|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 1586
7 Ιουλίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΥΛΙΚΑ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ ΥΨΩΝΑΣ ΛΤΔ,
Αιτητές,
ν.
ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 183/94)
Οδοί και Οικοδομές — Αδεία οικοδομής — η απαίτηση πρόσβασης σε εγγεγραμμένο δημόσιο δρόμο — Άρθρο Δ.9(4)(α) του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, όπως τροποποιήθηκε — Περιστάσεις εφαρμογής του στν ρηθείσα περίπτωση.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέφυγε κατά της απορρίψεως της αίτησης της για έκδοση άδειας οικοδομής βάσει του προϊσχύσαντος νομικού καθεστώτος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Ο δικηγόρος της αιτήτριας αναφέρεται με λεπτομέρεια στα γεγονότα της υπόθεσης και ασχολείται σε έκταση με διάφορους ισχυρισμούς που προβάλλει για την ακύρωση της επίδικης απόφασης. Η ουσία της υπόθεσης έγκειται στο αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η αίτηση για άδεια οικοδομής προσκρούει στο Άρθρο 9(4)(α) του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96 (τροποποιητικοί Νόμοι 13/74 και 80/82), εφόσον το κτήμα δεν είχε πρόσβαση σε εγγεγραμμένο δημόσιο δρόμο.
Η αίτηση για άδεια οικοδομής ήταν απορριπτέα ευθύς εξαρχής, γιατί δεν πληρεί τις πιο πάνω διατάξεις του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, όπως διαπίστωσε η διοίκηση κατά την εξέταση της.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόρριψη της αιτήσεως των αιτητών για άδεια κατεδάφισης υφιστάμενων παρανόμων αποχωρητηρίων και έκδοση άδειας για ανέγερση στο χώρο των εργασιών της αποθηκών και άλλων κατασκευών.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Μ. Τσαγγαρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Α.: Τον Μάιο του 1985 η αιτήτρια εταιρεία, που ασχολείται σε ιδιόκτητο εργοτάξιο στο χωριό 'Υψωνας με προκατασκευασμένα υλικά σκυροδέματος, υπέβαλε αίτηση για άδεια κατεδάφισης υφιστάμενων παρανόμων αποχωρητηρίων και έκδοση άδειας για ανέγερση στο χώρο των εργασιών της, αποθηκών, περιφράγματος, γραφείων, εργαστηρείου, καινούργιων αποχωρητηρίων, κουζίνας και τραπεζαρίας.
Ο Επαρχιακός Λειτουργός Πολεοδομίας και Οικήσεως δεν σύστησε την έκδοση της άδειας οικοδομής, γιατί το κτήμα της αιτήτριας δεν είχε νόμιμη πρόσβαση σε εγγεγραμμένο δημόσιο δρόμο, αλλά δια μέσου μονοπατιού περιορισμένου πλάτους, και επίσης γιατί βρισκόταν εκτός των ορίων υδατοπρομήθειας.
Μολονότι υφίσταντο τα πιο πάνω δεδομένα, η αίτηση για άδεια οικοδομής δεν απορρίφθηκε. Παρέμεινε εκκρεμής, και αναβίωσε η μελέτη της όταν η Δημοκρατία απαλλοτρίωσε γη για την κατασκευή του παρακαμπτήριου δρόμου Λεμεσού - Ερήμης, ο οποίος όδευε δια μέσου συνορεύοντος κτήματος, ιδιοκτησία της αιτήτριας. Γι' αυτό το λόγο ζητήθηκε από την αιτήτρια να παραχωρήσει λωρίδα γης απο τα κτήματα της, με σκοπό τη διεύρυνση του δημόσιου μονοπατιού με το οποίο, όπως είπα πιο πριν, εφαπτόταν του κτήματος της. Η αιτήτρια δέκτηκε την πρόταση, αλλά έθεσε ως όρο η γη που θα παραχωρούσε να μην υπερβαίνει τα 2.40 μέτρα πλάτος, κάτι που δεν αποδέκτηκε η διοίκηση. Έτσι, η επίδικη αίτηση της για οικοδομή παρέμεινε σε εκκρεμότητα. Η ίδια η αιτήτρια πληροφόρησε αργότερα την αρμόδια διοίκηση πως είχε υποβάλει αίτηση στο κτηματολόγιο για την μετατόπιση του πιο πάνω μονοπατιού, έτσι που να αποκτήσει πρόσβαση το κτήμα της σε εγκεκριμένο δημόσιο δρόμο. Η αίτηση αυτή δεν προώθηκε παραπέρα. Στο μεταξύ την 1.12.90 τέθηκε σε εφαρμογή ο περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμος Ν. 90/72, σύμφωνα με τον οποίο τίθενται νέα δεδομένα για την έκδοση άδειας οικοδομής. Ο καθ' ου η αίτηση ειδοποίησε σχετικά την αιτήτρια πως, αν εξακολουθούσε να ενδιαφέρεται για την έκδοση της άδειας οικοδομής θα έπρεπε να συμμορφωθεί με τη διαδικασία που προβλέπει ο πιο πάνω Νόμος.
Κατά την εξέλιξη των πιο πάνω γεγονότων η αιτήτρια καταχώρισε δυο προσφυγές εναντίον της παράλειψης της διοίκησης να αποφασίσει επί της αιτήσεως της για άδεια οικοδομής. Αποσύρθηκαν και οι δυο προσφυγές, στη δεύτερη όμως η διοίκηση ανέλαβε, ενώπιον του Δικαστηρίου, υποχρέωση να εξετάσει την επίδικη αίτηση με βάση το νομικό καθεστώς που ίσχυε όταν υποβλήθηκε, πριν δηλαδή την εφαρμογή του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου.
Η διοίκηση, συμμορφούμενη με την υποχρέωση που ανέλαβε, εξέτασε την αίτηση και την απέρριψε. Η απόφαση αυτή είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας αναφέρεται με λεπτομέρεια στα γεγονότα της υπόθεσης, που συνοψίζω πιο πάνω, και ασχολείται σε έκταση με διάφορους ισχυρισμούς που προβάλλει για την ακύρωση της επίδικης απόφασης. Έχω διαβάσει με προσοχή τις γραπτές αγορεύσεις και αν δεν κάνω εκτενείς αναφορές στα διάφορα ζητήματα με τα οποία ασχολούνται είναι γιατί, κατά τη γνώμη μου, η ουσία της υπόθεσης έγκειται στο αδιαμφιβήτητο γεγονός πως η αίτηση για άδεια οικοδομής προσκρούει στο άρθρο 9(4)(α) του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ.96 (τροποποιητικοί Νόμοι 13/74 και 80/82), εφόσον το κτήμα δεν είχε πρόσβαση σε εγγεγραμμένο δημόσιο δρόμο.
Αναφορικά με το γεγονός ότι το κτήμα δεν βρίσκεται μέσα στα όρια της υδατοπρομήθειας, ο συνήγορος της αιτήτριας εισηγείται πως η διοίκηση θα μπορούσε να εξετάσει διάφορες άλλες λύσεις όπως π.χ. την πιθανότητα να απαλλοτριώσει νερό από το Νότιο Αγωγό, που διέρχεται μέσα από τα κτήματα της αιτήτριας.
Δεν νομίζω να έχει έρεισμα τέτοια εισήγηση. Εκφράζοντας καθαρά προσωπική άποψη, θάλεγα πως το νερό του Νότιου Αγωγού μεταφέρεται στους χώρους, και για τους σκοπούς, που έχουν καθοριστεί, και δεν παραχωρείται στα παρακείμενα κτήματα, από όπου διέρχεται. Αναφέρθηκε επίσης πως μέσα στο κτήμα των αιτητών υπήρχε λάκκος, που ανωρύχθηκε μετά από άδεια. Προφανώς το νερό του λάκκου τούτου δεν πληρεί τις προϋποθέσεις ποιότητας νερού, για σκοπούς έκδοσης άδειας οικοδομής. Τέτοια πρόταση, εν πάση περιπτώσει δεν τέθηκε στην αίτηση. Είναι ο συνήγορος της αιτήτριας που εισηγείται πως η ίδια η διοίκηση θα μπορούσε να εξετάσει αυτή την πιθανότητα.
Η ουσία επομένως της υπόθεσης είναι πως η αίτηση για άδεια οικοδομής ήταν απορριπτέα ευθύς εξαρχής, γιατί δεν πληρεί τις πιο πάνω διατάξεις του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, όπως διαπίστωσε η δοίκηση κατά την εξέταση της.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £200 έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.