|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 3071
5 Δεκεμβρίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1.ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ,
2.ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 407/96)
Φορολογία — Φορολογία εισοδήματος — Παράλειψη του φορολογουμένου να προσκομίσει στοιχεία που απαιτούνται από τον Έφορο — Συνέπειες ως προς τη βεβαίωση του φόρου.
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Αντικείμενο της δίκης —Δεν περιλαμβάνεται σε αυτό οτιδήποτε επακολούθησε την επίδικη απόφαση.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά την σε βάρος του φορολογιών εισοδήματος για τα έτη 1983-85.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Οι φορολογικές αρχές, ζήτησαν από τον αιτητή να παρουσιαστεί σε συνέντευξη προσκομίζοντας όλα τα στοιχεία που του ζητήθηκαν για την εξέταση των ενστάσεών του και της κατάστασης των περιουσιακών του στοιχείων, όπως την παρουσίασε στις 31.12.86. Ο αιτητής δεν ανταποκρίθηκε. Ο Διευθυντής, ελλείψει οποιωνδήποτε στοιχείων που υποστήριζαν τον σχετικό ισχυρισμό του, δεν τον αποδέκτηκε. Θεώρησε το πιο πάνω ποσό προϊόν των εισοδημάτων του, κάτι που ήταν φανερό από τις δηλώσεις εισοδήματος του ίδου του αιτητή, σε σύγκριση με την κατάσταση περιουσιακών στοιχείων που υπέβαλε.
2. Μετά τη λήψη της επίδικης απόφασης ο αιτητής ισχυρίζεται πως είχε επικοινωνία με τον Υπουργό Οικονομικών και τις φορολογικές αρχές, για να προωθήσει τον ισχυρισμό του. Οι φορολογικές αρχές δεν δέχονται ότι είχαν οποιαδήποτε επικοινωνία με τον αιτητή. Ανεξάρτητα από τις εκατέρωθεν θέσεις, πάνω σ' αυτό το ζήτημα, ό,τι επακολούθησε την επίδικη απόφαση είναι άσχετο και δεν εξετάζεται.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Εφόρου για τη φορολόγηση του αιτητή για τα έτη 1983, 1984 και 1985.
Λ. Γεωργιάδου, για τον Αιτητή.
Α. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Το εισόδημα του αιτητή προερχόταν, κατά τον ουσιώδη χρόνο, από μισθωτές υπηρεσίες και ως αυτοεργοδοτούμενος στην οδοποιεία. Οι Φορολογικές Αρχές ερεύνησαν τις υποχρεώσεις του αιτητή για τα έτη 1983, 1984 και 1985, για τις οποίες υπέβαλε δηλώσεις εισοδήματος στις 11.10.86.
Ο Διευθυντής απέστειλε στον αιτητή τη φορολόγηση του για τα πιο πάνω έτη, ο οποίος υπέβαλε ένσταση, στις 23.12.86, διεκδικώντας έκπτωση ποσού £550 για κάθε έτος, ασφάλιστρα που κατέβαλλε για ασφάλεια ζωής που είχε με τραπεζικό οργανισμό. Στις 14.1.87 ζητήθηκε από τον αιτητή να υποβάλει κατάσταση των περιουσιακών του στοιχείων κατά την 31.12.86, πράγμα που έκαμε μετά από σχετικό διάταγμα του Δικαστηρίου. Κατά την εξέταση της κατάστασης ο Διευθυντής θεώρησε αναγκαίο να έχει συνέντευξη με τον αιτητή, και γι' αυτό έστειλε στις 21.11.95, σχετική επιστολή στον ελεγκτή του, καλώντας τον αιτητή να προσέλθει στα γραφεία του τμήματος στις 7.12.95. Την προηγούμενη της ορισθείσας συνάντησης ο ελεγκτής του αιτητή πληροφόρησε τον αρμόδιο λειτουργό του τμήματος πως ο πελάτης του δεν μπορούσε να παραστεί λόγω ανειλημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεων. Ο ίδιος ο αιτητής δεν επικοινώνησε ξανά με το γραφείο του Εφόρου, ο οποίος στις 10.1.96, έστειλε δεύτερη επιστολή στον αιτητή, καθορίζοντας νέα συνάντηση, για την 1.2.96. Σημειώνεται στην επιστολή αυτή πως αν ο αιτητής παρέλειπε να προσέλθει στη συνέντευξη, η ένσταση του θα αποφασιζόταν με βάση τα στοιχεία που είχε στο φάκελο του ο Έφορος. Ο αιτητής δεν ανταποκρίθηκε. Μετά την πάροδο κάποιου χρονικού διαστήματος ο Έφορος καθόρισε, συγκεκριμένα στις 28.2.96, το εισόδημα του αιτητή για τα επίδικα έτη και βεβαίωσε την κατά νόμο φορολόγηση του. Στην αιτιολογημένη απόφαση του ο Έφορος απορρίπτει τη δήλωση του αιτητή ότι πήρε χρηματική βοήθεια ύψους £2,200 από τον πενθερό του. Ο Έφορος έκρινε πως το ποσό τούτο αποτελούσε μέρος των εισοδημάτων του και το κατένειμε στα τρία επίδικα έτη.
Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση του Εφόρου, και επικεντρώνεται μόνο στο ζήτημα του ποσού των £2,200, που κατανεμήθηκε, όπως ήδη είπα, στο εισόδημα του των τριών ετών. Δαιτείνεται πως η απόφαση του Εφόρου είναι αυθαίρετη, εισηγείται δε πως ο ισχυρισμός του, ότι δηλαδή πήρε αυτά τα χρήματα ως δώρο από τον πενθερό του, έπρεπε να γίνει αποδεκτός.
Οι φορολογικές αρχές, όπως ήδη ανέφερα, ζήτησαν από τον αιτητή να παρουσιαστεί σε συνέντευξη προσκομίζοντας όλα τα στοιχεία που του ζητήθηκαν για την εξέταση των ενστάσεων του και της κατάστασης των περιουσιακών του στοιχείων, όπως την παρουσίασε στις 31.12.86. Ο αιτητής δεν ανταποκρίθηκε. Ο Διευθυντής, ελλείψει οποιονδήποτε στοιχείων που υποστήριζαν τον σχετικό ισχυρισμό του, δεν τον αποδέκτηκε. Θεώρησε το πιο πάνω ποσό προϊόν των εισοδημάτων του, κάτι που ήταν φανερό από τις δηλώσεις εισοδήματος του ίδιου του αιτητή, σε σύγκριση με την κατάσταση περιουσιακών στοιχείων που υπέβαλε.
Μετά τη λήψη της επίδικης απόφασης ο αιτητής ισχυρίζεται πως είχε επικοινωνία με τον Υπουργό Οικονομικών και τις φορολογικές αρχές, για να προωθήσει τον ισχυρισμό του. Οι φορολογικές αρχές δεν δέχονται ότι είχαν οποιαδήποτε επικοινωνία με τον αιτητή. Ανεξάρτητα από τις εκατέρωθεν θέσεις, πάνω σ' αυτό το ζήτημα, ό,τι επακολούθησε την επίδικη απόφαση είναι άσχετο και δεν εξετάζεται.
Ενόψει των ανωτέρω η απόφαση του Εφόρου ήταν καθόλα νόμιμη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £250 έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.