|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 928
14 Απριλίου, 1997
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
SOCIETE DES PRODUCTS NESTLE S.A.,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΦΟΡΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 928/93)
Εμπορικά Σήματα — Εγγραφή — Κίνδυνος σύγχυσης—Άρθρα 13 και 14 του Κεφ. 268 — Ερμηνεία από τη νομολογία — Εφαρμογή στην κριθείσα περίπτωση—Περιστάσεις απόκοσμου του κινδύνου σύγχυσης.
Η αιτήτρια προσέφυγε κατά της απόρριψης της ένστασής της εναντίον της εγγραφής σήματος την οποία ζήτησε το ενδιαφερόμενο μέρος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Ο Έφορος Εμπορικών Σημάτων εξέτασε το θέμα στα πλαίσια των Άρθρων 13 και 14 του περί Εμπορικών Σημάτων Νόμου Κεφ. 268.
Η ερμηνεία των άρθρων αυτών, που αντιστοιχούν στα Άρθρα 11 και 12 του Trade Marks Act 1938 του Ηνωμένου Βασιλείου, περιέχεται στην υπόθεση Smith Hayden & Co's Appln. [1946] 63 R.P.C. 97. Η ουσία του θέματος είναι πάντοτε κατά πόσο θα ήταν λογικά πιθανόν να προκληθεί παραπλάνηση και σύγχυση στο ευρύτερο κοινό λαμβανομένης υπόψη της χρήσης και φήμης των δύο σημάτων. Ας σημειωθεί ότι το βάρος της απόδειξης φέρει πάντοτε ο αιτητής.
Η γενική αρχή εξηγήθηκε στην υπόθεση Bailey's, 52R.P.C. 136.
Με βάση το πιο πάνω νομικό βάθρο και την ενώπιον του μαρτυρία ο Έφορος προέβη σε εξέταση και σύγκριση των αντίστοιχων σχεδίων των μερών και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ενδιαφερόμενο μέρος σαν ο αιτητής για εγγραφή του σήματος απέδειξε ότι δεν ήταν πιθανή η δημιουργία σύγχυσης ή παραπλάνησης στο ευρύτερο κοινό από τη χρήση των δύο σχεδίων. Ιδιαίτερα όταν αυτά αντικρυστούν σαν σύνολο και όχι μόνο επί μέρους.
Είναι νομολογημένο ότι στη διαδικασία αυτή το δικαστήριο δεν επεμβαίνει για να υποκαταστήσει τη δική του κρίση αντί εκείνης του Εφόρου, αλλά εξετάζει κατά πόσο ο Έφορος ενήργησε νομικά ορθά και κατέληξε σε συμπέρασμα εύλογα δικαιολογημένο από τα ενώπιόν του στοιχεία.
Η προσέγγιση του Εφόρου στην αντίληψη και εφαρμογή του νόμου, θεωρείται ορθή.
Η παρούσα περίπτωση δεν είναι ηχητική αλλά ιδιαίτερα οπτική και η σύγκριση των δύο σχεδίων δεν αποκαλύπτει ιδιαίτερη ομοιότητα μεταξύ τους πέραν της κοινής χρήσης των επίμαχων λέξεων. Ακόμα και αυτές όμως είναι γραμμένες με διαφορετικό τρόπο και χαρακτήρα ενώ και τα υπόλοιπα στοιχεία των σημάτων είναι εντελώς διαφορετικά.
Στο σύνολό τους τα δύο σήματα κατά τη γνώμη ίου Δικαστηρίου δεν μπορούν να προκαλέσουν σύγχυση. Είναι δε σημαντικό να τονισθεί ότι ο κίνδυνος σύγχυσης κρίνεται σε σχέση με το σύνολο του σήματος και όχι με τα επιμέρους στοιχεία του.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Smith Hayden & Co's Appln. [1946] 63R.P.C. 97,
Bailey's 52 R.P.C. 136.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Εφόρου Εμπορικών Σημάτων με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση της αιτήτριας εταιρείας για εγγραφή εμπορικού σήματος από το ενδιαφερόμενο μέρος.
Μ. Χ" Χριστοφής με Α. Παπαδόπουλο, για τους Αιτητές.
Στ. Ιωαννίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Μ. Σάββα, για το Ενδιαφερόμενο μέρος Α. Χ" Κυριάκο.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια εταιρεία ζητά την ακύρωση της απόφασης του Εφόρου Εμπορικών Σημάτων ημερ. 13.9.1993 με την οποία απορρίφθηκε ένσταση της αιτήτριας εταιρείας εναντίον αίτησης του ενδιαφερομένου μέρους για εγγραφή εμπορικού σήματος.
Το ενδιαφερόμενο μέρος με αίτηση του ημερ. 11.3.1988 ζήτησε από τον Έφορο Εμπορικών Σημάτων την εγγραφή σαν εμπορικού σήματος σχεδίου που έφερε μεταξύ άλλων τις λέξεις "Milky BAR". Στις 27.5.88 ο Έφορος δέχθηκε την αίτηση με ορισμένους όρους μεταξύ των οποίων και ο όρος ότι δεν θα υπήρχε δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης των λέξεων "Milky Bar" και των άλλων στοιχείων του σήματος.
Μετά από τη δημοσίευση του σήματος στην Επίσημη Εφημερίδα στις 16.2.90, η αιτήτρια εταιρεία καταχώρησε ένσταση κατά της εγγραφής του σήματος στις 2.10.90. Ο βασικός λόγος της ένστασης ήταν ότι οι λέξεις "Milky Bar" χρησιμοποιούνται παγκόσμια από την αιτήτρια εταιρεία σε σχέση με εμπορεύματα της ίδιας φύσης τα οποία εισάγονται και πωλούνται και στην Κύπρο για πολλά χρόνια. Ως εκ τούτου υποστήριξαν ότι εδημιουργείτο σύγχυση και παραπλάνηση του καταναλωτικού κοινού από το προτεινόμενο σήμα.
Μετά από την καταχώρηση αντένστασης από το ενδιαφερόμενο μέρος, ο Έφορος Εμπορικών Σημάτων προχώρησε στην πλήρη εξέταση του θέματος, έχοντας υπόψη του τόσο τις ένορκες δηλώσεις όσο και τα δύο αντίστοιχα σχέδια των δύο μερών. Μεταξύ των γεγονότων που παρέθεσε το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν ότι το προτεινόμενο σήμα χρησιμοποιείται για 22 χρόνια χωρίς να δημιουργήσει οποιοδήποτε πρόβλημα σύγχυσης σε σχέση με πολύ μεγάλο αριθμό πωλήσεων.
Ο Έφορος Εμπορικών Σημάτων εξέτασε το θέμα στα πλαίσια των άρθρων 13 και 14 του περί Εμπορικών Σημάτων Νόμου Κεφ. 268, τα οποία παραθέτω:
"13. It shall not be lawful to register as a trade mark or part of a trade mark any matter the use of which would, be reason of its being likely to deceive or cause confusion or otherwise, be disentitled to protection in a court of Justice, or would be contrary to law or morality, or any scandalous design.
14.(1) Subject to the provisions of subsection (2), no trade mark shall be registered in respect of any goods or description of goods that is identical with a trade mark belonging to a different proprietor and already on the register in respect of the same goods or description of goods, or that so nearly resembles such a trade mark as to be likely to deceive or cause confusion.
(2) In case of honest concurrent use, or of other special circumstances which in the opinion of the Court or the Registrar make it proper so to do, the Court or the Registrar may permit the registration of trade marks that are identical or nearly resemble each other in respect of the same goods or description of goods by more than one proprietor subject to such conditions and limitations, if any, as the Court or the Registrar, as the case may be, may think it right to impose."
Η ερμηνεία των άρθρων αυτών, που αντιστοιχούν στα άρθρα 11 και 12 του Trade Marks Act 1938 του Ηνωμένου Βασιλείου, περιέχεται στην υπόθεση Smith Hayden & Co's Appln. [1946] 63 RPC 97. Η ουσία του θέματος είναι πάντοτε κατά πόσο θα ήταν λογικά πιθανόν να προκληθεί παραπλάνηση και σύγχυση στο ευρύτερο κοινό λαμβανομένης υπόψη της χρήσης και φήμης των δύο σημάτων. Ας σημειωθεί ότι το βάρος της απόδειξης φέρει πάντοτε ο αιτητής.
Η γενική αρχή εξηγήθηκε στην υπόθεση Bailey's, 52R.P.C. 136. Στη σελίδα 153 αναφέρονται τα ακόλουθα από τον Farwell J.
"I think that the Court has to be satisfied not merely that there is a possibility of confusion: I think that the Court must be satisfied that there is a real tangible danger of confusion if the mark which it is sought to register is put on the Register."
Με βάση το πιο πάνω νομικό βάθρο και την ενώπιον του μαρτυρία ο Έφορος προέβη σε εξέταση και σύγκριση των αντίστοιχων σχεδίων των μερών και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ενδιαφερόμενο μέρος σαν ο αιτητής για εγγραφή του σήματος απέδειξε ότι δεν ήταν πιθανή η δημιουργία σύγχυσης ή παραπλάνησης στο ευρύτερο κοινό από τη χρήση των δύο σχεδίων. Ιδιαίτερα όταν αυτά αντικρυστούν σαν σύνολο και όχι μόνο επί μέρους.
Είναι νομολογημένο ότι στη διαδικασία αυτή το δικαστήριο δεν επεμβαίνει για να υποκαταστήσει τη δική του κρίση αντί εκείνης του Εφόρου, αλλά εξετάζει κατά πόσο ο Έφορος ενήργησε νομικά ορθά και κατέληξε σε συμπέρασμα εύλογα δικαιολογημένο από τα ενώπιόν του στοιχεία.
Η προσέγγιση του Εφόρου στην αντίληψη και εφαρμογή του νόμου θεωρώ ότι ήταν σωστή. Ο Έφορος είχε πάντοτε υπόψη του το κριτήριο του νόμου για τον κίνδυνο σύγχυσης και προσέγγισε τα σήματα με όλα τα δεδομένα που συνθέτουν το ερώτημα αυτό.
Στο σημείο αυτό απορρίπτω την εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας εταιρείας που επικεντρώθηκε στις δύο λέξεις "Milky Bar" και στην ηχητική τους ταύτιση. Η περίπτωση αυτή δεν είναι ηχητική αλλά ιδιαίτερα οπτική και η σύγκριση των δύο σχεδίων δεν αποκαλύπτει ιδιαίτερη ομοιότητα μεταξύ τους πέραν της κοινής χρήσης των επίμαχων λέξεων. Ακόμα και αυτές όμως είναι γραμμένες με διαφορετικό τρόπο και χαρακτήρα ενώ και τα υπόλοιπα στοιχεία των σημάτων είναι εντελώς διαφορετικά.
Στο σύνολό τους τα δύο σήματα κατά τη γνώμη μου δεν μπορούν να προκαλέσουν σύγχυση. Είναι δε σημαντικό να τονισθεί ότι ο κίνδυνος σύγχυσης κρίνεται σε σχέση με το σύνολο του σήματος και όχι με τα επιμέρους στοιχεία του.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.