ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.

Μεταξύ:

Γεώργιου Αντώνη Σάρδου,

Αιτητή

και

Δήμου Λάρνακας,

Καθ΄ ου η αίτηση.

__________________

Για τον αιτητή: Α. Ποιητής.

Για τον καθ΄ ου η αίτηση: Γ. Νικολαΐδης.

___________________

Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης τεμαχίου γης στη Λάρνακα. Υπέβαλε αίτηση στην Πολεοδομική Αρχή Λάρνακας για την παραχώρηση πολεοδομικής άδειας για την αξιοποίηση του με την κατεδάφιση υφιστάμενης οικοδομής και ανέγερση τεσσάρων ισόγειων καταστημάτων με μεσοπάτωμα. Η Πολεοδομική Αρχή Λάρνακας απέρριψε την αίτηση. Οι λόγοι της απόρριψης καταγράφονται σε επιστολή της Πολεοδομικής Αρχής, ημερ. 14.8.97, προς τον αιτητή. Παραθέτω το σχετικό μέρος της επιστολής:

Με την ίδια επιστολή ο αιτητής πληροφορήθηκε ότι η Πολεοδομική Αρχή Λάρνακας μπορεί να μελετήσει νέα αίτηση που θα μπορούσε να υποβάλει για ανάπτυξη του τεμαχίου του και που θα παραχωρούσε το μέρος του τεμαχίου του που επηρεάζεται από το σχέδιο διαμόρφωσης του οδικού δικτύου και σε τέτοια περίπτωση το ποσοστό κάλυψης και ο συντελεστής δόμησης θα υπολογιστούν πάνω στο συνολικό εμβαδό του τεμαχίου (πριν αφαιρεθεί το επηρεαζόμενο μέρος για το οδικό δίκτυο).

Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής προσβάλλει την πιο πάνω απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής. Διατείνεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν στηρίζεται στο Νόμο και στα γεγονότα και είναι το προϊόν "πλάνης περί τον Νόμο". Η παρανομία, σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο του, οφείλεται στη μη δημοσίευση της προτεινόμενης ρυμοτομίας. Εφόσον η ρυμοτομία δεν έχει "δημοσιευθεί δεν μπορεί να προβάλλεται σαν λόγος για απόρριψη οποιασδήποτε αιτήσεως οικοδομής".

Από την άλλη ο ευπαίδευτος συνήγορος της Πολεοδομικής Αρχής αφού

έκαμε αναφορά στην πιο πάνω πρόνοια 3(1) (α) του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας και στην πρόνοια 5.2.9 του ιδίου Σχεδίου, υποστήριξε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση "ελήφθη καθόλα νόμιμα". Νομικό βάθρο της θέσης του ήταν ο περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμος του 1972, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ από την 1.12.90 με την Κ.Δ.Π. 292/90. Σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο ο Νόμος αυτός "εισάγει τέτοιες νομοθετικές ρυθμίσεις ώστε να τίθεται η οποιαδήποτε ανάπτυξη ακίνητης ιδιοκτησίας κάτω από ένα εντελώς καινούργιο νομικό καθεστώς. Ο καθ΄ ου η αίτηση Δήμος ήταν υπόχρεος να λάβει υπόψη του τις προβλέψεις του τοπικού σχεδίου Λάρνακας που εδημοσιεύθη και ετέθη σε ισχύ από της θεσπίσεως του Νόμου".

Ο πιο πάνω λόγος ακύρωσης προφανώς στηρίζεται πάνω στο άρθρο 12(2) του περί Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96 στο οποίο υπάρχει πρόνοια για τη δημοσίευση ρυμοτομικών σχεδίων. Ωστόσο πρέπει να υπενθυμίσω ότι μετά την θέσπιση του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν 90/72) ο οποίος τέθηκε σε ισχύ από την 1.12.90 με την Κ.Δ.Π. 292/90, αναμορφώθηκε το

νομικό καθεστώς για την ανάπτυξη της ακίνητης ιδιοκτησίας (Βλ. Ζαντή ν. Επάρχου Λευκωσίας, Υποθ. 113/91/23.12.92). Ακολουθεί πως οι πιο πάνω πρόνοιες του Κεφ. 96 δεν τυγχάνουν εφαρμογής στην παρούσα περίπτωση.

Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 21 του Νόμου 90/72 η πολεοδομική άδεια αποτελεί προϋπόθεση για την οποιαδήποτε ανάπτυξη ακίνητης ιδιοκτησίας. Φαίνεται ότι ο αιτητής ήταν ενήμερος αυτής της προϋπόθεσης εξού και υπέβαλε και την αίτηση για παραχώρηση πολεοδομικής άδειας.

Ενόψει των προνοιών του πιο πάνω άρθρου 21 έχω την άποψη ότι η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης θα κριθεί με βάση τις πρόνοιες του Νόμου 90/72. Σχετικό για τους σκοπούς της παρούσας υπόθεσης είναι το άρθρο 26 του Νόμου. Ο όρος "σχέδιο αναπτύξεως" στο άρθρο 26 του Νόμου ερμηνεύεται από το άρθρο 2: Περιλαμβάνει "Σχέδιον δια την Νήσον, Τοπικόν Σχέδιον και οιονδήποτε τοιούτο σχέδιον τροποποιηθέν". Επομένως το τοπικό σχέδιο, το οποίο αποτελεί το νομικό βάθρο της επίδικης απόφασης, ορθά λήφθηκε υπόψη από τη Διοίκηση. Είναι πρόδηλο από το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης ότι η Διοίκηση έχει ενεργήσει με βάση τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας, το οποίο - τονίζεται - τυγχάνει εφαρμογής δυνάμει του άρθρου 26 του Νόμου. Λαμβανομένων υπόψη των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας κρίνω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή και δεν παρέχεται πεδίο επέμβασης του δικαστηρίου (Βλ. και Φερεκύδη κ.α. ν. Δημοτικού Συμβουλίου Αγλαντζιάς, Υποθ. 241/92/13.3.95 και Αγγονά ν. Δήμου Λάρνακας, Υποθ. 231/94/5.10.95).

/ΕΑΠ.