|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2148
11 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΜΠΟΥΛΛΑΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 728/96)
Φορολογία — Φορολογία εισοδήματος — Παράλειψη του φορολογούμενου να υποβάλει στοιχεία τα οποία του ζητήθηκαν προς τεκμηρίωση των διεκδικήσεών του — Δεν στοιχειοθετήθηκε στην κριθείσα περίπτωση αφού η τελική φορολογία δεν θεμελιωνόταν στην παράλειψη υποβολής των στοιχείων που πράγματι ζητήθηκαν.
Φορολογικό Δίκαιο — Φορολογία εισοδήματος — Ιδιωτικός υπάλληλος σε αντιδιαστολή προς εμπορευόμενο — Δεν μπορεί να λεχθεί ότι υφίσταται γενική αρχή ότι οι δύο ιδιότητες είναι μεταξύ τους ασυμβίβαστες.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Πλάνη περί τα πράγματα — Περιστάσεις στοιχειοθέτησης της στην κριθείσα επιβολή φόρου εισοδήματος.
Ο αιτητής προσέβαλε τη σε βάρος του φορολογία εισοδήματος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Η προσβαλλόμενη απόφαση, αφού λήφθηκε με τη λανθασμένη αντίληψη πως ζητήθηκαν από τον αιτητή στοιχεία που να αποδεικνύουν εμπορικό χαρακτήρα, πάσχει από πλάνη περί τα πράγματα, γεγονός που συμπαρασύρει και την αναφορά στην ιδιότητα του αιτητή ως μισθωτού, αφού τα δυο σκέλη ήταν συναρτημένα. Εν πάση περιπτώσει, στην απουσία άλλης εξήγησης αλλά και επιχειρηματολογίας επί του θέματος, δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι θα εμφανιζόταν ως γενική θέση, πως ιδιωτικός υπάλληλος αποκλείεται να επεκτείνεται και σε άλλη παράλληλη εμπορικής φύσης δραστηριότητα. Αυτό το θέμα, όπως και κάθε θέμα που σχετίζεται προς τις διεκδικήσεις του αιτητή, θα πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο του συνόλου των περιστατικών όπως θα τα διαπιστώσει ο Έφορος κατά την επανεξέταση της υπόθεσης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Ο αιτητής χειρίστηκε την υπόθεσή του προσωπικά και επιδικάζονται υπέρ του τα πραγματικά του έξοδα.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του να αφαιρεθεί από το εισόδημά του η ζημιά που ισχυρίζεται ότι υπέστη κατά την εκμετάλλευση του σκάφους.
Ο Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως.
Ε. Κλεόπα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής αγόρασε ιστιοπλοϊκό σκάφος αναψυχής, κατά τον ισχυρισμό του, με σκοπό την εμπορική του εκμετάλλευση. Επίδικη είναι η θέση του αιτητή πως τα έσοδα και έξοδά του, αναφορικά με την ιδιοκτησία και εκμετάλλευση του σκάφους, θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη στον υπολογισμό του φορολογητέου εισοδήματος του για τα έτη 1989-1992. Αποτελεί, ειδικότερα, το αντικείμενο της προσφυγής, η απόφαση του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του να αφαιρεθεί από το εισόδημά του η ζημιά που ισχυρίζεται ότι υπέστη κατά την εκμετάλλευση του σκάφους.
Μετά τις αρχικές ειδοποιήσεις επιβολής φορολογίας και των ενστάσεων που υπέβαλε ο αιτητής, ο Έφορος, με επιστολή του ημερομηνίας 8 Μαΐου 1996, ζήτησε την υποβολή στοιχείων εντός 15 ημερών και στη συνέχεια, με την προσβαλλόμενη απόφαση ημερομηνίας 14.6.96, με αιτιολογικό την παράλειψη του αιτητή να ανταποκριθεί εμπρόθεσμα, απέρριψε τις διεκδικήσεις του. Αναφερόμενος ταυτόχρονα σε στοιχεία από τα οποία φαινόταν ότι το επάγγελμά του ήταν η παροχή μισθωτών υπηρεσιών.
Ο αιτητής καταφέρεται κατά του στενού χρονικού περιθωρίου που καθορίστηκε. Ιδιαιτέρως αφού το θέμα εκκρεμούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και ισχυρίζεται πως, μέσω των ελεγκτών του, έστειλε χωρίς καθυστέρηση τα στοιχεία που του ζητήθηκαν. Αρνούμενος πως η λίγων ημερών καθυστέρηση των ελεγκτών του, την οποία εξηγούν οι ίδιοι σε έγγραφο που επισύναψε, μπορούσε να αποτελέσει βάσιμη αιτία απόρριψης των διεκδικήσεών του. Το γεγονός ότι εργαζόταν ως μισθωτός σε εταιρεία, δεν ήταν λόγος που αφ' εαυτού θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη διαφαινόμενη κρίση πως αυτή η ιδιότητά του, του ιδιωτικού υπαλλήλου, ήταν ασυμβίβαστη προς την παράλληλη επιχειρηματική δραστηριότητα που ανέπτυξε. Ας σημειωθεί πως μετά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης ο Έφορος ασχολήθηκε με τα στοιχεία που υπέβαλαν οι ελεγκτές του αιτητή και πως λειτουργός κατέγραψε τί θα έπρεπε να απασχολήσει για να φανεί "κατά πόσο η επίδικη απόφαση μας ίσως να αντίκειται προς την ουσία της υπόθεσης". Με πρόταση, "αν η ουσία της υπόθεσης είναι με το μέρος του αιτητή" να γίνει συμβιβασμός που να αντανακλά και το "μερτικό της δικής του ευθύνης/παράλειψης να μή τεκμηριώσει έγκαιρα τους ισχυρισμούς του για ζημιές". Επικράτησε όμως η αυστηρή προσέγγιση, ο Έφορος στάθηκε στην εκπνοή της προθεσμίας και δεν ασχολήθηκε με την ουσία. Αντίθετα προς ό,τι, ίσως θα αναμενόταν.
Οι καθ' ων η αίτηση παρέπεμψαν στη μεγάλη σειρά των υποθέσεων σε σχέση με τις επιπτώσεις από την παράλειψη του φορολογούμενου να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία προς τεκμηρίωση των ισχυρισμών του. Στην πραγματικότητα είναι σ' αυτά που εξαντλείται η αγόρευσή τους. Το στοιχείο της ιδιότητας του αιτητή ως ιδιωτικού υπαλλήλου απλώς αναφέρεται χωρίς επιχειρηματολογία ως προς την κατά νόμο σημασία του. Επεκτείνεται όμως η αγόρευση για τους καθ' ων η αίτηση σε κατ' ισχυρισμόν παράλειψη του αιτητή να προσκομίσει συμφωνία που φερόταν να είχε συναφθεί σε σχέση με την εκμετάλλευση του σκάφους, ενώ δεν προκύπτει πως η προσβαλλόμενη απόφαση αιτιολογήθηκε με τέτοια αναφορά. Για να διερωτάται ο αιτητής, ο οποίος αρνείται παράλειψη τέτοιας φύσης, γιατί, αν αυτό είχε σημασία, δεν του ζητήθηκε η προσκόμιση της συμφωνίας.
Αυτό το τελευταίο εισάγει, κατά τη γνώμη του, και στην ουσία του πραγματικού θέματος που εγείρεται. Και που καθιστά αχρείαστη την επέκταση σε οτιδήποτε άλλο. Στην προσβαλλόμενη απόφαση καταγράφεται ως η παράλειψη του αιτητή που οδήγησε, όπως εξήγησα, στην απόρριψη της διεκδίκησης του, η μη υποβολή συγκεκριμένων στοιχείων που να αποδεικνύουν τον ισχυρισμό ότι η ζημιά από τη διαχείριση του σκάφους "είχε εμπορικό χαρακτήρα". Και ο λόγος της απόφασης, όπως δείχνει και η αναφορά στη συνέχεια στην ιδιότητα του αιτητή ως μισθωτού, αποκαλύπτει κρίση συναρτημένη προς τη γνησιότητα της εμφάνισης του σκάφους ως χρησιμοποιούμενου για εμπορικούς σκοπούς.
Η επιστολή όμως προς τον αιτητή ημερομηνίας 8.5.96 δεν παραπέμπει σε θέμα τέτοιας υφής. Δεν ζητήθηκαν από τον αιτητή στοιχεία που να αποδεικνύουν τον εμπορικό χαρακτήρα της διαχείρισης του σκάφους. Του ζητήθηκαν μόνο "αποδείξεις και δικαιολογητικά σχετικά με τις εισπράξεις από την εκμετάλλευση του σκάφους αναψυχής ΕΛΕΝΑΚΙ και "αποδείξεις πληρωμής εξόδων". Παράλειψη προσκόμισης στοιχείων της φύσης που εξειδικεύεται στην προσβαλλόμενη απόφαση δεν υπήρξε. Απολήγει, συνεπώς, ασύνδετη η παράλειψη εμπρόθεσμης ανταπόκρισης στην επιστολή ημερομηνίας 8.5.96 προς την αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης. Η οποία δεν έχει στη βάση της αυτή καθ' εαυτή τη μή τεκμηρίωση εισπράξεων και εξόδων. Μάλιστα, σε σημείωμα ημερομηνίας 12.6.96, αναφέρεται ως λόγος για τον οποίο η εκμετάλλευση του σκάφους δεν είχε εμπορικό χαρακτήρα, η εκτίμηση ότι "οι εισπράξεις που δηλώθηκαν είναι πολύ χαμηλές συγκριτικά με τα έξοδα". Για να καταλήξει σε εισήγηση για απόφαση "χωρίς να ληφθεί υπόψη η ζημιά".
Ακολουθεί πως η προσβαλλόμενη απόφαση, αφού λήφθηκε με τη λανθασμένη αντίληψη πως ζητήθηκαν από τον αιτητή στοιχεία που να αποδεικνύουν εμπορικό χαρακτήρα, πάσχει από πλάνη περί τα πράγματα. Αυτό συμπαρασύρει και την αναφορά στην ιδιότητα του αιτητή ως μισθωτού, αφού τα δυο σκέλη ήταν συναρτημένα. Εν πάση περιπτώσει, στην απουσία άλλης εξήγησης αλλά και επιχειρηματολογίας επί του θέματος, δεν θα μπορούσα να προσυπογράψω ό,τι, θα εμφανιζόταν ως γενική θέση πως ιδιωτικός υπάλληλος αποκλείεται να επεκτείνεται και σε άλλη παράλληλη εμπορικής φύσης δραστηριότητα. Αυτό το θέμα, όπως και κάθε θέμα που σχετίζεται προς τις διεκδικήσεις του αιτητή, θα πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο του συνόλου των περιστατικών όπως θα τα διαπιστώσει ο Έφορος κατά την επανεξέταση της υπόθεσης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Ο αιτητής χειρίστηκε την υπόθεση του προσωπικά και επιδικάζονται υπέρ του τα πραγματικά του έξοδα.
Διαταγή ως ανωτέρω.