ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 646/93

ΕΝΩΠΙΟΝ: Ρ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος.

ΜΕΤΑΞΥ:

1. Γαβριήλ Ελευθερίου,

2. Μαρίας Ελευθερίου,

3. Γαβριέλλας Ικ. Ζαχαριάδου,

4. Βικτώριας Ικ. Ζαχαριάδου,

5. Α/φοι Αβραάμ και Συνεργάτες Λτδ.,

6. Κυπρής και Γεράνης Κατασκευές Λτδ.,

Αιτητών

και

Δήμου Λάρνακας,

Καθ'ου η αίτηση

----------------------------

10 Ιουλίου 1998

Για τους Αιτητές: κ. Α.Σ. Αγγελίδης.

Για τον Καθ'ου η αίτηση: κ. Γ. Νικολαΐδης.

----------------------

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Στις 11/6/1993, ύστερα από αίτηση των αιτητών, ο καθ'ου η αίτηση εξέδωσε άδεια διαιρέσεως του υπ' αριθμό 25, Φ/Σχ. XL/48:E:2, Μπλοκ Β, στη Λάρνακα, τεμαχίου, συνιδιοκτησίας των αιτητών, υπό τους ακόλουθους όρους:

"Να ακολουθηθούν οι όροι της Α.Η.Κ., Α.Τ.Κ. και του συμβουλίου Υδατοπρομηθείας. Να κατασκευασθή ολόκληρο το τμήμα της λεωφόρου (οδόστρωμα, πεζοδρόμια). Να γίνουν όλες οι εργασίες που αφορούν τον οδικό φωτισμό της λεωφόρου. Να παραχωρηθή χώρος διά δύο (2) υποσταθμούς της Α.Η.Κ. Μετά την οριοθέτηση των οικοπέδων να επαναμελετηθούν τα προτεινόμενα υψόμετρα με βάση τα νέα δεδομένα που τυχόν θα προκύψουν και να υποβληθή πλήρως μελέτη για την κατασκευή της λεωφόρου κλπ. Να γίνει εγκατάσταση οχετών στη λεωφόρο 80΄ πλάτος και στη Λεωφ. Αγ. Αναργύρων. Πριν την κατασκευή να υποβληθούν σχέδια διά έγκριση. Η μελέτη να διαλαμβάνη ολόκληρο τη λεωφόρο 80΄ ανεξάρτητα αν θα κατασκευασθεί μέρος μόνο."

 

Με την προσφυγή οι αιτητές επιδιώκουν τη μερική ακύρωση της άδειας αναφορικά με τους όρους για κατασκευή ολόκληρης λεωφόρου (οδόστρωμα, πεζοδρόμιο, οδικός φωτισμός, οχετοί) πλάτους 80΄.

Οι λόγοι ακυρώσεως που προβάλλονται είναι οι ακόλουθοι:

(α) Οτι η προσβαλλόμενη απόφαση και η επακολουθήσασα άδεια εκδόθηκαν αντισυνταγματικά, χωρίς δέουσα έρευνα, καθ' υπέρβαση εξουσίας και κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.

(β) Οτι οι όροι περί κατασκευής κλπ λεωφόρου συνιστούν δέσμευση που ισοδυναμεί με τη στέρηση της ακίνητης ιδιοκτησίας των αιτητών, που ως αποτέλεσμα θα επιφέρει την ουσιαστική εκμηδένιση του υπό ανάπτυξη τεμαχίου.

(γ) Οτι τα έργα οδοποιϊας, πλάτος δρόμου, πεζοδρομίων κλπ, που απαιτούνται από τους όρους της άδειας, δεν είναι έργα που εξυπηρετούν ιδιωτικά συμφέροντα αλλά αποτελούν ευρύτερα κοινοφελή έργα για τα οποία ευθύνη έχει το Κράτος ή οι Δήμοι και όχι οι ιδιώτες.

Στην Α.Ε. 1481, Δήμος Στροβόλου ν. Μάρως Μ. Γιασεμίδου (απόφαση δόθηκε στις 27/2/98) η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εξετάζοντας παρόμοιο θέμα, τόνισε τα ακόλουθα:

"Στην παρούσα υπό συζήτηση έφεση είναι παραδεκτό ότι το Τοπικό Σχέδιο δεν είχε δημοσιευθεί. Αλλά και να είχε δημοσιευτεί δεν καθορίζετο επακριβώς η επέμβαση ή ο επηρεασμός της γης των οποιωνδήποτε ιδιοκτητών διά μέσου των οποίων θα διήρχετο ο δρόμος αυτός πρωταρχικής σημασίας, ούτως ώστε να τους εδίδετο η ευκαιρία οποιασδήποτε ένστασής τους. Πέραν τούτων η προβλεπόμενη από το Τοπικό Σχέδιο κατασκευή του δρόμου πρωταρχικής σημασίας δεν μπορεί να έχει μόνο την εξυπηρέτηση του οικισμού που θα δημιουργηθεί από τη διάνοιξη των οικοπέδων αλλά και κυρίως την εξυπηρέτηση της ευρύτερης περιοχής της μείζωνος Λευκωσίας και όχι μόνο. Το αναγκαίο αυτό έργο δημόσιας ωφελείας έχει πολύ ευρύτερες προεκτάσεις πέραν των αναγκών που απαιτούνται για την ορθολογιστική ρύθμιση του περιβάλλοντος της περιοχής των υπό διαίρεση οικοπέδων. Κατά τη γνώμη μας εκφεύγει των προνοιών των άρθρων 9(1)(γ)(ν) και 9(4)(α) του Νόμου. Η εισήγηση του δικηγόρου των εφεσειόντων ότι ορθά επεβλήθη ο επίδικος όρος με βάση την υποπαράγραφο (ν) του άρθρου 9(1)(γ), κρίνεται ανεδαφικός. Οι πρόνοιες αυτές του Νόμου επιβάλλουν στον ιδιοκτήτη την υποχρέωση της κατασκευής οδών για την εξυπηρέτηση των οικοπέδων και της περιοχής τους ή τη συμπλήρωση του οδικού δικτύου εντός της υπό ανάπτυξη περιοχής. Η επιβολή του επίδικου όρου 7, κατά τη γνώμη μας, σημαίνει στην ουσία αποστέρηση της ιδιοκτησίας οικοπεδοποιήσιμης γης με παράλληλη επιβάρυνση των ιδιοκτητών-εφεσιβλήτων με ένα τεράστιο κόστος κατασκευής του αυτοκινητόδρομου και είναι έξω από τις πρόνοιες τόσο του Νόμου όσο και του Συντάγματος. Συνεπώς ο όρος 7 τέθηκε χωρίς νόμιμη εξουσιοδότηση."

 

Με βάση τα ενώπιόν μου γεγονότα καταλήγω στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα αναφορικά με τους όρους για κατασκευή λεωφόρου και άλλων έργων οδοποιϊας από τους αιτητές, έργων που αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου και όχι μόνο στην ορθολογιστική ρύθμιση του περιβάλλοντος της περιοχής του υπό διαίρεση τεμαχίου. Οι όροι αυτοί τέθηκαν χωρίς νόμιμη εξουσιοδότηση και ευρίσκονται εκτός, όχι μόνο του γράμματος και του πνεύματος του άρθρου 9 του περί Ρύθμισης Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96 (όπως τροποποιήθηκε), αλλά και αυτού τούτου του άρθρου 23(3)(4) του Συντάγματος. Είναι, επομένως, ακυρωτέοι.

Τίθεται, όμως, το ερώτημα κατά πόσο, με την ακύρωση των πιο πάνω όρων, εκθεμελιώνεται η παρασχεθείσα άδεια διαιρέσεως στο σύνολό της. Η απάντηση εξαρτάται από το κατά πόσο, με τον παραμερισμό των όρων αυτών, επέρχεται διάσπαση του όλου εγκεκριμένου σχεδίου διαιρέσεως της γης των αιτητών, με αποτέλεσμα η άδεια να εκθεμελιώνεται στο σύνολό της. Εχω την άποψη ότι, με τον παραμερισμό των εν λόγω όρων, η άδεια όντως εκθεμελιώνεται στο σύνολό της. Και τούτο διότι οι όροι αυτοί δεν είναι δυνατό να διαχωρισθούν από το υπόλοιπο της άδειας. Ακολουθεί ότι ολόκληρη η απόφαση για την παραχώρηση της άδειας πρέπει να ακυρωθεί. Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει αυτή τη δυνατότητα βάσει του Κανονισμού 17 του Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962. (Βλέπε Α.Ε. 1451, Επαρχος Λευκωσίας κ.α. ν. Σπαρτή Μόδεστου κ.α. - απόφαση δόθηκε στις 19/6/1996 - και Α.Ε. 1481, Δήμος Στροβόλου ν. Μάρως Μ. Γιασεμίδου (ανωτέρω).)

Η άδεια διαιρέσεως ακυρώνεται στο σύνολό της βάσει του άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.

Ο καθ'ου η αίτηση καταδικάζεται στα έξοδα.

 

 

Ρ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ,

Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο