|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2362
30 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1.ΑΚΗΣ (ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΔΕΜΑΤΩΝ ΕΞΠΡΕΣ),
2.ΤΑΞΙ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΛΤΔ,
3.ANDREAS MAKRIS TOURIST TAXI SERVICE CO LTD,
Αιτητές,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 356/96)
Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Κριτήρια ασκήσεως διακριτικής της ευχέρειας — Καθορίζονται στο Άρθρο 15(3) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982, Αρ. 9/82 — Περιστάσεις πολλαπλών παραβάσεων του νόμου στην κριθείσα περίπτωση.
Οι αιτητές προσέβαλαν την απόρριψη της ιεραρχικής τους προσφυγής κατά αποφάσεως της Αρχής Αδειών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Το Άρθρο 15(3) του Νόμου 9/82, όπως έχει παρατεθεί πιο πάνω, καθορίζει τα κριτήρια, τα οποία πρέπει να έχει υπόψη της η Αρχή όταν ασκεί τη διακριτική της ευχέρεια. Στην απορριπτική απόφαση της ιεραρχικής προσφυγής των αιτητών ουδόλως διαφαίνεται εάν εξετάσθησαν οποιαδήποτε γεγονότα ή συνθήκες, ούτως ώστε να ασκηθεί η διακριτική της ευχέρεια με βάση τα κριτήρια αυτά. Αντίθετα, προβάλλεται ως λόγος έγκρισης της αίτησης του ενδιαφερομένου μέρους η βιωσιμότητα του ενδιαφερομένου μέρους και δηλώνεται ότι η παραχώρηση των νέων αδειών θα εξυπηρετεί ικανοποιητικά τις ανάγκες της επιχείρησης. Είναι προφανές ότι τέτοιο κριτήριο δεν τίθεται από το Νόμο και δεν μπορεί να αποτελέσει αιτιολογία για τη χορήγηση των αδειών. Ούτε και από τους φακέλους της διοίκησης φαίνεται να εξετάστηκαν οι ανάγκες της περιφέρειας για τη μεταφορά του σκοπούμενου φορτίου, ούτε αν οι ανάγκες αυτές εξυπηρετούνταν από τους υφιστάμενους αδειούχους μεταφορείς και ούτε αν ο αιτητής θα μπορούσε να παρέχει ασφαλείς, συνεχείς και τακτικές μεταφορικές υπηρεσίες.
Είναι κατά συνέπεια πρόδηλο ότι η αρχική απόφαση της Αρχής Αδειών δεν μπορούσε να ευσταθήσει και έτσι κακώς απερρίφθη η ιεραρχική προσφυγή των αιτητών. Η απόφαση ήταν παράνομη γιατί σε αυτή η καθ' ης η αίτηση επικαλείται κριτήρια άσχετα με εκείνα που θέτει ο Νόμος, δεν διεξήγαγε την αναγκαία έρευνα όσον αφορούσε τα πραγματικά γεγονότα και ως συνέπεια των πιο πάνω πάσχει και η αιτιολογία της.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής των αιτητών κατά της χορήγησης στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο τριών Αδειών Οδικής Χρήσεως Μεταφορέως Α'.
Λ. Καμίτση για Σαββίδη, για τους Αιτητές.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή τους οι αιτητές ζητούν δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της καθ' ης η αίτηση ημερ. 12.2.96, με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική τους προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών, με την οποία αυτή χορήγησε στο ενδιαφερόμενο μέρος τρεις Άδειες Οδικής Χρήσης Μεταφορέως Α' για οχήματα κατηγορίας γενικού φορτίου για τη μεταφορά δεμάτων σε όλες τις πόλεις, είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.
Οι αιτητές είναι εταιρείες περιορισμένης ευθύνης και ιδιοκτήτες αδειούχων οχημάτων για μεταφορά δεμάτων με έδρα τη Λευκωσία. Με απόφαση της ημερ. 1.6.95 η Αρχή Αδειών σε αίτηση του ενδιαφερομένου μέρους για χορήγηση 7 αδειών αποφάσισε τη χορήγηση 3 αδειών και το σχετικό απόσπασμα των πρακτικών αναφέρει τα ακόλουθα:
"Το Τμήμα εισηγείται έγκριση μίας (1) μόνο άδειας.
Η Αρχή Αδειών, αφού έλαβε υπόψη την εισήγηση του Τμήματος και όλα τα ενώπιον της στοιχεία, αποφάσισε να εγκρίνει τη χορήγηση τριών (3) αδειών, ήτοι μία (1) άδεια για την επαρχία Λάρνακας, μία (1) Λεμεσό και μία για την Πάφο, διαφωνούντος του κ. Ιωακείμ Καλλή".
Εναντίον της απόφασης αυτής οι αιτητές καταχώρησαν ιεραρχική προσφυγή, η οποία όπως πληροφορήθηκαν με έγγραφο ημερ. 12.2.96 απορρίφθηκε από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών. Το σχετικό απόσπασμα του πιο πάνω εγγράφου παρατίθεται αυτούσιο:
"Η καθ' ου η αίτηση είναι νέα εταιρεία στις μεταφορές δεμάτων και το στοιχείο της βιωσιμότητας της εξαρτάται κατά μεγάλο μέρος από την συμπλήρωση των γραμμών της στις βασικές πόλεις. Με την παραχώρηση των νέων αυτών αδειών θα μπορεί να εξυπηρετεί ικανοποιητικά τις ανάγκες της επιχείρησης της.
Από το σύνολο των ενώπιον μας στοιχείων και των όσων έχουν λεχθεί κατά την ακρόαση της προσφυγής δεν προκύπτει οτιδήποτε που να δικαιολογεί τροποποίηση ή ακύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών.
Ως εκ τούτου η προσφυγή απορρίπτεται και η απόφαση της Αρχής Αδειών επικυρώνεται."
Οι λόγοι ακυρότητας που επικαλούνται οι αιτητές είναι η έλλειψη ή η πλημμέλεια της αιτιολογίας, πλάνη περί τα πράγματα, έλλειψη δέουσας έρευνας και παράβαση των προνοιών του Νόμου 9/82, όπως αυτός τροποποιήθηκε.
Το άρθρο 15(3) του Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982 (Ν. 9/82) όπως τροποποιήθηκε προνοεί τα ακόλουθα:
"Η αρχή αδειών εν τη ενασκήσει της διακριτικής αυτής εξουσίας δια την χορήγησιν αδείας μεταφορέως 'Α' θα εξετάζη τα κάτωθι:
(α) Τας ανάγκας της περιφερείας δια την μεταφοράν του σκοπούμενου είδους φορτίου ως και την έκτασιν και φύσιν των τοιούτων αναγκών
(β) την έκτασιν καθ' ην αι τοιαύται ανάγκαι εξυπηρετούνται υπό των εν τη περιφερεία υφισταμένων αδειούχων μεταφορέων Ά'·
(γ) τον βαθμόν εις το οποίον είναι πιθανόν ότι ο αιτητής θα δύναται να παρέχει εις την περιφέρειαν ασφαλείς, συνεχείς και τακτικάς μεταφορικάς υπηρεσίας'
(δ) τον τύπον και την δυναμικότητα του οχήματος αναφορικώς προς το οποίον υπεβλήθη η αίτησις".
Είναι προφανές ότι η αρχική απόφαση χορήγησης των αδειών είναι παντελώς αναιτιολόγητη. Παρόλον ότι αναφέρεται ότι ελήφθη υπόψη η εισήγηση του Τμήματος, εντούτοις προκύπτει ότι η εισήγηση αυτή ήταν για την έγκριση μιας μόνο άδειας ενώ ενεκρίθησαν 3 από την Αρχή Αδειών. Περαιτέρω, η απόφαση αναφέρει ότι βασίζεται σε όλα τα ενώπιον της Αρχής στοιχεία, τα οποία ουδόλως προσδιορίζονται.
Το άρθρο 15(3) του Νόμου 9/82, όπως έχει παρατεθεί πιο πάνω, καθορίζει τα κριτήρια, τα οποία πρέπει να έχει υπόψη της η Αρχή όταν ασκεί τη διακριτική της ευχέρεια. Στην απορριπτική απόφαση της ιεραρχικής προσφυγής των αιτητών ουδόλως διαφαίνεται εάν εξετάσθησαν οποιαδήποτε γεγονότα ή συνθήκες, ούτως ώστε να ασκηθεί η διακριτική της ευχέρεια με βάση τα κριτήρια αυτά. Αντίθετα, προβάλλεται ως λόγος έγκρισης της αίτησης του ενδιαφερομένου μέρους η βιωσιμότητα του ενδιαφερομένου μέρους και δηλώνεται ότι η παραχώρηση των νέων αδειών θα εξυπηρετεί ικανοποιητικά τις ανάγκες της επιχείρησης. Είναι προφανές ότι τέτοιο κριτήριο δεν τίθεται από το Νόμο και δεν μπορεί να αποτελέσει αιτιολογία για τη χορήγηση των αδειών. Ούτε και από τους φακέλους της διοίκησης φαίνεται να εξετάστηκαν οι ανάγκες της περιφέρειας για τη μεταφορά του σκοπούμενου φορτίου, ούτε αν οι ανάγκες αυτές εξυπηρετούνταν από τους υφιστάμενους αδειούχους μεταφορείς και ούτε αν ο αιτητής θα μπορούσε να παρέχει ασφαλείς, συνεχείς και τακτικές μεταφορικές υπηρεσίες.
Είναι κατά συνέπεια πρόδηλο ότι η αρχική απόφαση της Αρχής Αδειών δεν μπορούσε να ευσταθήσει και έτσι κακώς απερρίφθη η ιεραρχική προσφυγή των αιτητών. Η απόφαση ήταν παράνομη γιατί σε αυτή η καθ' ης η αίτηση επικαλείται κριτήρια άσχετα με εκείνα που θέτει ο Νόμος, δεν διεξήγαγε την αναγκαία έρευνα όσον αφορούσε τα πραγματικά γεγονότα και ως συνέπεια των πιο πάνω πάσχει και η αιτιολογία της.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα υπέρ των αιτητών.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.