- και -

Της Δημοκρατίας της Κύπρου

διά της Αρχής Αδειών,

Καθ΄ ων η αίτηση

Είναι πρώτα αναγκαία η σκιαγράφηση του ιστορικού. Σε σχέση με το λεωφορείο υπ΄ αριθμό εγγραφής KN 366, το οποίο ανήκε σε κάποιο Χάρη Γεωργιάδη από το Ακάκι, είχε εκδοθεί άδεια οδικής χρήσης για την αγροτική οδική γραμμή Ακακίου-Λευκωσίας. Η άδεια έληξε στο τέλος Δεκεμβρίου 1989. Οπότε το όχημα φαίνεται να τέθηκε εκτός κυκλοφορίας μέχρι τις αρχές Απριλίου 1992 που επανάρχισε - χωρίς άδεια - να εκτελεί την ίδια διαδρομή. Στις 7 Φεβρουαρίου 1992 ο ιδιοκτήτης του οχήματος υπέβαλε στην Αρχή Αδειών αίτηση για ανανέωση της προηγούμενης άδειας οδικής χρήσης. Έπειτα, σε κάποιο στάδιο, το λεωφορείο πωλήθηκε στην αιτήτρια και ζητήθηκε από την αρμόδια αρχή να προβεί σε μεταβίβαση της άδειας, κατόπιν πρώτα ανανέωσης της, στη νέα ιδιοκτήτρια. Η Αρχή Αδειών εξέτασε την αίτηση σε συνεδρία ημερ. 16 Σεπτεμβρίου 1992 κατά την οποία εξέτασε παράλληλα και αίτηση της Ελπίδας Χριστοδούλου από το Μένοικο για χορήγηση άδειας οδικής χρήσης σε σχέση με το λεωφορείο CD 380 για την ίδια αγροτική οδική γραμμή. Στις 18 Νοεμβρίου 1992 η Αρχή Αδειών αποφάσισε να εγκρίνει και τις δύο αιτήσεις.

Ως αποτέλεσμα της δικαστικής ακυρωτικής απόφασης, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, με απόφαση ημερ. 12 Ιουλίου 1995, προέβη σε ανάκληση της προσβληθείσας απόφασης ημερ. 20 Ιουλίου 1993 και, με επιστολή της ίδιας ημερομηνίας, γνωστοποίησε το γεγονός αυτό σε όλους που είχαν σχέση με την υπόθεση. Κατ΄ ακολουθίαν η Αρχή Αδειών, με απόφαση ημερ. 6 Σεπτεμβρίου 1995, ακύρωσε την άδεια του λεωφορείου KN 366 και με επιστολή ημερ. 25 Οκτωβρίου 1995 το γνωστοποίησε στην αιτήτρια την οποία επίσης πληροφόρησε ότι αυτή μπορούσε, εάν επιθυμούσε, να υποβάλει αίτηση για χορήγηση νέας άδειας οδικής χρήσης. Αντί τούτου όμως η αιτήτρια απέστειλε στην Αρχή Αδειών επιστολή ημερ. 8 Νοεμβρίου 1995 μέσω του συνηγόρου της με την οποία ζητούσε, στη βάση της προηγούμενης αίτησης για ανανέωση, είτε την "επαναχορήγηση" άδειας είτε τη χορήγηση νέας. Η Αρχή Αδειών την πληροφόρησε, με επιστολή ημερ. 5 Δεκεμβρίου 1995, ότι αίτηση για νέα άδεια θα εξεταστεί εάν υποβληθεί στο προβλεπόμενο έντυπο. Η αιτήτρια καθυστέρησε. Αίτηση στο προβλεπόμενο έντυπο υποβλήθηκε στις 26 Αυγούστου 1996. Η Αρχή Αδειών, με επιστολή ημερ. 27 Αυγούστου 1996, υπέδειξε τότε ότι αιτήσεις για τη χορήγηση αδειών υποβάλλονται μέσα στη χρονική περίοδο την οποία καθόρισε και την οποία ανακοίνωσε στις 6 Ιουνίου 1996, ήτοι, μεταξύ 1/1/97-31/1/97 και μεταξύ 1/7/97-31/7/97: βλ. άρθρο 5 όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 16(Ι)/1996. Τέλος, ο συνήγορος της αιτήτριας απέστειλε στην Αρχή Αδειών επιστολή ημερ. 9 Οκτωβρίου 1997 με την οποία εξέφραζε απόψεις αναφορικά με το πώς θα έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί η περίπτωση της αιτήτριας. Η Αρχή Αδειών εξέτασε το ζήτημα σε συνεδρία ημερ. 22 Οκτωβρίου 1997 και με επιστολή ημερ. 10 Νοεμβρίου 1997 πληροφόρησε το συνήγορο της αιτήτριας ότι ορθά της είχε υποδειχθεί να υποβάλει νέα αίτηση.

Επισημαίνω κατ΄ αρχάς ότι δεν ετίθετο στην προκείμενη περίπτωση ζήτημα επανεξέτασης από την αρμόδια αρχή στη βάση δεδικασμένου που δημιούργησε η δικαστική απόφαση στην προσφυγή με αριθμό 670/93. Και αυτό διότι εδώ το δεδικασμένο συνίστατο στο ότι δεν μπορούσε, σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, να εξεταστεί ζήτημα ανανέωσης προηγούμενης άδειας οδικής χρήσης. Που σήμαινε ότι η ήδη υποβληθείσα αίτηση κατέστη πλέον άνευ αντικειμένου εφόσον με εκείνη εζητείτο η ανανέωση και όχι η έκδοση νέας άδειας και αφορούσε εντελώς διαφορετική διαδικασία στη βάση εντελώς διαφορετικών νομοθετημένων κριτηρίων. Ορθά λοιπόν ήταν που υποδείχθηκε στην αιτήτρια ότι θα έπρεπε, εάν επιθυμούσε την έκδοση νέας άδειας, να υπέβαλλε σχετική αίτηση σύμφωνα με ό,τι προβλεπόταν κατά το χρόνο υποβολής.