|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 4 ΑΑΔ 12
21 Iανουαρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔHΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΕΥΚΟΣ Λ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ,
Aιτητής,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΟΓΙΣΤΗ,
Kαθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Aρ. 1034/96)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Eκτελεστή απόφαση ― Απόφαση που επιβεβαιώνει παλαιότερη δεν θεωρείται βεβαιωτική αλλά εκτελεστή, όταν βασίζεται σε νέα πραγματικά δεδομένα ― H στήριξη του αιτήματος σε κάποιο νέο νομικό σημείο δεν καθιστά την επιβεβαιούσα απόφαση εκτελεστή.
O αιτητής προσέβαλε με την προσφυγή του την απόφαση των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθη με αίτημά του να θεωρηθεί ως συντάξιμη και η υπηρεσία του στη Aποικιοκρατική Διοίκηση από το 1941-1953.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε:
Η προσφυγή είναι απορριπτέα. Η επιστολή προς τον αιτητή της 6.11.96, στην οποία ισχυρίζεται πως περιέχεται η προσβαλλόμενη απόφαση, δεν αναφέρεται σε οποιαδήποτε απόφαση που ελήφθη μετά από νέα έρευνα επί του ζητήματος. Αντίθετα, στην επιστολή του Γενικού Λογιστή προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου, γίνεται σαφής μνεία της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου της 31.5.79, στην οποία η διοίκηση εμμένει. Επιπλέον, το ζήτημα της παρούσας προσφυγής αποφασίστηκε τελεσίδικα στην προσφυγή 352/79 που αναφέρεται πιο πάνω, επαναλήφθηκε στην 532/90, και επιβεβαιώθηκε με την απόφαση της Ολομέλειας στις 31.3.95.
Είναι εσφαλμένη η εισήγηση των δικηγόρων του αιτητή πως, επειδή προβλήθηκε κάποιο νέο νομικό σημείο στην υπόθεση το Δικαστήριο επιλαμβάνεται ξανά του θέματος. Αν ήταν έτσι, η πρόνοια του Άρθρου 146(3) του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία η προσφυγή ασκείται μέσα σε 75 ημέρες από της ημερομηνίας της δημοσιεύσεως της επίδικης απόφασης ή πράξης, δεν θα είχε κανένα νόημα. Το ίδιο θα ίσχυε και για την αρχή του δεδικασμένου.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Γεωργιάδης v. Δημοκρατίας (1981) 3 Α.Α.Δ. 431,
Γεωργιάδης v. Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 4364.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόρριψη του αιτήματος του αιτητή όπως η υπηρεσία του στην αποικιοκρατική κυβέρνηση ως συντάξιμη.
Αλ. Λυκούργου για Τ. Παπαδόπουλο, για τον Aιτητή.
Μ. Φλωρέντζος, Aνώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMIΔHΣ, Δ.: Ο αιτητής υπηρέτησε στην Αποικιοκρατική Διοίκηση της Κύπρου από το 1941-1953, που παραιτήθηκε για να αναλάβει ως ειδικός στατιστικών ερευνών στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Στις 18.2.61 διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος στην Κυπριακή Δημοκρατία. Από τις 11.7.63 υπηρέτησε ως πρέσβης της Δημοκρατίας στο εξωτερικό μέχρι 1.3.79, που αφυπηρέτησε, λόγω ορίου ηλικίας. Κατά την αφυπηρέτηση τα συνταξιοδοτικά του ωφελήματα υπολογίστηκαν, βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας, από 18.2.61. Με επιστολή του, προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας αείμ. Μακάριο, ο αιτητής ζήτησε να θεωρηθεί και η υπηρεσία του στην αποικιοκρατική κυβέρνηση, από 1941-1953, ως συντάξιμη, γιατί κατά τον ισχυρισμό του ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του το είχε υποσχεθεί, όταν παραιτήθηκε από τη θέση που είχε στα Ηνωμένα Έθνη για να διοριστεί στη Δημόσια Υπηρεσία. Το Υπουργικό Συμβούλιο απέρριψε το αίτημά του στις 31.5.79.
Ο αιτητής καταχώρισε προσφυγή εναντίον της πιο πάνω απόφασης, η οποία και απορρίφθηκε. (Δες: Λεύκος Γεωργιάδης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1981) 3 Α.Α.Δ. 431). Το Δικαστήριο αποφάνθηκε πως ο αιτητής δεν είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει την απορριπτική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου γιατί αποδέκτηκε ανεπιφύλακτα το διορισμό που του προσφέρθηκε από τη Δημοκρατία ως Λειτουργός Ανάπτυξης στο Υπουργείο Οικονομικών. Ο αιτητής επανήλθε επί του ζητήματος, και το αίτημα του απορρίφθηκε πάλιν. Καταχώρισε δεύτερη προσφυγή εναντίον της πιο πάνω απόφασης, η οποία επίσης απέτυχε. (Δες Λ. Γεωργιάδης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 4364). Το Δικαστήριο αποφάσισε πως το αντικείμενο της προσφυγής είχε επιλυθεί στην προηγούμενη (352/79). Καταχωρίστηκε έφεση εναντίον της αμέσως πιο πάνω πρωτόδικης απόφασης, η οποία απορρίφθηκε. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε πως τα γεγονότα, που στοιχειοθετούσαν την προσφυγή, δεν αποδείκνυαν την ύπαρξη εκτελεστής παράλειψης, ενώ τα νομικά σημεία που την υποστήριζαν δεν αναφέρονταν σε νόμο που επέβαλλε οποιαδήποτε υποχρέωση στη διοίκηση για την έκδοση της απόφασης, την οποίαν, κατά τον ισχυρισμό του αιτητή οι αρχές παρέλειψαν να εκδώσουν. Επαναλαμβάνω εδώ ότι το Υπουργικό Συμβούλιο απέρριψε το επίδικο διάβημα του αιτητή ρητά και απερίφραστα από τις 31.5.79.
Ο αιτητής επανήλθε επί του ιδίου ζητήματος με επιστολή προς τον Γενικό Λογιστή της Δημοκρατίας, ημερ. 16.7.96. Αυτή τη φορά στήριξε το αίτημα του στην παράγραφο 3(Β) του section 5 του Annex E της Συνθήκης Εγκαθιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας που έχει ως ακολούθως:
"3. Paragraphs 1, 6 and 7 of Article 192, Article 193 and Article 194, of the Constitution of the Republic of Cyprus shall apply to the eligibility and right to receive a pension -
(a) ...................................................................................................
(b) of a person who has been and has ceased to be in the public service of the Colony of Cyprus before the coming into operation of the Constitution, and of the widow, children, dependents or personal representatives of such person; and pensions to such officers and other persons shall be granted and paid accordingly".
To Yπουργείο Οικονομικών απέρριψε και το νέο διάβημα του αιτητή στις 6.11.96, εξ' ου και η παρούσα προσφυγή που προσβάλλει αυτή την "απόφαση", όπως ο αιτητής την αποκαλεί, και που περιέχεται στην πιο πάνω επιστολή.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας εγείρει αριθμό προδικαστικών ενστάσεων, ότι δηλαδή η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη και το ζήτημα της δεδικασμένο με τις αποφάσεις που ήδη ανέφερα πιο πάνω. Οι δικηγόροι του αιτητή εισηγούνται πως η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη μετά από νέα έρευνα, η οποία βασίστηκε σε νέο νομικό έρεισμα, την πιο πάνω πρόνοια στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης.
Θα αποφασίσω συνοπτικά την υπόθεση. Η προσφυγή είναι απορριπτέα. Η επιστολή προς τον αιτητή της 6.11.96, στην οποία ισχυρίζεται πως περιέχεται η προσβαλλόμενη απόφαση, δεν αναφέρεται σε οποιαδήποτε απόφαση που ελήφθη μετά από νέα έρευνα επί του ζητήματος. Αντίθετα, στην επιστολή του Γενικού Λογιστή προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου, γίνεται σαφής μνεία της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου της 31.5.79, στην οποία η διοίκηση εμμένει. Επιπλέον, το ζήτημα της παρούσας προσφυγής αποφασίστηκε τελεσίδικα στην προσφυγή 352/79 που αναφέρεται πιο πάνω, επαναλήφθηκε στην 532/90, και επιβεβαιώθηκε με την απόφαση της Ολομέλειας στις 31.3.95.
Είναι εσφαλμένη η εισήγηση των δικηγόρων του αιτητή πως, επειδή προβλήθηκε κάποιο νέο νομικό σημείο στην υπόθεση το Δικαστήριο επιλαμβάνεται ξανά του θέματος. Αν ήταν έτσι, η πρόνοια του άρθρου 146(3) του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία η προσφυγή ασκείται μέσα σε 75 ημέρες από της ημερομηνίας της δημοσιεύσεως της επίδικης απόφασης ή πράξης, δεν θα είχε κανένα νόημα. Το ίδιο θα ίσχυε και για την αρχή του δεδικασμένου.
Για να ολοκληρώσω την άποψή μου, χωρίς να αποφασίζω το ζήτημα, δε νομίζω να ισχύει η πιο πάνω πρόνοια της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης στην περίπτωση του αιτητή. Αυτός υπηρέτησε μεν πριν την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας και τερμάτισε οικειοθελώς τη σταδιοδρομία του επίσης πριν την εγκαθίδρυση, αλλά προσελήφθη ως δημόσιος υπάλληλος της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1961 και αφυπηρέτησε το 1979, παίρνοντας όλα τα συνταξιοδοτικά ωφελήματα που πρόβλεπαν οι νόμοι και κανονισμοί.
Η πιο πάνω πρόνοια ερμηνεύεται και εφαρμόζεται σε συνδυασμό με τα Άρθρα 192, 193 και 194 του Συντάγματος, τα οποία εξάλλου αναφέρονται στην παράγραφο 3(Β) του άρθρου 5 του Annex E της Συνθήκης Εγκαθιδρύσεως. Ερμηνεία, όπως την εισηγούνται οι δικηγόροι του αιτητή θα σήμαινε πως, όσοι υπηρέτησαν στην αποικιοκρατική διοίκηση από το 1914 και τερματίστηκε η υπηρεσία τους πριν την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, θα δικαιούνται σε συνταξιοδοτικά ωφελήματα, κάτι αδιανόητο.
Η προσφυγή απορρίπτεται, ο αιτητής θα πληρώσει £300 έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.