|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 1699
19 Ιουνίου, 1996
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΡΙΝΟΥΛΑ ΝΙΚΟΥ ΛΙΒΕΡΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ Ή ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 1073/94 & 1074/94)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη δέουσας έρευνας και πλάνη περί τα πράγματα —Αναγκαστική απαλλοτρίωση και επίταξη ακινήτου — Περιστάσεις της συνδρομής και των δύο λόγων ακυρώσεως στην κριθείσα περίπτωση.
Η αιτήτρια προσέφυγε κατά των διαταγμάτων επίταξης και απαλλοτρίωσης μέρους της περιουσίας της.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας τις επίδικες αποφάσεις, αποφάσισε ότι:
Η ΑΗΚ δε φαίνεται να έχει ερευνήσει εν προκειμένω όλες τις επιλογές για την εγκατάσταση του Υποσταθμού.
Κατά συνέπεια θεωρείται πως οι προσφυγές επιτυγχάνουν λόγω ελλειπούς έρευνας σε σχέση με την επιλογή του χώρου για την εγκατάσταση του Υποσταθμού.
Επίσης, η απόφαση για απαλλοτρίωση μέρους του τεμαχίου της αιτήτριας θα πρέπει να ακυρωθεί και για παράλειψη της καθ' ης η αίτηση να επιληφθεί και να αποφασίσει επί της ενστάσεως της αιτήτριας. Επιπρόσθετα, το γεγονός αυτό καθιστά πιθανή την ύπαρξη πλάνης εφόσον υπήρχε η λανθασμένη εντύπωση ότι η ΑΗΚ εξέτασε την ένσταση και υπέβαλε εισηγήσεις.
Παρεμπιπτόντως και εφόσον θα ακολουθήσει επανεξέταση της υπόθεσης αναφέρεται πως στο διάταγμα επίταξης αναφέρεται ότι ο Υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας ασκώντας τις εξουσίες που ανατέθηκαν σ' αυτόν από το Υπουργικό Συμβούλιο κήρυξε την επίδικη ιδιοκτησία αναγκαία για τους σκοπούς που αναφέρονται στο διάταγμα και διέταξε την επίταξη της από τη Δημοκρατία. Δεν υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου οτιδήποτε που να δείχνει ότι το θέμα τέθηκε ενώπιον του αρμόδιου Υπουργού και ότι ο Υπουργός έχει εκδόσει το επίδικο διάταγμα επίταξης.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα.
Προσφυγές.
Προσφυγές με τις οποίες προσβάλλονται τα διατάγματα επίταξης και απαλλοτρίωσης μέρους της περιουσίας της αιτήτριας τα οποία δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Α. Δικηγορόπουλος, για την Αιτήτρια.
Χαραλάμπους για Γ. Κακογιάννη, για τους Καθ' ων η αίτηση Αρ. 1.
Ε. Κλεόπα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση Αρ. 2.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια με τις προσφυγές αυτές προσβάλλει τα διατάγματα επίταξης και απαλλοτρίωσης μέρους της περιουσίας της που δημοσιεύθηκαν ταυτόχρονα στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 27.10.94 ως διοικητικές πράξεις με αρ. 1645 και 1636 αντίστοιχα.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας είχε ζητήσει διάταγμα συνεκδίκασης των προσφυγών, το οποίο εκ παραδρομής δεν εκδόθηκε. Το Δικαστήριο εκδίδει στο παρόν στάδιο το ζητούμενο διάταγμα και ως εκ τούτου θα δοθεί κοινή απόφαση και για τις δύο προσφυγές εφόσον πρόκειται για την ίδια περιουσία και εφόσον οι προφυγές έχουν ως επί το πλείστον κοινούς λόγους ακυρότητας.
Τα γεγονότα που αφορούν στις προσφυγές είναι τα ακόλουθα:
Η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου (ΑΗΚ) από το 1990 εκπόνησε μελέτες ενίσχυσης του δικτύου παροχής ηλεκτρικού ρεύματος για ικανοποίηση των αυξημένων αναγκών της περιοχής όπου βρίσκεται το ακίνητο της αιτήτριας. Ως καταλληλότερος χώρος για ανέγερση υποσταθμού (Υ/Σ) επιλέγηκε η περιουσία της αιτήτριας που βρίσκεται στην οδό Ορφέως, ενορία Άγιος Γεώργιος στον Άγιο Δομέτιο αριθμός τεμαχίου 1040 (βλ. Έκθεση Διευθυντή Περιφέρειας Λευκωσίας-Κερύνειας-Μόρφου ημερ. 3.12.90 προς το Διευθυντή Μεταφοράς/Διανομής Κεντρικά Γραφεία - Τεκμήριο 1 στη γραπτή αγόρευση της ΑΗΚ).
Σ' απάντηση της πιο πάνω Έκθεσης, ο Διευθυντής Μεταφοράς /Διανομής, Κεντρικά Γραφεία, ενέκρινε την κατ' αρχήν εγκαθίδρυση του προτεινόμενου Υ/Σ στο χώρο που επιλέγηκε. Πρόσθεσε πως σαν εξίσου κατάλληλη θέση θεωρείται το τεμάχιο με αρ. 1011, και εισηγήθηκε την προσέγγιση των ιδιοκτητών των οικοπέδων για να διαπιστωθεί κατά πόσο οι ιδιοκτήτες ήταν διατεθειμένοι να πωλήσουν τον αναγκαίο χώρο του υποσταθμού, (ερ. 2 στο διοικητικό φάκελο της ΑΗΚ).
Ο Διευθυντής Περιφέρειας με Έκθεση του ημερ. 21.3.91 και σ' απάντηση των παρατηρήσεων του Διευθυντή Μεταφοράς/Διανομής επεσύναψε τοπογραφικά σχέδια του τεμαχίου της αιτήτριας και πρόσθεσε πως η προτεινόμενη θέση του Υ/Σ ήταν η καταλληλότερη γιατί βρισκόταν στο κέντρο της περιοχής που χρειαζόταν ενίσχυση, θα διόρθωνε διάφορα τεχνικά προβλήματα και η έκταση του οικοπέδου της αιτήτριας ήταν πολύ μεγαλύτερη της κανονικής έκτασης οικοπέδου και έτσι η ανάπτυξη του δεν θα επηρεαζόταν σε μεγάλο βαθμό.
Η ΑΗΚ συνέχισε την προώθηση της διαδικασίας ζητώντας εκτίμηση του επηρεαζόμενου χώρου από το Κτηματολόγιο.
Η καθ' ης η αίτηση με επιστολές της ημερ. 17.6.91 και 26.6.92 (Τεκμήρια 2 και 3 στην Ένσταση) αποτάθηκε προς την αιτήτρια στην οδό Ευαγόρα Παλληκαρίδη, Αγ. Δομέτιος για αγορά του αναγκαίου χώρου για την εγκαθίδρυση ηλεκτρικού Υ/Σ αντί του ποσού των Λ.Κ.4.500. Οι εν λόγω επιστολές δεν απαντήθηκαν γιατί, σύμφωνα με ισχυρισμούς της αιτήτριας, ουδέποτε λήφθηκαν από αυτήν εφόσον στάληκαν σε διεύθυνση άγνωστη σ' αυτήν.
Κατά τη διάρκεια του 1992 είχε διεξαχθεί έρευνα για εξεύρεση και άλλων κατάλληλων διαθέσιμων χώρων, όπως τα τεμάχια αρ. 998 και 1010.
Οι ιδιοκτήτες των πιο πάνω τεμαχίων έφεραν ένσταση (βλ. Έκθεση Διευθυντή Περιφέρειας ημερ. 5.7.93 - ερ.14 στο διοικητικό φάκελο της ΑΗΚ). Στο τεμάχιο αρ. 998 υπήρχε βοηθητική οικοδομή όπως και κάποιο παράπηγμα, και κρίθηκε από την ΑΗΚ ότι πιθανή εγκαθίδρυση του Υ/Σ σε άλλο σημείο θα επηρέαζε δυσμενέστατα την μελλοντική αξιοποίηση του οικοπέδου. Στο τεμάχιο αρ. 1010 υπήρχε κατοικία υπό ανέγερση και σύμφωνα με άδεια οικοδομής που εξασφάλισαν οι ιδιοκτήτες, σε γωνία του οικοπέδου στην οποία θα μπορούσε να εγκατασταθεί ο Υ/Σ, θα ανεγειρόταν πισίνα. Στην προαναφερθείσα Έκθεση έγινε εισήγηση για εγκαθίδρυση του Υ/Σ στο τεμάχιο της αιτήτριας.
Η ΑΗΚ στη συνεδρίαση της ημερ. 22.2.94 (Τεκμήριο 4 στην Ένσταση), αφού μελέτησε επιστολή του Βοηθού Γραμματέα προς τον Αρχιμηχανικό και Γενικό Διευθυντή ημερ. 14.2.94, ενέκρινε την εισήγηση όπως η ΑΗΚ προχωρήσει με τη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης του αναγκαίου χώρου του τεμαχίου αρ. 1040.
Με επιστολή ημερ. 28.2.94 ο Αρχιμηχανικός και Γενικός Διευθυντής της ΑΗΚ πληροφόρησε το Γενικό Διευθυντή Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας για την προτεινόμενη απαλλοτρίωση και τον παρακάλεσε να μεριμνήσει για τη δημοσίευση της απαλλοτρίωσης στην Επίσημη Εφημερίδα μια και η αιτήτρια δεν είχε ανταποκριθεί στην πρόταση της ΑΗΚ για αγορά του αναγκαίου χώρου.
Η γνωστοποίηση της απαλλοτρίωσης δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 11.3.94 (Τεκμήριο 1).
Στις 13.4.94 η ΑΗΚ απέστειλε επιστολή στην αιτήτρια σε νέα διεύθυνση (Ορφέως 6Α) με την οποία την πληροφορούσε για τη δημοσίευση της γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης και ζητούσε τη γραπτή συγκατάθεση της για αποδοχή της γνωστοποίησης.
Η αιτήτρια με επιστολή του δικηγόρου της ημερ. 18.4.94 που λήφθηκε στα γραφεία της ΑΗΚ στις 21.4.94 έφερε ένσταση στη σκοπούμενη απαλλοτρίωση και ισχυρίστηκε μεταξύ άλλων ότι επιλέγηκε το δικό της οικόπεδο γιατί ο ιδιοκτήτης απουσίαζε στο εξωτερικό και ότι η απαλλοτρίωση έγινε για εξυπηρέτηση των συμφερόντων άλλων ιδιοκτητών.
Η ΑΗΚ στη συνεδρίαση της ημερ. 19.4.94 (Τεκμήριο 7) και προτού ληφθεί η προαναφερθείσα ένσταση της αιτήτριας αποφάσισε να προχωρήσει με την ταυτόχρονη έκδοση και δημοσίευση των διαταγμάτων απαλλοτρίωσης και επίταξης του αναγκαίου χώρου, και πληροφορήθηκε σχετικά ο Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Εμπορίου και Βιομηχανίας, με επιστολή της ΑΗΚ ημερ. 10.5.94.
Ο Γενικός Διευθυντής του πιο πάνω Υπουργείου με επιστολή του ημερ. 17.6.94 (Τεκμήριο 9) προς το Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως ανέφερε τα ακόλουθα:
"Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με Αρ. 41.025 και ημερ. 18.5.1994 σχετικά με την εκχώρηση εξουσιών του Υπουργικού Συμβουλίου με βάση τη νομοθεσία για απαλλοτριώσεις και επιτάξεις και σας αποστείλω συνημμένα αντίγραφο επιστολής της Αρχής Ηλεκτρισμού με αρ. Ν3/1-872 και ημερ. 10.5.1994 σχετικά με την απαλλοτρίωση μέρους του Τεμαχίου 1040, Φ/Σ. XXI.45.W2 Τμήμα Β του χωριού Αγιος Δομέτιος τη επαρχίας Λευκωσίας για την ανέγερση ηλεκτρικού υποσταθμού.
2. Η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου έχει δημοσιεύσει Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας της 11.3.1994 για την απαλλοτρίωση του πιο πάνω μέρους. Έχει δε ληφθεί από το δικηγόρο της ιδιοκτήτριας κ. Α. Ι. Δικη-γορόπουλο η συνημμένη ένσταση ημερ. 18.4.1994 με την οποία ενίσταται στην απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας της.
3. Η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου στη συνεδρία της που έγινε στις 19.4.1994 μελέτησε την ένσταση και αποφάσισε όπως εισηγηθεί προς το Υπουργικό Συμβούλιο (νυν της Υπουργικής Επι-τροπής της οποίας προεδρεύει ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως) την απόρριψη της ένστασης και τη συνέχιση της διαδικασίας της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης και επίταξης της γης για τους λόγους που αναφέρει στην επιστολή της.
4. Το θέμα ήχθη ενώπιον του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, ο οποίος με τη συνημμένη επιστολή του με αρ. Γ.Ε. Αρ. 28(Α)/1961/47 και ημερ. 1.6.1994 αναφέρει πως, αφού μελέτησε με προσοχή τα διάφορα έγγραφα που έχουν τεθεί ενώπιον του, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει οποιοδήποτε νομικό κώλυμα για απόρριψη της ένστασης που υποβλήθηκε ενάντια στη σκοπούμενη απαλλοτρίωση για την εγκαθίδρυση επίγειου υποσταθμού στην ενορία Αγίου Γεωργίου στον Αγιο Δομέτιο.
5. Ενόψει των πιο πάνω, παρακαλώ όπως το θέμα τεθεί ενώπιον του Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως για μελέτη και απόφαση όσον αφορά την ένσταση και απόφαση για έκδοση του σχετικού Διατάγματος Απαλλοτρίωσης και Επίταξης της αναγκαίας ιδιοκτησίας."
(Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου).
Η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή συνήλθε σε συνεδρίαση στις 29.9.94 και αποφάσισε τα ακόλουθα:
"2. Η Υπουργική Επιτροπή, αφού μελέτησε τις πιο πάνω ενστάσεις και έλαβε υπόψη τους λόγους που προβάλλονται στην κάθε ένσταση, τις παρατηρήσεις και υποδείξεις της οικείας απαλλοτριούσης αρχής ή του αρμόδιου Υπουργού ανάλογα με την περίπτωση και όλα γενικά τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε περίπτωσης:
(α) αποφάσισε να απορρίψει όλες τις πιο πάνω αναφερόμενες ενστάσεις και
(β) έκρινε σκόπιμο να απαλλοτριωθεί η ακίνητη ιδιοκτησία για τους σκοπούς που καθορίζονται στην αντίστοιχη γνωστοποίηση και αποφάσισε να εκδοθούν τα αντίστοιχα Διατάγματα Απαλλοτριώσεως σύμφωνα με το άρθρο 6 των περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμων του 1962 έως 1992 και όπως προνοείται στην προαναφερόμενη Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με Αρ.41.025."
Η αιτήτρια πληροφορήθηκε για την έκδοση των διαταγμάτων απαλλοτρίωσης και επίταξης της ιδιοκτησίας της με επιστολή της ΑΗΚ ημερ. 3.11.94 και ως αποτέλεσμα καταχωρίστηκαν οι παρούσες προσφυγές.
Οι λόγοι ακυρότητας που προβλήθηκαν από το δικηγόρο της αιτήτριας είναι ότι η απόφαση απαλλοτρίωσης λήφθηκε αντίθετα με τις πρόνοιες του Νόμου και/ή παραβιάζει τις πρόνοιες του Νόμου και του Συντάγματος, ότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε μεροληπτικά, με υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας, ύπαρξη νομικής και πραγματικής πλάνης και έλλειψη αιτιολογίας. Σε σχέση με την έκδοση του διατάγματος επίταξης προβλήθηκαν πρόσθετοι λόγοι ακυρότητας και συγκεκριμένα ότι παραβιάστηκε το άρθρο 5 του περί Επιτάξεως Ιδιοκτησίας Νόμου του 1992, όπως τροποποιήθηκε (Ν.21/62) εφόσον η καθ' ης η αίτηση δεν εξέδωσε γνωστοποίηση επίταξης πριν προβεί στην έκδοση του διατάγματος επίταξης. Υποστηρίχθηκε επίσης πως το διάταγμα επίταξης δεν μπορούσε να εκδοθεί εφόσον η διαδικασία απαλλοτρίωσης ανεστάλη με την έγερση της προσφυγής αρ. 1074/94.
Το Δικαστήριο δεν θα χρειαστεί να ασχοληθεί με όλους τους λόγους ακυρότητας, εφόσον οι προσφυγές επιτυγχάνουν για τους ακόλουθους δύο λόγους.
Η ΑΗΚ δεν φαίνεται να έχει ερευνήσει όλες τις επιλογές για την εγκατάσταση του Υ/Σ. Είναι γεγονός πως έχει διεξαχθεί έρευνα αναφορικά με τα τεμάχια αρ. 998 και 1010 τα οποία τελικά δεν επιλέγηκαν για τους λόγους που αναφέρονται στην Έκθεση του Διευθυντή Περιφέρειας ημερ. 5.7.93 (ερ.14 στο φάκελο τη ΑΗΚ). Όμως αρχικά θεωρήθηκε σαν εξίσου κατάλληλη θέση για τον Υ/Σ και το τεμάχιο αρ. 1011 (ερ.2 στο φάκελο) για το οποίο δεν φαίνεται να έχει διεξαχθεί οποιαδήποτε έρευνα. Ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίστηκε στις γραπτές του αγορεύσεις ότι δεν έγινε οποιαδήποτε έρευνα για το τεμάχιο αρ. 1053 όπως επίσης και για το τεμάχιο 1055 που σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του σ' αυτό είναι κτισμένο το Δημοτικό Σχολείο μέσα σε έκταση 16 οικοπέδων και που αποτελεί, όπως είπε, "κρατική γη". Οι ισχυρισμοί όμως αυτοί δεν τέθηκαν ενώπιον της ΑΗΚ παρόλον που η αιτήτρια είχε την ευκαιρία να το πράξει με την υποβολή της ένστασης της.
Κατά συνέπεια θεωρώ πως οι προσφυγές επιτυγχάνουν λόγω ελλειπούς έρευνας σε σχέση με την επιλογή του χώρου για την εγκατάσταση του Υ/Σ.
Επίσης, η απόφαση για απαλλοτρίωση μέρους του τεμαχίου της αιτήτριας θα πρέπει να ακυρωθεί και για παράλειψη της καθ' ης η αίτηση να επιληφθεί και να αποφασίσει επί της ενστάσεως της αιτήτριας. Επιπρόσθετα, το γεγονός αυτό καθιστά πιθανή την ύπαρξη πλάνης εφόσον υπήρχε η λανθασμένη εντύπωση ότι η ΑΗΚ εξέτασε την ένσταση και υπέβαλε εισηγήσεις.
Όπως προκύπτει από την παράθεση των γεγονότων που εκτίθενται πιο πάνω, η αιτήτρια με επιστολή του δικηγόρου της ημερ. 18.4.94 υπέβαλε ένσταση. Η επιστολή αυτή λήφθηκε στις 21.4.94 δηλαδή 2 μέρες μετά τη συνεδρίαση της ΑΗΚ, ημερ. 19.4.94, κατά την οποία αποφασίστηκε η προώθηση της ταυτόχρονης έκδοσης διαταγμάτων επίταξης και απαλλοτρίωσης. Κατά συνέπια η ΑΗΚ δεν μπορούσε να είχε επιληφθεί της ένστασης της αιτήτριας κατά την εν λόγω συνεδρίαση της, όπως λανθασμένα αναφέρεται στην επιστολή του Υπουργείου Εμπορίου και Βιομηχανίας προς το Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως (δέστε ανωτέρω). Η ΑΗΚ δεν μπορούσε να είχε μελετήσει την ένσταση της αιτήτριας εφόσον αυτή δεν είχε ακόμα παραληφθεί. Ούτε υπάρχει οτιδήποτε στο φάκελο που να υποστηρίζει τη θέση ότι η ένσταση της αιτήτριας μελετήθηκε και απορρίφθηκε από την ΑΗΚ.
Σύμφωνα με το άρθρο 6 του περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου του 1962, όπως τροποποιήθηκε (Ν. 15/62), μετά την εκπνοή της προθεσμίας που καθορίζεται στη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης η απαλλοτριούσα αρχή προβαίνει το συντομότερο στην εξέταση οποιωνδήποτε ενστάσεων κατά της απαλλοτρίωσης και τις διαβιβάζει στο Υπουργικό Συμβούλιο μαζί με οποιεσδήποτε παρατηρήσεις και υποδείξεις κρίνει κατάλληλες.
Στην προκειμένη περίπτωση στο ίδιο το διάταγμα απαλλοτρίωσης (Τεκμήριο "11") αναφέρεται ότι η απαλλοτριώνουσα αρχή μετά τη λήξη της προθεσμίας που καθορίζεται στη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης και μετά από εξέταση της ένστασης που υποβλήθηκε εναντίον της σκοπούμενης απαλλοτρίωσης της ακίνητης ιδιοκτησίας, τη διαβίβασε στην Υπουργική Επιτροπή "μαζί με τις παρατηρήσεις και υποδείξεις της πάνω σ' αυτή".
Η απαλλοτριώνουσα αρχή (ΑΗΚ) δεν έχει προβεί στην εξέταση της ένστασης της αιτήτριας και ούτε έχει διαβιβάσει οποιεσδήποτε παρατηρήσεις και υποδείξεις πάνω σ' αυτή. Συνεπώς, η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή δεν μπορούσε να είχε λάβει υπόψη όλες "γενικά τις περιστάσεις", όπως αναφέρεται στο διάταγμα απαλλοτρίωσης προτού προβεί στην έκδοση του, και ως εκ τούτου η επίδικη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί.
Παρεμπιπτόντως και εφόσον θα ακολουθήσει επανεξέταση της υπόθεσης αναφέρω πως στο διάταγμα επίταξης (Τεκμήριο 12) αναφέρεται ότι ο Υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας ασκώντας τις εξουσίες που ανατέθηκαν σ' αυτόν από το Υπουργικό Συμβούλιο κήρυξε την επίδικη ιδιοκτησία αναγκαία για τους σκοπούς που αναφέρονται στο διάταγμα και διέταξε την επίταξη της από τη Δημοκρατία. Δεν υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου οτιδήποτε που να δείχνει ότι το θέμα τέθηκε ενώπιον του αρμόδιου Υπουργού και ότι ο Υπουργός έχει εκδόσει το επίδικο διάταγμα επίταξης.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν και οι επίδικες αποφάσεις ακυρώνονται, με έξοδα υπέρ της αιτήτριας.
Οι επίδικες αποφάσεις ακυρώνονται με έξοδα.