|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2764
13 Νοεμβρίου, 1997
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΕΓΓΡΑΦΗΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1015/96)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη δέουσας έρευνας — Περιστάσεις βασιμότητάς της στην κριθείσα περίπτωση.
Εκτοπισθέντες — Έκδοση προσφυγικής ταυτότητας — Η απαίτηση διαμονής σε τουρκοκρατούμενη σήμερα περιοχή κατά το χρόνο της τουρκικής εισβολής —Περιστάσεις πλημμελούς διερεύνησης της συνδρομής της στην κριθείσα περίπτωση.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της απορρίψεως του αιτήματός του για έκδοση προσφυγικής ταυτότητας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Ό,τι πρωτίστως εγείρεται για εξέταση είναι το κατά πόσο διεξήχθη, στην επανεξέταση, δέουσα έρευνα. Ο προβληματισμός σχετίζεται με το ποια εύλογα μπορούσε να ήταν η αντίκρυση της υπογραφής της βεβαίωσης και από τα δύο μέλη της Χωριτικής Αρχής. Η Υπηρεσία Εγγραφής δεν φαίνεται να κατεύθυνε την προσοχή της σε αυτή την πτυχή. Θα ήταν παρατραβηγμένο να θεωρούσε κανείς αυτόματα εκείνες τις υπογραφές ως αποβλέπουσες στην πιστοποίηση της γνησιότητας της υπογραφής του κοινοτάρχη η οποία εξ άλλου συνοδευόταν και από τη σφραγίδα του. Απέμενε λοιπόν ως ενδεχόμενο ότι με την υπογραφή τους τα μέλη επιβεβαίωναν, στη βάση και της δικής τους προσωπικής γνώσης, τα όσα εκτίθεντο συνταγμένα στο πρώτο πρόσωπο ενικού από τον κοινοτάρχη. Η διερεύνηση θα έπρεπε ως εκ τούτου να είχε επεκταθεί και προς εκείνους, τουλάχιστο για αποσαφήνιση και, ανάλογα με το τι θα προέκυπτε, για τα περαιτέρω. Δεν θα έπρεπε να είχε παραγνωριστεί εκ προοιμίου ως χωρίς σημασία η συμμετοχή των άλλων δύο.
Συνεπώς, η διεξαχθείσα έρευνα την οποία επέλεξε να διεξαγάγει η Υπηρεσία Εγγραφής ήταν ελλειπής. Και δεν παρείχε τη δυνατότητα διακρίβωσης των πραγμάτων ώστε να καθίστατο εφικτή η λήψη απόφασης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση της Υπηρεσίας Εγγραφής για την απόρριψη της αίτησης του αιτητή για να του παραχωρηθεί προσφυγική ταυτότητα.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Ο αιτητής κατάγεται από τον Άγ. Γεώργιο, Κερύνειας. Υπέβαλε για πρώτη φορά στις 4 Νοεμβρίου 1994 αίτηση να του παραχωρηθεί προσφυγική ταυτότητα με εξαρτώμενα τη σύζυγο και τα δύο παιδιά τους. Ισχυριζόταν ότι πριν και μέχρι την Τουρκική εισβολή είχε τη συνήθη διαμονή του με τη σύζυγο του στο χωριό του όπου βρισκόταν το πατρικό του σπίτι.
Η Υπηρεσία Εγγραφής διερεύνησε την περίπτωση. Τα εξής στοιχεία παρέμειναν αδιαμφισβήτητα. Προσλήφθηκε στην Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου την 1 Φεβρουαρίου 1973 και τοποθετήθηκε στη Λευκωσία. Εργαζόταν μόνο τα πρωινά, ώρες γραφείου. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους αρραβωνιάστηκε τη νυν σύζυγο του που διέμενε στον Καραβά. Τέλεσαν γάμο τον Απρίλιο του 1974. Στο μεταξύ, τον Ιανουάριο του 1974, ο πεθερός του άρχισε την ανέγερση κατοικίας στη Λευκωσία που προφανώς προοριζόταν για τους νεόνυμφους.
Ήταν η θέση του αιτητή ότι τόσο μετά την τοποθέτηση του στη Λευκωσία όσο και μετά τον γάμο συνέχιζε να διαμένει στον Αγ. Γεώργιο, Κερύνειας και ταξίδευε καθημερινά για τη δουλειά του στη Λευκωσία. Η έρευνα επικεντρώθηκε στο κατά πόσο σε κάποιο στάδιο, ιδίως μετά τον γάμο, μετοίκησε στη Λευκωσία. Προέκυψαν περί τούτου διάφορα στοιχεία και ενδείξεις: θετικά, αρνητικά και ουδέτερα. Η Υπηρεσία Εγγραφής δεν ικανοποιήθηκε ότι ο αιτητής είχε πριν και μέχρι την εισβολή τη συνήθη διαμονή του σε Τουρκοκρατούμενη περιοχή. Γι' αυτό, με απόφαση ημερ. 8 Φεβρουαρίου 1995, η οποία του γνωστοποιήθηκε με επιστολή της επομένης, απέρριψε το αίτημα. Η απόφαση δεν προσβλήθηκε.
Τον Φεβρουάριο του 1996, ο αιτητής αποτάθηκε, μέσω του δικηγόρου του, για επανεξέταση. Παρουσίασε ως νέο στοιχείο γραπτή βεβαίωση, ημερ. 13 Ιανουαρίου, σύμφωνα με την οποία πριν και μέχρι την εισβολή διατηρούσε τη μόνιμη κατοικία του στον Άγ. Γεώργιο, Κερύνειας και επειδή εργαζόταν στη Λευκωσία "πηγαινοερχόταν κάθε μέρα". Επρόκειτο για βεβαίωση συνταγμένη στον ενικό, πρώτο πρόσωπο, με κατανομασθέντα, στο εισαγωγικό μέρος, τον κοινοτάρχη του χωριού. Ωστόσο, δεν υπογραφόταν μόνο από τον ίδιο που επίσης έθεσε τη σφραγίδα της ιδιότητας του, αλλά και από δύο μέλη της Χωριτικής Αρχής.
Η Υπηρεσία Εγγραφής επανεξέτασε το θέμα. Ο κοινοτάρχης κλήθηκε σε προσωπική συνέντευξη. Τέθηκαν τότε υπόψη του στοιχεία από την προηγούμενη έρευνα, ενόψει των οποίων προέβη τότε στην ακόλουθη διευκρίνιση:
"Εγώ, ο Ν. Παπανικολάου, κοινοτάρχης Αγίου Γεωργίου Κερύνειας έδωσα τη βεβαίωση αυτή στον αιτητή γιατί τον έβλεπα στο χωριό πριν την εισβολή. Μετά από τις λεπτομέρειες που παρουσίασαν υπάλληλοι του Υπ. Εσωτερικών δηλώνω ότι δεν γνωρίζω αν ο αιτητής είχε τη μόνιμη κατοικία πριν και μέχρι την εισβολή στο χωριό ή αλλού."
Με αυτή την εξέλιξη, η Υπηρεσία Εγγραφής αποφάσισε, στις 26 Σεπτεμβρίου 1996, ότι ο αιτητής δεν πληρούσε την προϋπόθεση για την έκδοση προσφυγικής ταυτότητας. Και απέρριψε πάλι το αίτημα.
Ό,τι πρωτίστως εγείρεται για εξέταση είναι το κατά πόσο διεξήχθη, στην επανεξέταση, δέουσα έρευνα. Ο προβληματισμός σχετίζεται με το ποια εύλογα μπορούσε να ήταν η αντίκρυση της υπογραφής της βεβαίωσης και από τα δύο μέλη της Χωριτικής Αρχής. Η Υπηρεσία Εγγραφής δεν φαίνεται να κατεύθυνε την προσοχή της σε αυτή την πτυχή. Θα ήταν νομίζω παρατραβηγμένο να θεωρούσε κανείς αυτόματα εκείνες τις υπογραφές ως αποβλέπουσες στην πιστοποίηση της γνησιότητας της υπογραφής του κοινοτάρχη η οποία εξ άλλου συνοδευόταν και από τη. σφραγίδα του. Απέμενε λοιπόν ως ενδεχόμενο ότι με την υπογραφή τους τα μέλη επιβεβαίωναν, στη βάση και της δικής τους προσωπικής γνώσης, τα όσα εκτίθεντο συνταγμένα στο πρώτο πρόσωπο ενικού από τον κοινοτάρχη. Η διερεύνηση θα έπρεπε ως εκ τούτου να είχε επεκταθεί και προς εκείνους, τουλάχιστο για αποσαφήνιση και, ανάλογα με το τι θα προέκυπτε, για τα περαιτέρω. Δεν θα έπρεπε να είχε παραγνωριστεί εκ προοιμίου ως χωρίς σημασία η συμμετοχή των άλλων δύο.
Καταλήγω λοιπόν ότι η διεξαχθείσα έρευνα την οποία επέλεξε να διεξαγάγει η Υπηρεσία Εγγραφής ήταν ελλιπής. Και δεν παρείχε τη δυνατότητα διακρίβωσης των πραγμάτων ώστε να καθίστατο εφικτή η λήψη απόφασης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.