|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Προσφυγή αρ. 432/96
Μεταξύ-
Γεώργιου Αθανασίου από τη Λευκωσία
Αιτητή
- και -
Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου
Καθής η αίτηση
----------------
Προσφυγή αρ. 436/96
Μεταξύ -
Γεώργιου Αθανασίου από τη Λευκωσία
Αιτητή
- και -
Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου
Καθής η αίτηση
-----------------
Προσφυγή αρ. 539/96
Μεταξύ -
Γεώργιου Μεταξά από τη Λευκωσία
Αιτητή
- και -
Αρχής Ηλετρισμού Κύπρου
Καθής η αίτηση
-----------------
Ημερομηνία:
17 Φεβρουαρίου, 1998ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για τον αιτητή στις προσφ. με
αρ. 432 και 436/96: Α. Κωνσταντίνου
Για τον αιτητή στην προσφ. αρ. 539/96: Α. Σ. Αγγελίδης
Για την καθής η αίτηση: Γ. Κακογιάννης
Για το ενδιαφερόμενο μέρος
Π. Κατσουνωτού στην προσφ. αρ. 432/96: Δ. Χ"Νέστωρος
Για το ενδιαφερόμενο μέρος
Β. Ασιήκαλη στην προσφ. αρ. 436/96: Α. Ευσταθίου
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι τρεις αυτές προσφυγές συνεκδικάσθηκαν. Συνέτρεχαν οι ουσιαστικές προϋποθέσεις. Αφορούν τις προαγωγές σε θέση Ανώτερου Λειτουργού Μηχανογράφησης στις Οικονομικές Υπηρεσίες της Αρχής (καθής η αίτηση). Είχαν κενωθεί 4 θέσεις. Προηγήθηκαν δύο χωριστές διαδικασίες. Γνωστοποιήθηκε πρώτα μια κενή θέση στις 7/12/95 για την οποία αποτάθηκε και ο αιτητής στην προσφ. αρ. 436/96 Γ. Αθανασίου. Θεωρώ σκόπιμο να αναφερθώ στην πορεία της διαδικασίας αυτής, που απέληξε στην προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους (στην ίδια προσφυγή) Βεατρίκης Ασιήκαλη.
Τις αιτήσεις που υποβλήθηκαν εξέτασαν και οι δύο Επιτροπές Επιλογής, που έχουν συμβουλευτική ιδιότητα: η Μεικτή Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής για Προαγωγές Γραφειακού και Τεχνικού Προσωπικού (συντομογραφικά η Μ.Σ.Ε.Ε. Γραφειακού/Τεχνικού Προσωπικού) και η αντίστοιχη Επιτροπή Επιλογής για Προαγωγές του Επιστημονικού Προσωπικού (στο εξής Μ.Σ.Ε.Ε. Επιστημονικού Προσωπικού). Και οι δύο αυτές Επιτροπές σύστησαν για προαγωγή 3 υποψηφίους στους οποίους περιλαμβάνονταν το ενδιαφερόμενο μέρος όχι όμως και ο αιτητής. Ας σημειωθεί ότι δόθηκε η ευκαιρία και στον άμεσα προϊστάμενο κάθε υποψηφίου να εκφράσει τις απόψεις του.
Οι εισηγήσεις των Επιτροπών Επιλογής διαβιβάστηκαν στη Συμβουλευτική Υπεπιτροπή και στην Αρχή. Σε συνεδρίαση της ημερ. 9/4/96, αφού άκουσε και την αξιολόγηση του Διευθυντή, η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή αποφάσισε να εισηγηθεί την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στην επίδικη θέση. Η Αρχή, που συνεδρίασε αυθημερόν, υιοθέτησε την εισήγηση των συμβουλευτικών της οργάνων.
Η δεύτερη διαδικασία, για τις τρεις άλλες θέσεις, άρχισε πάλιν κατόπιν γνωστοποίησης κενών θέσεων, όπως προβλέπουν οι περί Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμοί του 1986 (Κ.Δ.Π. 291/86), που έγινε στις 8/3/96. Μια από αυτές διεκδίκησε και ο Γ. Αθανασίου. Είναι το αντικείμενο της άλλης προσφυγής του (αρ. 432/96). Αναμίχθηκαν,
πάλιν, οι δύο Επιτροπές Επιλογής αφού καταγράφηκαν οι απόψεις των προϊσταμένων. Όμως αυτή τη φορά η επιλογή δεν ήταν ομόφωνη. Στη Μ.Σ.Ε.Ε. Γραφειακού/Τεχνικού Προσωπικού ο Πρόεδρος και τρία μέλη σύστησαν πέντε υποψηφίους ανάμεσα στους οποίους οι Π. Κατσουνωτού και Α. Σάββα (ενδιαφερόμενοι στην προσφ. αρ. 432/96), Θ. Λουκά (ενδιαφερόμενο μέρος στην προσφ. αρ. 539/96) και ο αιτητής στην προσφ. αρ. 539/96 Γ. Μεταξάς. Άλλα τέσσερα μέλη πρόκριναν τον Γ. Αθανασίου αντί του ενδιαφερόμενου μέρους Α. Σάββα. Λόγω της διαμόρφωσης του αποτελέσματος της ψηφοφορίας δεν ετοιμάστηκε "Εισήγηση" της Επιτροπής Επιλογής, αλλά το λεγόμενο "Από Κοινού Έγγραφο" (βλ. Κανόνα 15 του Μέρους Ι του Δεύτερου Πίνακα, Κανονισμός 18 της Κ.Δ.Π. 291/86).Τέτοιο έγγραφο υπέβαλε, για τους ίδιους λόγους και η Μ.Σ.Ε.Ε. Επιστημονικού Προσωπικού. Ο Πρόεδρος και δύο μέλη συμπεριέλαβαν στους πέντε συστηθέντες τους ίδιους υπαλλήλους, που είχε ανεξάρτητα προτείνει η άλλη Επιτροπή Επιλογής, δηλαδή, τους Κατσουνωτού, Σάββα, Λουκά και Μεταξά. Ένα μέλος εισηγήθηκε τον αιτητή Αθανασίου αντί του ενδιαφερόμενου μέρους Σάββα.
Την επομένη συνήλθε η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή της Αρχής. Όπως αναφέρεται στο πρακτικό, αφού μελέτησε τις εισηγήσεις των Επιτροπών Επιλογής και άκουσε την αξιολόγηση του Διευθυντή σύστησε τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη στην προσφ. αρ. 432/96 (Κατσουνωτού και Σάββα) και το ενδιαφερόμενο μέρος στην 539/96 Λουκά, που τελικά και διόρισε η Αρχή.
Η πρώτη εισήγηση του κ. Κωνσταντίνου, που εκπροσώπησε τον αιτητή Αθανασίου και στις δύο προσφυγές του, έχει ως βάση και πλαίσιο τον Κανονισμό 18(1) και (3). Σύμφωνα με τις διατάξεις του, η κάθε Επιτροπή Επιλογής έχει αρμοδιότητα για την κατηγορία προσωπικού για την οποία συστάθηκε: παράγρ. 3(α) και (β). Ειδικά για τη θέση Ανώτερου Λειτουργού Μηχανογράφησης προβλέφθηκε πως μπορεί να επιληφθούν και οι δύο αυτές Επιτροπές σε περίπτωση που υπάρχουν υποψήφιοι προερχόμενοι και από τις δύο κατηγορίες προσωπικού. Παραθέτω τον Κανονισμό 18(3):
"18(3) (α) Η αρμοδιότης της Επιτροπής Επιλογής Επιστημονικού Προσωπικού επεκτείνεται εις απάσας τας περιπτώσεις πληρώσεως διά προαγωγής θέσεων προαγωγής εν σχέσει προς το επιστημονικόν προσωπικόν, πλην ως αναφέρεται εις την παράγραφον (1).
(β) Η αρμοδιότης της Επιτροπής Επιλογής Γραφειακού και Τεχνικού Προσωπικού επεκτείνεται εις απάσας τας περιπτώσεις πληρώσεως διά προαγωγής θέσεων προαγωγής και θέσεων πρώτου διορισμού και προαγωγής εν σχέσει προς το γραφειακόν και τεχνικόν προσωπικόν.
(γ) Ειδικώς εις τας περιπτώσεις πληρώσεως κενών θέσεων Ανωτέρου Λειτουργού Μηχανογραφήσεως, Διοικητικού Λειτουργού και Λειτουργού Μηχανογραφήσεως 1ης Τάξεως, και δεδομένου ότι θα υπάρχουν αιτηταί ανήκοντες τόσον εις το επιστημονικόν προσωπικόν όσον και εις το γραφειακόν προσωπικόν, των αιτήσεων διά πλήρωσιν των θέσεων τούτων, θα επιλαμβάνωνται τόσον η Επιτροπή Επιλογής του Επιστημονικού Προσωπικού όσον και η Επιτροπή Επιλογής του Γραφειακού και Τεχνικού Προσωπικού."
Η θέση που ανέπτυξε ο δικηγόρος του αιτητή είναι ότι η Μ.Σ.Ε.Ε. Γραφειακού/Τεχνικού Προσωπικού ασχολήθηκε και αποφάνθηκε αναρμόδια για την υπόθεση. Δε θα μπορούσε να εφαρμοσθεί η παράγραφος 3(γ) γιατί ο αιτητής ανήκε στο επιστημονικό προσωπικό, γεγονός που δεν αντικρούστηκε. Ελέχθη εντούτοις από το δικηγόρο των καθών, που αναφέρθηκε σε αρκετούς κανονισμούς, πως κανένας δεν περιέχει ρητή απαγόρευση για συμμετοχή και των δύο Επιτροπών στην προαγωγική διαδικασία. Δεδομένου του περιορισμένου τους ρόλου σαν συμβουλευτικών οργάνων, που δεν ενεργούν κυριαρχικά. Και επίσης της διερευνητικής αποστολής τους για να βοηθηθεί η Αρχή στο έργο της. Όμως
και να συνέβηκε παράβαση, αυτή δεν ζημίωσε τον αιτητή.Η αντίκρουση στηρίχθηκε στην πρόταση πως η παράβαση νόμου συνιστά πάντοτε παράβαση ουσιώδους τύπου που επάγεται, και στην περίπτωση αυτή, ακυρότητα της τελικής πράξης. Ο κ. Κωνσταντίνου επέμεινε πως η παρατυπία έπληξε καίρια τα συμφέροντα του αιτητή. Η απόδοση του στην αναρμόδια Επιτροπή κρίθηκε "ικανοποιητική" ενώ των ενδιαφερομένων μερών "πολύ ικανοποιητική". Ο ίδιος συστήθηκε από 4 μέλη της Επιτροπής σε αντίθεση με ανθυποψήφιο του που έτυχε καθολικής υποστήριξης (και από τα 8 μέλη). Σύμφωνα πάντοτε με το δικηγόρο του αιτητή, η ζημία που αυτός υπέστη στη διαδικασία της προσφ. αρ. 436/96 είναι ακόμη μεγαλύτερη. Και εδώ κρίθηκε πως είχε "ικανοποιητική" απόδοση και υστέρησε του ενδιαφερόμενου μέρους, του οποίου η απόδοση χαρακτηρίστηκε "πολύ ικανοποιητική". Επιπλέον η Μ.Σ.Ε.Ε. Γραφειακού/Τεχνικού Προσωπικού σύστησε το ενδιαφερόμενο μέρος ομόφωνα και δε σύστησε καθόλου τον αιτητή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η θέση εντάσσεται οργανικά στο επιστημονικό προσωπικό. Και ότι δεν έθεσε υποψηφιότητα υπάλληλος από το γραφειακό/τεχνικό προσωπικό για να ισχύσει ο Κανονισμός 18 (3)(γ). Έτσι δεν είχε λόγο εμπλοκής η Μ.Σ.Ε.Ε. Γραφειακού/Τεχνικού Προσωπικού. Συμφωνώ πως υπήρχε στο σημείο αυτό παράβαση κανονισμού. Όμως δεν είναι κάθε παρατυπία που φέρει το στίγμα της ακυρότητας. Σημασία έχουν οι επιπτώσεις της στο περιεχόμενο της πράξης. Δεν οδηγείται η διοικητική πράξη αναπόφευκτα σε ακυρότητα αν η μη τήρηση του τύπου δεν είχε δυσμενείς επιδράσεις στο διοικούμενο:
Sekkides v. Republic (1988) 3 C.L.R. 2136, Στασινόπουλος "Δίκαιο των Διοικητικών Πράξεων" (1951) σελ. 229-230.Στην προσφ. αρ. 432/96 η βαθμολογία για την απόδοση του αιτητή και των ενδιαφερομένων μερών - "ικανοποιητική" και "πολύ ικανοποιητική" αντίστοιχα - δόθηκε από τον άμεσα προϊστάμενο τους στη Μ.Σ.Ε.Ε. Γραφειακού/Τεχνικού Προσωπικού. Την ίδια αξιολόγηση έδωσε και στη Μ.Σ.Ε.Ε. Επιστημονικού Προσωπικού. Όπως θα θυμόμαστε η αναρμόδια Επιτροπή είχε διχαστεί. Τέσσερα μέλη της σύστησαν τον αιτητή και τέσσερα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Η εισήγηση αυτή ήταν περισσότερο ευνοϊκή για τον αιτητή από εκείνη της αρμόδιας Επιτροπής που συστήθηκε μόνο από ένα μέλος της. Στην προσφ. αρ. 436/96 η Μ.Σ.Ε.Ε. Γραφειακού/Τεχνικού Προσωπικού σύστησε ομόφωνα το ενδιαφερόμενο μέρος και δύο άλλους. Ούτε η Μ.Σ.Ε.Ε. Επιστημονικού Προσωπικού πρότεινε τον αιτητή. Σε καμιά περίπτωση δε φαίνεται να ζημιώθηκε από την εμπλοκή της Μ.Σ.Ε.Ε. Γραφειακού/Τεχνικού Προσωπικού. Γιαυτό και το επιχείρημα δεν μπορεί να ευσταθήσει.
Ο κανόνας 14 του Μέρους Ι του Δεύτερου Πίνακα, Κανονισμός 18 προβλέπει πως η κάθε Επιτροπή Επιλογής συντάσσει, αφού κριθούν οι υποψήφιοι όπως καθορίζεται στους κανονισμούς, αιτιολογημένη έκθεση, που υποβάλλεται ως η "Εισήγηση" της στην Αρχή. Αυτό συμβαίνει σε κάθε περίπτωση που την "Εισήγηση" εγκρίνει ο Πρόεδρος της Επιτροπής ή ο αντικαταστάτης του και πρόσθετα το ήμισυ, τουλάχιστον, των μελών της. Αν δεν επιτευχθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία τότε ακολουθούνται οι διατάξεις του Κανόνα 15. Θεωρείται πως δεν υπάρχει εισήγηση. Υποβάλλεται εντούτοις έγγραφο, καλούμενο το "Από Κοινού Έγγραφο", αποτελούμενο από δύο μέρη με περιεχόμενο που προσδιορίζει ο κανόνας.
Η δεύτερη εισήγηση του αιτητή είναι ότι σε καμιά από τις Επιτροπές Επιλογής δεν εξασφαλίστηκε η απαιτούμενη πλειοψηφία για να είναι δυνατή η υποβολή και λήψη υπόψη εισήγησης. Η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή της Αρχής (παράρτημα 7 στην ένσταση) και το Διοικητικό της Συμβούλιο (παράρτημα 8) έλαβαν παράνομα υπόψη τις "Εισηγήσεις" των δύο Επιτροπών. Είναι γεγονός ότι στο παραπάνω πρακτικό αναφέρεται ότι λήφθηκαν υπόψη οι "Εισηγήσεις" των δύο Επιτροπών και όχι τα "Από Κοινού Έγγραφα". Το ότι αναφέρεται λανθασμένα πως λήφθηκαν υπόψη εισηγήσεις δεν μεταβάλλει τη φύση των εγγράφων που στο πρακτικό αναφέρεται ότι διαβιβάστηκαν και εξετάστηκαν. Επρόκειτο για τα έγγραφα για τα οποία κάμνει πρόβλεψη ο Κανόνας 15, που όντως είχαν υποβληθεί.
Η επόμενη εισήγηση αφορά τη σύσταση του Διευθυντή. Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίζεται πως είναι πλανερή γιατί τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν επιλέγηκαν ομόφωνα, όπως λανθασμένα αναφέρει στη σύσταση του ο Διευθυντής. Τη διαβάζω όπως ακριβώς έχει:
"
Απόψεις ΔιευθυντήΟ Διευθυντής δηλώνει ότι κατά την άποψη του οι 8330 Κατσουνωτού Πόλυ, 8222 Λουκά Θεόκλητος και 8316 Σάββα Ανδρέα, οι οποίοι επελέγησαν ομόφωνα από τη Μεικτή Συμβουλευτική Επιτροπη Επιλογής ως επικρατέστεροι υποψήφιοι και με την οποία γνώμη συμφωνεί, υπερτερούν σφαιρικά, έχοντας υπόψη όλα τα κριτήρια προαγωγής που λαμβάνονται υπόψη, του 8131 Μεταξά Γεώργιου και τους συστήνει για προαγωγή."
Παίρνουμε πρώτα την προσφ. αρ. 432/96. Στο "Από Κοινού Έγγραφο" της Μ.Σ.Ε.Ε. Γραφειακού/Τεχνικού Προσωπικού τα παραπάνω ενδιαφερόμενα μέρη συστήθηκαν από τον Πρόεδρο και τρία άλλα μέλη. Τέσσερα άλλα μέλη εισηγήθηκαν τον αιτητή. Στο "Από Κοινού Έγγραφο" της Μ.Σ.Ε.Ε. Επιστημονικού Προσωπικού (παράρτημα 6) ο Πρόεδρος και δύο μέλη σύστησαν τα ενδιαφερόμενα μέρη, τρία άλλα μέλη σύστησαν άλλο υποψήφιο και ένα μέλος εισηγήθηκε τον αιτητή.
Ο δικηγόρος της καθής αναφέρεται στις αρχές που διέπουν τις συστάσεις του προϊσταμένου σε προαγωγές, αλλά δεν απαντά ευθέως στην κριτική που ασκήθηκε για τη σύσταση του Διευθυντή. Είναι φανερό πως αυτή έγινε υπό συνθήκες πλάνης εφόσον τα ενδιαφερόμενα μέρη, όπως προκύπτει σαφώς από την παραπάνω ανάλυση, δε συστήθηκαν ομόφωνα. Ο αιτητής στη μία Επιτροπή είχε προταθεί από τέσσερα μέλη και στην άλλη από ένα. Εντούτοις ο Διευθυντής δεν κάμνει καμιά αναφορά ούτε τον περιλαμβάνει στις συγκρίσεις του, όπως έπραξε στην περίπτωση του υποψηφίου Μεταξά, ο οποίος επίσης δεν προτάθηκε ομόφωνα.
Πρέπει όμως να αναφέρω ότι η κατάσταση στην προσφ. αρ. 436/96 διαφέρει. Η αναφορά του Διευθυντή για το ενδιαφερόμενο μέρος Β. Ασιήκαλη ότι επιλέγηκε ομόφωνα είναι ακριβής. Αυτή είχε επιλεγεί με δύο άλλους ομόφωνα από τη Μ.Σ.Ε.Ε. Γραφειακού/Τεχνικού Προσωπικού και επίσης από την άλλη Επιτροπή, στην οποία υπήρξε μια διαφωνία, αλλά δεν αφορούσε το ενδιαφερόμενο μέρος. Δεδομένου ότι δεν υπήρχε σύσταση για τον αιτητή, ο Διευθυντής δεν είχε υποχρέωση να αναφερθεί και σε αυτόν και να προβεί σε σύγκριση, όπως εισηγήθηκε ο δικηγόρος του.
Το νομικό έρεισμα της επόμενης εισήγησης είναι ο Κανόνας 13 του παραπάνω Πίνακα. Προβλέπει στην ουσία ότι τα μέλη Επιτροπής Επιλογής, που υποδεικνύει η συντεχνία, οφείλουν να κρίνουν αντικειμενικά χωρίς να θέτουν τα συμφέροντα των μελών τους υπεράνω εκείνων "του κοινού, της υπηρεσίας και της Αρχής" αποφεύγοντας κάθε διάκριση μεταξύ των κρινομένων. Θα πρόσθετα ότι και κατά γενική αρχή του διοικητικού δικαίου η προκατάληψη ή η μεροληψία κατά τη διαδικασία επιφέρει καταλυτικό πλήγμα εναντίον της νομιμότητας
της απόφασης που λαμβάνεται.Έχοντας υπόψη τι έχει λεχθεί από κάθε πλευρά, κρίνω πως η μομφή είναι βάσιμη. Και αποτελεί πρόσθετο λόγο ακύρωσης της απόφασης. Τα τρία μέλη της συντεχνίας επιστημονικού προσωπικού συμμετείχαν στη συνεδρία της Μ.Σ.Ε.Ε. για προαγωγές τέτοιου προσωπικού "υπό διαμαρτυρία, και με επιφύλαξη όλων των δικαιωμάτων των υποψηφίων που κατέχουν τα απαραίτητα ακαδημαϊκά προσόντα". Παρενθετικά, το σχέδιο υπηρεσίας προβλέπει - παράγραφ. 3(α) και (β) - κατοχή πανεπιστημιακού διπλώματος ή τίτλου στην επιστήμη των ηλεκτρονικών υπολογιστών ή της πληροφορικής και εγγραφή του υποψηφίου στο Μητρώο Ε.Τ.Ε.Κ. ως μηχανικού της πληροφορικής. Ο αιτητής, που δεν είχε κανένα από τα παραπάνω προσόντα, μπορούσε να διεκδικήσει τη θέση σύμφωνα με τη σημείωση (β
) επειδή κατά την ημερομηνία έγκρισης του σχεδίου υπηρεσίας ήταν Λειτουργός Μηχανογράφησης και είχε τα λοιπά προσόντα.Η διαπίστωση για την ύπαρξη μεροληψίας πρέπει να βασίζεται σε συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία. Η μεροληπτική προδιάθεση των εκπροσώπων της συντεχνίας του επιστημονικού προσωπικού διαφαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν, στην περίπτωση αυτή, τα καθήκοντα τους. Εκείνο που οδηγεί με βεβαιότητα στη διαπίστωση μου είναι η ομόφωνη άποψη τους, όπως αποτυπώθηκε στο πρακτικό του Διοικητικού Συμβουλίου (παράρτημα 8 ημερ. 9/4/96), που αφορά την προσφ. αρ. 432/96. Την παραθέτω και πιστεύω πως δε χρειάζεται επεξήγηση ή σχόλιο:
"Τόσο σαν θέμα αρχής όσο και σαν θέμα ουσίας, δεν μπορεί να απαιτείται σαν ελάχιστο προσόν πανεπιστημιακό δίπλωμα και ταυτόχρονα να είναι "δικαιούχοι" κρίσεως υπάλληλοι χωρίς καθόλου ακαδημαϊκά προσόντα."
Είναι φανερό πως υπήρξε σύγχιση για το ρόλο των εκπροσώπων της συντεχνίας. Ο κάθε υποψήφιος, εφόσον ήταν προσοντούχος, σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας, είχε δικαίωμα να κριθεί αμερόληπτα. Είναι εξίσου φανερό ότι ο αιτητής δεν έτυχε τέτοιας κρίσης. Δεν υπήρχαν τα εχέγγυα αμερόληπτης κρίσης. Διαπιστώνεται παράβαση του κανόνα 13, αλλά και της ευρύτερης νομολογιακής αρχής, η οποία εξοντώνει την υπόσταση της ίδιας της επίδικης απόφασης, που είναι αντικείμενο της προσφ. αρ. 432/96.
Μετά από έντονο προβληματισμό κατέληξα πως ο λόγος αυτός ακύρωσης δεν αποδείχθηκε με την απαιτούμενη βεβαιότητα στην περίπτωση της Β. Ασιήκαλη. Το οικείο πρακτικό της Αρχής για την απόφαση προαγωγής δεν αναφέρει οτιδήποτε, όπως στην περίπτωση Αθανασίου.
Θα πρόσθετα ότι η σύσταση του άμεσα Προϊστάμενου ψέγεται ως αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων. Η εξέταση τους όμως δεν στοιχειοθετεί την κατηγορία. Υποστηρίχθηκε περαιτέρω ότι ο αιτητής είναι εμπειρότερος, όντας αρχαιότερος. Έχει λεχθεί επανειλημμένα - και άλλωστε αποτελεί κοινή εμπειρία - πως η μια ιδιότητα δεν είναι κατ' ανάγκη προϋπόθεση της άλλης. Η έλλειψη πείρας που είχε διαπιστωθεί για το 1990, για τους Β. Ασιήκαλη, Α. Σάββα και Π. Κατσουνωτού, λόγος για τον οποίο δε συστήθηκαν για προαγωγή, ασφαλώς δεν μπορούσε να ισχύσει 6 χρόνια αργότερα, κατά τον κρίσιμο χρόνο των προαγωγών, που μεταβλήθηκε το δεδομένο αυτό.
Ο αιτητής στην προσφ. αρ. 539/96 προβάλλει διάφορους λόγους ακύρωσης. Θα περιοριστώ σε ένα ζήτημα μόνο που απορρέει από τη σύσταση του Διευθυντή και σχετίζεται με αυτή. Η σύσταση αναμφίβολα πάσχει γιατί η διαπίστωση του ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Θ. Λουκά επιλέγηκε ομόφωνα είναι πεπλανημένη, όπως είχα την ευκαιρία να αναλύσω πιο πάνω.
Για τους λόγους που εξέθεσα η επίδικη απόφαση στην προσφ. αρ. 432/96, που αφορά τα ενδιαφερόμενα μέρη Π. Κατσουνωτού και Α. Σάββα, ακυρώνεται. Ακυρώνεται επίσης η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους Θ. Λουκά στην προσφ. αρ. 539/96. Η προσφ. αρ. 436/96 σε σχέση με το ενδιαφερόμενο μέρος Β. Ασιήκαλη απορρίπτεται. Η προαγωγή της επικυρώνεται. Υπό τις συνθήκες δεν εκδίδω διάταγμα για τα έξοδα.
Σ. Νικήτας,
Δ.
/Κασ