|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΑΡ. 235/97
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
KISSONERGA DEVELOPMENT CO. LTD
Aιτητές
και
Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού
Καθ΄ων η αίτηση
-----------------
ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΑΡ. 244/97
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
GOLDEN ISLAND HOMES INV. LTD
Αιτητές
και
Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού
Καθ΄ων η αίτηση
------------------
8 Σεπτεμβρίου 1998.
Για τους αιτητές: Α. Λυκούργου για Τ. Παπαδόπουλο.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: Α. Δικηγορόπουλος.
--------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το αίτημα, τα γεγονότα και τα σημεία που εγείρονται στην προσφυγή 235/97, είναι ακριβώς όμοια με εκείνα της προσφυγής 244/97. Οι καθ ών η αίτηση και οι αιτητές, εκπροσωπούμενοι από τον ίδιο δικηγόρο στις δυο προσφυγές, ανέπτυξαν τα ίδια επιχειρήματα και δεν υπάρχει οτιδήποτε το διαφοροποιητικό μεταξύ των δυο. Η πορεία των προσφυγών ήταν παράλληλη, ο διοικητικός φάκελλος είναι ενιαίος και καλύπτει και τις δυο, αλλά δεν υποβλήθηκε αίτημα για συνεκδίκασή τους. Δεν υπάρχει λόγος να εκδώσω δυο αποφάσεις. Η παρούσα θα αφορά και στις δυο προσφυγές και η αναφορά στους αιτητές θα περιλαμβάνει και τις δυο εταιρείες.
Επιδιώκεται η ακόλουθη θεραπεία:
"Δήλωση ή/και απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη ή/και απόφαση του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού ημερ. 7.1.97, η οποία γνωστοποιήθηκε στην Αιτήτρια στις 10.1.97, και με την οποίαν απορρίφθηκε η αίτηση της Αιτήτριας για έγκριση του γηπέδου Φ/Σχ. ΧΧΧΙV.63, τεμ. 31/5/2, 31/5/1, 32/2, 30/2/1, 31/2/2, ή 30/2/2 στην Πέγεια Πάφου, για τουριστική αξιοποίηση, είναι άκυρη και στερείται νομίμου αποτελέσματος."
Η γραπτή αγόρευση της ευπαιδεύτου συνηγόρου των αιτητών προσδιορίζει ως ακολούθως την προσβαλλόμενη απόφαση:
"Με την υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο προσφυγή προσβάλλεται η εγκυρότητα της αποφάσεως του Καθ΄ου η Αίτηση Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (εφεξής αναφερόμενο ως "ο Οργανισμός") η οποία περιέχεται σε επιστολή ημερ. 7.1.97 και δια της οποίας, κατ΄ουσίαν, ο Οργανισμός αρνείται να αναγνωρίσει ως έγκυρο και ισχύον το Πιστοποιητικό Καταληλλότητας Γηπέδου για Τουριστική Αξιοποίηση..."
Είναι πρόδηλη η αναντιστοιχεία προς το αίτημα των προσφυγών. Διαπιστώνεται σύγχυση αλλά το σημαντικό είναι πως απόφαση της φύσης και του περιεχομένου που αναφέρεται στο αίτημα, δεν υπάρχει. Να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη των γεγονότων. Στις 10.12.88 οι αιτητές υπέβαλαν προς τον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού (ΚΟΤ) αίτηση για πιστοποιητικό καταλληλότητας γηπέδου στην περιοχή Πέγειας για τουριστική αξιοποίηση. Ο ΚΟΤ την ενέκρινε και στις 17.7.89 εξέδωσε το πιστοποιητικό, με όρους που αναφέρονται σ΄αυτό. Σύμφωνα με τον πρώτο, το πιστοποιητικό εκδίδεται "υπό την αίρεση της Απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου υπ' αρ. 31.861 ημερ. 1.6.89 η οποία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας υπ΄ αρ. 2416 της 2.6.89."
Περίπου εφτά χρόνια αργότερα, στις 21.6.96, οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση για πολεοδομική άδεια και η Πολεοδομική Αρχή ζήτησε τις απόψεις του ΚΟΤ. Ο ΚΟΤ απάντησε πως ενόψει του πιο πάνω όρου δεν ίσχυε πλέον το πιστοποιητικό και πως χρειαζόταν να εξασφαλιστεί νέο πιστοποιητικό το οποίο να ανταποκρίνεται προς τις απαιτήσεις της σύγχρονης νομοθεσίας και πολιτικής. Οι αιτητές ενημερώθηκαν από την Πολεοδομική Αρχή πως δεν ήταν δυνατό να γίνει αποδεκτό το πιστοποιητικό αλλά δεν ήταν διατεθειμένοι να αποταθούν για νέο. Ούτε και όταν, μετά την καταχώριση των προσφυγών, ο ΚΟΤ δήλωσε πως δεν είχε ένσταση στην έκδοση πολεοδομικής άδειας και πως τυπικά μόνο χρειαζόταν νέα αίτηση. ΄Ηταν η άποψη των αιτητών, την οποία διαβίβασαν κατά την αλληλογραφία που ακολούθησε, πως ίσχυε το πιστοποιητικό που είχαν. Δεν χρειάζονται άλλες λεπτομέρειες ούτε αναφορά στους λόγους για τους οποίους, κατά τη μια ή την άλλη άποψη, ίσχυε ή δεν ίσχυε το πιστοποιητικό.
Η επιστολή του ΚΟΤ προς τους αιτητές, ημερομηνίας 7.1.97, αναφέρεται σε αλληλογραφία και πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία "σχετικά με αίτησή σας για έκδοση πιστοποιητικού καταλληλότητας για τουριστική αξιοποίηση του γηπέδου..." Είναι σαφές όμως πως αναφερόταν στην αρχική και αυτό, ενόψει της άποψης του, την οποία επαναλαμβάνει, πως το πιστοποιητικό που είχε εκδοθεί δεν ίσχυε πλέον.
Δεν εκκρεμούσε στις 7.1.97 αίτηση για έκδοση πιστοποιητικού ή για "έγκριση του γηπέδου". Η παλαιά αίτηση του 1988 είχε εγκριθεί και, πλέον, ό,τι έχουμε είναι αντιγνωμία ως προς την ισχύ του πιστοποιητικού που είχε τότε εκδοθεί.
Στην ένσταση των καθ΄ων η αίτηση πως οι προσφυγές δεν αφορούν σε εκτελεστή διοικητική πράξη, οι αιτητές προσδιόρισαν τα πιο κάτω ως την έννομη συνέπεια της επιστολής ημερομηνίας 7.1.97:
"Στην παρούσα υπόθεση, η άρνηση του Οργανισμού να αναγνωρίσει την εγκυρότητα και την ισχύ του ήδη εκδοθέντος Πιστοποιητικού, δημιουργεί το άμεσο εξωτερικό αποτέλεσμα να θεωρείται, η εκ μέρους της Αιτήτριας υποβολή σχεδίων και μελετών για ανέγερση ξενοδοχείου στο Δήμο Πέγειας, ως μη έγκυρη ή/και ως ελλειπής ως προς ουσιώδεις προϋποθέσεις. Η άρνηση του Οργανισμού να αναγνωρίσει την εγκυρότητα και την ισχύ του Πιστοποιητικού δημιουργεί το άμεσο εξωτερικό αποτέλεσμα να μην προωθείται η εξέταση των σχεδίων και μελετών που η Αιτήτρια υπέβαλε στην αρμόδια πολεοδομική αρχή για έκδοση άδειας ανεγέρσεως ξενοδοχείου και έτσι να αναστέλλεται ή/και να παρεμποδίζεται η νόμιμη επαγγελματική δραστηριότητα της Αιτήτριας."
Το υπόλοιπο μέρος της αγόρευσης για τους αιτητές επανέρχεται στην εξήγηση των λόγων για τους οποίους το πιστοποιητικό εξακολουθεί να "είναι έγκυρο και ισχύον, οι δε αρμόδιες αρχές οφείλουν να το δέχονται και να το αναγνωρίζουν". Οι καθ΄ων η αίτηση πρόβαλαν και τον ισχυρισμό πως η επιστολή ημερομηνίας 7.1.97 βεβαίωνε προηγούμενη πάνω στα ίδια αλλά δεν δικαιολογείται να δω το θέμα από τέτοια σκοπιά. Η
προσφυγή είναι απαράδεκτη γιατί στρέφεται κατά ανύπαρκτης απόφασης.Αλλά και αν θεωρούσαμε πως αποτελεί αντικείμενό της η τοποθέτηση του ΚΟΤ σε σχέση με την ισχύ του πιστοποιητικού, θα ήταν απαράδεκτη γιατί δεν θα αφορούσε σε εκτελεστή διοικητική πράξη. Εφόσον η σημασία του πιστοποιητικού προσδιορίζεται με αναφορά στην τύχη άλλων διαβημάτων των αιτητών, ειδικά της πολεοδομικής αίτησης που υπέβαλαν, θα επερχόταν έννομο αποτέλεσμα αν αυτή απορριπτόταν με αιτιολογική βάση την έλλειψη ισχύοντος πιστοποιητικού.
Εκείνο που τώρα έχουμε είναι απλή διαφορά γνώμης ως προς την ισχύ του εκδοθέντος πιστοποιητικού, το οποίο ουδέποτε ακυρώθηκε, ούτε ανακλήθηκε η απόφαση για την έκδοσή του. Σε τελική ανάλυση η επιστολή της 7.1.97 είναι πληροφοριακή και δεν θα ήταν δυνατό να αναθεωρηθεί δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος, σε καμιά περίπτωση.Οι προσφυγές απορρίπτονται ως απαράδεκτες, με έξοδα.
Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ
/ΜΣι.