|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 86/96
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Π. ΑΡΤΕΜΗ, Δ.Αναφορικά με τα Άρθρα 146, 25, 26 και 28 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Κανάρη Κανάρη από το Παραλίμνι,
Αιτητή ,
και
Συμβουλίου Οπτικών Κύπρου,
Καθ΄ου η αίτηση.
- - - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
26.6.98ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ
Για αιτητή: κ. Α.Σ. Αγγελίδης
Για καθ΄ου η αίτηση: Ουδεμία εμφάνιση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής που είναι εγγεγραμμένος οπτικός, με αιτήσεις του ημερ. 29.6.95 (Παράρτημα Χ1 στη γραπτή του αγόρευση) ζήτησε από το καθ΄ου η αίτηση Συμβούλιο τη χορήγηση άδειας για λειτουργία δύο καταστημάτων, ένα στο Παραλίμνι και ένα στην Αγία Νάπα. Το καθ΄ου η αίτηση Συμβούλιο με επίστολή του ημερ. 22.11.95 αρνήθηκε να εγκρίνει τις αιτήσεις του αιτητή. Στις 7.2.96 με επιστολή του το Συμβούλιο επανήλθε στο θέμα εγκρίνοντας τη λειτουργία του ενός καταστήματος. Ήδη από τις 30.1.96 ο αιτητής είχε καταχωρήσει την παρούσα προσφυγή εναντίον της πιο πάνω αρνητικής απόφασης του Συμβουλίου που περιεχόταν στην επιστολή ημερ. 22.11.95 (Παράρτημα Χ).
Αρχικά ενεφανίσθη δικηγόρος εκ μέρους του καθ΄ου η αίτηση Συμβουλίου, ο οποίος καταχώρησε και τη γραπτή ένσταση. Σε κατοπινό στάδιο ο δικηγόρος απεσύρθη και την υπόθεση ανέλαβε η Γενική Εισαγγελία. Μετά από επανειλημμένες αναβολές δηλώθηκε ότι δεν νομιμοποιείτο η Εισαγγελία να υπερασπίσει την προσφυγή και παρόλον ότι και πάλιν ανεβλήθη επανειλημμένα η προσφυγή στο τέλος ουδείς ενεφανίσθη εκ μέρους του Συμβουλίου Οπτικών. Τελικά η απόφαση επεφυλάχθη και αποφασίζεται με βάση τα ενώπιον μου στοιχεία, συμπεριλαμβανομένης και της γραπτής αγόρευσης για τον αιτητή.
Στην ένσταση του το Συμβούλιο υπέβαλε ότι η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί διότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη. Πού βασίζεται η εισήγηση αυτή δεν έχει διευκρινισθεί. Κρίνω ότι σίγουρα η προσβαλλόμενη απόφαση είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, έστω και μετά την έγκριση άδειας για ένα κατάστημα, αφού εξακολουθεί να παραμένει η αρνητική απόφαση της 22.11.95 αναφορικά με το άλλο κατάστημα που επηρεάζει άμεσα τα νομικά δικαιώματα του αιτητή, που αφορούν την ελευθερία ασκήσεως επαγγέλματος, δικαίωμα που διασφαλίζεται από το Άρθρο 25 του Συντάγματος.
Είναι προφανές ότι η αρχική άρνηση του Συμβουλίου να εγκρίνει τις αιτήσεις του αιτητή βασίστηκε σε γενική θεώρηση του θέματος, που περιέχεται στα πρακτικά συνεδρίας του Συμβουλίου ημερ. 4.8.95, που επισυνάπτεται στην ένσταση ως Παράρτημα Γ, απόσπασμα των οποίων παραθέτω:
"Επειδή διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν αιτητές που έχουν δηλώσει σε περισσότερες από μια αιτήσεις ως διευθυντές το Συμβούλιο ζήτησε νομική γνωμάτευση του άρθρου 5(6), την οποία συζήτησε και αποφάσισε τα πιο κάτω:
Η λεχτική διατύπωση που χρησιμοποιήθηκε στο πιο πάνω άρθρο δηλ. ".... ιδρύονται και διευθύνονται μόνο από εγγεγραμμένους οπτικούς ή τεχνικούς οπτικούς ..." δεν αποκλείει την επιχειρηματολογία υπέρ της άποψης ότινεας εγγεγραμμένος οπτικός ή τεχνικός οπτικός, μπορεί να διευθύνει μόνο ένα κατάστημα.
Αντιθέτως μάλιστα, για να υπάρχει ένας διευθυντής σε ένα χώρο προϋποθέτει και την φυσικήπαρουσία του προσώπου αυτού στο χώρο που διευθύνει. Και εκ των πραγμάτων η φυσική παρουσία ενός οπτικού σε δύο καταστήματα ταυτόχρονα είναι αδύνατη.
Επιπλέον, ο Νόμος στο άρθρο 5(8), προβλέπει ότι η άδεια λειτουργίας καταστήματος οπτικών ειδών χορηγείται για συγκεκριμένο οίκημα."
Η σχετική νομοθεσία με βάση την οποία λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση περιέχεται στο άρθρο 5(6)(8) του περί Ρυθμίσεως της Άσκησης του Επαγγέλματος των Οπτικών Νόμου (Ν.16(Ι) του 1992) που προνοεί τα ακόλουθα:
"(6) Τα καταστήματα οπτικών ειδών, ιδρύονται και διευθύνονται μόνο από εγγεγραμμένους τεχνικούς οπτικούς
(8) Η άδεια λειτουργίας καταστήματος οπτικών ειδών χορηγείται για συγκεκριμένο οίκημα."
Αφού εξέτασα με προσοχή το θέμα κρίνω ότι η ερμηνεία που δόθηκε στο άρθρο αυτό είναι λανθασμένη. Η θέση του Συμβουλίου ότι η διατύπωση του άρθρου "δεν αποκλείει την επιχειρηματολογία υπέρ της άποψης ότι ένας εγγεγραμμένος οπτικός ή τεχνικός οπτικός, μπορεί να διευθύνει μόνο ένα κατάστημα", αφήνει σαφώς να νοηθεί ότι εξίσου δεν αποκλείει και αντίθετη άποψη. Θεωρώ αβάσιμη την ερμηνεία ότι ο όρος "διευθύνεται" σημαίνει συνεχή παρουσία του υπευθύνου στο χώρο του καταστήματος. Εν πάση περιπτώσει εφόσον χωρούσε διαφορετική ερμηνεία επί του θέματος, το Συμβούλιο ώφειλε να εφαρμόσει την ερμηνεία που ήταν ευνοϊκότερη για τον πολίτη σχετικά με τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του (δέστε Fina v. Republic 4 R.S.C.C. p.26).
Επιπρόθετα, αυθαίρετη είναι και η ερμηνεία του Συμβουλίου ότι ο όρος "συγκεκριμένο οίκημα" υποδηλεί και τον αριθμό και τον περιορίζει σε ένα τέτοιο οίκημα.
Επιπρόσθετα, είναι προφανές από τις αιτήσεις του αιτητή ότι κανένα από τα καταστήματα θα λειτουργούσε ταυτόχρονα με το άλλο. Αντίθετα, το ένα στην τουριστική περιοχή Αγίας Νάπας θα λειτουργούσε μετά τις 8.00 το βράδυ σε χρόνο που θα ήταν κλειστό το άλλο στο Παραλίμνι. Ώστε και επί αυτής της βάσης η απόφαση πάσχει γιατί το θέμα προφανώς δεν το εξέτασε το Συμβούλιο. Θα μπορούσε τούτο να χορηγούσε άδεια και για τα δύο καταστήματα με όρο για τις ώρες λειτουργίας.
Υπό το φως των πιο πάνω η επίδικη απόφαση σε όποιο μέτρο αφορά την άρνηση χορήγησης άδειας για δεύτερο κατάστημα ακυρώνεται με έξοδα υπέρ του αιτητή.
Π. Αρτέμης,
Δ.
/Χ.Π.