|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 1324
28 Μαΐου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΝΑ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 493/95, 494/95, 495/95)
Φορολογία — Φορολογία εισοδήματος — Κεφαλαιουχικές εκπτώσεις — Ενοίκια—Δεν καταβλήθηκαν ενοίκια στην κριθείσα περίπτωση με βάση τις δηλώσεις του ίδιου του αιτητή — Παράλειψη χορήγησης από το φορολογούμενο των ορθών πληροφοριών και στοιχείων—Συνέπειες.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος. Η Προσφυγή Αρ. 493/95 αφορά στον προσδιορισμό του πληρωτέου από τον αιτητή φόρου εισοδήματος με τα έτη 1988-1993, η Προσφυγή Αρ. 494/95 της έκτακτης εισφοράς για τα ίδια έτη και η Προσφυγή Αρ. 495/95 της έκτακτης εισφοράς για την άμυνα πάλι για την ίδια περίοδο.
Σπ. Ευαγγέλου, για τον Αιτητή.
Γ. Λαζάρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Α.Α.Δ..: Οι τρεις προσφυγές που καταχώρισε ο αι-τητής συνεκδικάστηκαν γιατί αφορούν σε διοικητικές αποφάσεις που λήφθηκαν βάσει κοινών γεγονότων, νομικών διατάξεων και αρχών. Η προσφυγή 493/95 αφορά στον προσδιορισμό του πληρωτέτου από τον αιτητή φόρου εισοδήματος για τα έτη 1988-1993, η 494/95 της έκτακτης εισφοράς για τα ίδια έτη και η 495/95 της έκτακτης εισφοράς για την άμυνα, πάλιν για την ίδια περίοδο.
Στις προσφυγές εγείρεται ένα και μοναδικό σημείο, ότι ο Διευθυντής Φόρου Εισοδήματος απέρριψε, στις 23.2.95, την ένσταση του αιτητή, με την οποία διεκδικούσε την αφαίρεση από το εισόδημα του των ενοικίων που ισχυρίστηκε πως κατέβαλλε για τα υποστατικά, ιδιοκτησία του πατέρα του, και από τα οποία ασκούσε την επιχείρηση του ως εστιάτορας. Τα γεγονότα σε συντομία έχουν ως ακολούθως. Το εστιατόριο του αιτητή βρίσκεται στην τουριστική περιοχή της Γερμασόγειας και έχει την επωνυμία Smilies. Οι ελεγκτές του διεκδίκησαν για τα έτη 1984-91 κεφαλαιουχικές εκπτώσεις σε σχέση με το υποστατικό. Μετά από σχετική έρευνα οι φορολογικές αρχές διαπίστωσαν πως αυτά δεν ανήκαν στον αιτητή αλλά στον πατέρα του και επομένως απέρριψαν, στις 19.9.94, τις διεκδικήσεις αυτές. Οι ελεγκτές με νέα επιστολή τους, στις 10.10.94 υπέβαλαν ένσταση στον προσδιορισμό του φόρου εισοδήματος του αιτητή, προβάλλοντας ως λόγο την μη αφαίρεση από το εισόδημα του τα ενοίκια τα οποία, όπως ανέφεραν, καταβάλλονταν από τον αιτητή στον πατέρα του Ανδρέα Μηνά. Ο Διευθυντής απέρριψε την εν λόγω διεκδίκηση, την οποία και χαρακτήρισε στην επιστολή του, της 23.2.95, ως ανύπαρκτη, γιατί ουδέποτε περιλήφθη στις φορολογικές δηλώσεις του αιτητή για τα έτη 1984-91.
Όταν ο Διευθυντής ήγειρε το ζήτημα της μη παραχώρησης κεφαλαιουχικών εκπτώσεων, όπως αναφέρεται πιο πάνω, υποβλήθηκαν, στις 30.12.94, αναθεωρημένες δηλώσεις του πατέρα του αιτητή για τα έτη 1988-91, στις οποίες αναφερόταν πως εισέπραττε ενοίκια από το γιο του, αιτητή, τα οποία ανέρχονταν σε ποσό ίσο με τις κεφαλαιουχικές εκπτώσεις, που δεν είχαν επιτραπεί στον αιτητή. Μάλιστα, ενώ ο Διευθυντής υπολογίζει πως το ενοίκιο που θα απέφεραν τα υποστατικά στην ελεύθερη αγορά θα ήταν £1,500 το μήνα, το ενοίκιο που δηλώθηκε ήταν πολύ χαμηλότερο από το πιο πάνω ποσό. Επιπλέον, το ποσό που δηλώνει ο πατέρας του αιτητή, πως εισπράττει από το γιο του ως ενοίκια, δεν απολήγει σε οποιαδήποτε φορολογική επιβάρυνση του ιδίου.
Έχω τη γνώμη πως και μόνο η απλή παράθεση των γεγονότων της υπόθεσης αρκεί για να επιβεβαιωθεί η νόμιμη λειτουργία του Διευθυντή κατά τη λήψη των επίδικων αποφάσεων, για να μην πω ότι δημιουργούν και εκ πρώτης όψεως την εντύπωση πως ο αιτητής και ο πατέρας του συνήργησαν ώστε να παρουσιάσουν ψευδείς δηλώσεις στις φορολογικές αρχές.
Ακόμη ένα σημείο προτού τελειώσω. Ο δικηγόρος του αιτητή λέει, και τούτο είναι ορθό, πως οι φορολογικές αρχές αποδέχθηκαν τη δήλωση του πατέρα του αιτητή, ότι δηλαδή εισέπραττε από αυτόν ενοίκια. Επομένως, συνεχίζει ο δικηγόρος του αιτητή, πρέπει να γίνει δεκτό πως ο αιτητής καταβάλλει ενοίκια στον πατέρα του.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας απαντώντας στο πιο πάνω επιχείρημα, αναφέρει στη γραπτή του αγόρευση πως τούτο είναι μεν ορθό, αλλά η φορολόγηση του πατέρα του αιτητή έγινε σύμφωνα με πάγια πρακτική που ακολουθεί το Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων να επιβάλλει ταυτόχρονα με την παραλαβή των δηλώσεων την αρχική φορολογία πάνω στα εισοδήματα που αναφέρονται σ' αυτές. Ο Διεθυντής έχει βέβαια βάσει των Φορολογικών Νόμων εξουσία να προβαίνει σε αναθεώρηση των φορολογικών υποχρεώσεων των πολιτών.
Νομίζω πως η εξήγηση του δικηγόρου της Δημοκρατίας είναι βάσιμη. Το ουσιαστικό όμως στοιχείο στην υπόθεση είναι πως ο ίδιος ο αιτητής στους ετήσιους λογαριασμούς, που υπέβαλλε για τα επίδικα χρόνια, ουδέποτε δήλωσε πως πλήρωνε οποιοδήποτε ενοίκιο. Η απόφαση επομένως του Διευθυντή σε ότι αφορά τον αιτητή στις υπό συζήτηση προσφυγές, δεν μπορεί να προσβληθεί.
Η επιβολή πρόσθετης επιβάρυνσης έγινε στα πλαίσια του Νόμου, άρθρο 12(1) του περί Φορολογίας Εισοδήματος Νόμων 1961-1991. Ο αιτητής διεκδίκησε κεφαλαιουχικές εκπτώσεις, ενώ δεν ήταν ιδιοκτήτης των υποστατικών στα οποία ασκείται η επιχείρησης του. Η παράλειψη του να δώσει αληθινές πληροφορίες και λεπτομέρειες, εμπίπτει στο άρθρο 39(2) του Νόμου.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με £300 έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Oι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.