|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 1757
21 Ιουλίου, 1997
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΙΩΣΗΦ ΧΑΤΖΗΧΑΝΝΑΣ,
Αιτητής,
ν.
ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΕΝ ΤΟΙΣ ΕΦΕΞΗΣ ΑΔΕΑ ΚΑΙ/ Ή ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΕΝ ΤΟΙΣ ΕΦΕΞΗΣ ΚΟΑ,
Καθ'ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 687/96)
Ανώτατη Δικαστική Επιτροπή Αθλητισμού — Αρμοδιότητες — Πειθαρχική δικαιοδοσία — Ισχύς των αρχών του πειθαρχικού παραπτώματος για την επιβολή ποινής.
Ο αιτητής προσέβαλε την επιβολή πειθαρχικής ποινής σε βάρος του χωρίς προηγουμένως να έχει κριθεί ένοχος αδικήματος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Η ΑΔΕΑ ιδρύθηκε, λειτουργεί και ασκεί αρμοδιότητα με βάση τους περί Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού Νόμους του 1969 εώς 1993. Οι αρμοδιότητες της ορίζονται στο Άρθρο 9, όπως αυτό έχει τροποποιηθεί από τον περί Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού (Τροποποιητικό) Νόμο του 1993 (Ν. 62(1)/93).
Έχοντας υπόψη όλες τις πρόνοιες του Νόμου το Δικαστήριο κατέληξε ότι ο ΚΟΑ έχει εξουσία να παραπέμπει υποθέσεις, όπως η παρούσα, προς εκδίκαση στην ΑΔΕΑ είχε αρμοδιότητα να επιληφθεί της υπόθεσης του αιτητή.
Παρά την πιο πάνω κατάληξη, το Δικαστήριο είναι αναγκασμένο να συμφωνήσει με το δικηγόρο του αιτητή, ότι η αθώωση του αιτητή και στη συνέχεια η επιβολή σ'αυτόν ποινής από την ΑΔΕΑ βασιζόμενης σε διάπραξη αδικήματος επί των τριών κατηγοριών στις οποίες είχε αθωωθεί, είναι παράνομη.
Οι κατηγορίες , ουδέποτε είχαν αποδειχθεί εναντίον του. Ακόμα και στο πόρισμα του ερευνώντα λειτουργού δεν διαφαίνεται συγκεκριμένη κατάληξη ως προς την ενοχή του αιτητή. Ως εκ τούτου, δεν υπήρχε οποιαδήποτε κατάληξη επί των κατηγοριών που να δικαιολογεί την επιβληθείσα ποινή. Αντιθέτως, υπήρχε η αθώωσή του από την ΑΔΕΑ που σήμαινε ότι δεν υπήρχε λόγος τιμωρίας του.
Έχοντας καταλήξει ως ανωτέρω, το Δικαστήριο βρίσκει ότι όχι μόνο η επίδικη απόφαση ελήφθη καθ' υπέρβαση εξουσίας αλλά και ότι υπήρξε κατάχρηση εξουσίας από την ΑΔΕΑ, αφού η επιβολή της ποινής της δια βίου απώλειας της ιδιότητας του φιλάθλου στην παρούσα περίπτωση συνιστούσε υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής της εξουσίας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του ΚΟΑ για την καταδίκη του αιτητή και την επιβολή σ' αυτόν της ποινής της οριστικής διαγραφής και του χαρακτηρισμού του ως μη φίλαθλου.
Ε. Ευσταθίου, για τον Αιτητή.
Σ. Σαμψών, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Α.: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής επιζητά την ακόλουθη θεραπεία:
"Δήλωση και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 26.7.1996 με την οποία ενώ αυτοί αθώωσαν τον αιτητή κατέληξαν στην καταδίκη του και/ή η απόφαση των ημερομηνίας 1.8.1996 με την οποία αυτοί επέβαλαν εις τον αιτητή την ποινή της οριστικής διαγραφής και τον χαρακτηρισμό του ως μη φιλάθλου σύμφωνα με το άρθρο 11(2)(α)(ν) του περί Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού Νόμου είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερείται έννομου αποτελέσματος."
Ο αιτητής ήταν Πρόεδρος της Τεχνικής Επιτροπής Διαιτησίας από το 1994. Υπό την ιδιότητα του αυτή ήταν υπεύθυνος για τις εξετάσεις των διαιτητών για την προαγωγή τους από τη Γ' στη Β' κατηγορία.
Τον Ιούνιο του 1995, διεξήχθηκαν εξετάσεις Διαιτητών για προαγωγή από τη Γ' στη Β' κατηγορία. Την ημέρα κατά την οποία ήταν ορισμένες οι εξετάσεις, και συγκεκριμένα το πρωΐ, άγνωστος τηλεφώνησε στο Γενικό Γραμματέα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου ισχυριζόμενος ότι τα θέματα των εξετάσεων οι οποίες θα διεξάγοντο το απόγευμα, είχαν διαρρεύσει. Ως απόδειξη των ισχυρισμών του διάβασε στο Γενικό Γραμματέα συγκεκριμένα θέματα από τις εξετάσεις. Στη συνέχεια, ο άγνωστος ισχυρίστηκε ότι για τη διαρροή αυτή υπεύθυνος ήταν ο αιτητής.
Ο αιτητής ενημερώθηκε για το τηλεφώνημα από τον ίδιο το Γενικό Γραμματέα και ετοιμάσθηκαν νέα θέματα για τις εξετάσεις. Αποφασίσθηκε, ότι τα παλιά θέματα δεν θα δίνονταν στους υποψηφίους.
Μετά από την παρέλευση μερικών ημερών διαπιστώθηκε ότι το συγκεκριμένο απόγευμα των εξετάσεων, (14 Ιουνίου, 1995), ο αιτητής παρέδωσε σε ορισμένους εξεταζομένους τα νέα θέματα και σε άλλους τα παλιά θέματα. Δημιουργήθηκε σάλος γύρω από το όλο θέμα και ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού, (εφεξής ΚΟΑ), όρισε τον κ. Κλεόπα, Δικηγόρο, ως ερευνώντα λειτουργό για να εξετάσει την υπόθεση.
Ο κ. Κλεόπας συμπλήρωσε την έρευνα του και υπέβαλε το πόρισμα του στον ΚΟΑ. Ως αποτέλεσμα του πορίσματος, η υπόθεση παραπέμφθηκε ενώπιον της Ανώτατης Δικαστικής Επιτροπής Αθλητισμού, (εφεξής ΑΔΕΑ), και ο αιτητής κατηγορήθηκε για τρία αθλητικά παραπτώματα.
Μετά από ακροαματική διαδικασία η ΑΔΕΑ αθώωσε τον αιτητή επειδή η κατηγορούσα αρχή απέτυχε να αποδείξει τις τρεις κατηγορίες τις οποίες αντιμετώπιζε, αλλά, τον έκρινε ένοχο για "αντιαθλητική συμπεριφορά που αφορά πράξεις ή παραλείψεις που συνιστούν αντιαθλητική ή ανάρμοστη συμπεριφορά" κατά παράβαση του Άρθρου 9(1)(γ)(νiii) των περί Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού Νόμων του 1969-1993. Στη συνέχεια, η ΑΔΕΑ του επέβαλε την ποινή της οριστικής διαγραφής και το χαρακτηρισμό του ως μη φιλάθλου, σύμφωνα με το Άρθρο 11(2)(α) και (β) του Νόμου.
Το νομικό βάθρο πάνω στο οποίο βασίζεται η προσφυγή είναι σε συντομία το ακόλουθο:
(1)Η επίδικη απόφαση ελήφθη καθ' υπέρβαση εξουσίας επειδή,
(α)Η ΑΔΕΑ δεν είχε αρμοδιότητα να επιληφθεί της υπόθεσης του αιτητή,
(β) η αθώωση αφενός του αιτητή και η εν συνεχεία επιβολή σ' αυτόν ποινής από την ΑΔΕΑ βασιζόμενη σε διάπραξη αδικήματος επί των τριών κατηγοριών στις οποίες είχε αθωωθεί δημιούργησε μια κατάσταση κυριολεκτικά πρωτοφανή στα χρονικά της απονομής δικαιοσύνης,
(γ) η ΑΔΕΑ ήταν αναρμόδια να επιβάλει οποιαδήποτε ποινή στον αιτητή μετά την αθώωση του.
(2) Η απόφαση ελήφθη κατά κατάχρηση εξουσίας, επειδή,
(α)ενώ κατά την απόρριψη των προδικαστικών ενστάσεων η ΑΔΕΑ επιφύλαξε την αιτιολογία της στην τελική απόφαση, δεν έχει προβεί σε οποιαδήποτε αιτιολογία στην τελική απόφαση,
(β) το κατηγορητήριο ήταν "τόσο ασαφές και/ή τόσο πολύπλοκο και/ή τόσο ελαττωματικό ώστε ο αιτητής κυριολεκτικά ευρέθη σε δυσμενέστατη θέση να υπερασπίσει τον εαυτό του κατ' εφαρμογή των. άρθρων 12 και 30 του Συντάγματος και του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, άρθρα τα οποία εφαρμόζονται εξίσου τόσο σε ποινικάς όσο και πειθαρχικάς διαδικασίας".
(3) Η απόφαση της ΑΔΕΑ πάσχει λόγω πλάνης "περί το νόμο και/ή εστηρίχθη σε πεπλανημένη νομική βάση".
(4) Η απόφαση της ΑΔΕΑ παραβιάζει κάθε αρχή δικαιοσύνης και είναι όλως αυθαίρετη και παράνομη.
(5) Η απόφαση της ΑΔΕΑ να επιβάλει την ποινή της δια βίου απώλειας της ιδιότητας του φιλάθλου συνιστά υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής της εξουσίας και είναι ως εκ τούτου παράνομος και/ή συνιστά κακή χρήση της διακριτικής της εξουσίας.
(6) Η απόφαση της ΑΔΕΑ δεν συνάδει με τις αρχές της χρηστής διοίκησης και τις αρχές της απονομής της πειθαρχικής δικαιοσύνης.
(7) Η απόφαση της ΑΔΕΑ είναι αντιφατική, ασαφής, ανασφαλής και καταλήγει σε συμπεράσματα όχι εύλογα.
Η ΑΔΕΑ ιδρύθηκε, λειτουργεί και ασκεί αρμοδιότητα με βάση τους περί Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού Νόμους του 1969 έως 1993. Οι αρμοδιότητες της ορίζονται στο Άρθρο 9, όπως αυτό έχει τροποποιηθεί από τον περί Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού (Τροποποιητικό) Νόμο του 1993 (Ν. 62(1)/93), το οποίο έχει ως ακολούθως:
"9. Η Ανωτάτη Δικαστική Επιτροπή Αθλητισμού κέκτηται τας εξής αρμοδιότητας:
(1) Ως πρωτοβάθμιος Δικαστική Επιτροπή -
(α) όπως εκδικάζη αθλητικάς δικαστικάς υποθέσεις οσάκις το καταστατικόν της οικείας αθλητικής ομοσπονδίας δεν προβλέπει περί τούτου'
(β) όπως εκδικάζη αθλητικά παραπτώματα οσάκις το κα ταστατικόν της οικείας αθλητικής ομοσπονδίας δεν προβλέ πει περί τούτου:.......
(γ) Όπως εκδικάζη αθλητικά παραπτώματα που συνιστούν αντιαθλητική συμπεριφορά, που αφορά:-
(νiii)Πράξεις ή παραλείψεις που συνιστούν αντιαθλητική ή ανάρμοστη συμπεριφορά ή περιφρόνηση ή ανυπακοή σε οποιαδήποτε διαταγή ή απόφαση της Ανώτατης Δικαστικής Επιτροπής Αθλητισμού ή του Οργανισμού."
Αθλητικό παράπτωμα, ορίζεται στο Αρθρο 2 του Νόμου, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 87/85, ως:
'"αθλητικόν παράπτωμα' σημαίνει οιανδήποτε πράξιν ή παράλειψιν, αντικειμένην προς τους εν Κύπρω κρατούντας ή διεθνείς αθλητικούς κανόνας ή κανονισμούς ή την διεθνή αθλητικήν δεοντολογίαν και περιλαμβάνει πάσαν αντιαθλητικήν συμπεριφοράν ή ενέργειαν."
Το Άρθρο 10(1) προσδιορίζει την άσκηση τής προσφυγής ως ακολούθως:
"10(1) Η διαδικασία ενώπιον της Ανωτάτης Δικαστικής Επιτροπής Αθλητισμού πρωτοβαθμίου ή δευτεροβαθμίου, άρχεται διά προσφυγής ήτις ασκείται υπό παντός ενδιαφερομένου προσώπου, αθλητικού σωματείου ή αθλητικής, ομοσπονδίας, ή του Οργανισμού."
Έχοντας υπόψη όλες τις πρόνοιες του Νόμου στις οποίες έχω αναφερθεί, καταλήγω ότι ο ΚΟΑ έχει εξουσία να παραπέμπει υποθέσεις, όπως η παρούσα, προς εκδίκαση στην ΑΔΕΑ και κατά συνέπεια η ΑΔΕΑ είχε αρμοδιότητα να επιληφθεί της υπόθεσης του αιτητή.
Παρά την πιο πάνω κατάληξη μου είμαι αναγκασμένος να συμφωνήσω με το δικηγόρο του αιτητή, ότι η αθώωση του αιτητή και στη συνέχεια η επιβολή σ' αυτόν ποινής από την ΑΔΕΑ βασιζόμενης σε διάπραξη αδικήματος επί των τριών κατηγοριών στις οποίες είχε αθωωθεί, είναι παράνομη.
Σύμφωνα με τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, στη σελ. 368):
"Απαραίτητον προϋπόθεσιν διά την επιβολήν οιασδήποτε ποινής, συνεπώς και της πειθαρχικής, αποτελεί η απόδειξις του ότι έλαβε χώραν η κολάσιμος πράξις και ότι ετελέσθη αύτη υπό του διωκομένου: 980 (391 Συνεπώς, μη διαπιστουμένου του πειθαρχικού παραπτώματος, η επιβληθείσα ποινή τυγχάνει παράνομος: 1197 (557), 1500 (57), 1538 (57), 849 (58)." (Η υπογράμμιση είναι δική μου)
Οι κατηγορίες, ουδέποτε είχαν αποδειχθεί εναντίον του. Ακόμα και στο πόρισμα του κ. Κλεόπα, δεν διαφαίνεται συγκεκριμένη κατάληξη ως προς την ενοχή του αιτητή. Ως εκ τούτου, δεν υπήρχε οποιαδήποτε κατάληξη επί των κατηγοριών που να δικαιολογεί την επιβληθείσα ποινή. Αντιθέτως, υπήρχε η αθώωσή του από την ΑΔΕΑ πράγμα που εσήμαινε ότι δεν υπήρχε λόγος τιμωρίας του.
Έχοντας καταλήξει ως ανωτέρω, βρίσκω ότι όχι μόνο η επίδικη απόφαση ελήφθη καθ' υπέρβαση εξουσίας αλλά και ότι υπήρξε κατάχρηση εξουσίας από την ΑΔΕΑ, αφού η επιβολή της ποινής της δια βίου απώλειας της ιδιότητας του φιλάθλου στην παρούσα περίπτωση συνιστούσε υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής της εξουσίας.
Δεν θα ασχοληθώ με τους υπόλοιπους λόγους ακυρώσεως όπως αυτοί προσβάλλονται στην προσφυγή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει για τους λόγους που ήδη έχω αναφέρει. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται στην ολότητα της. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.