|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 167
22 Ιανουαρίου, 1997
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΙΑΝΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ 1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ (ΑΡ. 1),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 44/96)
Στρατός της Δημοκρατίας — Αξιωματικοί —Διαθεσιμότητα — Συνέπειες στην υπηρεσιακή κατάσταση — Καν. 24(2) των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς του 1964-1979 — Ερμηνεία — Στη λέξη οφέλη μπορεί να περιληφθεί και η έννοια της προαγωγής.
Ο αιτητής προσέβαλε τη μη προαγωγή του σε Λοχαγό, αν και είχε την κατάλληλη θέση στην επετηρίδα, η οποία οφειλόταν στην επί-ληση διαθεσιμότητας στην οποία αυτός είχε τεθεί.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Ο Κανονισμός 24(2) των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς του 1964-1979, όπως εκτίθεται στην Κ.Δ.Π. 240/78, προνοεί σχετικά με το επίδικο θέμα.
Ο όρος "όφελος" δεν ερμηνεύεται ειδικά είτε στο Νόμο είτε στους Κανονισμούς. Όμως η προαγωγή δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί όφελος εντός της έννοιας του Κανονισμού. Ο όρος χρησιμοποιείται κατά τρόπο γενικό και περιλαμβάνει ως εκ τούτου οτιδήποτε μπορεί να ωφελήσει τον αιτητή. Η προαγωγή είναι πράξη ευμενής για τον προαχθέντα η οποία γίνεται προς όφελος τόσο της υπηρεσίας όσο και του ιδίου. Ούτε μπορεί να λεχθεί ότι ο όρος περιορίζεται στη μισθοδοσία ή τα επιδόματα στα οποία θα δικαιούτο ο επηρεαζόμενος, αφού γι' αυτά γίνεται ειδική πρόνοια στην επιφύλαξη (β) του Κανονισμού.
Ο πιο πάνω Κανονισμός, ο οποίος τυγχάνει εφαρμογής στην περίπτωση του αιτητή, ερμηνεύθηκε ορθά και η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στους καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση των καθ' ων η αίτηση να μην συμπεριλάβουν τον αιτητή στους προαχθέντες στο βαθμό του Λοχαγού.
Μ. Κυπριανού, για τον Αιτητή.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να μην τον συμπεριλάβουν στους προαχθέντες στο βαθμό του Λοχαγού, η οποία κοινοποιήθηκε με τη Διαταγή Κοινοποίησης Προαγωγών ημερ. 13.12.95.
Ο αιτητής είναι μόνιμος Αξιωματικός Πεζικού του Στρατού της Δημοκρατίας. Διορίστηκε στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού στις 13.7.87 και αποσπάστηκε για υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά. Στις 15.6.91 προάχθηκε στο βαθμό του Υπολοχαγού.
Κατά τις τακτικές ετήσιες κρίσεις Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας για το έτος 1995 κρίθηκε από το Συμβούλιο Κρίσεων Αξιωματικών ως παραμένων στον ίδιο βαθμό. Εναντίον της κρίσης του αυτής άσκησε ιεραρχική προσφυγή. Το Συμβούλιο Επανακρίσεων Αξιωματικών κατά τη συνεδρία του ημερ. 13.11.95, αποδεχόμενο την προσφυγή του αιτητή, τον έκρινε ως προακτέο κατ' αρχαιότητα. Ως εκ τούτου το όνομα του συμπεριλήφθηκε στον Πίνακα των κριθέντων ως προακτέων κατ' αρχαιότητα Υπολοχαγών Όπλων του Στρατού Ξηράς.
Μετά την κρίση του ως προακτέος κατ' αρχαιότητα, ο αιτητής τέθηκε σε διαθεσιμότητα από 1.12.95, εκκρεμούσης ανάκρισης που διατάχθηκε σε βάρος του για πιθανή διάπραξη πειθαρχικών αδικημάτων.
Ενόψει της ύπαρξης κενών θέσεων Λοχαγού, οι καθ' ων η αίτηση πριν τη διενέργεια προαγωγών από τους σχετικούς Πίνακες Προακτέων, ζήτησαν νομική συμβουλή ως προς το κατά πόσο ο αιτητής και ακόμα ένας Αξιωματικός μπορούσαν να προαχθούν ενόψει του γεγονότος ότι εξακολουθούσαν να βρίσκονται υπό διαθεσιμότητα.
Σύμφωνα με τη νομική συμβουλή που δόθηκε από τη Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας στις 11.12.95, ο Υπουργός μπορούσε να μη προχωρήσει στην προαγωγή των εν λόγω Αξιωματικών για όσο χρόνο διαρκούσε η διαθεσιμότητα τους. Ακολούθως ο Υπουργός όπως φαίνεται στην απόφαση του, λαμβάνοντας υπόψη τους οριστικοποιημένους Πίνακες Προακτέων, τον αριθμό των κενών θέσεων Αξιωματικών στους διάφορους βαθμούς και τη συμβουλή της Νομικής Υπηρεσίας την οποία υιοθέτησε, αποφάσισε να μην προαγάγει τον αιτητή.
Η απόφαση του Υπουργού κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 13.12.95.
Ο αιτητής απηύθυνε, μέσω του δικηγόρου του, επιστολή στον Υπουργό ημερ. 20.12.95, με την οποία ζητούσε να πληροφορηθεί τη νομική βάση του αποκλεισμού του από τις διενεργηθείσες προαγωγές. Στις 8.1.96 στάληκε στο δικηγόρο του αιτητή η πιο κάτω επιστολή:
"Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή σας προς τον Υπουργό Άμυνας με Αρ. Φακ. 1690/19/95 και ημερομηνία 20.12.1995, με την οποία ζητάτε να σας ενημερώσουμε πού βασίστηκε το Υπουργείο ή/και το ΓΕΕΦ και απέκλεισε τον πελάτη σας Υπολοχαγό (ΠΖ) Νικολαΐδη Ιωάννη από τις πρόσφατες προαγωγές σε Λοχαγούς και να σας πληροφορήσω τα εξής:
Όπως γνωρίζετε εναντίον του πελάτη σας Υπολοχαγού Νικολαΐδη εκκρεμεί ανάκριση για σοβαρά αδικήματα που άπτονται καθοριστικά της πειθαρχίας στην Εθνική Φρουρά και γι' αυτό έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα από 1.12.1995, με βάση τις διατάξεις του Κανονισμού 24 των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς.
Ενόψει τούτου και επειδή σύμφωνα με τις διατάξεις του προαναφερθέντος Κανονισμού "... τα οφέλη δι' ων περιβέβληται ως εκ της ιδιότητος αυτού ως μέλους αναστέλλονται διαρκούσης της τοιαύτης διαθεσιμότητας,..." ο Υπουργός Άμυνας, ύστερα και από σχετική συμβουλή της Νομικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας, αποφάσισε να μην προβεί στην προαγωγή του πελάτη σας για όσο χρόνο διαρκεί η διαθεσιμότητα του."
Ως αποτέλεσμα, ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή στις 18.1.96.
Είναι η θέση του αιτητή ότι δεν μπορούσε να ανασταλεί η προαγωγή του εφόσον το όνομα του βρισκόταν στον οριστικοποιημένο Πίνακα των κριθέντων ως προακτέων, ελλείψει σχετικής πρόνοιας στους Κανονισμούς. Υποστηρίζει ότι στην ουσία πρόκειται περί ανάκλησης ευμενούς για τον αιτητή πράξεως, της προαγωγής του, η οποία έλαβε χώρα στις 13.11.95. Ισχυρίστηκε επίσης ότι οι Πειθαρχικοί Κανονισμοί της Εθνικής Φρουράς τους οποίους επικαλέστηκαν οι καθ' ων η αίτηση, είναι άσχετοι με τη διαδικασία προαγωγών οι οποίες διέπονται από τους περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμούς και ότι αν υπήρχε πρόθεση αποκλεισμού από τις προαγωγές Αξιωματικών των οποίων τα ονόματα βρίσκονταν στους Πίνακες προακτέων, τούτο θα αναφέρετο ρητά στους εν λόγω Κανονισμούς. Τέλος, ο δικηγόρος του αιτητή υπέβαλε ότι η προαγωγή δεν είναι "όφελος" εντός της εννοίας του Καν. 24(2) των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς.
Η προδικαστική ένσταση που πρόβαλε ο δικηγόρος για τους καθ' ων η αίτηση, ότι πρόκειται περί πράξεως πληροφοριακού μόνο περιεχομένου και συνεπώς μη εκτελεστής, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Με την προσβαλλόμενη απόφαση εκφράζεται η βούληση των καθ' ων η αίτηση επί του θέματος της προαγωγής του αιτητή και είναι άμεσα εκτελεστή. Η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται. Είναι άσχετα τα αναφερθέντα από το δικηγόρο για τους καθ' ων η αίτηση στη γραπτή του αγόρευση, ότι η προσβαλλόμενη πράξη έχει προσωρινή μόνο διάρκεια, ότι η κενή θέση που θα καταλαμβανόταν από τον αιτητή δεν καταλήφθηκε από άλλο και ότι ο αιτητής θα προαχθεί αναδρομικά μετά τον τερματισμό της διαθεσιμότητας του.
Διαφωνώ με τη θέση του δικηγόρου του αιτητή ότι η επίδικη απόφαση ισοδυναμεί με ανάκληση της προαγωγής του αιτητή που κατά τους ισχυρισμούς του έλαβε χώρα στις 13.11.95, ημερομηνία δηλαδή κατά την οποία κρίθηκε ως προακτέος κατ' αρχαιότητα από το Συμβούλιο Επανακρίσεων Αξιωματικών. Σύμφωνα με το άρθρο 11 του Περί Στρατού της Δημοκρατίας Νόμου του 1990 (Ν. 33/90) και τον Καν. 46 των περί Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 90/90) (οι Κανονισμοί), οι προαγωγές γίνονται με απόφαση του Υπουργού. Επομένως για τη διενέργεια τους είναι απαραίτητη συγκεκριμένη ανεξάρτητη πράξη του Υπουργού. Στην παρούσα περίπτωση δεν έλαβε χώρα καμιά πράξη προαγωγής του αιτητή. Η οριστικοποίηση των Πινάκων Προακτέων δεν ισοδυναμεί με προαγωγή. Συνεπώς δεν μπορεί να γίνεται λόγος για ανάκληση της προαγωγής του αιτητή.
Ο αιτητής που είναι αποσπασμένος στην Εθνική Φρουρά, υπάγεται, σύμφωνα με το άρθρο 6(3) του Ν. 33/90, στις διατάξεις των περί Εθνικής Φρουράς Νόμων και Κανονισμών, είναι δε αναντίλεκτο γεγονός ότι βρισκόταν σε διαθεσιμότητα κατά τον κρίσιμο χρόνο.
Ο Κανονισμός 24(2) των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς του 1964-1979, όπως εκτίθεται στην Κ.Δ.Π. 240/78, προνοεί σχετικά τα ακόλουθα:
"(2) Το ενδιαφερόμενο μέλος ειδοποιείται εγγράφως το ταχύτερον δυνατόν, περί της θέσεως αυτού εν διαθεσιμότητι, δεν παύει όμως να είναι μέλος ως εκ της τοιαύτης διαθεσιμότητος:
Νοείται ότι-
(α) αι εξουσίαι, τα προνόμια, και τα οφέλη δι' ων περιβέβληται ως εκ της ιδιότητος αυτού ως μέλους αναστέλλονται διαρκούσης της τοιαύτης διαθεσιμότητος, εξακολουθεί όμως να επέχη τας αυτάς ευθύνας και να υπόκειται εις την αυτήν πειθαρχίαν, εις τα αυτάς ποινάς και εις την αυτήν αρχήν, ως εάν δεν είχε τεθή εν διαθεσιμότητι·
(β) παν μέλος ούτω τεθέν εν διαθεσιμότητι εκ των καθηκόντων αυτού δεν δικαιούται αναφορικώς προς την περίοδον της τοιαύτης διαθεσιμότητος εις μισθόν ή εις οιονδήποτε επίδομα, εξαιρουμένου του επιδόματος ενοικίου, δυνατόν όμως να επιτραπή όπως χορηγηθή αυτώ επίδομα (εν τοις εφεξής αναφερόμενον ως "επίδομα διαθεσιμότητος"), ουχί έλασσον του ημίσεως και ουχί μείζον των δύο τρίτων του μισθού αυτού, ως ο Υπουργός ήθελε διατάξει."
Ο όρος "όφελος" δεν ερμηνεύεται ειδικά είτε στο Νόμο είτε στους Κανονισμούς. Όμως δεν συμφωνώ με τη θέση του δικηγόρου του αιτητή ότι η προαγωγή δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί όφελος εντός της έννοιας του Κανονισμού. Ο όρος χρησιμοποιείται κατά τρόπο γενικό και περιλαμβάνει ως εκ τούτου οτιδήποτε μπορεί να ωφελήσει τον αιτητή. Η προαγωγή είναι πράξη ευμενής για τον προαχθέντα η οποία γίνεται προς όφελος τόσο της υπηρεσίας όσο και του ιδίου. Ούτε μπορεί να λεχθεί ότι ο όρος περιορίζεται στη μισθοδοσία ή τα επιδόματα στα οποία θα δικαιούτο ο επηρεαζόμενος, αφού γι' αυτά γίνεται ειδική πρόνοια στην επιφύλαξη (β) του Κανονισμού.
Βρίσκω ότι ο πιο πάνω Κανονισμός, ο οποίος τυγχάνει εφαρμογής στην περίπτωση του αιτητή, ερμηνεύθηκε ορθά και η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στους καθ' ων η αίτηση.
Ως αποτέλεσμα, η παρούσα προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ο αιτητής να πληρώσει £250.- έξοδα στους καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.