|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2311
24 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΛΤΔ.,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 715/96)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Έννομο συμφέρον — Έννομο συμφέρον ενοικιαστή ακινήτου να προσβάλει με προσφυγή την επίταξη του ακινήτου.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Έννομο συμφέρον προβολής συγκεκριμένου λόγου ακυρώσεως — Περιστάσεις μη συνδρομής του συμφέροντος στην κριθείσα περίπτωση.
Επίταξη — Εξουσία εκδόσεως του Διατάγματος — Η νόμιμη δυνατότητα έκδοσης διατάγματος επίταξης από τον Υπουργό Εσωτερικών.
Επίταξη — Όροι νομιμότητας —Περιστάσεις νομιμότητας της επίταξης στην κριθείσα περίπτωση.
Φυσική Δικαιοσύνη —Δικαίωμα ακροάσεως —Ισχύει στις περιπτώσεις πειθαρχικών αδικημάτων — Δεν ισχύει στην περίπτωση εκδόσεως διατάγματος επίταξης.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέβαλε την επίταξη της ακίνητης ιδιοκτησίας επί της οποίας ήταν ενοικιαστής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Το έννομο συμφέρον αναγνωρίζεται από το δίκαιο ότι είναι άξιο και έχει ανάγκη έννομης προστασίας όταν είναι προσωπικό, άμεσο και παρόν. Προσωπικό ή ατομικό ή ίδιο είναι το συμφέρον που συνδέεται προς τον ασκούντα το ένδικο βοήθημα με ένα δεσμό ιδιαίτερο που το ξεχωρίζει από το γενικό συμφέρον.
Από τα γεγονότα όπως προκύπτουν από τους φακέλους της υπόθεσης είναι φανερό ότι οι αιτητές ήσαν ενοικιαστές της περιουσίας, που αφορούσε την προσβαλλόμενη πράξη, από την Ιερά Μονή Κύκκου με ενοικιαστήριο έγγραφο από το 1957. Το έγγραφο αυτό ήταν γνωστό στους καθ' ων η αίτηση καθόσον ήταν εγγεγραμμένο στο Κτηματολόγιο σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία. Ευρίσκεται δε ενώπιον του Δικαστηρίου σαν τεκμήριο Α, που συνοδεύει την απάντηση των αιτητών στη γραπτή αγόρευση των καθ' ων η αίτηση. Οι αιτητές ήσαν υπεύθυνοι για την υδροδότηση των οικοπέδων, αυτοί εγκατέστησαν το δίκτυο υδροδότησης, αυτοί είχαν το αναγκαίο προσωπικό για τη διατήρηση και συντήρηση του δικτύου και αυτοί εξόδευαν και εισέπρατταν τα δικαιώματα. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, το συμφέρον των αιτητών είναι προσωπικό, άμεσο και παρόν. Οι αιτητές είχαν έννομο συμφέρον.
2. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ένας αιτητής μπορεί να εγείρει μόνο λόγους ακυρώσεως οι οποίοι άπτονται, έχουν άμεση σχέση και συνδέονται με το δικό του συμφέρον, με τα δικά του δικαιώματα, συνταγματικά ή νομικά. Το προνόμιο για τη μη επιβολή αποστέρησης ή όρου ή περιορισμού ή δέσμευσης του προβλεπόμενου από την παράγραφο 1 του Άρθρου 23 δικαιώματος ανήκει στους ιδιοκτήτες της ακίνητης ιδιοκτησίας, δηλαδή την Ιερά Μονή Κύκκου.
Ο λόγος ακυρώσεως που σχετίζεται με την παράβαση του Άρθρου 23(9) του Συντάγματος δεν συνδέεται και δεν σχετίζεται με οποιοδήποτε συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των αιτητών.
Οι αιτητές δικαιούνται μόνο στα ωφελήματα τα οποία απορρέουν ρητά από τη σύμβαση ενοικίασης. Δεν νομιμοποιούνται στη διεκδίκηση δικαιωμάτων τα οποία είναι καθ' υπέρβαση των όσων διαλαμβάνονται στη σύμβαση.
Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, δεν μπορούν να διεκδικούν με την παρούσα προσφυγή δικαιώματα τα οποία ανήκουν σε άλλους, να διεκδικούν δικαιώματα τρίτων, δηλαδή των Εκκλησιαστικών Αρχών και όχι των αιτητών.
Η Ιερά Μονή Κύκκου στην οποία ανήκει η επιτασσόμενη περιουσία δεν προσέβαλε το διάταγμα.
3. Ως προς τον ισχυρισμό των αιτητών ότι ο Υπουργός Εσωτερικών δεν είχε εξουσία το Δικαστήριο δεν συμφωνεί. Τούτο μπορεί να εξαχθεί εύκολα από το Άρθρο 4(2) του περί Επιτάξεως Ιδιοκτησίας Νόμου του 1962 (Ν.21/62) σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το Υπουργικό Συμβούλιο με απόφαση του, ημερομηνίας 31/7/96, εξουσιοδότησε τον Υπουργό Εσωτερικών να προβεί στην επίταξη. Η εκχώρηση αυτή εξουσίας θεμελιούται στο Άρθρο 3 του περί Εκχωρήσεως της Ενασκήσεως των Εξουσιών των Απορρεουσών εκ τινός Νόμου, Νόμου του 1962 (Ν. 23/62).
4. Από αυτό τούτο το διάταγμα φαίνεται πως η ισχύς του ήταν μόνο για ένα χρόνο. Ο σκοπός για τον οποίο έγινε η επίταξη ήταν η κατάλληλη υδατοπρομήθεια ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού της περιοχής και χωρίς καμιά αμφιβολία ο σκοπός αυτός είναι σκοπός δημόσιας ωφέλειας.
Ως προς τις ισχυριζόμενες ζημιές της εταιρείας, δεν είναι του παρόντος. Τούτο μπορεί να συζητηθεί σε άλλα αρμόδια Δικαστήρια.
Επίσης κρίνεται πως δεν ήταν αναγκαία η ακρόαση των απόψεων των αιτητών προτού οι καθ' ων η αίτηση προβούν στην επίταξη. Το δικαίωμα της ακρόασης ισχύει στις περιπτώσεις πειθαρχικών αδικημάτων.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Kings Advocate v. Heir of Petrides, VI C.L.R. 96.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται το Διάταγμα Επίταξης ημερομηνίας 2 Αυγούστου, 1996.
Κ. Βελάρης με Αναστασιάδη, για τους Αιτητές.
Μ. Φλωρέντζος, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, με Α. Δημητρίου, Ασκούμενο Δικηγόρο, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Με την αίτηση τους αυτή οι αιτητές ζητούν:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι το Διάταγμα Επίταξης που έγινε στις 2/8/96 και δημοσιεύθηκε σαν Ατομική Διοικητική Πράξη με αρ. 969 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με αρ. 3079 (Παράρτημα Τρίτο, Μέρος II) της 2ας Αυγούστου 1996 είναι άκυρο και χωρίς κανένα νομικό αποτέλεσμα."
Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών πως η προσβαλλόμενη πράξη λήφθηκε κατά παράβαση των προνοιών του άρθρου 23, παράγραφος 9 του Συντάγματος και ότι λήφθηκε παράνομα καθόσον ο Υπουργός Εσωτερικών δεν είχε εξουσία να προβεί στην προσβαλλόμενη πράξη και ότι έγινε καθ' υπέρβαση, κατάχρηση ή και νόσφηση εξουσίας. Επίσης πως λήφθηκε παράνομα γιατί αντίκειται προς το άρθρο 7 του περί Επιτάξεως Νόμου και στερείται προσωρινότητας. Υπάρχει επίσης ισχυρισμός πως δεν ακούστηκαν οι αιτητές και πως υπήρξε παράβαση της αρχής της επιλογής του ήσσονος επαχθούς μέτρου. Πως δεν έγινε η δέουσα έρευνα και πως δεν υπάρχει αιτιολογία. Επίσης πως υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα και πως η προσβαλλόμενη πράξη αποτελεί προϊόν παράνομης διαδικασίας και πως οι αιτητές έτυχαν δυσμενούς διάκρισης κατά παράβαση του άρθρου 28 του Συντάγματος.
Τα γεγονότα εκτίθενται στο Παράρτημα "Β" της αίτησης και συνοπτικά είναι τα πιο κάτω:
Οι αιτητές είναι εταιρεία που ασχολείται με την υδροδότηση δύο χιλιάδων περίπου οικοδομών στην περιοχή Αρχάγγελος. Οι οικοδομές αυτές ανηγέρθησαν σε οικόπεδα που ανήκουν στην Ιερά Μονή Κύκκου. Οι αιτητές εγκατέστησαν δίκτυο υδροδότησης με εισπράξεις περίπου £180.000 το χρόνο.
Επειδή υπήρχαν ισχυρισμοί πως το νερό ήταν ακατάλληλο αλλά έπρεπε να υδροδοτηθεί η περιοχή με καλής ποιότητας νερό, οι καθ' ων η αίτηση προέβησαν στη δημοσίευση του επίδικου διατάγματος επίταξης. Η αιτιολογία του διατάγματος είναι η πιο κάτω:
"Επειδή η ακίνητη ιδιοκτησία που περιγράφεται στον Πίνακα που παρατίθεται πιο κάτω (που θα αναφέρεται στο εξής ως "η ιδιοκτησία") είναι αναγκαία για τους πιο κάτω σκοπούς δημόσιας ωφέλειας, δηλαδή για την προμήθεια, συντήρηση και ανάπτυξη των προμηθειών οι οποίες είναι αναγκαίες για τη ζωή ή προάγουν την ευημερία του κοινού, τη συντήρηση και διανομή νερού και την καλύτερη χρησιμοποίηση και ανάπτυξη περιουσίας για τη δημόσια ωφέλεια ή οποιοδήποτε από τους σκοπούς αυτούς και η επίταξή της επιβάλλεται για τους πιο κάτω λόγους, δηλ. για την υδροδότηση της περιοχής των οικοπέδων της Εταιρείας Αρχάγγελος Λτδ., που βρίσκονται στην Έγκωμη, Στρόβολο, ενορία Χρυσελεούσας και Κάτω Λακατάμιας, ενορία Αρχαγγέλου Ανθούπολης, με ικανοποιητική και καλής ποιότητας νερό.
Για τους λόγους αυτούς, ο Υπουργός Εσωτερικών, ασκώντας τις εξουσίες που χορηγούνται στο Υπουργικό Συμβούλιο από το άρθρο 4 του περί Επιτάξεως Ιδιοκτησίας Νόμου και που η άσκησή τους ανατέθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο σ' αυτόν, με το παρόν κηρύσσει την ιδιοκτησία ως αναγκαία για τους πιο πάνω σκοπούς και διατάσσει την επίταξή της από τη Δημοκρατία για τους σκοπούς που αναφέρονται πιο πάνω για περίοδο ενός έτους από την ημερομηνία της δημοσίευσης του διατάγματος αυτού στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας."
Όπως έχω επισημάνει πιο πριν υπάρχει σωρεία λόγων για τους οποίους οι αιτητές ζητούν την ακύρωση της επιδίκου πράξεως. Θα προσπαθήσω να εξετάσω τους λόγους όπως εκτίθενται στις γραπτές αγορεύσεις των δικηγόρων και των δύο πλευρών.
Νομίζω ότι είναι ορθό να εξετάσω πρώτα την ένσταση των καθ' ων η αίτηση ως προς το κατά πόσο οι αιτητές έχουν έννομο συμφέρον στην παρούσα αγωγή. Είναι ένας ουσιαστικός λόγος ενστάσεως ο οποίος πιστεύω πρέπει να εξεταστεί προτού εξετάσουμε τους λόγους που προβάλλουν οι αιτητές για την ακύρωση της επιδίκου πράξεως.
Το έννομο συμφέρον αναγνωρίζεται από το δίκαιο ότι είναι άξιο και έχει ανάγκη έννομης προστασίας όταν είναι προσωπικό, άμεσο και παρόν. Προσωπικό ή ατομικό ή ίδιο είναι το συμφέρον που συνδέεται προς τον ασκούντα το ένδικο βοήθημα με ένα δεσμό ιδιαίτερο που το ξεχωρίζει από το γενικό συμφέρον (Δαγτόγλου, "Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο", παρ. 539).
Από τα γεγονότα όπως προκύπτουν από τους φακέλους της υπόθεσης είναι φανερό ότι οι αιτητές ήσαν ενοικιαστές της περιουσίας, που αφορούσε την προσβαλλόμενη πράξη, από την Ιερά Μονή Κύκκου με ενοικιαστήριο έγγραφο από το 1957. Το έγγραφο αυτό ήταν γνωστό στους καθ' ων η αίτηση καθόσον ήταν εγγεγραμμένο στο Κτηματολόγιο σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία. Ευρίσκεται δε ενώπιον του Δικαστηρίου σαν τεκμήριο Α, που συνοδεύει την απάντηση των αιτητών στη γραπτή αγόρευση των καθ' ων η αίτηση. Οι αιτητές ήσαν υπεύθυνοι για την υδροδότηση των οικοπέδων, αυτοί εγκατέστησαν το δίκτυο υδροδότησης, αυτοί είχαν το αναγκαίο προσωπικό για τη διατήρηση και συντήρηση του δικτύου και αυτοί εξόδευαν και εισέπρατταν τα δικαιώματα. Κατά την κρίση μου το συμφέρον των αιτητών είναι προσωπικό, άμεσο και παρόν. Ευρίσκω ότι οι αιτητές είχαν έννομο συμφέρον.
Θα εξετάσω τώρα τους λόγους που οι καθ' ων η αίτηση προβάλλουν για την απόρριψη της προσφυγής. Κύριος και βασικός λόγος είναι ο ισχυρισμός των αιτητών πως η προσβαλλόμενη απόφαση ή/και πράξη λήφθηκε κατά παράβαση των προνοιών του άρθρου 23(9) του Συντάγματος. Πιο συγκεκριμένα πως, εφόσον η περιουσία αυτή είναι εκκλησιαστική έπρεπε να προηγηθεί έγγραφη συγκατάθεση του εκκλησιαστικού οργάνου προτού προβούν στην επίδικη πράξη.
Κατά την κρίση μου ένας αιτητής μπορεί να εγείρει μόνο λόγους ακυρώσεως οι οποίοι άπτονται, έχουν άμεση σχέση και συνδέονται με το δικό του συμφέρον, με τα δικά του δικαιώματα, συνταγματικά ή νομικά. Το προνόμιο για τη μη επιβολή αποστέρησης ή όρου ή περιορισμού ή δέσμευσης του προβλεπόμενου από την παράγραφο 1 του άρθρου 23 δικαιώματος ανήκει στους ιδιοκτήτες της ακίνητης ιδιοκτησίας, δηλαδή την Ιερά Μονή Κύκκου.
Ο λόγος ακυρώσεως που σχετίζεται με την παράβαση του άρθρου 23(9) του Συντάγματος δεν συνδέεται και δεν σχετίζεται με οποιοδήποτε συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των αιτητών. Το δικαίωμα δεν ανήκει στους ιδιοκτήτες της ακίνητης ιδιοκτησίας αλλά στην Ιερά Μονή Κύκκου, επομένως δεν μπορεί να το επικαλεστεί ο ενοικιαστής.
Οι αιτητές δικαιούνται μόνο στα ωφελήματα τα οποία απορρέουν ρητά από τη σύμβαση ενοικίασης Δεν νομιμοποιούνται στη διεκδίκηση δικαιωμάτων τα οποία είναι καθ' υπέρβαση των όσων διαλαμβάνονται στη σύμβαση (βλ. Kings Advocate v. Heir of Petrides, VI C.L.R, 96).
Κατά την κρίση μου δεν μπορούν να διεκδικούν με την παρούσα προσφυγή δικαιώματα τα οποία ανήκουν σε άλλους, να διεκδικούν δικαιώματα τρίτων, δηλαδή των Εκκλησιαστικών Αρχών και όχι των αιτητών.
Η Ιερά Μονή Κύκκου στην οποία ανήκει η επιτασσόμενη περιουσία δεν προσέβαλε το διάταγμα. Θα ήθελα να παραθέσω εδώ και απόσπασμα από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας των ετών 1929-1959 στη σελ. 259, όπου αναφέρεται:
"Το προσωπικόν συμφέρον όπερ επικαλείται ο αιτών δέον να συνδέηται αμέσως προς το πρόσωπον αυτού. Τούτο σημαίνει ότι εις την αιτιώδη σχέσιν την υφισταμένην μεταξύ της εκδόσεως της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξεως και της προκαλούμενης εις τον αιτούντα βλάβης δεν πρέπει να παρεμβάλληται συμφέρον τρίτου απ' ευθείας υπό της πράξεως ταύτης θιγόμενον, εις τρόπον ώστε η βλάβη του αιτούντος να παρίσταται ως έμμεσος και κατ' αντανάκλησιν συνέπεια της βλάβης του αμέσως υπό της πράξεως θιγομένου."
Ως προς τον ισχυρισμό των αιτητών ότι ο Υπουργός Εσωτερικών δεν είχε εξουσία δεν συμφωνώ. Τούτο μπορεί να εξαχθεί εύκολα από τα πιο κάτω. Το άρθρο 4(2) του περί Επιτάξεως Ιδιοκτησίας Νόμου του 1962 (Ν.21/62) αναφέρει:
"(2) Τηρουμένων των διατάξεων του Συντάγματος το διάταγμα επιτάξεως εκδίδεται -
(α)οσάκις επιτάσσουσα αρχή είναι η Δημοκρατία, υπό του Υπουργικού Συμβουλίου."
Το Υπουργικό Συμβούλιο με απόφασή του, ημερομηνίας 31/7/96, εξουσιοδότησε τον Υπουργό Εσωτερικών να προβεί στην επίταξη. Η εκχώρηση αυτή εξουσίας θεμελιούται στο άρθρο 3 του περί Εκχωρήσεως της Ενασκήσεως των Εξουσιών των Απορρεουσών εκ τινός Νόμου, Νόμου του 1962 (Ν. 23/62) το οποίο αναφέρει:
"(1) Οσάκις δυνάμει Νόμου ή διοικητικής πράξεως γενομένης κατ' εξουσιοδότησιν Νόμου το Υπουργικόν Συμβούλιον κέκτηται εξουσίαν ενασκήσεως οιωνδήποτε εξουσιών απορρεουσών εκ τινός Νόμου, το Υπουργικό Συμβούλιον, εκτός εάν διά Νόμου ρητώς απαγορεύεται τούτο, δύναται διά της επί τούτω αποφάσεως να εξουσιοδοτήση τον αρμόδιον Υπουργόν ή τον αρμόδιον Ανεξάρτητον Αξιωματούχον της Δημοκρατίας ή ετέραν αρμοδίαν αρχήν εν τη Δημοκρατία, όπως ενασκή τας τοιαύτας εξουσίας εκ μέρους του Υπουργικού Συμβουλίου, υπό τοιούτους όρους, εξαιρέσεις και επιφυλάξεις, ως το Υπουργικόν Συμβούλιον ήθελεν εν τη τοιαύτη αποφάσει καθορίσει."
Άλλος λόγος που προβάλλει ο δικηγόρος των αιτητών είναι ότι η απόφαση στερείται του στοιχείου της προσωρινότητας. Το άρθρο 4(1) του περί Επιτάξεως Νόμου αναφέρει:
"Οσάκις καθίσταται αναγκαία η επίταξις ιδιοκτησίας διά σκοπόν δημοσίας ωφελείας, η επιτάσσουσα αρχή δύναται, τηρουμένων των διατάξεων του Συντάγματος και του παρόντος Νόμου, διά διατάγματος (εν τω παρόντι Νόμω αναφερομένου ως "διάταγμα επιτάξεως") δημοσιευομένου εν τη επισήμω εφημερίδι της Δημοκρατίας, να κηρύξη ότι η τοιαύτη ιδιοκτησία κατέστη ούτω αναγκαία, και να διατάξη την επίταξιν αυτής, καθορίζουσα σαφώς τον σκοπόν δι' ον αυτή κατέστη ούτω αναγκαία, τους λόγους της τοιαύτης επιτάξεως, και την ημερομηνία αφ' ης άρχεται η επίταξις."
Πέραν όμως τούτου, από αυτό τούτο το διάταγμα φαίνεται πως η ισχύς του ήταν μόνο για ένα χρόνο. Ο σκοπός για τον οποίο έγινε η επίταξη ήταν η κατάλληλη υδατοπρομήθεια ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού της περιοχής και χωρίς καμιά αμφιβολία ο σκοπός αυτός είναι σκοπός δημόσιας ωφέλειας.
Ως προς τις ισχυριζόμενες ζημιές της εταιρείας, δεν είναι του παρόντος. Τούτο μπορεί να συζητηθεί σε άλλα αρμόδια Δικαστήρια.
Επίσης κρίνω πως δεν ήταν αναγκαία η ακρόαση των απόψεων των αιτητών προτού οι καθ' ων η αίτηση προβούν στην επίταξη. Το δικαίωμα της ακρόασης ισχύει στις περιπτώσεις πειθαρχικών αδικημάτων.
Ως προς την αιτιολογία, υπάρχει πολύ υλικό που μπορεί να συνοψισθεί με δύο λόγια και που μπορεί να δώσει αρκετά στοιχεία στους αιτητές για να προβληματιστούν και τα οποία στοιχεία μπορούν να συμπληρωθούν από τους διοικητικούς φακέλους. Οι λόγοι ήταν η ακαταλληλότητα του νερού και η αναγκαιότητα της υδατοπρομήθειας της περιοχής εκείνης του Αρχαγγέλου με κατάλληλο νερό.
Το παράπονο των αιτητών ότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα πάλιν δεν το συμμερίζομαι γιατί από τα στοιχεία που ευρίσκονται ενώπιον μου είναι φανερό πως υπήρχε ένα οξύ και επείγον πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπιστεί άμεσα και αποτελεσματικά γιατί αφορούσε την υγεία των κατοίκων της περιοχής. Το αποτέλεσμα οποιασδήποτε έρευνας δεν μπορούσε να αλλάξει οτιδήποτε πέραν από ό,τι ήταν φανερό, αναγκαίο και επείγον.
Οι αιτητές δεν με έχουν πείσει πως πρέπει να ακυρώσω την επίδικη διοικητική απόφαση.
Η προσφυγή απορρίπτεται αλλά δεν εκδίδεται κανένα διάταγμα ως προς τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.