρία να ανασκοπήσω τη νομολογία, ως ακολούθως (σελίδες 11-14):

"Στην υπόθεση Carayiannis v. Republic (1980) 3 CLR 39, ο Τριανταφυλλίδης, Δ., (ως ήτο τότε), συνόψισε τη γενική αρχή ως ακολούθως, στη σελ. 44, αναφερόμενος και στη σχετική νομολογία:

'It is well established that the evaluation, made by a competent organ, in relation to the factors militating for or against, as the case may be, a transfer, is not subject to the control of an administrative Court, except where there exists improper use of the relevant discretionary powers or misconception concerning the factual situation or failure to take into account a material factor.'

Ο Πικής, Δ. (ως ήτο τότε), ανέλυσε τις παραμέτρους του όλου θέματος στην υπόθεση Isaias v. Republic (1985) 3 CLR 490, στις σελίδες 491-492:

'Appreciation of the needs of the Public Service and departments of it and, choice of the means to satisfy them, including the transfer of personnel, are matters falling within the exclusive competence of the Administration, not in themselves subject to review. A presumption operates that transfers of public officers are effected in the interest of the service. The above principle of administrative Law is firmly established on authority and no need arises to debate its juridical origin. Ιt is advisable, however, to stress there are strong practical considerations too, justifying its adoption. Inevitably, transfers are made in the context of evaluation of the wider needs of a branch of the service. Review of such evaluation would require the Court in every case to examine how each branch of the department is staffed, virtually an impossible task, and one that would, in effect, render the Courts the overseers of administrative action; whereas, their role is confined to the scrutiny of the legality of administrative action. Examination of the needs of the service on such wideranging basis, would deprive the Administration of the flexibility necessary to respond to the ever-changing needs of the service.

But, like every power, the transfer of officers must be exercised bona fide for the purpose it is given, namely, satisfaction of the needs of the service. If the power is invoked for an ulterior purpose or exceeded by making transfer where none is possible, it can be struck down as allegal. Moreover the exercise of the power must be preceded by the necessary inquiry into the facts relevant to its exercise and, that includes, in the case of transfers, examination of the personal (including family) needs of the officer under transfer.'

 

Και ο Στυλιανίδης, Δ. (ως ήτο τότε), στην υπόθεση Zachariou v. Republic (1986) 3 CLR 969, αφού ανασκόπησε τη νομολογία, διατύπωσε αναλυτικά τις αρχές ως ακολούθως στις σελίδες 975-976:

'Τhis Court will not interfere with the proper use of the discretionary powers by the administrative organ concerned nor it will substitute its own discretion for that of the administrative body. On the other hand, although the exercise of the discretion by the Administration, in relation to the reasons dictating a transfer of a public officer, is not subject to the control of an administrative Court, such Court, however, will interfere in cases where there exists improper use of the discretionary power, or a misconception of the factual situation or the non-taking into account of material factors -Vafeadis v. The Republic, (supra)).

With the exception of an "adverse transfer" (i.e. transfer made as a disciplinary measure), every other transfer amounts to a simple administrative act which is presumed to have been taken for the benefit and the exigencies of the service and the onus is on the applicant to displace such presumption - (Pierides v. The Republic, (supra)).

The evaluation of the needs of the service and the various departments of it, the means to satisfy such needs, including the transfer of officers are within the exclusive competence of the administrative organs. The exigency of the service is a factual situation within the discretion of the Commission. Transfers of public officers are presumed to be made in the interests of the service. This Court has neither the power not the means of reviewing in every case the needs and the means of satisfying same in every department. In each case, however, the Commission has to exercise its power after due inquiry into all relevant facts, including the personal and family circumstances of an officer. But the family or other circumstances of an officer are not the paramount consideration. They have to be weighed in conjunction with the totality of the exigencies of the service bearing in mind that the paramount consideration is the adequacy and efficiency of the service in the interests of the citizens of the country.'

 

Ιδιαίτερη αναφορά στην παράλειψη να ληφθούν υπ΄όψη οι προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του μετατιθεμένου γίνεται στην υπόθεση Carayiannis v. Republic (1969) 3 CLR 341, και βέβαια στην ίδια την υπόθεση Κογκορόζης ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω, όπως και στην πρόσφατη υπόθεση Κωνσταντινίδου ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 691/97, ημερ. 22.1.1999, την οποία έθεσε υπ΄όψη μου ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον κ. Μούσκο.

Και στις τρεις αυτές υποθέσεις, η παράλειψη να ληφθούν υπ΄όψη και να συνσταθμισθούν με τις ανάγκες της υπηρεσίας οι προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του μετατιθεμένου, και επακόλουθα να δοθεί επαρκής αιτιολογία για τη μετάθεση, είχε ως αποτέλεσμα την ακύρωση της. Η εν λόγω παράλειψη ήταν εμφανής. Στην υπόθεση Carayiannis v. Republic το αίτημα του κ. Καραγιάννη απερρίφθη "for educational reasons", χωρίς αυτοί να εξειδικεύονται, ούτε υπήρχε οποιαδήποτε αναφορά στις οικογενειακές δυσκολίες του τις οποίες είχε προβάλει. Εκρίθη, ως εκ τούτου, ότι οι οικογενειακές συνθήκες του δεν είχαν σταθμισθεί σε σχέση με τις ανάγκες της υπηρεσίας που τόσο γενικά και αόριστα είχαν επικληθεί. Στην υπόθεση Κογκορόζης ν. Δημοκρατίας το πρακτικό της Επιτροπής ανέφερε απλώς ότι έλαβε γνώση της πρότασης για μετάθεση του κ. Κογκορόζη, της επιστολής του και των συνημμένων πιστοποιητικών και ότι το αίτημα του να μη μετατεθεί δεν έγινε δεκτό. Όπως παρατήρησε ο Στυλιανίδης, Δ., (ως ήτο τότε), στη σελ. 12:

'Είναι φανερό, από τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, ότι η Επιτροπή δεν προέβη στη δέουσα έρευνα, ούτε απέδωσε σημασία στα στοιχεία αυτά. Εν πάση περιπτώσει, δεν απέδωσε στις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του αιτητή τη σημασία που έπρεπε. Δεν φαίνεται από το πρακτικό της να έχει σταθμίσει το συμφέρον της υπηρεσίας από τη μια πλευρά και την προστασία των νομίμων συμφερόντων του υπαλλήλου από την άλλη και έτσι να καταλήξει σε απόφαση στην ένστασή του.'

Ομοίως, στην υπόθεση Κωνσταντινίδου ν. Δημοκρατίας, καμμιά αναφορά δεν έγινε στις απόψεις της κας. Κωνσταντινίδου και καμμιά αιτιολόγηση της μετάθεσης της σε αναφορά με το συμφέρον της υπηρεσίας."

 

Στην ίδια δε την υπόθεση Μούσκου ν. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου εκρίθη ότι δεν υπήρξε πραγματική συνεκτίμηση των δεδομένων ούτε εδόθη επαρκής αιτιολογία για την απόφαση για μετάθεση του Αιτητή.

Ορθώς κατά την άποψη μου ο κ. Κλεόπας δεν αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην εισήγηση ότι δεν συνσταθμίσθησαν επαρκώς οι ανάγκες της υπηρεσίας με τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη. Η καταλληλότητα του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη για τη θέση του Επαρχιακού Λειτουργού Πάφου εκρίθη από την ΕΔΥ, όπως και το Διευθυντή, ως μεγάλης βαρύτητας στην απόφαση της να τον μεταθέσει στη θέση εκείνη στα πλαίσια των αναγκών της υπηρεσίας, οι δε προσωπικοί και οικογενειακοί λόγοι που πρόβαλε ο κ. Κοκκινοτριμιθιώτης για να μην μετατεθεί ελήφθησαν υπ΄όψη και δεν εθεωρήθησαν τέτοιοι που να μπορούσαν να υπερισχύσουν. Δεν θα μπορούσα να διαπιστώσω λανθασμένη προσέγγιση στην εκτίμηση αυτή στα πλαίσια της νομολογίας. Οι οικογενειακές και οικονομικές δυσχέρειες του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη δεν παρουσίαζαν οτιδήποτε το ιδιαίτερο, η δε πρόθεση του να παρακολουθήσει το πρόγραμμα του Μεσογειακού Ινστιτούτου Διεύθυνσης, εκτός του ότι αναφέρετο σε μελλοντική διάθεση, δεν θα μπορούσε να έχει ιδιαίτερη σημασία.

Υπάρχει όμως έρεισμα στη βασική θέση του κ. Κλεόπα ότι υπήρξε πλάνη της ΕΔΥ, όπως και του Διευθυντή, αναφορικά με την εκτός έδρας υπηρεσία του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη και του κ. Σεργίδη. Ο παράγοντας της εκτός έδρας υπηρεσίας τους φαίνεται να διαδραμάτισε ρόλο στην απόφαση της ΕΔΥ όσο και στη σύσταση του Διευθυντή, με αποτέλεσμα η πλάνη να καθίσταται ουσιώδης και να μπορεί να αποτελέσει λόγο ακύρωσης. Ο Διευθυντής πήρε τη θέση ότι η διάρκειας μόνο 3½ ετών εκτός έδρας υπηρεσία του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη συγκρίνετο πολύ ευνοϊκά με την εκτός έδρας υπηρεσία άλλων λειτουργών, ενώ η πέραν των επτά ετών εκτός έδρας υπηρεσία του κ. Σεργίδη δικαιολογούσε απόλυτα την αντικατάσταση του. Η ΕΔΥ υιοθέτησε αυτή τη θέση. Όμως είναι βέβαιο από τα ενώπιον του δικαστηρίου στοιχεία ότι η θέση αυτή ήταν πεπλανημένη. Όπως προκύπτει από το φάκελλο του κ. Σεργίδη, η μετάθεση του στην Πάφο ήταν μόνο για περίπου 3½ χρόνια. Είναι γεγονός ότι η ΕΔΥ δεν λέγει ότι ο κ. Σεργίδης ήταν τοποθετημένος με μετάθεση στην Πάφο για 7 χρόνια και 4 μήνες παρά μόνο ότι εργάσθηκε εκεί για το διάστημα εκείνο. Όμως δεν υπάρχουν στοιχεία ενώπιον του δικαστηρίου που να δείχνουν ότι ο κ. Σεργίδης, ενώ ήταν τοποθετημένος στη Λεμεσό, στην πραγματικότητα εργάσθηκε στην Πάφο και ιδιαίτερα για πόσο χρόνο, με αποτέλεσμα η αντίληψη της ΕΔΥ ότι εργάσθηκε στην Πάφο για 7 χρόνια και 4 μήνες να μην ελέγχεται δικαστικά ως ορθή και να καθίσταται, επί των ενώπιον του δικαστηρίου στοιχείων, πεπλανημένη. Το πρόβλημα όμως είναι βαθύτερο. Και αν ακόμα ελαμβάνετο ως δεδομένο ότι ο κ. Σεργίδης υπηρέτησε εκτός έδρας για 7 χρόνια και 4 μήνες, έστω και αν δεν ήταν τοποθετημένος εκτός έδρας για όλο αυτό το διάστημα, δεν εξηγείται γιατί στην περίπτωση του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη να ληφθεί υπ΄όψη μόνο το διάστημα των 3½ χρόνων που ήταν τοποθετημένος εκτός έδρας και όχι, με την ίδια λογική, και το διάστημα των πέραν των 5 ετών που, ενώ ήταν τοποθετημένος στη Λευκωσία, εργαζόταν εκτός έδρας στη Λάρνακα και στην Πάφο. Ορθώς λοιπόν, όπως εισηγείται ο κ. Κλεόπας, ο Διευθυντής και η ΕΔΥ δεν ερεύνησαν το σχετικό ισχυρισμό του, ο οποίος τεκμηριώνεται από τα στοιχεία του φακέλλου, και έτσι τελούσαν υπό πλάνη αναφορικά με το σύνολο της εκτός έδρας εργασίας του, οδηγούμενοι και σε άνιση μεταχείριση του κ. Κοκκινοτριμιθιώτη έναντι του κ. Σεργίδη ως προς το θέμα. Μάλιστα όπως αναφέρεται και στην έκθεση του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών ημερομηνίας 10.3.1998, η εκτός έδρας εργασία των λειτουργών, αν και δεν θεωρείται εκτός έδρας υπηρεσία αυτή καθ΄αυτή, εν τούτοις πάντοτε λαμβάνεται ανάλογα υπ΄όψη στις προτάσεις για μεταθέσεις. Η πλάνη αυτή, κρινόμενη ως ουσιώδης αφού, όπως ανάφερα, το θέμα της εκτός έδρας υπηρεσίας των δύο μερών διεδραμάτισε ρόλο στη λήψη της απόφασης της ΕΔΥ, οδηγεί σε ακύρωση.

Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.

Η Δημοκρατία θα καταβάλει τα έξοδα του Αιτητή.

 

 

 

Δ. Χατζηχαμπής

Δ.

 

 

 

 

 

 

/ΚΧ"Π
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο