|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2835
20 Νοεμβρίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΓΛΑΝΤΖΙΑΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 89/97)
Δεδικασμένο — Όροι δημιουργίας— Νέα διοικητική πράξη που ακολούθησε ακυρωτική δικαστική απόφαση χωρίς τη διεξαγωγή επανεξέτασης —Απέκλειε την ισχύ δεδικασμένου από την απόφαση αυτή.
Αναγκαστική Απαλλοτρίωση— Δέουσα έρευνα πριν την έκδοση του διατάγματος απαλλοτριώσεως — Περιστάσεις διεξαγωγής της στην κριθείσα περίπτωση.
Έξοδα — Καμιά διαταγή για έξοδα επί προσφυγής βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος που απορρίφθηκε — Τρόπος άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου.
Η αιτήτρια προσέβαλε το δεύτερο κατά σειρά διάταγμα απαλλοτρίωσης της ακίνητης ιδιοκτησίας της μετά από ακύρωση του αρχικού διατάγματος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Δεν εγείρεται ζήτημα δεδικασμένου στην παρούσα προσφυγή. Η έκδοση του προσβαλλόμενου διατάγματος είναι το αποτέλεσμα νέας απόφασης του Συμβουλίου, και όχι επανεξέτασης της προηγούμενης, που ακυρώθηκε από το Δικαστήριο. Τα θέματα που ηγέρθη-σαν από την αιτήτρια στην πρώτη προσφυγή, και αποφασίστηκαν, δεν αποτελούν δεδικασμένο, με την έννοια ότι δεν μπορούν να επαναπροβληθούν στην παρούσα διαδικασία, που αφορά σε νέα απόφαση του Συμβουλίου και διάταγμα απαλλοτρίωσης. Συνεπώς κρίνεται πως ορθά επαναφέρει στην παρούσα προσφυγή όλα τα ζητήματα προς συζήτηση, μιας και αφορούν σε νέο διάταγμα απαλλοτρίωσης.
Για να μην επαναληφθεί όμως ό,τι έχει απασχολήσει το Δικαστήριο στην προηγούμενη του απόφαση, το Δικαστήριο συμφωνεί με τις νομικές αρχές, όπως έχουν διατυπωθεί σ' αυτή και τη γνώμη που εκφράστηκε γι' αυτές.
2. Παραμένει ως μοναδικό ζήτημα στην παρούσα προσφυγή αν έγινε η δέουσα έρευνα πριν από την απόφαση για την έκδοση του επίδικου διατάγματος απαλλοτρίωσης. Διαπιστώνεται από την απόφαση, και τα στοιχεία του φακέλου, πως αυτή τη φορά το Συμβούλιο είχε ενώπιον του τα αρχιτεκτονικά σχέδια που ετοιμάστηκαν για τη δημιουργία της βιοτεχνικής περιοχής. Καταδεικνύεται επίσης, από τα ενώπιόν του Δικαστηρίου στοιχεία, πως το Συμβούλιο δεν μπορούσε να εξεύρει ικανοποιητική εναλλακτική λύση, ώστε να αποφευχθεί η απαλλοτρίωση του κτήματος της αιτήτριας, που φαίνεται αναπόφευκτη εξαιτίας των ιδιαίτερων λόγων που αναφέρονται στην επίδικη απόφαση της 24.10.96, και ειδικώτερα γιατί βρίσκεται μέσα στη βιοτεχνική περιοχή, όπως διαλαμβάνεται στο Τοπικό Σχέδιο Λευκωσίας, που είναι σχεδόν αδύνατο να μεταβληθεί. Ταυτόχρονα, η επίδικη απόφαση συνάδει με την τεχνοοικονομική μελέτη της Τράπεζας Αναπτύξεως και την περιβαλλοντική μελέτη του ΕΝΑΛΙΟΝ.
3. Ενόψει των ανωτέρω η προσφυγή απορρίπτεται. Επειδή η αιτήτρια πρόσβαλε με προσφυγή προηγούμενη απαλλοτρίωση του κτήματός της και δεδομένου ότι τούτο υπήρξε αντικείμενο νέας απαλλοτρίωσης, που από τη φύση της είναι επαχθές για τον πολίτη μέτρο, κρίνεται πως δεν πρέπει να γίνει οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται το διάταγμα απαλλοτρίωσης ημερομηνίας 22.11.96 με το οποίο απαλλοτριώθηκε το κτήμα της αιτήτριας για τη δημιουργία βιοτεχνικής περιοχής.
Γ. Κασάπης, για την Αιτήτρια.
Μ. Παπαπέτρου, για το Καθ' ου η αίτηση Συμβούλιο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια κτήματος στην Αγλαντζιά (τεμάχιο 1 Φ/Σχ.ΧΧ1.56.W.1, Σύμπλεγμα «Β», αριθμ. εγγραφής Β1). Με διάταγμα που δημοσιεύθηκε στις 10.6.94 το καθ' ου η αίτηση Δημοτικό Συμβούλιο απαλλοτρίωσε το εν λόγω κτήμα για τη δημιουργία βιοτεχνικής περιοχής στην Αγλαντζιά. Η αιτήτρια πρόσβαλε επιτυχώς το διάταγμα τούτο στο Ανώτατο Δικαστήριο. Στην απόφαση του αδελφού δικαστή, που εκδόθηκε στις 235.96, (υπόθεση αριθμ.689/94), γίνεται εκτενής αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης, στις εκατέρωθεν εισηγήσεις και τη σχετική νομολογία. Ο δικαστής διαπίστωσε, από το υλικό που είχε τεθεί ενώπιόν του, πως τα αρχιτεκτονικά σχέδια για τη δημιουργία της βιοτεχνικής περιοχής δεν ήσαν έτοιμα κατά την ημερομηνία λήψης της επίδικης απόφασης, και κατ' ακολουθίαν δεν μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης, απαραίτητο στοιχείο της δέουσας έρευνας.
Η πρωτόδικη απόφαση δεν εφεσιβλήθηκε. Το Συμβούλιο επέλεξε να δεσμευτεί από αυτή. Εξέδωσε όμως νέο διάταγμα απαλλοτρίωσης για το ίδιο κτήμα της αιτήτριας, που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 22.11.96. Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται πάλιν αυτό το διάταγμα.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας εισηγείται στην αγόρευση του πως και το δεύτερο διάταγμα πρέπει να ακυρωθεί, για τους εξής λόγους:
(α) Δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη η απόφαση, που οδήγησε στην έκδοση του επίδικου διατάγματος απαλλοτρίωσης.
(β) Εκδόθηκε κατά παράβαση των γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου και των αρχών της καλής πίστεως, και
(γ) Δεν ελήφθη δεόντως υπόψη η πρώτη ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Οι δικηγόροι του Συμβουλίου εισηγούνται πως, προτού ληφθεί η νέα επίδικη απόφαση, και δημοσιευθεί το διάταγμα απαλλοτρίωσης, το Συμβούλιο είχε ενώπιόν του την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με την οποία και συμμορφώθηκε πλήρως. Προτείνουν συναφώς πως ρητά αναφέρεται στη σχετική απόφαση του Συμβουλίου ότι τα αρχιτεκτονικά σχέδια ετοιμάστηκαν και ήσαν ενώπιον του και ελήφθησαν υπόψη. Επομένως υπήρξε πλήρης συμμόρφωση με την ετυμηγορία του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Τούτο δε καταδεικνύεται τόσο από τα πρακτικά του Συμβουλίου και ολόκληρο το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, στον οποίον εμφαίνονται τα αρχιτεκτονικά σχέδια για τη δημιουργία της βιοτεχνικής ζώνης.
Αναφορικά με τα άλλα σημεία, που σχολιάζει ο δικηγόρος της αιτήτριας, οι συνήγοροι του Συμβουλίου παρατηρούν πως τα ίδια είχαν εγερθεί και στην πρώτη προσφυγή, αλλά το Δικαστήριο τα απέρριψε και ως εκ τούτου αποτελούν δεδικασμένο για το οποίο δεν μπορεί ο συνήγορος της αιτήτριας να επανέλθει.
Δεν νομίζω να εγείρεται ζήτημα δεδικασμένου στην παρούσα προσφυγή. Η έκδοση του προσβαλλόμενου διατάγματος είναι το αποτέλεσμα νέας απόφασης του Συμβουλίου, και όχι επανεξέτασης της προηγούμενης, που ακυρώθηκε από το Δικαστήριο. Τα θέματα που ηγέρθησαν από την αιτήτρια στην πρώτη προσφυγή, και αποφασίστηκαν, δεν αποτελούν δεδικασμένο, με την έννοια ότι δεν μπορούν να επαναπροβληθούν στην παρούσα διαδικασία, που αφορά σε νέα απόφαση του Συμβουλίου και διάταγμα απαλλοτρίωσης. Συνεπώς κρίνω πως ορθά επαναφέρει στην παρούσα προσφυγή όλα τα ζητήματα προς συζήτηση, μιας και αφορούν σε νέο διάταγμα απαλλοτρίωσης.
Για να μην επαναλάβω όμως ό,τι έχει απασχολήσει το Δικαστήριο στην προηγούμενη του απόφαση, συμφωνώ με τις νομικές αρχές, όπως έχουν διατυπωθεί σ' αυτή και τη γνώμη που εκφράστηκε γι' αυτές. Παραμένει ως μοναδικό ζήτημα στην παρούσα προσφυγή αν έγινε η δέουσα έρευνα πριν από την απόφαση για την έκδοση του επίδικου διατάγματος απαλλοτρίωσης. Διαπιστώνεται από την απόφαση, και τα στοιχεία του φακέλου, πως αυτή τη φορά το Συμβούλιο είχε ενώπιόν του τα αρχιτεκτονικά σχέδια που ετοιμάστηκαν για τη δημιουργία της βιοτεχνικής περιοχής. Καταδεικνύεται επίσης, από τα ενώπιόν μου στοιχεία, πως το Συμβούλιο δεν μπορούσε να εξεύρει ικανοποιητική εναλλακτική λύση, ώστε να αποφευχθεί η απαλλοτρίωση του κτήματος της αιτήτριας, που φαίνεται αναπόφευκτη εξαιτίας των ιδιαίτερων λόγων που αναφέρονται στην επίδικη απόφαση της 24.10.96, και ειδικώτερα γιατί βρίσκεται μέσα στη βιοτεχνική περιοχή, όπως διαλαμβάνεται στο Τοπικό Σχέδιο Λευκωσίας, που είναι σχεδόν αδύνατο να μεταβληθεί. Ταυτόχρονα, η επίδικη απόφαση συνάδει με την τεχνοοικονομική μελέτη της Τράπεζας Αναπτύξεως και την περιβαλλοντική μελέτη του ΕΝΑΛΙΟΝ.
Ενόψει των ανωτέρω η προσφυγή απορρίπτεται. Επειδή η αιτήτρια πρόσβαλε με προσφυγή προηγούμενη απαλλοτρίωση του κτήματος της, και δεδομένου ότι τούτο υπήρξε αντικείμενο νέας απαλλοτρίωσης, που από τη φύση της είναι επαχθές για τον πολίτη μέτρο, κρίνω πως δεν πρέπει να γίνει οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.