|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 4 ΑΑΔ 368
19 Mαΐου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΑΛΛΩΣ ΤΑΚΗΣ ΑΖΑΣ,
Aιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Kαθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Aρ. 394/96)
Φόρος Προστιθέμενης Aξίας ― Eμπορική εύνοια ― Kατά πόσο υπόκειται στο φόρο η μεταβίβασή της ― Yπαγωγή της στην ρύθμιση του Άρθρου 6(13) του περί Φόρου Προστιθέμενης Aξίας Nόμου του 1990 (N. 246/90) ― Περιστάσεις εφαρμογής της διάταξης επί πωλήσεως επιχείρησης στην κριθείσα περίπτωση αν και η απόφαση της φορολογικής αρχής δεν στηριζόταν επ' αυτής.
Διοικητικό Δίκαιο �― Διοικητική πράξη ― Πράξη ερειδόμενη επί εσφαλμένης νομοθετικής διάταξης δεν υπόκειται σε ακύρωση εάν μπορεί να θεμελιωθεί ορθώς επί άλλης διάταξης.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή κατά της απόφασης του Yπουργού Oικονομικών για την ακύρωση της εγγραφής του αιτητή στο μητρώο Φ.Π.A. από 1.3.94 και πληρωμής των φορολογικών υποχρεώσεών του μέχρι 1.3.94.
Κ. Μελάς, για τον Aιτητή.
Μ. Ραφτόπουλος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τον Kαθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMIΔHΣ, Δ.: Ο αιτητής είχε επιχείρηση πλυντηρίου αυτοκινήτων στη Λεμεσό, ήταν δε εγγεγραμμένος στο μητρώο Φ.Π.Α. από 21.10.92. Με επιστολή του στον Έφορο, ημερ. 4.3.94, δήλωσε πως πώλησε την επιχείρηση του από 1.3.94 σε δυο άλλα πρόσωπα και ζήτησε να διαγραφεί από το μητρώο. Διερευνήθηκε το θέμα από την υπηρεσία και διαπιστώθηκε πως πράγματι ο αιτητής έπαυσε από 1.3.94 να ασκεί οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο νέος ιδιοκτήτης της επιχείρησης δεν είχε εγγραφεί στο μητρώο Φ.Π.Α. γιατί, κατά τον ισχυρισμό του, η αξία των φορολογητέων παραδόσεων αγαθών και υπηρεσιών δεν θα υπερέβαινε τις £12,000, για περίοδο ενός έτους, λόγω οδικών έργων που είχαν αρχίσει στο δρόμο που βρισκόταν η επιχείρηση. Το συμβόλαιο πώλησης της επιχείρησης υπογράφτηκε στις 11.5.94. Η υπηρεσία ακύρωσε την εγγραφή του αιτητή στο μητρώο Φ.Π.Α. από 1.3.94 και εκκρεμούσε το θέμα της πληρωμής των φορολογικών υποχρεώσεων του μέχρι 1.3.94, γιατί δεν ικανοποιήθηκε από τις δηλώσεις του. Αφού έκαμε τη δική της έρευνα απέστειλε σ'αυτόν βεβαίωση φόρου, τον οποίον ο αιτητής πλήρωσε υπό διαμαρτυρία. Ακολούθησε ένσταση του στον Υπουργό, η οποία και απορρίφθηκε, εξ' ου και η παρούσα προσφυγή.
Το ζήτημα που εγείρεται είναι νομικό. Δεν αμφισβητείται πως ο αιτητής πώλησε την επιχείρηση του ως λειτουργούσα επιχείρηση και πως στη σχετική συμφωνία καθορίστηκε η αξία της εμπορικής εύνοιας για φήμη και πελατεία σε £33,000, ενώ ο εξοπλισμός £4,000. Η επίδικη διαφορά επικεντρώνεται στον πληρωτέο φόρο, που αφορά στο ποσό των £33,000. Ο αιτητής ισχυρίζεται πως δεν υπόκειται σε φόρο Φ.Π.Α. επί του ποσού αυτού, ενώ αντίθετη είναι η άποψη της διοίκησης.
Ως νομικό έρεισμα της απόφασης του Υπουργού αναφέρεται το άρθρο 6, εδάφια (11) και (12), του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 1990, Ν.246/90 που προβλέπουν τα εξής:
6.-(11) Εάν η ιδιότητα οποιουδήποτε προσώπου ως υποκείμενου στο φόρο τερματιστεί, τότε οποιαδήποτε αγαθά τα οποία κατά το χρόνο του τερματισμού αποτελούσαν το όλο ή μέρος των περιουσιακών στοιχείων επιχείρησης την οποία το πρόσωπο αυτό ασκούσε θεωρούνται ότι παραδίδονται από το ίδιο, αμέσως πριν από τον τερματισμό της ιδιότητας του αυτής, μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση των δραστηριοτήτων της επιχείρησης του, εκτός εάν-
(α) .........................................................................................................
(β) .........................................................................................................
(12) Οι διατάξεις του εδαφίου (11) του παρόντος άρθρου δεν εφαρμόζονται αναφορικά με οποιαδήποτε αγαθά εάν το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο ικανοποιήσει τον Έφορο ότι -
(α) .........................................................................................................
(β) .........................................................................................................
Όταν ενεπλάκη στη διερεύνηση της υπόθεσης και το νομικό τμήμα, δικηγόρος της Δημοκρατίας υπέδειξε πως δεν εφαρμόζονται στην περίπτωση οι πιο πάνω διατάξεις του Νόμου, γιατί αυτές αναφέρονται μόνο και ειδικά σε «αγαθά», που είναι τα ενσώματα αντικείμενα, και όχι άϋλο είδος, που είναι η εμπορική εύνοια. Ως εκ τούτου εισηγήθηκε στην Υπηρεσία να ανακαλέσει την απόφαση της και να την επανεξετάσει. Σημείωσε όμως αργότερα πως η υποχρέωση πληρωμής φόρου Φ.Π.Α. για εμπορική εύνοια προβλέπεται και καλύπτεται από το εδάφιο (13) του άρθρου 6 που λέγει:
"6.-(13) Οτιδήποτε δεν αποτελεί παράδοση αγαθών σύμωνα με τις προηγούμενες διατάξεις του παρόντος άρθρου, πραγματοποιείται όμως με αντιπαροχή, αποτελεί παροχή υπηρεσιών έστω και αν είναι παραχώρηση ή εκχώρηση οποιουδήποτε δικαιώματος."
Η διοίκηση συμφώνησε με αυτό. Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας ανέφερε, πολύ ορθά, στη γραπτή του αγόρευση πως σύμφωνα με τη νομολογία αν η προσβαλλόμενη απόφαση μπορεί να στηριχθεί σε άλλη νομοθετική διάταξη, απ' αυτή που επικαλέστηκε η διοίκηση, η απόφαση κρίνεται έγκυρη.
Οι πρόνοιες του εδαφίου (13) του άρθρου 6 του Νόμου είναι κατά τη γνώμη μου σαφείς. Σκοπόν έχουν να καλύψουν τις περιπτώσεις που δεν εμπίπτουν στην έννοια της παράδοσης αγαθών ή υπηρεσιών σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου ώστε οτιδήποτε άλλο παραχωρείται με αντιπαροχή, άϋλο στοιχείο αξίας, να θεωρείται πως αποτελεί παροχή υπηρεσιών, όπως π.χ. η εμπορική εύνοια. Τούτο υποδεικνύεται και στα σχόλια στο Value Added Tax του De Voil, όπου στο Α5.14 Part A, παράγρ.6, διαβάζουμε:
"6. Goodwill. Prior to 1 January 1983, the Commissioners treated sales of «unidentifiable" goodwill as if they were outside the scope of value added tax. Thereafter, all supplies of goodwill are treated as taxable suplies unless they fall within paragraph 3 above."
και από το ίδιο βιβλίο παράγραφος Α5.13 «Supply of services"
Anything done for a consideration:
"The grant, assignment or surrender of any right Anything done for a consideration includes, if so done, the granting, assignment or surrender of any right.
This includes, for esample, granting on option to buy or sell commodities or tickets to a rugby football match, granting a right to re-sell a TV set to the original supplier at not less than a stated price; granting a right to remove and become the owner of materials comprised in a demolished building; granting a right to possession of goods for an agreed hire period; disposing of a right of action for breach of a contractual or other obligation; the sale of goodwill. It does not include a right to enter land and carry out work specified in a contract made by the parties."
Το άλλο ζήτημα που εγείρεται είναι η διαγραφή του αιτητή από το Μητρώο Φ.Π.Α. από 1.3.94, ενώ η πώληση σύμφωνα με την έγγραφη σύμβαση έγινε μεταγενέστερα, στις 11.5.94. Έχω την εντύπωση πως μολονότι οι συνήγοροι ασχολήθηκαν μ' αυτό το θέμα, τους διαφεύγει το γεγονός πως είναι ο ίδιος που με επιστολή του στην υπηρεσία Φ.Π.Α. δήλωσε πως πώλησε την επιχείρηση του την 1.3.94. Η υπογραφή του συμβολαίου σε μεταγενέστερη ημερομηνία δεν αποκτά καμιά απολύτως σημασία. Η κατά το Νόμο παροχή της υπηρεσίας έγινε αμέσως πριν από τη διαγραφή του αιτητή από το μητρώο του Φ.Π.Α, εφόσον ο ίδιος το ζήτησε λόγω ακριβώς της πώλησης της επιχείρησής του.
Ενόψει των ανωτέρω, κρίνω πως η επίδικη απόφαση ελήφθη μέσα στα πλαίσια του νόμου και επικυρώνεται. Η προσφυγή απορρίπτεται με £300 έξοδα.
H�προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.