|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ.70/96, 71/96
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Χρ.ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΔΑναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ:
Γεώργιο Τσαγγαρίδη, από τα Σπήλια
&# 9;
αιτητή- και -
Επάρχου Λευκωσίας
καθ΄ου η αίτηση
------------------------
17 Νοεμβρίου, 1998
Για τον αιτητή: κ.Α.Σ.Αγγελίδης
Για τον καθ΄ου η αίτηση: κ.Χρ.Ιωσηφίδης - δικηγόρος της Δ/τιας
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι δυο προσφυγές συνεκδικάστηκαν γιατί σ΄αυτές εγείρεται το ίδιο νομικό ζήτημα, βασίζονται δε σε ταυτόσημα γεγονότα. Ο προσφεύγων υπέβαλε αίτηση για έκδοση άδειας οικοδομής στο τεμάχιο 524/2/1, Φ.Σχ.37/38 στο χωριό Σπήλια. (Προσφυγή 70/96). Με άλλη αίτηση ζητούσε επίσης άδεια για τη δόμηση τοίχων αντιστήριξης στην ίδια οικοδομή (προσφυγή 71/96). Ο καθ΄ου εξέδωσε τις άδειες, αλλά επέβαλε σ΄αυτές όρο όπως ο προσφεύγων παραχωρήσει από το οικόπεδο του λωρίδα πλάτους 5π., σ΄ολόκληρο το μήκος της ανατολικής του πλευράς, για μελλοντική διεύρυνση του δημόσιου δρόμου. Ο αιτητής προσβάλλει τον όρο αυτό.
Το βασικό επιχείρημα, που αναπτύσσεται στις γραπτές αγορεύσεις του συνήγορου του αιτητή, είναι πως η επιβολή του επίμαχου όρου συνιστά αυθαίρετη ενέργεια, γιατί δεν υπάρχει δημοσιευμένο ρυμοτομικό ή πολεοδομικό σχέδιο που να προβλέπει τη διεύρυνση του δρόμου. Ο συνήγορος επικαλείται τη νομολογία που άπτεται του ζητήματος, με ιδιαίτερη αναφορά στην υπόθεση Ανδρέας Χριστοδούλου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, ΑΕ516, ημερ.30.3.90, όπου η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου είπε τα πιο κάτω, αναφορικά με τις διατάξεις των άρθρων 8 και 9 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ.96.
«Οι δυο πιο πάνω νομοθετικές πρόνοιες έχουν εξεταστεί από το Δικαστήριο σε σειρά υποθέσεων αναφορικά με άδειες οικοδομής και διαχωρισμού. Αναφορικά με τις άδειες οικοδομής, εκτός σε περιπτώσεις μικρών αναπροσαρμογών για υφιστάμενα οδικά δίκτυα, το άρθρο 8(δ) εφαρμόζεται μόνο σε συνδυασμό με τα άρθρα 1
Η πιο πάνω απόφαση απαντά και στη θέση του δικηγόρου της Δημοκρατίας, ο οποίος εισηγείται πως το άρθρο 9(1)(β)(ΧΙΙΙ) του πιο πάνω Νόμου, έδιδε το δικαίωμα στον καθ΄ου η αίτηση να επιβάλει τον επίμαχο όρο.
Ο συνήγορος του αιτητή ισχυρίζεται, όπως ανάφερα, πως δεν υπάρχει ούτε πολεοδομικό σχέδιο, στο οποίο να προβλέπεται η διεύρυνση του δρόμου. Αυτό δεν είναι ορθό. Τέτοιο σχέδιο υφίσταται, όπως διαπιστώνεται από το διοικητικό φάκελο. Είναι αριθμημένο 8, με μπλε χρώμα, και σ΄αυτό σημειώνεται με κόκκινη γραμμή, στα ανατολικά του κτήματος του αιτητή, η λωρίδα διεύρυνσης του δρόμου με σαφή την ένδειξη «γραμμή διεύρυνσης δρόμου πλάτους 5π.» Στην πολεοδομική άδεια, που εκδόθηκε στον αιτητή με την ένδειξη ΛΕΥ/0884/94, 7.10.94, σύρεται η γραμμή διεύρυνσης του δρόμου, και επομένως ο καθ΄ου η αίτηση εξέδωσε τις σχετικές άδειες οικοδομής και αντιστήριξης του τοίχου σύμφωνα με το πολεοδομικό σχέδιο.
Ο δικηγόρος του αιτητή με επιστολή του στο συνάδελφο του της Δημοκρατίας, ημερ. 21.9.93, που κατατέθηκε και στο Δικαστήριο, ζητούσε να επισυναφθεί το πολεοδομικό σχέδιο στα έγγραφα που κατατέθηκαν στο Δικαστήριο. Ο συνήγορος του αιτητή είχε την ευκαιρία να επιθεωρήσει τον διοικητικό φάκελο, και στο στάδιο των διευκρινίσεων υπέδειξα ο ίδιος το δημοσιευμένο πολεοδομικό σχέδιο στο συνήγορο που εμφανιζόταν, αλλά δεν προέβη σε κανένα σχόλιο.
Ενόψει των ανωτέρω, ο καθ΄ου η αίτηση δεν ενήργησε αυθαίρετα, αλλά μέσα στα πλαίσια των νομοθετικών διατάξεων. Οι προσφυγές απορρίπτονται με £350 έξοδα.
Χρ. Αρτεμίδης, Δ.
/ΜΑΑ