------------------------

Για την αιτήτρια εταιρεία: κ. Π.Λυσάνδρου

Για τους καθ΄ων η αίτηση: κ.Μ.Φλωρέντζος - Εισαγγελέας της Δημοκρατίας με κ.Α.Δημητρίου - δικηγόρο της Δημοκρατίας.

-----------------------

Οι δυο προσφυγές στρέφονται εναντίον της απόρριψης από το Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων των ενστάσεων που υπέβαλε η αιτήτρια εταιρεία κατά της βεβαίωσης των φορολογικών της υποχρεώσεων για τα έτη 1989 και 1990, που αφορούν φορολογία εισοδήματος και έκτακτη εισφορά για την άμυνα (προσφυγή 263/96) και μόνον έκτακτη εισφορά για την άμυνα για το φορολογικό έτος 1990 (προσφυγή 591/96). Αν καταγραφούν τα αιτητικά στις προσφυγές, που στην ουσία τους είναι πανομοιότυπα, θα διαπιστωθεί πως στο περιεχόμενο τους ενυπάρχει και η αιτιολογία που ο διευθυντής απέρριψε τις ενστάσεις των αιτητών.

Οι αιτητές δεν αμφισβητούν πως δεν απέστειλαν δηλώσεις του αντικειμένου του φόρου, και ότι δεν κατέβαλαν τον οφειλόμενο φόρο σύμφωνα με τους δικούς τους υπολογισμούς, εφόσον τέτοιους δεν υπέβαλαν. Ο διευθυντής, εφαρμόζοντας τις διατάξεις του άρθρου 13(3) των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων του 1978-1996, όρισε κατά την κρίση του το ποσό του αντικειμένου του φόρου και φορολόγησε τους αιτητές ανάλογα με τη φύση και το ύψος των εργασιών τους, όπως ο ίδιος τα διαπίστωσε από έρευνα στην οποία προέβη.

Οι αιτητές υπέβαλαν ένσταση τις επίδικες φορολογίες, σε ότι αφορά την προσφυγή 263/96 μέσω του δικηγόρου τους στις 27.12.95, και αναφορικά με την 591/96 δια του ελεγκτή τους, ο οποίος απλώς ανέφερε, στην επιστολή του ημερ. 9.5.96, πως η φορολογία ήταν υπερβολικά υψηλή, τίποτε άλλο.

Ο δικηγόρος των αιτητών εισηγείται πως η επίδικη, απορριπτική της ένστασης, απόφαση του διευθυντή είναι άκυρη για τους εξής λόγους:

(α) Ο διευθυντής δεν περίμενε τη λήξη της προθεσμίας που ο ίδιος έθεσε στην επιστολή του ημερ. 22.11.95 προς τους αιτητές, και με την οποία τους καλούσε να υποβάλουν δηλώσεις εισοδήματος και ελεγκτικούς λογαριασμούς μέσα σε δυο μήνες, σύμφωνα με τα άρθρα 5(2), 20(3) και 27 του Νόμου.

(β) Το φορολογικό τμήμα κατακρατεί από τον Οκτώβρη του 1989 τα λογιστικά βιβλία και άλλα έγγραφα των αιτητών και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να συμμορφωθούν με τη σχετική ειδοποίηση του διευθυντή.

Η απάντηση που δίδει ο δικηγόρος της Δημοκρατίας στις πιο πάνω εισηγήσεις του συνηγόρου των αιτητών είναι νομικά ορθές. Η ειδοποίηση που απέστειλε ο διευθυντής προς τους αιτητές, για την υποβολή μέσα σε δυο μήνες δήλωσης εισοδήματος και ελεγκτικούς λογαριασμούς, αφορούσε το σκοπό που ειδικά προβλέπει γι΄αυτήν ο νόμος, δηλαδή την πιθανή έναρξη ποινικής διαδικασίας εναντίον αυτού στον οποίο δίδεται η ειδοποίηση, αν δεν συμμορφωθεί. Αναφέρονται μάλιστα σ΄αυτή τα άρθρα του νόμου, στα οποία βασίζεται, καθώς επίσης και το σχετικό άρθρο 50, στο οποίο προβλέπονται τα τιμωρητικά μέτρα.

Ο ισχυρισμός των αιτητών πως δεν μπορούσαν να υποβάλουν δηλώσεις του αντικειμένου του φόρου γιατί τα βιβλία τους κατακρατούνταν από το τμήμα Εσωτερικών Προσόδων δεν ευσταθεί. Τα βιβλία της εταιρείας προσκομίστηκαν στο τμήμα οικειοθελώς από το διευθυντή της αιτήτριας εταιρείας, γιατί οι φορολογικές αρχές εξέταζαν την διάπραξη σοβαρών φορολογικών παραλείψεων εκ μέρους της, και που ενδεχομένως θα οδηγούσε και σε ποινική δίωξη. Τούτο έγινε, αλλά ο Γενικός Εισαγγελέας την ανέστειλε. Οι φορολογικές βεβαίως υποχρεώσεις των αιτητών προς το δημόσιο παραμένουν. Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί πως η φορολογική υπηρεσία προφορικά, αλλά και εγγράφως, όπως αποδεικνύεται από τον διοικητικό φάκελο, επέτρεψε στους αιτητές ελεύθερη πρόσβαση στα βιβλία τους για να συμμορφωθούν με τις νομικές τους υποχρεώσεις, κάτι που δεν έπραξαν. Διακρίνω εμμονή, με την προβολή αβάσιμων αιτιάσεων, σ΄αυτή την αρνητική θέση.

Ενόψει των ανωτέρω, κρίνω πως οι προσφυγές είναι παντελώς αβάσιμες και απορρίπτονται με έξοδα.

Χρ. Αρτεμίδης, Δ.

/ΜΑΑ