|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 2337
11 Σεπτεμβρίου, 1996
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ,
Αιτητής, ν.
ΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΟΜΕΤΙΟΥ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 688/95)
Δήμοι — Αντιδήμαρχος — Αντιμισθία — Άρθρο 52(1) του περί Δήμων Νόμου (Ν. 111/85) — Ερμηνεία — Αποφασιστική αρμοδιότητα του εκάστοτε δημοτικού συμβουλίου και εγκριτική του Υπουργικού Συμβουλίου.
Ο αιτητής προσέβαλε τη μη έγκριση της αντιμισθίας του ως αντιδημάρχου για τις περιόδους που αναπληρούσε το Δήμαρχο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Το Υπουργικό Συμβούλιο στην απόφασή του ημερομηνίας 16 Ιουνίου 1993 αποφάσισε, στις περιπτώσεις που ο Αντιδήμαρχος αναπληρεί το Δήμαρχο να εφαρμόζεται κατ' αναλογία ό,τι και στη Δημόσια Υπηρεσία σε σχέση με τους αναπληρωματικούς διορισμούς. Όμως δεν υπάρχει τίποτα που να εξηγεί την απόφαση αυτή ή οποιαδήποτε απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, που να υποστηρίζει την πιο πάνω κατάληξη του Υπουργικού Συμβουλίου.
Το Άρθρο 52, παράγραφος 1, του περί Δήμων Νόμου υποστηρίζει τη θέση των δικηγόρων του Δήμου, ότι πρώτα ψηφίζει το Δημοτικό Συμβούλιο και μετά δίνει την έγκρισή του το Υπουργικό Συμβούλιο σ' αυτό που το Δημοτικό Συμβούλιο έχει ψηφίσει.
Στην υπό εξέταση περίπτωση το Δημοτικό Συμβούλιο ψήφισε κατά της εισήγησης του αιτητή, οπότε δεν υπήρχε καν θέμα να πάει στο Υπουργικό Συμβούλιο η εν λόγω εισήγηση. Περαιτέρω, παρατηρείται ότι η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, είναι ημερομηνίας 16 Ιουνίου 1993 ενώ η απορριπτική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου είναι ημερομηνίας 16 Μαΐου 1995. Στα δύο αυτά χρόνια πολλά θα μπορούσαν να συμβούν τα οποία να μεταβάλλουν την απόφαση/εισήγηση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Όσον αφορά την αναφορά του δικηγόρου του αιτητή στο τι γίνεται σε άλλους Δήμους, το Άρθρο 52, παράγραφος 1, είναι καθαρό. Το κάθε Δημοτικό Συμβούλιο λαμβάνει τις δικές του αποφάσεις σχετικά με το θέμα αυτό και ως εκ τούτου ο ένας Δήμος δεν υποχρεούται να ακολουθήσει τον άλλο.
Ο Νόμος αφήνει το θέμα της αντιμισθίας του Δημάρχου και της αποζημίωσης ή του επιδόματος του Αντιδημάρχου και των Συμβούλων στο ίδιο το Συμβούλιο. Αυτό είναι το αρμόδιο όργανο να λάβει τη δεσμευτική απόφαση. Δε διακρίνεται οτιδήποτε μεμπτό στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου να μην καταβάλει αντιμισθία στον Αντιδήμαρχο που είναι ο αιτητής για τη χρονική περίοδο που Δημαρχεύει, αναπληρώνοντας το Δήμαρχο.
Δ. Χριστοδούλου για κ. Μιχ. Κυπριανού, για τον Αιτητή.
Χρ. Χριστοφίδης για Α. Παπαφιλίππου και Ν. Γιαπανάς, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής αξιώνει τις ακόλουθες θεραπείες:
"Α. Δήλωση και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ'ων η αίτηση που περιέχεται και/ή δημοσιεύεται στα πρακτικά της συνεδρίας του Δημοτικού Συμβουλίου που έγινε στις 16 Μαΐου 1995 και επικυρώθηκαν στις 18/7/1995, με την οποία πράξη και/ή απόφαση κατόπιν μυστικής ψηφοφορίας, δεν έγινε δεκτή η πρόταση και/ή η εισήγηση για καταβολή αντιμισθίας στον Αντιδήμαρχο, που είναι ο αιτητής για την χρονική περίοδο που Δημαρχεύει, αναπληρώνοντας τον Δήμαρχο όταν απουσιάζει, είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερείται οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος και/ή δεν έπρεπε να είχε ληφθεί.
Β. Δήλωση και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου για καταβολή αντιμισθίας στον Αντιδήμαρχο για την περίοδο 3/5/94 -15/7/94 και 6/2/95 - 9/2/95, χρονιαίες περιόδους κατά τις οποίες άσκησε τα καθήκοντα του Δημάρχου λόγω απουσίας του Δημάρχου.
Γ. Έξοδα."
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι σε συντομία τα ακόλουθα:
Ο αιτητής είναι Αντιδήμαρχος στο Δήμο Αγίου Δομετίου.
Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αγίου Δομετίου, ημερομηνίας 7 Ιανουαρίου 1992, καθορίστηκε η αντιμισθία του Δημάρχου και των Δημοτικών Συμβούλων.
Μετά από την επιστολή του γραμματέα της Ένωσης Δήμων, ημερομηνίας 12 Οκτωβρίου 1992, συζητήθηκε εκ νέου το θέμα αντιμισθίας του Δημάρχου και των Δημοτικών Συμβούλων στη συνεδρίαση της 19ης Νοεμβρίου 1992. Υπήρξε ισοψηφία κατά την ψηφοφορία και ως εκ τούτου αποφασίστηκε όπως το θέμα συζητηθεί κατά την επόμενη συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου.
Στην επόμενη συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου, ημερομηνίας 26 Νοεμβρίου 1992, απεφασίσθη η αποζημίωση των Δημοτικών Συμβούλων καθώς και η νέα αντιμισθία του Δημάρχου.
Ακολούθησε στις 15 Ιουλίου 1993 η επιστολή του Υπουργείου Εσωτερικών, με την οποία γνωστοποιούσε στο Δήμαρχο του Αγίου Δομετίου την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 16 Ιουνίου 1993, με την οποία εγκρίθηκε η αντιμισθία του Δημάρχου και η αποζημίωση του Αντιδημάρχου και των Δημοτικών Συμβούλων.
Όμως, το θέμα της αντιμισθίας του Αντιδήμαρχου επανήλθε στη συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου στις 16 Μαίου 1995, στην οποία ο αιτητής έθεσε θέμα για καταβολή αντιμισθίας στις περιπτώσεις κατά τις οποίες λόγω απουσίας του Δημάρχου δημαρχεύει. Το Συμβούλιο αποφάσισε να προχωρήσει σε μυστική ψηφοφορία επί του θέματος. Η εισήγηση του αιτητή δεν έγινε δεκτή, αφού από τους δεκατρείς παρόντες οι οκτώ ψήφισαν κατά της πρότασης.
Ως εκ των ανωτέρω, ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή στις 27 Ιουλίου 1995.
Στη γραπτή του αγόρευση ο δικηγόρος του αιτητή δεν ανέπτυξε κανένα από τους λόγους ακυρότητας, όπως αυτοί εμφαίνονται στην αίτησή του. Η αγόρευσή του βασίστηκε στο γεγονός ότι η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 16 Ιουνίου 1993 ενέκρινε για το Δήμο Αγίου Δομετίου την αντιμισθία του Δημάρχου και του Αντιδημάρχου και πρόβλεψε και για την περίπτωση που ο Αντιδήμαρχος αναπληροί το Δήμαρχο, όπως εφαρμόζεται κατ' αναλογία ό,τι και στη Δημόσια Υπηρεσία σε σχέση με τους αναπληρωματικούς διορισμούς. Επίσης αναφέρθηκε στο πως λειτουργεί το σύστημα αντιμισθίας του αντιδημάρχου σε άλλα Δημαρχεία.
Ως εκ των ανωτέρω, υποστήριξε ο δικηγόρος του αιτητή, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι ορθή, ούτε νόμιμη και αντίκειται στις διατάξεις του περί Δήμου Νόμου, των σχετικών Κανονισμών και οιωδήποτε άλλων κανονισμών και βρίσκεται σε αντίθεση με τις αρχές του διοικητικού δικαίου.
Οι δικηγόροι του καθ'ου η αίτηση προσέτρεξαν στο άρθρο 52 του περί Δήμων Νόμου, Ν. 111/85, ως ετροποποιήθη, το οποίο στην παράγραφο 1 προνοεί ως ακολούθως:
"52.(1) Ο δήμαρχος λαμβάνει τοιαύτην ετησίαν αντιμισθίαν και ο αντιδήμαρχος και οι σύμβουλοι λαμβάνουν τοιαύτην αποζημίωσιν ή επιδόματα ως το συμβούλιον ήθελε ψηφίσει και το Υπουργικόν Συμβούλιον ήθελεν εγκρίνει."
(Η υπογράμμιση είναι δική μου)
Υποστήριξαν ότι δεν κάμνει απολύτως καμίαν ξεχωριστή πρόνοια μεταξύ αποζημίωσης Αντιδημάρχου και Δημοτικών Συμβούλων! Ούτε και γίνεται καμία απολύτως αναφορά για διαφορετική αποζημίωση ή/και αντιμισθία. Βάσει δε των ιδίων προνοιών του άρθρου 52, το Υπουργικό Συμβούλιο δεν έχει εξουσία ούτε να ψηφίσει, ούτε να επιβάλει, αλλά ούτε και να καθορίσει οποιαδήποτε αποζημίωση ή/και αντιμισθία εάν προηγουμένως δεν ψηφισθεί αυτή από το Δημοτικό Συμβούλιο. Η εξουσία του Υπουργικού Συμβουλίου είναι περιοριστική και εξαντλείται στην έγκριση ή όχι του τι θα ψηφίσει προηγουμένως το Δημοτικό Συμβούλιο.
Το Υπουργικό Συμβούλιο στην απόφαση του ημερομηνίας 16 Ιουνίου 1993 αποφάσισε, στις περιπτώσεις που ο Αντιδήμαρχος αναπληροί το Δήμαρχο να εφαρμόζεται κατ' αναλογία ό,τι και στη Δημόσια Υπηρεσία σε σχέση με τους αναπληρωματικούς διορισμούς. Όμως δεν υπάρχει τίποτα ενώπιόν μου που να εξηγεί την απόφαση αυτή ή οποιαδήποτε απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, που να υποστηρίζει την πιο πάνω κατάληξη του Υπουργικού Συμβουλίου.
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Άρθρο 52, παράγραφος 1, του περί Δήμων Νόμου υποστηρίζει τη θέση των δικηγόρων των καθ'ων η αίτηση, ότι πρώτα ψηφίζει το Δημοτικό Συμβούλιο και μετά δίνει την έγκρισή του το Υπουργικό Συμβούλιο σ' αυτό που το Δημοτικό Συμβούλιο έχει ψηφίσει.
Στην υπό εξέταση περίπτωση το Δημοτικό Συμβούλιο ψήφισε κατά της εισήγησης του αιτητή, οπότε δεν υπήρχε καν θέμα να πάει στο Υπουργικό Συμβούλιο η εν λόγω εισήγηση. Περαιτέρω, πρέπει να παρατηρήσω ότι η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, στην οποία αναφερόμαστε, είναι ημερομηνίας 16 Ιουνίου 1993 ενώ η απορριπτική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου είναι ημερομηνίας 16 Μαΐου 1995. Στα δύο αυτά χρόνια πολλά θα μπορούσαν να συμβούν τα οποία να μεταβάλλουν την απόφαση/εισήγηση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Όσον αφορά την αναφορά του δικηγόρου του αιτητή στο τι γίνεται σε άλλους Δήμους, είναι η γνώμη μου ότι το άρθρο 52, παράγραφος 1, είναι καθαρό. Το κάθε Δημοτικό Συμβούλιο λαμβάνει τις δικές του αποφάσεις σχετικά με το θέμα αυτό και ως εκ τούτου ο ένας Δήμος δεν υποχρεούται να ακολουθήσει τον άλλο.
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Νόμος αφήνει το θέμα της αντιμισθίας του Δημάρχου και της αποζημίωσης ή του επιδόματος του Αντιδημάρχου και των Συμβούλων στο ίδιο το Συμβούλιο. Αυτό είναι το αρμόδιο όργανο να λάβει τη δεσμευτική απόφαση. Δεν διακρίνω οτιδήποτε μεμπτό στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή για να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.