|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2050
10 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ CLUB GREEN FIELDS ΔΙΑ TOY ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΑΥΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΓΕΡΜΑΣΟΓΕΙΑΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1031/95)
Λέσχες — Αδεία πωλήσεως οινοπνευματωδών ποτών σε εντευκτήριο λέσχης — Δεν μπορεί να υπαχθεί στη ρύθμιση του Άρθρου 112 του περί Δήμων Νόμου 111/85 — Η εφαρμογή των διατάξεων του περί Πωλήσεως Οινοπνευματωδών Ποτών Νόμου, Κεφ. 144 δεν συναρτάται με εξασφάλιση άδειας· λειτουργίας του εντευκτηρίου λέσχης — Δεν υφίσταται η σχετική αρμοδιότητα του Δήμου.
Η αιτήτρια λέσχη προσέβαλε την απόρριψη του αιτήματός της για χορήγηση άδειας λειτουργίας της.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η δυσκολία ένταξης της προκείμενης περίπτωσης στα πλαίσια του Άρθρου 112 του περί Δήμων Νόμου 111/85 και της απευθείας συσχέτισής της με τις πρόνοιες του, υπαγόρευσαν το επιχείρημα ότι ισχύει κατ' αναλογίαν και στην υπό εξέταση περίπτωση. Παρατηρείται πως αυτό δε θα αποτελούσε εφαρμογή των διατάξεων του Άρθρου 112, αλλά θα δημιουργούσε νέες. Δεν είναι επιτρεπτή υπό τις περιστάσεις η αναλογική ερμηνεία. Γιατί δε δικαιολογείται από τη λεκτική διατύπωση της, ούτε η περίπτωση συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που απαριθμεί ο Καν. 135, δεδομένου ότι η λέσχη δεν περιλαμβάνεται στα υποστατικά που απαριθμεί ο νόμος ούτε μπορεί να θεωρηθεί δημόσιο κτίριο. Η χρήση του εντευκτηρίου λέσχης είναι δυνατή μόνο για τα μέλη της και τους καλεσμένους τους.
Το αίτημα για εξασφάλιση άδειας λειτουργίας της λέσχης δεν μπορεί να συσχετισθεί, σύμφωνα με την προηγηθείσα ανάλυση, με τις πρόνοιες του Κεφ. 144.
Κατά τη γνώμη του Δικαστηρίου, η επίδικη πράξη δεν είναι εκτελεστή, αλλά όχι για το λόγο που έχει αναπτύξει η δικηγόρος του Δήμου. Στερείται εκτελεστότητας διότι από καμιά διάταξη δεν συνάγεται αρμοδιότητα του Δήμου για τη ρύθμιση θέματος ως το προκείμενο.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Δήμου Γερμασόγειας για απόρριψη της αίτησης της αιτήτριας για την έκδοση λειτουργίας της Λέσχης.
Α. Θεοφίλου, για την Αιτήτρια.
Γ. Κακογιάννης, για τον Καθ' ού η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Η αιτήτρια, καλούμενη Κοινωνικο-οικολογικό Club Green Fields, έχει την οντότητα λέσχης. Έγινε δεκτή η εγγραφή της με την παραπάνω επωνυμία και της χορηγήθηκε σχετικό πιστοποιητικό - που είναι στο φάκελο - σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Εγγραφής Λεσχών Νόμου, Κεφ. 112. Στη συνέχεια, στις 6/7/95, η αιτήτρια αποτάθηκε "για άδεια λειτουργίας του οικήματος της Λέσχης", που βρίσκεται στα εδαφικά όρια του Δήμου Γερμασόγειας. Περαιτέρω ζήτησε και την έκδοση άδειας πώλησης οινοπνευματωδών ποτών (τεκμ. Α στην ένσταση).
Η απάντηση του Δήμου φέρει ημερ. 1/8/95 (τεκμ. Β). Θα επαναλάβω εδώ αυτούσιο το περιεχόμενο της γιατί αμφισβητείται η εκτελεστότητα της απόφασης:
"Επιθυμώ ν' αναφερθώ στην επιστολή σας με ημερομηνία 6 Ιουλίου, 1995 με την οποία ζητάτε όπως σας εκδοθεί άδεια λειτουργίας της Λέσχης σας που βρίσκεται στην Γερμασόγεια και να σας πληροφορήσω ότι το αίτημα σας απορρίφθηκε.
Για προώθηση της αίτησης σας είναι απαραίτητο όπως εξασφαλίσετε προηγούμενα Πολεοδομική και Οικοδομική άδεια για αλλαγή χρήσης της οικοδομής σας από κατοικία σε λέσχη, σύμφωνα με τον περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμο, τον περί Οδών και Οικοδομών Νόμο και τους σχετικούς κανονισμούς."
Στις 2/10/95 ο πρόεδρος της λέσχης, που είναι και ο δικηγόρος της στην κρινόμενη προσφυγή, παραπονέθηκε γραπτώς ότι ο Δήμος δεν είχε ακόμη επιληφθεί του αιτήματος. Ο καθού η αίτηση απάντησε στις 9/10/95 ότι είχε ήδη κοινοποιήσει την παραπάνω απάντηση-απόφαση του ημερ. 1/8/95 στην αιτήτρια με υπάλληλο του Δήμου. Η αιτήτρια ωστόσο αρνήθηκε πως της παραδόθηκε ποτέ η επίδικη απόφαση (βλέπε επιστολή της ημερ. 18/10/95). Τα στοιχεία αυτά πρόσφεραν το πλαίσιο για την προδικαστική ένσταση, που είχε εγείρει ο καθού, ότι η κρινόμενη προσφυγή, που κατατέθηκε στις 4/12/95, είναι εκπρόθεσμη και επομένως απορριπτέα.
Πρέπει εντούτοις να λεχθεί ότι ο Δήμος δεν στηρίχθηκε ούτε ανέπτυξε την ένσταση του αυτή, την οποία και τελικά απέσυρε. Επικροτώ τη στάση του Δήμου δοθέντος ότι δεν προσκομίστηκε η απαραίτητη μαρτυρία κοινοποίησης της απόφασης και περαιτέρω μπορεί να συναχθεί από τη διαμαρτυρία της αιτήτριας ημερ. 2/10/95, ότι αυτή δεν γνώριζε για την τύχη του αρχικού διαβήματος της να εξασφαλίσει άδεια. Δεδομένου ότι αντίγραφο της απόφασης στάληκε στις 9/10/95 συμπεραίνω ότι η προσφυγή καταχωρήθηκε εμπρόθεσμα. Η προδικαστική αυτή ένσταση απορρίπτεται.
Ο καθού όμως επέμεινε στη δεύτερη προδικαστική του ένσταση ότι η απόφαση στερείται εκτελεστότητας και δεν είναι επομένως προσβλητή με αίτηση ακυρώσεως. Συγκεκριμένα η ουσία της είναι ότι η επιστολή ημερ. 1/8/95 στην πραγματικότητα δεν περιείχε απόφαση, που αποτελεί οριστική ρύθμιση, αλλά συνιστά προτροπή προς την αιτήτρια για την προώθηση των προκαταρκτικών εκείνων ενεργειών που θα επέτρεπαν την παραπέρα εξέταση της αίτησης.
Ο δικηγόρος του καθού υπέβαλε πως οι προϋποθέσεις που έθεσε ο Δήμος για εξέταση του αιτήματος, αναφορικά με τη λήψη πολεοδομικής και οικοδομικής άδειας, προβλέπονται από το άρθρ. 112 του περί Δήμων Νόμου του 1985 (αρ. 111/85 όπως τροποποιήθηκε). Παραθέτω το ουσιαστικό μέρος:
"112(1) Εντός των δημοτικών ορίων οιουδήποτε δήμου -
(α) ουδέν θέατρον θα χρησιμοποιήται δι' οιονδήποτε σκοπόν και ουδεμία οικοδομή, χώρος ή αντίσκηνον θα χρησιμοποιήται δι' οιανδήποτε θεατρικήν, χορευτικήν ή κινηματογραφικήν παράστασιν ή δι' οιονδήποτε θέαμα εις το οποίον το κοι-νόν γίνεται δεκτόν ή δι' οιανδήποτε δημοσίαν συγκέντρωσιν,
(β)...............................
άνευ αδείας λαμβανομένης πρότερον παρά του συμβουλίου του εν λόγω δήμου συμφώνως προς τας διατάξεις του παρόντος Νόμου.
(2) Το συμβούλιον δύναται να χορηγή τοιαύτην άδειαν είτε διά μίαν παράστασιν είτε διά οιανδήποτε περίοδον μη υπερβαίνουσαν το εν έτος:
Νοείται ότι ουδεμία τοιαύτη άδεια χορηγείται εκτός εάν και μέχρις ότου ο αιτητής διά τοιαύτην άδειαν προσαγάγη-
(α) την άδειαν οικοδομής και το πιστοποιητικόν εγκρίσεως του υποστατικού εκδοθέντα υπό της αρμοδίας αρχής δυνάμει των διατάξεων του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου' και
(β) πιστοποιητικόν παρά του δημοτικού μηχανικού...ότι τα υποστατικά......είναι.. ..κατάλληλα και ασφαλή από πάσης απόψεως διά τον σκοπόν διά τον οποίον προορίζονται να χρησιμοποιηθούν."
Θεώρησα σκόπιμο, λόγω της ασάφειας των σχετικών αγορεύσεων, να ζητήσω από τους διαδίκους - και ιδιαίτερα τη δικηγόρο της αιτήτριας που εμφανίστηκε όταν επανάνοιξα για διευκρινίσεις την υπόθεση - να προσδιορίσουν επακριβώς τη νομική βάση του αιτήματος που υποβλήθηκε στο Δήμο με την επιστολή της αιτήτριας ημερ. 6/7/95. Διευκρινίστηκε ότι τούτο στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρ. 5(2) του περί Πωλήσεως Οινοπνευματωδών Ποτών Νόμου, Κεφ. 144, όπως τροποποιήθηκε. Και το έντυπο, τεκμ. 8, που είναι η αίτηση για παραχώρηση πιστοποιητικού από το Επαρχιακό Συμβούλιο, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου. Η παραπάνω αίτηση (ημερ. 6/7/95) υποβλήθηκε, κατά την εισήγηση της αιτήτριας, για να υπάρξει συμμόρφωση με τα οριζόμενα από το αρθρ. 5(2)(b). Ο κα-θού ισχυρίστηκε πως τη βάση του αιτήματος για άδεια λειτουργίας προσφέρει και ο Καν. 135 των Κανονισμών του Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερμασόγειας (εφαρμόζονται στο προκείμενο δυνάμει των διατάξεων του άρθρ. 4(3) του Ν. 111/85).
Κατά το άρθρ. 4 του Κεφ. 144 η έκδοση από το Επαρχιακό Συμβούλιο, σύμφωνα με το αρθρ. 5, πιστοποιητικού, αποτελεί προϋπόθεση για χορήγηση από την Αρχή Αδειών (Licensing Authority) της άδειας λιανικής πώλησης οινοπνευματωδών. Στην προκείμενη περίπτωση η Αρχή Αδειών είναι ο ίδιος ο Δήμος: άρθρ. 2. Το άρθρ. 5(2) (b) του ίδιου νόμου προβλέπει πως δεν παραχωρείται το πιστοποιητικό εκτός αν το Επαρχιακό Συμβούλιο ικανοποιηθεί ότι:
"5(2)(b) The premises or place where such person proposes to sell intoxicating liquors by retail are suitable and fit in all respects for the sale therein of such liquors."
Ως προελέχθη η αιτήτρια είχε εξασφαλίσει πιστοποιητικό καταλληλότητας. Αργότερα όμως στις 30/6/95 το Επαρχιακό Συμβούλιο διά του Επάρχου το ακύρωσε γιατί:
".....Το εν λόγω "Πιστοποιητικό" σας παραχωρήθηκε με την προϋπόθεση ότι θα ανταποκρινόσαστε προς την υποχρέωση σας να εξασφαλίσετε από το Δήμο ,Γερμασόγειας και υποβάλετε στο Γραφείο μου την ως άνω άδεια λειτουργίας του οικήματος της Λέσχης σας.
4. Μέχρι σήμερα έχετε παραλείψει να υποβάλετε την ως άνω άδεια λειτουργίας του οικήματος της Λέσχης σας....."
Έχω ήδη εκθέσει τις διατάξεις του άρθρ. 112. Είναι το πρώτο άρθρο μετά το κεφάλαιο του νόμου που φέρει τίτλο "Θέατρα κλπ." και έχει τον εξής πλαγιότιτλο: "Θέατρα, κλπ. να μη χρησιμοποιούνται άνευ αδείας." Ο Καν. 135 της Κ.Δ.Π. 384/91 προβλέπει πως
"κανένα πρόσωπο δεν μπορεί να διατηρεί οποιοδήποτε οίκημα που χρησιμοποιείται ως καφενείο, οικοτροφείο, ξενοδοχείο, εστιατόριο, ζαχαροπλαστείο, γαλακτοκομείο, μπαρ, ταβέρνα ή άλλο δημόσιο κτίριο στο οποίο γίνεται δεκτό το κοινό.....εκτός μόνο δυνάμει άδειας που λαμβάνεται από το πρόσωπο αυτό κάθε χρόνο από το Συμβούλιο και με τέτοιους όρους όπως το Συμβούλιο θα κρίνει αναγκαίο να επιβάλει κατά την έκδοση της άδειας αυτής."
Η δυσκολία ένταξης της προκείμενης περίπτωσης στα πλαίσια του άρθρ. 112 και της απευθείας συσχέτισης της με τις πρόνοιες του, υπαγόρευσαν το επιχείρημα ότι ισχύει κατ' αναλογίαν και στην υπό εξέταση περίπτωση. Παρατηρώ πως αυτό δε θα αποτελούσε εφαρμογή των διατάξεων του άρθρ. 112, αλλά θα δημιουργούσε νέες. Δεν είναι επιτρεπτή υπό τις περιστάσεις η αναλογική ερμηνεία. Γιατί δε δικαιολογείται από τη λεκτική διατύπωση της, ούτε η περίπτωση συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που απαριθμεί ο Καν. 135, δεδομένου ότι η λέσχη δεν περιλαμβάνεται στα υποστατικά που απαριθμεί ο νόμος ούτε μπορεί να θεωρηθεί δημόσιο κτίριο. Η χρήση του εντευκτηρίου λέσχης είναι δυνατή μόνο για τα μέλη της και τους καλεσμένους τους.
Το αίτημα για εξασφάλιση άδειας λειτουργίας της λέσχης δεν μπορεί να συσχετισθεί, σύμφωνα με την προηγηθείσα ανάλυση, με τις πρόνοιες του Κεφ. 144. Και πρέπει στο σημείο αυτό να υπογραμμισθεί ότι η χορήγηση άδειας ποτού δεν είναι αντικείμενο αυτής της προσφυγής, όπως προκύπτει από το αιτητικό. Η αιτήτρια επιζητεί:
"Ακύρωση της αποφάσεως του καθού η αίτηση η οποία περιλαμβάνεται σε επιστολή του ημερ. 1/8/95 και εκοινοποιήθηκε και/ή εγνωστοποιήθηκε στους αιτητές διά νεώτερης επιστολής των ημερ. 9/10/95 και διά της οποίας απερρίφθη αίτημα των για λειτουργία της λέσχης των που βρίσκεται στην Γερμασόγεια."
Κατά τη γνώμη μου η πράξη της 1/8/95 δεν είναι εκτελεστή, αλλά όχι για το λόγο που έχει αναπτύξει η δικηγόρος του Δήμου. Στερείται εκτελεστότητας διότι από καμιά διάταξη συνάγεται αρμοδιότητα του Δήμου για τη ρύθμιση θέματος ως το προκείμενο.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Χωρίς έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.