|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 1951
5 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΔΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 763/95)
Φορολογία — Φορολογία Κεφαλαιουχικών κερδών — Δωρεά προς οικογενειακή εταιρεία που θεωρήθηκε πώληση από τον Έφορο με αποτέλεσμα την επιβολή φόρου — Περιστάσεις — Εύλογα επιτρεπτή η φορολόγηση — Ειδικά το ζήτημα υπολογισμού του κέρδους σε περίπτωση σύμβασης αντιπαροχής, όπου παρέχεται γη και λαμβάνονται οικοδομές, η οποία ακολουθείται από πώληση του οικοδομήματος.
Ο αιτητής προσέβαλε την επιβολή σε βάρος του φόρου κεφαλαιουχικών κερδών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Εξάγεται από τα γεγονότα και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου που κατατέθηκε στο Δικαστήριο, ότι εκείνο που θεωρήθηκε ως πώληση και φορολογήθηκε δεν ήταν η γη αλλά τα κτίρια μόνο. Αυτό καθίσταται σαφές τόσο από τις ειδοποιήσεις επιβολής φορολογίας και την ένσταση που υπέβαλε ο αιτητής προς το Διευθυντή, όσο και από διάφορα άλλα στοιχεία του φακέλου. Η μεταβίβαση του "οικοπέδου", όπως αναφέρεται στη δήλωση μεταβίβασης, θεωρήθηκε από το Διευθυντή ως δωρεά που ενέπιπτε στο Άρθρο 10 του περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου και δεν φορολογήθηκε.
Η απόφαση του Διευθυντή ότι η εν λόγω διάθεση συνιστούσε πώληση και όχι δωρεά ήταν εύλογα επιτρεπτή για τους ακόλουθους λόγους, (α) ότι είχε πιστωθεί σχετικά ο λογαριασμός του αιτητή με το ενδεικτικό "διαμερίσματα και καταστήματα υπό ανέγερση" με το ποσό των £290.539,- (β) ότι ο αιτητής απέσυρε σταδιακά ολόκληρο το πιο πάνω ποσό που πιστώθηκε στο λογαριασμό του, και (γ) είχαν διεκδικηθεί κεφαλαιουχικές εκπτώσεις για το αναφερόμενο στους λογαριασμούς της Εταιρείας ποσό, των £290.539,-.
2. Εκείνο που απομένει να εξεταστεί είναι κατά πόσο ο αιτητής απεκόμισε κέρδος από την εν λόγω πώληση και συνεπώς κατά πόσο υπόκειτο σε φορολογία κεφαλαιουχικών κερδών. Η διαφορά βρίσκεται στον υπολογισμό του κόστους κτήσης από τον αιτητή των εν λόγω κτιρίων. Το σκεπτικό της σχετικής απόφασης του Διευθυντή βρίσκεται στο φάκελο, σε σημείωμα λειτουργού του Τμήματος.
Η τιμή διάθεσης των κτιρίων (£290.539,-) από τον αιτητή δεν αμφισβητήθηκε σε κανένα στάδιο. Εκείνο που αμφισβητείτο από τον αιτητή είναι το κόστος κτήσεως από αυτόν των εν λόγω κτιρίων. Συμφωνώ με το σκεπτικό που έχει εκτεθεί πιο πάνω. Το κόστος κτήσεως των κτιρίων για τον αιτητή ήταν περίπου ισοδύναμο με την αξία της γης που διέθεσε με βάση τη συμφωνία αντιπαροχής. Η αξία αυτή υπολογίσθηκε τότε από το Διευθυντή στις £126.360,- και έγινε τελικά δεκτή από τον αιτητή. Αυτό ισοδυναμεί με αποδοχή και του κόστους κτήσης των κτιρίων που πήρε με βάση τη συμφωνία αντιπαροχής και επομένως δεν μπορεί να το αμφισβητεί. Αν τελικά η ανέγερση των κτιρίων στοίχισε περισσότερα, αυτό αφορά το άλλο συμβαλλόμενο μέρος της συμφωνίας αντιπαροχής και δεν επηρεάζει το κόστος κτήσης για τον αιτητή που παραμένει το ίδιο.
Θεωρείται ότι, ο τρόπος υπολογισμού του κόστους κτήσης όπως έγινε από το Διευθυντή ήταν εύλογα επιτρεπτός σ' αυτόν ενόψει των περιστατικών της υπόθεσης και των στοιχείων που είχε ενώπιόν του.
Η αιτιολογία της επίδικης απόφασης είναι επαρκής και συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου, τα οποία παρέχουν τη δυνατότητα δικαστικού ελέγχου..
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Διευθυντή Εσωτερικών Προσόδων με την οποία θεώρησε ως πώληση τη διάθεση, από τον αιτητή, ακίνητης ιδιοκτησίας προς την εταιρεία Andysan Investments Ltd.
Μ. Καλλιγέρου για Γ. Αγαπίου, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοδουλίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής ζητά, με την προσφυγή αυτή, ακύρωση της απόφασης του Διευθυντή του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων, που περιέχεται σε επιστολή του ημερομηνίας 20.6.1995, με την οποία η διάθεση από τον αιτητή ακίνητης περιουσίας προς την Εταιρεία Andysan Investments Ltd., θεωρήθηκε ως πώληση, όπως και της σχετικής ειδοποίησης επιβολής φορολογίας κεφαλαιουχικών κερδών, ημερομηνίας 21.6.1995.
Ο αιτητής ήταν ιδιοκτήτης κτήματος στην Κάτω Πάφο με αρ. εγγραφής 4468, Φ/Σχ. LI/10.18, τεμάχιο 359. Με βάση συμφωνία αντιπαροχής ημερομηνίας 17.9.1983, ο αιτητής διέθεσε τα 52/100 του ως άνω κτήματος στις Εταιρείες Γεώργιος Δ. Λόρδος και Υιοί Λτδ. και Lordos Development Co. Ltd., οι οποίες ανέλαβαν την υποχρέωση να ανεγείρουν συγκρότημα κατοικιών και καταστημάτων. Με βάση τη συμφωνία ο αιτητής θα έπαιρνε το 48% των κτιρίων που θα ανεγείρονταν, όπως και ανάλογα δικαιώματα επί των κοινοχρήστων και ακάλυπτων χώρων. Επίσης, με βάση τον όρο 20 του συμβολαίου, ο αιτητής διατηρούσε το δικαίωμα να πωλήσει ή δωρήσει και μεταβιβάσει προς Εταιρεία την οποία θα σύστηνε, μέτοχοι της οποίας θα ήταν ο ίδιος και τα μέλη της οικογένειάς του, το αναλογούν σ' αυτόν μέρος του κτήματος.
Για τη διάθεση, με αντιπαροχή, εκδόθηκε φορολογία κεφαλαιουχικών κερδών και ως προϊόν διάθεσης, κατά την 17.9.1983, λογίστηκε το ποσό των £126.360,-. Αν και ο αιτητής ενέστη αρχικά κατά της φορολογίας αυτής, αμφισβητώντας το πιο πάνω ποσό, τελικά, μετά την τελική βεβαίωση του φόρου, δεν προσέφυγε στο Δικαστήριο.
Στο μεταξύ, όπως φαίνεται, ο αιτητής ίδρυσε την Εταιρεία Andysan Investments Ltd.. Σε συνεδρία της την 28.5.1985 αποφασίστηκε όπως ο αιτητής δωρήσει στην εν λόγω Εταιρεία το μερίδιό του (48%) στο πιο πάνω κτήμα. Η μεταβίβαση έγινε στο κτηματολόγιο την 21.6.1985 και δηλώθηκε ως δωρεά. Στη δήλωση δωρεάς το δωρηθέν κτήμα αναφέρεται ως "οικόπεδο".
Σύμφωνα με το άρθρο 10 του περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου, αρ. 52/80, "διάθεσις ιδιοκτησίας" δεν περιλαμβάνει δωρεά προς Εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, οι μέτοχοι της οποίας είναι και εξακολουθούν να παραμένουν για μια πενταετία μετά τη δωρεά, μέλη της οικογένειας του διαθέτη. Συνεπώς, για τη μεταβίβαση αυτή, δεν επιβλήθηκε στον αιτητή καμιά φορολογία.
Αργότερα, κατά την εξέταση των φορολογικών στοιχείων της Εταιρείας, για σκοπούς επιβολής φορολογίας εισοδήματος, φάνηκε ότι είχε πιστωθεί ο λογαριασμός του αιτητή για το ποσό των £290.539,- (έτη 1985, 1986 και 1987), με το αιτιολογικό "διαμερίσματα και καταστήματα υπό ανέγερση". Το ποσό αυτό αποσύρθηκε σταδιακά από τον αιτητή, γεγονός που, κατά την άποψη του Διευθυντή Εσωτερικών Προσόδων ("ο Διευθυντής"), συνιστούσε πώληση και όχι δωρεά.
Ως αποτέλεσμα ο Διευθυντής απέστειλε στον αιτητή ειδοποίηση επιβολής φορολογίας κεφαλαιουχικών κερδών μαζί με συνοδευτική επιστολή ημερομηνίας 2.2.1995 αναφορικά με "κτίρια", όπως αναφέρεται στην ειδοποίηση, για μερίδιο 48/100. Ως κόστος λογίστηκε, για σκοπούς επιβολής φορολογίας, το ποσό των £126.360,-, που ήταν το προϊόν διάθεσης του 52% του κτήματος με αντιπαροχή, και ως προϊόν διάθεσης το ποσό των £290.539,- με το οποίο πιστώθηκε ο λογαριασμός του αιτητή.
Ο αιτητής ενέστη κατά της πιο πάνω φορολογίας με επιστολή των λογιστών του ημερομηνίας 28.2.1995, αναφέροντας τα ακόλουθα:-
"Το κόστος των κτιρίων που κτίστηκαν στο μερίδιο του 48% του κτήματος με αριθμό εγγραφής 4468 στην Κάτω Πάφο και μεταφέρθηκαν στην εταιρεία Andysan Investments Limited στα έτη 1985, 1986 και 1987 ήταν £290.539 και όχι £126.360 σύμφωνα με δικούς σας υπολογισμούς, και ως εκ τούτου κανένα κέρδος δεν προέκυψε.
Εκτός αυτού, πρόθεση του πελάτη μας δεν ήταν να πραγματοποιήσει οποιοδήποτε κέρδος από τη μεταβίβαση αυτή, γι' αυτό και το ποσό που έχει πιστωθεί στον τρεχούμενο λογαριασμό του είναι ακριβώς το ίδιο με το υπολογιζόμενο κόστος αντιπαροχής.
Εάν για οποιοδήποτε λόγο διαφοροποιηθεί το κόστος της αντιπαροχής είναι λογικό να διαφοροποιηθεί ταυτόχρονα και το ποσό που έχει πιστωθεί στον λογαριασμό του, οπότε και στην περίπτωση αυτή κανένα κέρδος θα προκύψει.".
Ο Διεθυντής απέρριψε την ένσταση και απέστειλε στον αιτητή Ειδοποίηση Επιβολής Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών (τελική) μαζί με συνοδευτική επιστολή του, ημερομηνίας 20.6.1995, όπου αναφέρονταν τα ακόλουθα:-
"Η διάθεση των κτιρίων που έγινε στην εταιρεία "Andysan Investments Ltd" το 1986 υπόκειται σε φορολογία διότι όπως φαίνεται στους λογαριασμούς που υπεβλήθησαν για σκοπούς Φόρου Εισοδήματος της πιο πάνω εταιρείας, πιστώθηκε ο τρεχούμενος λογαριασμός σας με το ποσό των Λ.Κ.290.539 για τα έτη 1985, 1986 και 1987.
Τα ανωτέρω αποδεικνύουν την άποψη μου ότι πρόκειται για κανονική πώληση. Περαιτέρω έχει παρατηρηθεί ότι τα σχετικά ποσά έχουν αποσυρθεί σταδιακά μέσω του προαναφερόμενου λογαριασμού.
Σαν κόστος για σκοπούς υπολογισμού του κέρδους λογίζεται το ποσό των Λ.Κ. 126.360 που ήταν το τίμημα αντιπαροχής του 52% του κτήματος με αριθμό εγγραφής 4468 στην Κάτω Πάφο, έναντι του οποίου πήρατε τα διαμερίσματα τα οποία τελικά πωλήσατε στην προαναφερόμενη εταιρεία. Το ποσό των Λ.Κ. 126.360 ήτο το προϊόν διάθεσης στην φορολογία με αριθμό 83/00/01.".
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε η προσφυγή αυτή.
Η δικηγόρος του αιτητή ισχυρίζεται ότι η απόφαση του Διευθυντή, ότι, η εν προκειμένω διάθεση συνιστούσε πώληση και όχι δωρεά, είναι αυθαίρετη αφού ο αιτητής δεν αποκόμισε κανένα κέρδος. Υποστηρίζει ότι το πραγματικό κόστος ανέγερσης των κτιρίων ήταν £290.539,- με το οποίο πιστώθηκε ο λογαριασμός του αιτητή και το οποίο αντιπροσώπευε και το κόστος αντιπαροχής και όχι το πλασματικό ποσό των £126.360,- όπως λανθασμένα υπολόγισε ο Διευθυντής. Ισχυρίζεται ότι στάληκε, προς τούτο, προς το Διευθυντή σχετικό πιστοποιητικό της Εταιρείας George D. Lordos & Sons Ltd., αναφορικά με το πραγματικό κόστος των κτιρίων, το οποίο ήταν κατατεθειμένο στους ελεγμένους λογαριασμούς της Εταιρείας, αντίγραφο του οποίου κατέθεσαν στο Δικαστήριο. Είναι η θέση της, ότι ο Διευθυντής παρέλειψε να λάβει υπ' όψη το εν λόγω πιστοποιητικό και να προβεί στη δέουσα έρευνα αναφορικά με το περιεχόμενό του.
Ως δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλει το αναιτιολόγητο της επίδικης απόφασης, είναι δε ο ισχυρισμός της, ότι η ελλείπουσα αιτιολογία δεν συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου. Οι λόγοι για τους οποίους αγνοήθηκε το πιστοποιητικό παραμένουν, όπως ισχυρίζεται, άγνωστοι, καθιστώντας έτσι αδύνατο το δικαστικό έλεγχο. Υποστηρίζει επίσης, ότι ο αιτητής δεν εισέπραξε χρήματα για τη μεταβίβαση του οικοπέδου βάσει της συμφωνίας αντιπαροχής, ούτε δήλωσε πουθενά κανένα ποσό. Το ποσό των £126.360,- ως αξία της αντιπαροχής, προέκυψε μετά τις εκτιμήσεις του Διευθυντή και δεν αντιπροσώπευε το πραγματικό κόστος ανέγερσης, το οποίο προέκυψε μετά την ανέγερση της οικοδομής.
Η δικηγόρος για τους καθ' ων η αίτηση υποστηρίζει ότι η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή ενόψει των στοιχείων που είχε ενώπιόν του ο Διευθυντής και ιδιαίτερα την πίστωση του λογαριασμού του αιτητή με το ποσό των £290.539,-, ποσό το οποίο και απέσυρε ο αιτητής. Υποστηρίζει ακόμα, ότι ο υπολογισμός του κόστους της περιουσίας που μεταβιβάσθηκε, με βάση το προϊόν διάθεσης των 52/100 του κτήματος, είναι ορθός και δεν αμφισβητήθηκε από τον αιτητή. Λέγει, επίσης, ότι οι λόγοι για τους οποίους δεν λήφθηκε υπόψη το πιστοποιητικό που παρουσίασαν οι ελεγκτές του αιτητή, φαίνονται στην επιστολή των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 20.6.1995, η οποία παρέχει και την αιτιολογία της επίδικης απόφασης. Η αιτιολογία, είπε, συμπληρώνεται εν πάση περιπτώσει, και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου και δεν συντρέχει κανένας λόγος ακύρωσης της επίδικης απόφασης.
Εξάγεται από τα γεγονότα και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου που κατατέθηκε στο Δικαστήριο, ότι εκείνο που θεωρήθηκε ως πώληση και φορολογήθηκε δεν ήταν η γη αλλά τα κτίρια μόνο. Αυτό καθίσταται σαφές τόσο από τις ειδοποιήσεις επιβολής φορολογίας και την ένσταση που υπέβαλε ο αιτητής προς το Διευθυντή, όσο και από διάφορα άλλα στοιχεία του φακέλου. Η μεταβίβαση του "οικοπέδου", όπως αναφέρεται στη δήλωση μεταβίβασης, θεωρήθηκε από το Διευθυντή ως δωρεά που ενέπιπτε στο άρθρο 10 του περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου και δεν φορολογήθηκε.
Η απόφαση του Διευθυντή ότι η εν λόγω διάθεση συνιστούσε πώληση και όχι δωρεά ήταν εύλογα επιτρεπτή για τους ακόλουθους λόγους, (α) ότι είχε πιστωθεί σχετικά ο λογαριασμός του αιτητή με το ενδεικτικό "διαμερίσματα και καταστήματα υπό ανέγερση" με το ποσό των £290.539,-, (β) ότι ο αιτητής απέσυρε σταδιακά ολόκληρο το πιο πάνω ποσό που πιστώθηκε στο λογαριασμό του, και (γ) είχαν διεκδικηθεί κεφαλαιουχικές εκπτώσεις για το αναφερόμενο στους λογαριασμούς της Εταιρείας ποσό, των £290.539,-.
Εκείνο που απομένει να εξεταστεί είναι κατά πόσο ο αιτητής απεκόμισε κέρδος από την εν λόγω πώληση και συνεπώς κατά πόσο υπόκειτο σε φορολογία κεφαλαιουχικών κερδών. Η διαφορά βρίσκεται στον υπολογισμό του κόστους κτήσης από τον αιτητή των εν λόγω κτιρίων. Το σκεπτικό της σχετικής απόφασης του Διευθυντή βρίσκεται στο φάκελο, σε σημείωμα λειτουργού του Τμήματος. Αυτό αναφέρει ότι τα 52/100 της επίδικης γης ισοδυναμούσαν με το κόστος του κτιρίου το οποίο ανήρχετο σε £126.360,- όπως υπολογίσθηκε από τον εκτιμητή Ματέα και έγινε τελικά δεκτό από τον αιτητή. Συνεπώς, συνεχίζει, αυτό που πωλήθηκε και μεταβιβάσθηκε ήταν τα κτίρια που είχαν κόστος κτήσεως το πιο πάνω ποσό, δηλαδή το ποσό των £126.360,-. Το γεγονός ότι διεκδικούνται κεφαλαιουχικές εκπτώσεις στο ποσό των £290.539,- δεικνύει, όπως αναφέρεται στο σημείωμα, ότι δεν περιλαμβάνει το κόστος της γης, αφού δεν μπορούν να διεκδικηθούν τέτοιες εκπτώσεις για την αξία της γης.
Η τιμή διάθεσης των κτιρίων (£290.539,-) από τον αιτητή δεν αμφισβητήθηκε σε κανένα στάδιο. Εκείνο που αμφισβητείτο από τον αιτητή είναι το κόστος κτήσεως από αυτόν των εν λόγω κτιρίων. Συμφωνώ με το σκεπτικό που έχει εκτεθεί πιο πάνω. Το κόστος κτήσεως των κτιρίων για τον αιτητή ήταν περίπου ισοδύναμο με την αξία της γης που διέθεσε με βάση τη συμφωνία αντιπαροχής. Η αξία αυτή υπολογίσθηκε τότε από το Διευθυντή στις £126.360,-και έγινε τελικά δεκτή από τον αιτητή. Αυτό ισοδυναμεί με αποδοχή και του κόστους κτήσης των κτιρίων που πήρε με βάση τη συμφωνία αντιπαροχής και επομένως δεν μπορεί να το αμφισβητεί. Αν τελικά η ανέγερση των κτιρίων στοίχισε περισσότερα, αυτό αφορά το άλλο συμβαλλόμενο μέρος της συμφωνίας αντιπαροχής και δεν επηρεάζει το κόστος κτήσης για τον αιτητή που παραμένει το ίδιο.
Θεωρώ ότι, ο τρόπος υπολογισμού του κόστους κτήσης όπως έγινε από το Διευθυντή ήταν εύλογα επιτρεπτός σ' αυτόν ενόψει των περιστατικών της υπόθεσης και των στοιχείων που είχε ενώπιόν του.
Η αιτιολογία της επίδικης απόφασης είναι επαρκής και συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου, τα οποία παρέχουν τη δυνατότητα δικαστικού ελέγχου.
Κατά συνέπεια όλοι οι ισχυρισμοί του αιτητή απορρίπτονται.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με £150,- έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.