|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 2028
18 Ιουλίου, 1996
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MICHAEL S. JACOVIDES & CO. LIMITED,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 320/94 & 321/94)
Πρόσφορες — Ακύρωση προσφορών —Όροι και παράβαση τους — Εκτεταμένη παράβαση των δικαϊικών αρχών περί προσφορών στην κριθείσα περίπτωση — Περιστάσεις.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέβαλε την ακύρωση μειοδοτικού διαγωνισμού στον οποίο και μειοδότησε και την κατακύρωση της προσφοράς σε άλλον προσφορόδότη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας τις επίδικες αποφάσεις, αποφάσισε ότι:
Ενόψει των ιδιαιτέρων περιστατικών της υπόθεσης είναι περιττό να γίνει αναφορά στην νομολογία που άπτεται του ζητήματος που εξετάζεται. Παραβιάστηκε κάθε αρχή της χρηστής διοίκησης και των νομολογιακών κανόνων που ρυθμίζουν την διαδικασία προκήρυξης δημόσιου διαγωνισμού προσφορών και επιλογής της συμφερότερης και καλύτερης για το δημόσιο προσφοράς.
Η ακύρωση του διαγωνισμού, όπως τα γεγονότα μαρτυρούν, έγινε για να ευνοηθεί το ενδιαφερόμενο μέρος, που η προσφορά του ήταν άκυρη, εφόσον τα φαρμακευτικά προϊόντα του δεν ήσαν εγγεγραμμένα κατά την ημερομηνία υποβολής της προσφοράς. Δεν επρόκειτο περί απλής παρατυπίας στην προσφορά, αλλά για έλλειψη σοβαρής προϋπόθεσης που αφορούσε το αντικείμενο της προσφοράς. Δεν τηρούντοδηλαδή βασικοί όροι του διαγωνισμού.
Τα γεγονότα της υπόθεσης δείχνουν, πως το Συμβούλιο Προσφορών προσπάθησε να ευνοήσει, έστω και αν δεν είχε τέτοια πρόθεση, το ενδιαφερόμενο μέρος, ακολουθώντας μια ιδιότυπη διαδικασία που ήταν ολωσδιόλου έξω από κάθε αρχή δικαίου.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με £200 έξοδα.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης του Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών με την οποία ακύρωσε τον προκηρυχθέντα διαγωνισμό καθώς επίσης και κατά της κατακύρωσης μετά από νέα υποβολή προσφορών, της προσφοράς στο ενδιαφερόμενο μέρος.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για την Αιτήτρια.
Τ. Πολυχρονίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Οι δυο προσφυγές έχουν ως κοινό υπόβαθρο τη συνέχεια γεγονότων που τις αφορά, και μολονότι σε αυτές προσβάλλονται δυο ξεχωριστές διοικητικές πράξεις, θα εκδοθεί μια απόφαση.
Οι Φαρμακευτικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας, με δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ζήτησαν προσφορές για την προμήθεια δισκίων και κάψουλων, σύμφωνα με τους όρους προσφοράς και προδιαγραφών, που αναφέρονται στην παράγραφο 12. Οι αιτητές υπέβαλαν την προσφορά τους στις 23.12.93, μαζί με δυο άλλες εταιρείες που πήραν μέρος στο μειοδοτικό διαγωνισμό.
Οι προσφορές ανοίχθηκαν στις 24.12.93 και στάληκαν στο Τμήμα Φαρμακευτικών Υπηρεσιών για αξιολόγηση. Το Τμήμα υπέβαλε σχετική έκθεση, όπου γινόταν εισήγηση να κατακυρωθεί η προσφορά στους αιτητές. Το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών, στη συνεδρία του στις 4.2.94, αποφάσισε να ακυρώσει τις προσφορές. Ο λόγος που δόθηκε γι' αυτή την απόφαση είναι πως διαπιστώθηκε, από τις υποβληθείσες προσφορές, ότι το δημόσιο θα μπορούσε να προμηθευθεί τα προϊόντα σε τιμή £13,000 χαμηλότερη από αυτή της προσφοράς των αιτητών. Τούτο δε προκύπτει ως εξής: Μία εκ των τριών προσφοροδοτών εταιρειών ήταν και η ενδιαφερόμενη Medochemie Ltd. Τα προϊόντα της όμως δεν ήσαν εγγεγραμμένα στην Κύπρο κατά την ημερομηνία υποβολής της προσφοράς. Η αμέσως φθηνότερη προσφορά (της τρίτης εταιρείας που έλαβε μέρος στο διαγωνισμό), για £66,600 αφορούσε φάρμακα που έπρεπε να χορηγηθούν σε διπλή δόση στον ασθενή. Η διαφορά των £13.000 προκύπτει από τις προσφορές της αιτήτριας εταιρείας και του ενδιαφερομένου μέρους, του τελευταίου όμως, όπως έχω ήδη πει, η προσφορά ήταν άκυρη. Με την πρώτη προσφυγή προσβάλλεται η ακύρωση της διαδικασίας προσφορών.
Ενδιαφέρει να παρακολουθήσουμε πώς λειτούργησε στη συνέχεια το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών. Το Συμβούλιο ακύρωσε τον προκηρυχθέντα διαγωνισμό και ακολούθως ζήτησε εγγράφως από την αιτήτρια και την ενδιαφερόμενη, μόνο, να επαναϋποβάλουν προσφορές. Η αιτήτρια υπέβαλε προσφορά με έγγραφο της στις 24.2.94, με την ίδια τιμή των φαρμάκων, ενώ, με άλλη επιστολή, στις 8.3.94, ζητούσε να πληροφορηθεί το αποτέλεσμα του πρώτου διαγωνισμού, αλλά και της τελευταίας προσφοράς της. Το Συμβούλιο κατακύρωσε την προσφορά στην ενδιαφερόμενη εταιρεία, στο αρχικό ποσό των £57.000 μολονότι η δεύτερη προσφορά της ήταν κάτι τι ακριβότερη. Η δεύτερη προσφυγή στρέφεται εναντίον της απόφασης να κατακυρωθεί η προσφορά στην ενδιαφερόμενη εταιρεία.
Ενόψει των ιδιαιτέρων περιστατικών της υπόθεσης είναι περιττό, νομίζω, να αναφερθώ στη νομολογία που άπτεται του ζητήματος που εξετάζουμε. Έχω τη γνώμη πως παραβιάστηκε κάθε αρχή της χρηστής διοίκησης και των νομολογιακών κανόνων που ρυθμίζουν τη διαδικασία προκήρυξης δημόσιου διαγωνισμού προσφορών και επιλογής της συμφερότερης και καλύτερης για το δημόσιο προσφοράς.
Η ακύρωση του διαγωνισμού, όπως τα γεγονότα μαρτυρούν, έγινε για να ευνοηθεί το ενδιαφερόμενο μέρος, που η προσφορά του ήταν άκυρη, εφόσον τα φαρμακευτικά προϊόντα του δεν ήσαν εγγεγραμμένα κατά την ημερομηνία υποβολής της προσφοράς. Δεν επρόκειτο περί απλής παρατυπίας στην προσφορά, αλλά για έλλειψη σοβαρής προϋπόθεσης που αφορούσε το αντικείμενο της προσφοράς. Δεν τηρούντο δηλαδή βασικοί όροι του διαγωνισμού.
Μετά την ακύρωση του διαγωνισμού, τα φαρμακευτικά προϊόντα της ενδιαφερόμενης εταιρείας, αντικείμενο της προσφοράς, ενεγράφησαν, την ημερομηνία ακριβώς που το Κεντρικό Συμβούλιο μελετούσε τις προσφορές. Μετά την ακύρωση του διαγωνισμού, για τους λόγους που έχω ήδη εκθέσει, δεν προκηρύχθηκε νέος. Η δικηγόρος της Δημοκρατίας αναφέρει στην αγόρευση της πως έγινε "πρόχειρος" διαγωνισμός, κατά τον οποίο ζητήθηκαν από την αιτήτρια εταιρεία και το ενδιαφερόμενο μέρος να επαναϋποβάλουν προσφορές. Η προσφορά κατακυρώθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος, στην τιμή που έδωσε στην πρώτη, και άκυρη προσφορά, μολονότι στη δεύτερη ήτο ελαφρώς ακριβότερη. Εν πάση όμως περιπτώσει φθηνότερη από αυτή της αιτήτριας εταιρείας.
Τα γεγονότα της υπόθεσης δείχνουν, στην αντίληψη μου, και νομίζω σε οποιοδήποτε, πως το Συμβούλιο Προσφορών προσπάθησε να ευνοήσει, έστω και αν δεν είχε τέτοια πρόθεση, το ενδιαφερόμενο μέρος, ακολουθώντας μια ιδιότυπη διαδικασία που ήταν ολωσδιόλου έξω από κάθε αρχή δικαίου.
Οι προσφυγές γίνονται αποδεκτές. Οι προσβαλλόμενες επίδικες αποφάσεις ακυρώνονται, με £200 έξοδα υπέρ της αιτήτριας εταιρείας.
Οι επίδικες αποφάσεις ακυρώνονται, με £200 έξοδα.