|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2384
30 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ,
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1025/96)
Τελωνειακοί Δασμοί — Επαναπατριζόμενοι — Η δυνατότητα εγγραφής υπέρ τους οχήματος ηλικίας πέραν των πέντε ετών — Καν. 4(2)(δ)(i) της Κ.Δ.Π. 66/84 — Ερμηνεία — Δεν υφίσταται η δυνατότητα εάν το όχημα αγορασθεί μετά την επιστροφή του επαναπατριζομένου στην Κύπρο.
Ο αιτητής προσέβαλε την απόρριψη της αίτησής του για εγγραφή οχήματος ηλικίας μεγαλύτερης από πέντε έτη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Ο Κανονισμός 4(2)(δ) εισάγει εξαίρεση στην απαγόρευση του Κανονισμού 4(2)(α). Πρώτα, (Ν.5(Ι)/93), απαιτούσε το αυτοκίνητο να "ανήκε κατά κυριότητα στο ίδιο πρόσωπο για διάστημα τριών μηνών πρίν από την άφιξη του στη Δημοκρατία". Αυτή η πρόνοια διεγράφη (Ν.5(Ι)/96) και, πλέον, ισχύει η εξαίρεση "εφόσον το όχημα αυτό ανήκει κατά κυριότητα σε πρόσωπο μόνιμα εγκατεστημένο στην αλλοδαπή που έρχεται στη Δημοκρατία για μόνιμη εγκατάσταση". Νοουμένου ότι η "αίτηση για εγγραφή επιτρέπεται να γίνεται εντός χρονικής περιόδου ενός έτους από την άφιξη του αιτητή για μόνιμη εγκατάσταση στη Δημοκρατία".
Ο Διευθυντής ερμήνευσε και εφάρμοσε ορθά το Νόμο. Το Δικαστήριο συμφωνεί με τους καθ' ων η αίτηση πως δεν παρέχεται δικαίωμα εγγραφής οχήματος ηλικίας μεγαλύτερης των πέντε ετών, που αποκτήθηκε μετά τον επαναπατρισμό. Ο Κανονισμός αναφέρεται βέβαια σε αυτοκίνητο που "ανήκει", αλλά σε χρόνο προσδιορισμένο. Το αυτοκίνητο πρέπει να ανήκει σε πρόσωπο "που έρχεται" στη Δημοκρατία για μόνιμη εγκατάσταση. Δεν αναφέρεται σε πρόσωπο που "ήλθε" ώστε να αποκτά σημασία για το συζητούμενο θέμα η προθεσμία του ενός έτους που τίθεται στη συνέχεια. Αυτή η προθεσμία αφορά στην υποβολή της αίτησης για εγγραφή με σημείο έναρξης το χρόνο άφιξης και όχι στο χρόνο κτήσης της κυριότητας του αυτοκινήτου. Εκείνο που επέφερε ο Ν. 5(Ι)/96 ήταν η απάλειψη της επιπρόσθετης προϋπόθεσης να ανήκε στον επαναπατριζόμενο το αυτοκίνητο για διάστημα τριών μηνών πριν από την άφιξή του.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση για την απόρριψη του αιτήματος του αιτητή για την εγγραφή του αυτοκινήτου του στην Κύπρου.
Μ. Σταματάρης, για τον Αιτητή.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Μερικούς μήνες μετά τον επαναπατρισμό του ο αιτητής αγόρασε ιδιωτικό αυτοκίνητο, ηλικίας μεγαλύτερης των πέντε ετών, και με αίτησή του προς το Διευθυντή του Τμήματος Οδικών Μεταφορών ζήτησε τη μόνιμη εγγραφή του στην Κύπρο. Η απόρριψη του αιτήματος οδήγησε στην παρούσα προσφυγή.
Προβλήθηκαν ισχυρισμοί για πλάνη περί τα πράγματα ή για παράλειψη συνεκτίμησης όλων των στοιχείων αλλά αυτά είναι ατεκμηρίωτα. Εκδηλώθηκε κάποια διαφωνία ως προς το πότε ακριβώς υπέβαλε την αίτησή του ο αιτητής, στις 26.8.96 ή, όπως λέγει ο ίδιος στις 8.4.96 αλλά αυτό το θέμα δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Εν πάση περιπτώσει, η αίτηση φέρει ημερομηνία 26.8.96, το δε έντυπο που επισύναψε στην αγόρευση του ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή αναφέρεται σε άλλο θέμα. Επίσης είναι αβάσιμος και ο ισχυρισμός του αιτητή πως η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πλημμελώς αιτιολογημένη.
Η απόφαση του Διευθυντή στηρίχθηκε σε δυο αδιαμφισβήτητα στοιχεία. Στην ημερομηνία της άφιξης του αιτητή στην Κύπρο για μόνιμη εγκατάσταση (17.11.95) και στο γεγονός ότι αγόρασε το αυτοκίνητο μετά τον επαναπατρισμό του. Με αποτέλεσμα, όπως κρίθηκε, να προσκρούει η αίτηση στις πρόνοιες του Κανονισμού 4(2)(δ)(i) των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 (Κ.Δ.Π. 66/84).
Το ουσιαστικό ερώτημα που ανακύπτει αφορά στην ερμηνεία του Κανονισμού. Όπως αυτός τροποποιήθηκε από τους Νόμους 5(Ι)/93 και 5(Ι)/96. Διερωτήθηκε παρεμπιμπτόντως ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους καθ' ων η αίτηση αναφορικά με την τροποποίηση Κανονισμών του Υπουργικού Συμβουλίου με Νόμο αλλά συμφωνώ και εγώ πως δεν τίθεται για συζήτηση τέτοιο θέμα στην παρούσα υπόθεση. Ο αιτητής υποστηρίζει πως αφού ο Κανονισμός αναφέρεται σε αυτοκίνητο που ανήκει (όχι ανήκε) στον επαναπατρισθέντα και σε αίτηση που μπορεί να υποβληθεί μέσα σε ένα χρόνο από την άφιξή του στην Κύπρο, δεν είχε σημασία το γεγονός ότι η αίτηση αφορούσε σε αυτοκίνητο που απέκτησε μετά την άφιξή του. Οι καθ' ων η αίτηση παίρνουν την αντίθετη θέση. Πως ο Κανονισμός αποκλείει τη δυνατότητα εγγραφής αυτοκινήτου ηλικίας πέραν των πέντε ετών όταν αυτό αγοράστηκε μετά τη μόνιμη εγκατάσταση του επαναπατρισθέντα στην Κύπρο.
Ο Κανονισμός 4(2)(δ) εισάγει εξαίρεση στην απαγόρευση του Κανονισμού 4(2)(α). Πρώτα, (Ν.5(Ι)/93), απαιτούσε το αυτοκίνητο να "ανήκε κατά κυριότητα στο ίδιο πρόσωπο για διάστημα τριών μηνών πρίν από την άφιξη του στη Δημοκρατία". Αυτή η πρόνοια διεγράφη (Ν.5(Ι)/96) και, πλέον, ισχύει η εξαίρεση "εφόσον το όχημα αυτό ανήκει κατά κυριότητα σε πρόσωπο μόνιμα εγκατεστημένο στην αλλοδαπή που έρχεται στη Δημοκρατία για μόνιμη εγκατάσταση". Νοουμένου ότι η "αίτηση για εγγραφή επιτρέπεται να γίνεται εντός χρονικής περιόδου ενός έτους από την άφιξη του αιτητή για μόνιμη εγκατάσταση στη Δημοκρατία".
Ο Διευθυντής ερμήνευσε και εφάρμοσε ορθά το Νόμο. Συμφωνώ με τους καθ' ων η αίτηση πως δεν παρέχεται δικαίωμα εγγραφής οχήματος ηλικίας μεγαλύτερης των πέντε ετών, που αποκτήθηκε μετά τον επαναπατρισμό. Ο Κανονισμός αναφέρεται βέβαια σε αυτοκίνητο που "ανήκει", αλλά σε χρόνο προσδιορισμένο. Το αυτοκίνητο πρέπει να ανήκει σε πρόσωπο "που έρχεται" στη Δημοκρατία για μόνιμη εγκατάσταση. Δεν αναφέρεται σε πρόσωπο που "ήλθε" ώστε να αποκτά σημασία για το συζητούμενο θέμα η προθεσμία του ενός έτους που τίθεται στη συνέχεια. Αυτή η προθεσμία αφορά στην υποβολή της αίτησης για εγγραφή με σημείο έναρξης το χρόνο άφιξης και όχι στο χρόνο κτήσης της κυριότητας του αυτοκινήτου. Εκείνο που επέφερε ο Ν. 5(Ι)/96 ήταν η απάλειψη της επιπρόσθετης προϋπόθεσης να ανήκε στον επαναπατριζόμενο το αυτοκίνητο για διάστημα τριών μηνών πριν από την άφιξή του.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή για να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.