|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 1880
20 Σεπτεμβρίου, 1995
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΡΕΣΤΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΡΙΣΕΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ (ΑΡ. 2),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 43/93)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος— Έννομο συμφέρον — Στρατός της Δημοκρατίας — Αξιωματικοί — Προαγωγές — Υποψήφιοι με διαφορετική κατάταξη κατά διαβάθμιση κρίσης — Αυτοτελής η κρίση αξιωματικών για την προαγωγή χωρίς σύγκριση μεταξύ τους και επιλογή — Έλλειψη έννομου συμφέροντος του αιτητή — Η διαπίστωση της αυτεπάγγελτη από το Δικαστήριο στη κριθείσα περίπτωση.
Στρατός της Δημοκρατίας — Αξιωματικοί — Κρίσεις — Η νικώσα ψήφος του προέδρου του Συμβουλίου Επανακρίσεων σύμφωνα με την επιφύλαξη στο εδάφιο 6 του Καν. 44 των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 90/90) (εισήχθη με τον Καν. 8 (Κ.Δ.Π. 139/92)).
Στρατός της Δημοκρατίας — Αξιωματικοί — Κρίσεις — Απαίτηση αιτιολόγησης των αποφάσεων των Συμβουλίων Κρίσεων και Επανακρίσεων (Καν. 43 και 44(5) της Κ.Δ.Π. 90/90) — Η αιτιολογία απόφασης περί κρίσεως αξιωματικών ως κατ' αρχαιότητα προκειμένου πάσχουσα στην κριθείσα περίπτωση — Η κρίση ακυρώθηκε.
Ο αιτητής προσέβαλε την κατόπιν και ιεραρχικής προσφυγής κρίση του ως προακτέου κατ' αρχαιότητα καθώς και την προαγωγή συναδέλφων του σε Αντισυνταγματάρχες.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την προσβαλλόμενη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Το ζήτημα του έννομου συμφέροντος του αιτητή να προσβάλει τις κρίσεις και προαγωγές ομοιόβαθμων συναδέλφων του που κατάχθηκαν σε υψηλότερη διαβάθμιση κρίσης από αυτόν, δεν εγέρθηκε υπό μορφή προδικαστικής ενστάσεως από το δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση και για το λόγο αυτό θα εξεταστεί από το Δικαστήριο αυτεπάγγελτα.
Όλοι οι κατονομαζόμενοι στην αίτηση ομοιόβαθμοι του αιτητή είχαν κριθεί από το Συμβούλιο Επανακρίσεων ως προακτέοι κατ' εκλογήν.
Κατά πάγια αρχή, οι κρίσεις των αξιωματικών για προαγωγή δεν βασίζονται στη σύγκριση μεταξύ ομοιοβάθμων αλλά είναι αυτοτελείς, με την έννοια ότι, κάθε αξιωματικός χαρακτηρίζεται και κρίνεται αποκλειστικά και μόνον επί τη βάσει των ουσιαστικών του προσόντων και ατομικών του στοιχείων.
Ενόψει τούτου το αίτημα θεραπείας με το οποίο ο αιτητής προσβάλλει τις κρίσεις και προαγωγές ομοιοβάθμων συναδέλφων του, κρίνεται απαράδεκτο και απορρίπτεται.
2. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 44(2) των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 90/90), όπως τροποποιήθηκε από τον Κανονισμό 8 της Κ.Δ.Π. 139/92, το Συμβούλιο Επανακρίσεων αποτελείται από τον Υπουργό ως Πρόεδρο και δύο άλλους Υπουργούς που διορίζονται από το Υπουργικό Συμβούλιο και τον Αρχηγό ως μέλη.
Όπως προκύπτει από τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, το πρακτικό της συνεδρίασης του Συμβουλίου είχε υπογραφεί νομίμως από όλα τα μέλη τα οποία, σύμφωνα με τους Κανονισμούς απάρτιζαν τη σύνθεσή του και διορισμός των διοριζομένων από το Υπουργικό Συμβούλιο μελών είχε επίσης διενεργηθεί νομίμως.
Περαιτέρω, και σύμφωνα με τη επιφύλαξη που εισηγήθηκε ο Κανονισμός 8 της Κ.Δ.Π. 139/92 στο εδάφιο (6) του Κανονισμού 44 των βασικών Κανονισμών, ότι, σε περίπτωση ισοψηφίας κατά τη διενέργεια των κρίσεων ο Πρόεδρος έχει δεύτερη ή νικώσα ψήφο, είναι φανερό πως η αμφισβητούμενη πέμπτη ψήφος οφείλετο στη ψήφο του Προέδρου σε κάθε περίπτωση ισοψηφίας.
3. Οι αποφάσεις τόσο του Συμβουλίου Κρίσεων όσο και του Συμβουλίου Επανακρίσεων θα πρέπει, κατά ρητή επιταγή των διατάξεων 43 και 44(5) των Κανονισμών, να είναι πλήρως αιτιολογημένες.
Η αιτιολογία που δόθηκε από τα μέλη του Συμβούλου Κρίσεων για την κατ' αρχαιότητα κρίση του αιτητή ήταν η βαθμολογία "καλώς" που είχε σε Έκθεση Ικανότητας του κατεχόμενου βαθμού, η οποία δεν δικαιολογούσε κρίση άλλη από την κρίση του αυτή.
Η αιτιολογία της κρίσης του Συμβουλίου Κρίσεως ως προς την έλλειψη στον επιθυμητό βαθμό του προσόντος της σωματικής ικανότητας του αιτητή δεν θεωρήθηκε από το Συμβούλιο Επανακρίσεων ως ικανή να παράσχει νόμιμο έρεισμα στην κρίση του ως προακτέου κατ' αρχαιότητα.
Το ίδιο Συμβούλιο απεδέχθη την προσφυγή του αιτητή επανακρίνοντας τον όμως ως προακτέο κατ' αρχαιότητα.
Είναι φανερό πως η αιτιολογία που δόθηκε από το Συμβούλιο κατά την επανάκριση δεν τυγχάνει τυπικά και ουσιαστικά άρτια.
Ενώ τα σωματικά προσόντα του αιτητή δεν κρίθηκαν ικανά να στηρίξουν την τέτοια κρίση του, από το κείμενο της επίδικης απόφασης ελλείπουν παντελώς τα συγκεκριμένα και ειδικά εκείνα στοιχεία και περιστατικά τα οποία αποτέλεσαν την πραγματική βάση της αιτιολογίας για την οποία το Συμβούλιο επανέκρινε τον αιτητή ως προακτέο κατ' αρχαιότητα.
Επειδή, για να καταστεί δυνατός ο δικαστικός έλεγχος της νομιμότητας της επίδικης απόφασης απαιτείται συγκεκριμένα αναφορά στα στοιχεία εκείνα τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για το χαρακτηριστικό του αιτητή ως προακτέου κατ' αρχαιότητα, η απόφαση του Συμβουλίου Επανακρίσεων θα ακυρωθεί, για το λόγο ότι το κύρος της έχει κλονισθεί, από απόψεως αιτιολογίας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ζαβρός κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 349,
Χαραλαμπίδη κ.ά ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 366,
Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2572,
Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας Αρ. 1148/56 και 233/57.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία ο αιτητής κρίθηκε προακτέος κατ' αρχαιότητα και όχι κατ' εκλογή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο τις πιο κάτω θεραπείες:
" 1. Δήλωση του Δικαστηρίου με την οποίαν να διακηρύσσεται ότι η κρίση του καθ' ου η αίτηση 1 περί τον αιτητή ως προακτέος κατ' αρχαιότητα είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.
2. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση Νο2 ημερομ. 26.10.92 με την οποίαν αποδέκτηκε την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή κατά της πιο πάνω κρίσης αλλά έκρινε και πάλιν τον αιτητή ως προακτέο κατ' αρχαιότητα με 3-2 ψήφους είναι παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
3. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι παράνομα παραλήφθηκε από του να κριθεί προακτέος κατ' εκλογή παμψηφεί ο αιτητής και πως ό,τι παραλήφθηκε θα πρέπει να διενεργηθεί.
4. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η σειρά που καθόρισε για τον αιτητή ο καθ' ου η αίτηση 3 για να γραφεί στην Επετηρίδα είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος όπως άκυρες είναι και οι προαγωγές σε Αντισυνταγματάρχη των 1. Παναγιώτου Ανδρέα, 2. Μαραγκού Αβραάμ, 3. Χρίστου Ανδρέα, 4. Τσίγκη Ανδρέα, 5. Λευκαρίτη Χριστόδουλου, 6. Φιλίππου Φίλιππου και 7. Δημοσθένους Ανδρέα όπως αυτές δημοσιεύτηκαν την 27.11.92."
Ο αιτητής είναι μόνιμος Αξιωματικός του Στρατού της Δημοκρατίας, φέρει δε το βαθμό του Ταγματάρχη από 1/6/87.
Το Συμβούλιο Κρίσεων Αξιωματικών που συγκροτήθηκε με απόφαση του Υπουργού Άμυνας ημερομηνίας 13/6/92 συνήλθε σε σώμα στις 23/6/92 και έκρινε 41 Αξιωματικούς βαθμού Ταγματάρχη, οι οποίοι, σύμφωνα με τους Κανονισμούς, εδικαιούντο κρίσεως κατά τις τακτικές ετήσιες κρίσεις του 1992.
Το Συμβούλιο Κρίσεων έκρινε τον αιτητή ως προακτέο κατ' αρχαιότητα παμψηφεί, τα ενδιαφερόμενα μέρη 1,2, 3,5, 6 και 7 ως προακτέα κατ' εκλογή και το ενδιαφερόμενο μέρος 4 ως προακτέο κατ' αρχαιότητα παμψηφεί.
Οι λόγοι για τους οποίους ο αιτητής κρίθηκε ως προακτέος κατ' αρχαιότητα ήταν η βαθμολογία "καλώς" που είχε σε Έκθεση Ικανότητας του 1991, η οποία, όπως ανέφερε το Συμβούλιο, δεν δικαιολογούσε κρίση άλλη από την κρίση αυτή.
Ο Υπουργός Άμυνας, ενώπιον του οποίου τέθηκαν οι καταρτισθέντες κατά τον Κανονισμό 42(1) των Κανονισμών, Κ.Δ.Π. 90/90, Πίνακες των κριθέντων Αξιωματικών, διαφώνησε ως προς την κρίση πέντε εξ αυτών, μεταξύ των οποίων και το ενδιαφερόμενο μέρος 3, και οι υποθέσεις αυτές παραπέμφθηκαν για επανάκριση προς το αρμόδιο Συμβούλιο Επανακρίσεων, σύμφωνα με τον Κανονισμό 42(3) των Κανονισμών.
Προς το Συμβούλιο Επανακρίσεων προσέφυγαν επίσης ο αι-τητής και τα ενδιαφερόμενα μέρη 1, 2 και 4, αιτούμενοι επανάκρίση βάσει των προνοιών των Κανονισμών 43Α(δ) και (ε).
Το Συμβούλιο Επανακρίσεων, που συγκροτήθηκε με απόφαση του Υπουργού Αμυνας ημερομηνίας 18/9/92, συνήλθε σε συνεδρίαση στις 22/9/92.
Μετά την επανάκριση, η κρίση των ενδιαφερόμενων μερών 1, 2 και 3 παρέμεινε "κατ' εκλογήν" και η κρίση του ενδιαφερόμενου μέρους 4 μετετράπη από κρίση "κατ' αρχαιότητα" σε κρίση "κατ' εκλογήν".
Με τρεις ψήφους υπέρ της κατ' αρχαιότητα κρίσης του και δύο ψήφους υπέρ της κατ' εκλογήν, ο αιτητής, παρέμεινε προακτέος κατ' αρχαιότητα και μετά την επανάκριση.
Με βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου Επανακρίσεων επήλθαν οι αντίστοιχες μεταβολές στους πίνακες των κριθέντων Αξιωματικών και οι πίνακες κατέστησαν οριστικοί, σύμφωνα με τον Κανονισμό 44(8) των Κανονισμών.
Ο αιτητής δεν προάχθηκε στον επόμενο βαθμό του Αντισυνταγματάρχη Σωμάτων Στρατού Ξηράς για το λόγο ότι στις δύο υφιστάμενες κενές θέσεις για το βαθμό αυτό προάχθηκαν οι ενδιαφερόμενοι 6 και 7 οι οποίοι κρίθηκαν προακτέοι κατ' εκλογήν και σύμφωνα με τον Κανονισμό 46(1) επροηγούντο στους οριστικοποιημένους πίνακες προακτέων του αιτητή, ο οποίος κρίθηκε ως προακτέος κατ' αρχαιότητα.
Ο αιτητής, με διττό αίτημά του, στρέφεται τόσο κατά της κατ' εκλογήν κρίσης και προαγωγής ομοιοβάθμων συναδέλφων του όσο και κατά της δικής του κρίσης ως προακτέου κατ' αρχαιότητα.
Το ζήτημα του έννομου συμφέροντος του αιτητή να προσβάλει τις κρίσεις και προαγωγές ομοιόβαθμων συναδέλφων του που κατατάχθηκαν σε υψηλότερη διαβάθμιση κρίσης από αυτόν, δεν εγέρθηκε υπό μορφή προδικαστικής ενστάσεως από το δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση και για το λόγο αυτό θα εξεταστεί από το Δικαστήριο αυτεπάγγελτα.
Όλοι οι κατονομαζόμενοι στην αίτηση ομοιόβαθμοι του αιτητή είχαν κριθεί από το Συμβούλιο Επανακρίσεων ως προακτέοι κατ' εκλογήν.
Κατά πάγια αρχή, οι κρίσεις των αξιωματικών για προαγωγή δεν βασίζονται στη σύγκριση μεταξύ ομοιοβάθμων αλλά είναι αυτοτελείς, με την έννοια ότι, κάθε αξιωματικός χαρακτηρίζεται και κρίνεται αποκλειστικά και μόνον επί τη βάσει των ουσιαστικών του προσόντων και ατομικών του στοιχείων.
Για το ζήτημα αυτό αναφέρονται τα ακόλουθα στην υπ' αρ. 1334/1954 απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας:
"Επειδή και ο λόγος ακυρώσεως, ότι κατά κακήν χρήσιν της διακριτικής αυτού εξουσίας το Ανώτατον Στρατιωτικόν Συμβούλιον έκρινε τον αιτούντα προακτέον κατ' αρχαιότητα, ενώ διά της αυτής πράξεως έκρινε νεωτέρους συναδέλφους αυτού κατά τα ουσιαστικά προσόντα, απορριπτέος επίσης κρίνεται ως επί εσφαλμένης προϋποθέσεως ερειδόμενος, διότι ο περί κακής χρήσεως διακριτικής εξουσίας λόγος προϋποθέτει σύγκρισιν και επιλογήν μεταξύ των κρινομένων, τοιαύτη όμως σύγκρισις και επιλογή δεν προβλέπεται υπό των διατάξεων του εν τη προκειμένη περιπτώσει έχοντος εφαρμογήν νόμου "περί στρατιωτικής ιεραρχίας και στρατιωτικών προαγωγών" ούτε και εγένετο τοιαύτη, αλλ' έκαστος των αξιωματικών εκρίθη αυτοτελώς."
(Βλέπε, επίσης, Αλέξανδρος Ζαβρός κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 349, Τάσος Χαραλαμπίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 366, Ανδρέας Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2572 και Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας Αρ. 1148/56 και 233/57).
Ενόψει των όσων αναφέρθηκαν πιο πάνω, το αίτημα θεραπείας με το οποίο ο αιτητής προσβάλλει τις κρίσεις και προαγωγές ομοιοβάθμων συναδέλφων του, κρίνεται απαράδεκτο και απορρίπτεται.
Σύμφωνα με τον Κανονισμό 44(2) της Κ.Δ.Π. 90/90, όπως τροποποιήθηκε από τον Κανονισμό 8 της Κ.Δ.Π. 139/92, το Συμβούλιο Επανακρίσεων αποτελείται από τον Υπουργό ως Πρόεδρο και δύο άλλους Υπουργούς που διορίζονται από το Υπουργικό Συμβούλιο και τον Αρχηγό ως μέλη.
Αποτέλεσε βασική εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή πως, κατ' αντίθεση προς τους Κανονισμούς που προβλέπουν για τετραμελή σύνθεση του Συμβουλίου, οι επίδικες κρίσεις διενεργήθηκαν από Συμβούλιο πενταμελούς σύνθεσης, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται από τον αριθμό των ψηφισάντων μελών για έκαστη κρίση.
Διαφωνώ με την εισήγηση αυτή του δικηγόρου του αιτητή.
Όπως προκύπτει από τα ενώπιόν μου στοιχεία, το πρακτικό της συνεδρίασης του Συμβουλίου είχε υπογραφεί νομίμως από όλα τα μέλη τα οποία, σύμφωνα με τους Κανονισμούς απάρτιζαν τη σύνθεση του και ο διορισμός των διοριζομένων από το Υπουργικό Συμβούλιο μελών είχε επίσης διενεργηθεί νομίμως, όπως επιβεβαιώνει το περιεχόμενο του εγγράφου που κατατέθηκε και σημειώθηκε ως Τεκμήριο 7 στη δικογραφία.
Περαιτέρω, και σύμφωνα με την επιφύλαξη που εισήγαγε ο Κανονισμός 8 της Κ.Δ.Π. 139/92 στο εδάφιο (6) του Κανονισμού 44 των βασικών Κανονισμών, ότι, σε περίπτωση ισοψηφίας κατά τη διενέργεια των κρίσεων ο Πρόεδρος έχει δεύτερη ή νικώσα ψήφο, είναι φανερό πως η αμφισβητούμενη πέμπτη ψήφος οφείλετο στη ψήφο του Προέδρου σε κάθε περίπτωση ισοψηφίας.
Όπως σχετικά αναφέρει το πιο κάτω απόσπασμα από την υπ' αρ. 238/1956 Απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας,
"Επειδή ναι μεν εκ των ως άνω παρατιθεμένων διατάξεων προκύπτει, ότι τα ως είρηται συμβούλια αποφασίζουσι διά φανεράς ψηφοφορίας των μελών αυτών, ην σαφώς προϋποθέτουσι τόσον η επιβαλλομένη αιτιολόγησις της αποφάσεως, όσον και η θεσπιζομένη υπεροχή εν ισοψηφία της ψήφου του προέδρου, πλην όμως εκ των αυτών διατάξεων, δι' ων λεπτομερώς καθορίζεται το περιεχόμενον και ο τρόπος καταρτισμού και διατυπώσεως του τε πρακτικού και της αποφάσεως, συνάγεται, ότι δεν απαιτείται εν προκειμένω, η εν τω πρακτικώ ή τη αποφάσει αναγραφή, πλην του αριθμού των ψήφων και των ονομάτων των απαρτισάντων την πλειοψηφίαν και μειοψηφίαν μελών του συμβουλίου."
Ο αιτητής, ο οποίος κρίθηκε ως προακτέος κατ' αρχαιότητα με αναλογία ψήφων 3 προς 2, δεν έχει τεκμηριώσει οποιοδήποτε ισχυρισμό για κακή σύνθεση του Συμβουλίου Επανακρίσεων και ο ισχυρισμός αυτός αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Συμφωνώ με το δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση πως, για να κριθεί αξιωματικός ως προακτέος κατ' εκλογήν θα πρέπει να συγκεντρώνει όλα τα αναφερόμενα στον Κανονισμό 33 ουσιαστικά προσόντα σε βαθμό τουλάχιστον "Λίαν Καλός" έτσι ώστε η έλλειψη και ενός μόνο εξ αυτών σε Έκθεση Ικανότητας του κατεχόμενου βαθμού να δικαιολογεί την κρίση του ως προακτέου κατ' αρχαιότητα, πλην όμως, οι αποφάσεις τόσο του Συμβουλίου Κρίσεων όσο και του Συμβουλίου Επανακρίσεων θα πρέπει, κατά ρητή επιταγή των διατάξεων 43 και 44(5) των Κανονισμών, να είναι πλήρως αιτιολογημένες.
Η αιτιολογία που δόθηκε από τα μέλη του Συμβουλίου Κρίσεων για την κατ' αρχαιότητα κρίση του αιτητή ήταν η βαθμολογία "καλώς" που είχε σε Έκθεση Ικανότητας του του κατεχόμενου βαθμού, η οποία δεν δικαιολογούσε κρίση άλλη από την κρίση του αυτή.
Η αιτιολογία που δόθηκε από το Συμβούλιο Επανακρίσεων για την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής του αιτητή κατά της κρίσης του από το Συμβούλιο Κρίσεων ήταν η ακόλουθη:
"Η αιτιολογία που έδωσαν τα Μέλη του Συμβουλίου Κρίσεων για να αποφασίσουν την κατ' αρχαιότητα κρίση του, δηλαδη η βαθμολογία "Καλώς" που έχει σε δυο Εκθέσεις Ικανότητας του κατεχόμενου βαθμού στα Σωματικά Προσόντα, δεν κρίνεται ικανή για να δικαιολογήσει την τέτοια κρίση του. Όπως προκύπτει από τον Ατομικό του Φάκελο, είναι σχετικά καλός Αξιωματικός, αλλά είχε ένα πρόβλημα υγείας το οποίο έχει τώρα ξεπεραστεί σε σημείο που δεν τον επηρεάζει στην εκτέλεση των καθηκόντων του. Ως εκ τούτου, η προσφυγή του γίνεται αποδεκτή και κρίνεται ως προακτέος κατ' αρχαιότητα με 3 ψήφους υπέρ και 2 ψήφους ως προακτέος κατ' εκλογήν."
Η αιτιολογία της κρίσης του Συμβουλίου Κρίσεως ως προς την έλλειψη στον επιθυμητό βαθμό του προσόντος της σωματικής ικανότητας του αιτητή δεν θεωρήθηκε από το Συμβούλιο Επανακρίσεων ως ικανή να παράσχει νόμιμο έρεισμα στην κρίση του ως προακτέου κατ' αρχαιότητα.
Όπως συγκεκριμένα αναφέρει το Συμβούλιο, ο αιτητής "είχε ένα πρόβλημα υγείας το οποίο έχει τώρα ξεπεραστεί σε σημείο που δεν τον επηρεάζει στην εκτέλεση των καθηκόντων του."
Το ίδιο Συμβούλιο απεδέχθη την προσφυγή του αιτητή επανακρίνοντας τον όμως ως προακτέο κατ' αρχαιότητα.
Είναι φανερό πως η αιτιολογία που δόθηκε από το Συμβούλιο κατά την επανάκριση δεν τυγχάνει τυπικά και ουσιαστικά άρτια.
Ενώ τα σωματικά προσόντα του αιτητή δεν κρίθηκαν ικανά να στηρίξουν την τέτοια κρίση του, από το κείμενο της επίδικης απόφασης ελλείπουν παντελώς τα συγκεκριμένα και ειδικά εκείνα στοιχεία και περιστατικά τα οποία αποτέλεσαν την πραγματική βάση της αιτιολογίας για την οποία το Συμβούλιο επανέκρινε τον αιτητή ως προακτέο κατ' αρχαιότητα.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο Ευρετήριο Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας, 1984, σελ. 1002,
"72.-... η μη κτήση σε επαρκή βαθμό και ενός μόνο από τα απαιτούμενα για την προαγωγή του αξιωματικού προσόντα μπορεί να στηρίξει την κρίση του ως προακτέου κατ' αρχαιότητα, εφ' όσον η σχετική κρίση είναι προσηκόντως ητιολογημένη, 390, 691,764,2730,4907)84.
73.-... για το σκοπό αυτό πρέπει αφ' ενός να προκύπτει από το οικείο πρακτικό σε ποια συγκεκριμένα προσόντα ο κρινόμενος υστερεί και μάλιστα σε σημείο που να επιβάλει το χαρακτηρισμό του ως προακτέου κατ' αρχαιότητα, αφ' ετέρου να μνημονεύονται ρητώς τα συγκεκριμένα στοιχεία από το φάκελο του αξιωματικού ή γνωστά από προσωπική αντίληψη των μελών του συμβουλίου τα οποία τον βαρύνουν και θεμελιώνουν τη δυσμενή κρίση, 390,691, 764,1547,2081,2730,4261,4907) 84."
Επειδή, για να καταστεί δυνατός ο δικαστικός έλεγχος της νομιμότητας της επίδικης απόφασης απαιτείται συγκεκριμένη αναφορά στα στοιχεία εκείνα τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για το χαρακτηρισμό του αιτητή ως προακτέου κατ' αρχαιότητα, η απόφαση του Συμβουλίου Επανακρίσεων θα ακυρωθεί, για το λόγο ότι το κύρος της έχει κλονισθεί, από απόψεως αιτιολογίας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Δεν εκδίδεται διάταγμα ως προς τα έξοδα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.