Παναγοπούλου ν. Ε.Δ.Υ. (Αρ.1) (1997) 4 ΑΑΔ 574

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος —Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη δέουσας έρευνας — Ισχυρισμός περί μη διερεύνησης της κατοχής απαιτουμένου για προαγωγή προσόντος — Περιστάσεις της αβασιμότητάς του — Δικαιϊκές αρχές.

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Σύσταση Προϊσταμένου — Αιτιολογία — Συμφωνία με υπηρεσιακά στοιχεία — Βαρύτητα.

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Αρχαιότητα — Βαρύτητα.

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Αρχές επέμβασης του Δικαστηρίου επί διορισμού ή προαγωγής.

Η αιτήτρια προσέβαλε την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών σε Ασφαλιστικούς Λειτουργούς 1ης Τάξης.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

1. Είναι νομολογιακή αρχή ότι το Ανώτατο Δικαστήριο κατά την άσκηση της ακυρωτικής του δικαιοδοσίας δεν επεμβαίνει στην ερμηνεία και εφαρμογή του Σχεδίου Υπηρεσίας από το διορίζον όργανο αν η ερμηνεία που δόθηκε από το αρμόδιο όργανο ήταν εύλογα επιτρεπτή στην ειδική περίπτωση.

Τόσον η αιτήτρια όσον και τα ενδιαφερόμενα μέρη θεωρήθηκαν ότι ικανοποιούσαν τις πρόνοιες του Σχεδίου Υπηρεσίας αναφορικά με τα απαιτούμενα προσόντα και ουσιαστικά είχαν ευνοηθεί από την απόφαση της Ε.Δ.Υ.

Εξ άλλου δεν έχει με οποιοδήποτε τρόπο ανατραπεί το τεκμήριο της νομιμότητας ότι η Επιτροπή ερεύνησε όλα τα ενώπιον της στοιχεία προτού καταλήξει στο ότι οι υποψήφιοι από το 1-87 κατείχαν το στην παράγραφο (2) του Σχεδίου Υπηρεσίας προβλεπόμενο προσόν.

2. Η πρόνοια του Άρθρου 35(4) του Νόμου Αρ. 1/90 επιβάλλει ρητά την υποχρέωση στο Διευθυντή του Τμήματος στο οποίο ανήκει η κενή θέση να αιτιολογήσει με τη δέουσα επάρκεια τη σύσταση του.

Είναι θεμελιωμένο πως όταν οι συστάσεις συγκρούονται με την καθ' όλου εικόνα που εμφανίζουν οι υπηρεσιακές εκθέσεις θα πρέπει να παραγνωρίζονται ή να τους δίνεται περιορισμένη σημασία ανάλογα με την έκταση της σύγκρουσης (βλέπε Republic ν. Koufettas (1985) 3 C.L.R. 1950).

Κι αυτό ακριβώς έκαμε εδώ η Επιτροπή. Εκεί που διεπίστωσε ότι η σύσταση δε συμφωνούσε με τα στοιχεία που είχε ενώπιον της δεν υιοθέτησε τη σύσταση. Ουσιαστικά συμμορφώθηκε προς τις επιταγές του Νόμου και της Νομολογίας.

3. Έχει νομολογηθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο σε σωρεία αποφάσεων, ότι η αρχαιότητα δεν είναι το αποφασιστικό κριτήριο, λαμβάνεται όμως δεόντως υπόψη, συνεκτιμάται και συσταθμίζεται με τα άλλα κριτήρια.

4. Η υπόθεση αυτή θα πρέπει να κριθεί με βάση τις αρχές που έχουν καθιερωθεί από το Δικαστήριο τούτο:-

1. Το Διοικητικό Δικαστήριο δεν ακυρώνει απόφαση διορισμού ή προαγωγής αν η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το Νόμο και τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης και ήταν εύλογα επιτρεπτή.

2. Το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση, αναφορικά με την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου για προαγωγή ή διορισμό με την κρίση του αρμόδιου οργάνου.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Papaleontiou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 211,

Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318,

Marathevtou and Others v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1088,

Kramvis and Others v. P.S.C. (1986) 3 C.L.R. 1243,

Ιωνά ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1775,

Republic v. Koufettas (1985) 3 C.L.R. 1950,

Λυώνας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038,

Δημοκρατία ν. Πετρίδης (1991) 3 Α.Α.Δ. 731.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης της ΕΔΥ με την οποία προήχθηκαν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα στη θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού 1ης Τάξης στις Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων αντί της αιτήτριας.

Α. Αργυρού για Ε. Μαρκίδη, για την Αιτήτρια.

Γ. Φράγκου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ' ης η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή ζητά την πιο κάτω θεραπεία:-

"1. Διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η διοικητική πράξη και/ή απόφαση της καθ' ης η αίτηση που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας της 9.10.92, υπ' αριθμό Γνωστοποιήσεως 3174 και με την οποίαν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα [ως επισυνημμένος κατάλογος Α] και/ή οποιονδήποτε απ' αυτά προάχθηκαν αντί και/ή στη θέση της αιτήτριας στη θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού 1ης Τάξης [Τακτικός Προϋπολογισμός] Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων από τις 15.9.92 είναι άκυρη και στερείται οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος."

Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων με επιστολή του ημερομηνίας 13/9/1991 που λήφθηκε στο Γραφείο της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (που στη συνέχεια θ' αναφέρεται σαν Ε.Δ.Υ.) στις 19/9/1991 ζήτησε μεταξύ άλλων την πλήρωση τεσσάρων κενών μόνιμων θέσεων Ασφαλιστικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Επειδή σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας η θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού 1ης Τάξης είναι θέση Προαγωγής, η Ε.Δ.Υ, στη συνεδρίαση της με ημερομηνία 27/9/1991, αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος πλήρωσης των πιο πάνω θέσεων σε ημερομηνία που θα οριζόταν αργότερα και στη συνεδρίαση να παραστεί και ο Διευθυντής των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Στη συνεδρίαση της Ε.Δ.Υ, ημερομηνίας 12/8/1992, ο Διευθυντής των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, σύστησε τέσσερις υποψήφιους προς επιλογή για προαγωγή, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν τα ενδιαφερόμενα μέρη Αντώνης Οικονόμου, Δημήτριος Μαρκίδης, Ελπίδα Ιωάννου, και η υποψήφια Μαρίνα Παπαδοπούλου αλλά όχι η αιτήτρια, και στη συνέχεια, αφού αυτός αποχώρησε, η Επιτροπή προχώρησε στη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψήφιων.

Η Επιτροπή, αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το Φάκελο πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους Προσωπικούς Φακέλους και τις Εμπιστευτικές/Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψήφιων και έλαβε επίσης υπόψη τις συστάσεις του Διευθυντή, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερείχαν των άλλων υποψήφιων με βάση το σύνολο των καθιερωμένων κριτηρίων (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) και αποφάσισε να τους προσφέρει προαγωγή σαν τους πιο κατάλληλους στη μόνιμη (Τακτικός Προϋπολογισμός) θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Η Επιτροπή κατά την επιλογή έλαβε υπόψη ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Παναγιώτα Νικολάου δεν είχε συστηθεί από το Διευθυντή, αλλά έκρινε ότι με βάση τα ενώπιον της στοιχεία αυτή υπερτερούσε της Μαρίνας Παπαδοπούλου που συστήθηκε από το Διευθυντή.

Η Ε.Δ.Υ., στη συνεδρίαση της με ημερομηνία 9/9/1992, αφού έλαβε υπόψη ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη αποδέχτηκαν την προσφορά για προαγωγή στη θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, καθόρισε τη 15/9/1992 ως ημερομηνία ισχύος της προαγωγής τους στην εν λόγω θέση.

Η πιο πάνω προαγωγή δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 9/10/1992 και με Αρ. Γνωστοποίησης 3174.

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρίστηκε η παρούσα προσφυγή στις 18/12/1992.

Οι νομικοί λόγοι που προβλήθηκαν για ακύρωση της επίδικης απόφασης είναι οι πιο κάτω:-

Παράλειψη διεξαγωγής έρευνας από την Ε.Δ.Υ, για να διαπιστώσει κατά πόσον οι υποψήφιοι κατείχαν το υπ' αριθμό (2) προβλεπόμενο στο Σχέδιο Υπηρεσίας προσόν.

Η Ε.Δ.Υ, κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης ενήργησε υπό το βάρος πλάνης περί τα πράγματα γιατί αντί να λάβει υπόψη της τη γενική βαθμολογία των υποψήφιων έλαβε υπόψη την αξιολόγηση τους στα επιμέρους στοιχεία και συγκεκριμένα στο στοιχείο "Διευθυντική Διοικητική Ικανότητα".

Οι συστάσεις του Προϊστάμενου του Τμήματος δεν είναι αιτιολογημένες.

Η υπεροχή της αιτήτριας σε αρχαιότητα παραγνωρίστηκε.

Η επίδικη απόφαση πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας.

Αναφορικά με τον πρώτο ισχυρισμό της αιτήτριας ότι δηλαδή η καθ' ης η αίτηση παρέλειψε να προβεί σε δέουσα έρευνα για να διαπιστώσει κατά πόσο οι υποψήφιοι κατείχαν το απαιτούμενο προσόν της παραγράφου (2) του Σχεδίου Υπηρεσίας της επίδικης θέσης δεν έχω πεισθεί για το βάσιμο του ισχυρισμού.

Είναι νομολογιακή αρχή ότι το Ανώτατο Δικαστήριο κατά την άσκηση της ακυρωτικής του δικαιοδοσίας δεν επεμβαίνει στην ερμηνεία και εφαρμογή του Σχεδίου Υπηρεσίας από το διορίζον όργανο αν η ερμηνεία που δόθηκε από το αρμόδιο όργανο ήταν εύλογα επιτρεπτή στην ειδική περίπτωση (βλέπε Papaleontiou ν. Republic (1987) 3 C.L.R. 211, Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318.

Ακόμα σύμφωνα με τη Νομολογία του Δικαστηρίου τούτου τα μέσα για τη διακρίβωση κατοχής των προσόντων από τους υποψήφιους αποτελούν ευθύνη και ανήκουν στη διακριτική ευχέρεια της Ε.Δ.Υ, (βλέπε Marathevtou and Others v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1088, 1093, Kramvis and Others v. P.S.C. (1986) 3 C.L.R. 1243, 1253, 1254).

Στην Ιωάννης Κ. Ιωνά ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1775, διαβάζουμε τα εξής σχετικά:-

"Η κατοχή των προσόντων είναι πραγματικό γεγονός. Η εκτίμηση των ουσιαστικών γεγονότων που υποστηρίζουν ή συνθέτουν την απόφαση είναι αποκλειστικά έργο του αρμόδιου διοικητικού οργάνου. Η Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου στον έλεγχο της περιορίζεται στη νομιμότητα της πράξης, δηλαδή την επάρκεια της έρευνας και το εύλογο των διαπιστώσεων επί των γεγονότων. Η εκτίμηση των ουσιαστικών γεγονότων είναι εκτός της σφαίρας της αρμοδιότητας του Δικαστηρίου.

Το τεκμήριο της νομιμότητας συνηγορεί υπέρ της επάρκειας της έρευνας από την Επιτροπή εκτός όπου το τεκμήριο αυτό κλονίζεται ή δημιουργεί αμφιβολία από μαρτυρία ή στοιχεία στο φάκελο, τα οποία τείνουν να καταδείξουν το αντίθετο ή θέτουν σε αμφιβολία τη διεξαγωγή της έρευνας."

Στο απόσπασμα από τα πρακτικά της συνεδρίασης της Ε.Δ.Υ, με ημερομηνία 12/8/1992 αναφέρεται ότι η Επιτροπή ασχολήθηκε με τον ενώπιον της κατάλογο των υποψήφιων και έκρινε ότι προάξιμοι είναι οι υπ' αριθμόν 1-87 υποψήφιοι.

Επίσης σε άλλο σημείο των ίδιων πρακτικών διαβάζουμε:-

"Η Επιτροπή εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το Φάκελο Πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους Προσωπικούς Φακέλους και τους Φακέλους των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων, και έλαβε επίσης υπόψη τις κρίσεις και τις συστάσεις του Διευθυντή.

Η Επιτροπή έλαβε υπόψη τις Εμπιστευτικές/Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψηφίων στο σύνολο τους, όπως αυτές έγιναν τελικά αποδεκτές από την ίδια, με ιδιαίτερη έμφαση στα τελευταία χρόνια. Όσον αφορά τις Υπηρεσιακές Εκθέσεις που υποβλήθηκαν για το 1990, η Επιτροπή τις προσήγγισε με βάση τη γενική απόφαση που πήρε στη συνεδρίαση της με ημερομηνία 7.10.91, στο βαθμό που συνάδει με τα στοιχεία της παρούσας διαδικασίας.

Η Επιτροπή έλαβε επίσης υπόψη τα προσόντα των υποψηφίων καθώς και την αρχαιότητα τους, η οποία φαίνεται στον ενώπιον της κατάλογο των υποψηφίων."

Ακόμα ενώπιον της Επιτροπής εκτός από τους Προσωπικούς Φακέλους και τους Φακέλους των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψήφιων βρισκόταν και κατάλογος αξιολόγησης υποψήφιων για προαγωγή στη θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού 1ης Τάξης.

Όλα τα πιο πάνω δεν υποστηρίζουν τον ισχυρισμό της αιτήτριας για έλλειψη δέουσας έρευνας και για πλάνη και για το λόγο αυτό ο ισχυρισμός απορρίπτεται ως αβάσιμος και αστήρικτος.

Εξ' άλλου δεν έχει με οποιοδήποτε τρόπο ανατραπεί το τεκμήριο της νομιμότητας ότι η Επιτροπή ερεύνησε όλα τα ενώπιον της στοιχεία προτού καταλήξει στο ότι οι υποψήφιοι από το 1-87 κατείχαν το στην παράγραφο (2) του Σχεδίου Υπηρεσίας προβλεπόμενο προσόν.

Ως δεύτερος λόγος για ακύρωση των προσβαλλόμενων αποφάσεων προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι η Ε.Δ.Υ, έλαβε υπόψη της την αξιολόγηση των υποψήφιων στα επιμέρους στοιχεία και όχι τη γενική τους βαθμολογία.

Και ο ισχυρισμός αυτός κρίνεται αβάσιμος και αστήρικτος και για το λόγο αυτό πρέπει ν' απορριφθεί και εξηγώ γιατί. Στη σελίδα 5 των πρακτικών της Συνεδρίασης της Ε.Δ.Υ, ημερομηνίας 12/8/1992 διαβάζουμε: "Η Επιτροπή έλαβε υπόψη τις Εμπιστευτικές/Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψηφίων στο σύνολο τους..."

Η ειδική αναφορά της Ε.Δ.Υ, στη βαθμολογία των υποψήφιων στο στοιχείο "Διευθυντική/Διοικητική Ικανότητα" έγινε για να αιτιολογήσει την απόκλιση της από τη σύσταση του Διευθυντή για προαγωγή της Μαρίνας Παπαδοπούλου, και μάλιστα ενόψει των εποπτικών καθηκόντων που προνοούνταν στο Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης Ασφαλιστικού Λειτουργού, 1ης τάξης.

Η Επιτροπή πήρε την απόφαση της αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της στοιχεία και έκρινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολο τους.

Ο τρίτος νομικός ισχυρισμός της αιτήτριας αναφέρεται στις συστάσεις του Διευθυντή ότι δηλαδή δεν ήταν αιτιολογημένες.

Η πρόνοια του άρθρου 35(4) του Νόμου Αρ. 1/90 επιβάλλει ρητά την υποχρέωση στο Διευθυντή του Τμήματος στο οποίο ανήκει η κενή θέση να αιτιολογήσει με τη δέουσα επάρκεια τη σύσταση του.

Κι αυτό ακριβώς έκαμε η Επιτροπή. Εκεί που διεπίστωσε ότι η σύσταση δε συμφωνούσε με τα στοιχεία που είχε ενώπιον της δεν υιοθέτησε τη σύσταση. Ουσιαστικά συμμορφώθηκε προς τις επιταγές του Νόμου και της Νομολογίας.

Ο νομικός ισχυρισμός που αναφέρεται στην αιτιολογία της τελικής απόφασης της Ε.Δ.Υ., ότι δηλαδή η απόφαση πρέπει να είναι αιτιολογημένη με επάρκεια ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι, κρίνεται αβάσιμος και απορρίπεται.

Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι δεόντως αιτιολογημένη και συμπληρώνεται από τα στοιχεία των διοικητικών φακέλων των υποψήφιων (βλέπε Γεώργιος Λυώνας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038).

Τέλος όσον αφορά την αρχαιότητα της αιτήτριας αυτή λήφθηκε υπόψη από την Επιτροπή, τουλάχιστον έτσι αναφέρεται στο απόσπασμα που παράθεσα πιο πάνω. Η υπεροχή της αιτήτριας ήταν 15 (δεκαπέντε) μήνες και ανάγεται σε προαγωγή στη προηγούμενη θέση από εκείνη που κατείχαν κατά το χρόνο λήψης της επίδικης απόφασης, τουλάχιστον όσον αφορά τα τρία ενδιαφερόμενα μέρη.

Έχει νομολογηθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο σε σωρεία αποφάσεων, ότι η αρχαιότητα δεν είναι το αποφασιστικό κριτήριο, λαμβάνεται όμως δεόντως υπόψη, συνεκτιμάται και συσταθμίζεται με τα άλλα κριτήρια (βλέπε Δημοκρατία ν. Πετρίδης (1991) 3 Α.Α.Δ. 731, στη σελίδα 743).

Η υπόθεση αυτή θα πρέπει να κριθεί με βάση τις αρχές που έχουν καθιερωθεί από το Δικαστήριο τούτο:-

Εξέτασα με προσοχή όλα τα επιχειρήματα των δικηγόρων των μερών σε συνάρτηση με όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου και κατέληξα ότι η Επιτροπή άσκησε τη διακριτική της εξουσία σύμφωνα με το Νόμο, και οι προσβαλλόμενες προαγωγές ήταν εύλογα επιτρεπτές σ' αυτή.

Η προσφυγή αποτυγχάνει.

Η αιτήτρια να πληρώσει £350,00 έξοδα των καθ' ων η αίτηση.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία