|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 1
12 Ιανουαρίου, 1995
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ARISTO DEVELOPERS LTD,
Αιτητές,
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΡΓΟΛΗΠΤΩΝ, ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 84/93)
Εργολήπτες — Εγγραφή — Ο περί Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών Οικοδομικών και Τεχνικών Έργων (Τροποποιητικός) Νόμος τον 1992 (Ν. 4/92) που τροποποίησε και το Άρθρο 5 τον περί Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών Οικοδομών Νόμον (Ν. 97/73) με την αντικατάσταση τον εδαφ. (7)—Προϋποθέσεις—Προϋπόθεση της δεκαετούς πείρας — Ερμηνεία και εφαρμογή στις περιστάσεις της εξετασθείσας υπόθεσης.
Διοικητικό Δίκαιο — Διοικητική Πράξη — Πράξη στη σφαίρα τον δημόσιου δίκαιου — Κριτήριο ο κύριος σκοπός που επιδιώκεται με την πράξη.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη αιτιολογίας — Αδυναμία ασκήσεως αναθεωρητικού ελέγχου από το Δικαστήριο ελλείψει στοιχείων συνιστά έλλειψη αιτιολογίας.
Οι αιτητές ζήτησαν με την προσφυγή τους:
"Δήλωση ή Απόφαση ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 11.1.1993 με την οποία οι Καθ' ων η Αίτηση απέρριψαν το αίτημα του Αιτητή για αναβάθμιση της τάξης του ως Εργολήπτου Οικοδομικών Έργων από την τάξη Γ στην τάξη Β και/ή την έκδοση στον Αιτητή άδειας εργολήπτη Β τάξης και ειδικά αποφάσισαν ότι με βάση τα προσόντα του τεχνικού διευθυντή του αιτητή δεν μπορεί να εκδοθεί ετήσια άδεια Β τάξης στην εταιρεία είναι άκυρη, ανυπόστατη και χωρίς έννομα αποτελέσματα."
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Το άρθρο του νόμου με βάση το οποίο εξετάστηκε και κρίθηκε η αίτηση των αιτητών είναι το Άρθρο 6 του περί Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών Οικοδομικών και Τεχνικών Έργων (Τροποποιητικού) Νόμου του 1992 (Ν. 4/92) το οποίο μεταξύ άλλων τροποποίησε το Άρθρο 5 του βασικού νόμου (περί Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών Οικοδομών Νόμος (Ν. 97/73)) με την αντικατάσταση του εδαφίου (7) με νέο εδάφιο.
Η περίπτωση των αιτητών εξετάστηκε με βάση την επιφύλαξη του εδαφίου (7) και κατά συνέπεια ο Τεχνικός Διευθυντής των αιτητών θα έπρεπε να είναι πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας ή κάτοχος διπλώματος σε συναφή ειδίκευση και να έχει πείρα στη μελέτη, επίβλεψη και εκτέλεση οικοδομικών ή τεχνικών έργων, δέκα χρόνων.
2. Το Δικαστήριο θεωρεί ως αβάσιμες και τις δύο προδικαστικές ενστάσεις.
Η πράξη που προσβάλλεται είναι η απάντηση του Συμβουλίου στο αίτημα των αιτητών που υποβλήθηκε στις 12.6.92 και κοινοποιήθηκε με την επιστολή ημερ. 11.1.93. Η απόφαση αυτή είναι εκτελεστή και έχει σαφώς επηρεάσει τα συμφέροντα των αιτητών.
Ως προς τη δεύτερη προδικαστική ένσταση, είναι γνωστή νομολογιακή αρχή ότι το κριτήριο για να αποφασιστεί αν μια πράξη εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου ή του ιδιωτικού δικαίου είναι ο κύριος σκοπός που επιδιώκεται με τη πράξη. Αν με την πράξη που εκδίδει ένα διοικητικό όργανο επιδιώκεται πρωταρχικά η εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, τότε η πράξη εμπίπτει στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου. (Βλ. Valana v. Republic, 3 R.S.C.C. 91 at p. 93). Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι πράξεις του καθ' ου η αίτηση έχουν ως κύριο σκοπό τους την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.
3. Στο Σημείωμα ημερ. 16.12.92 το οποίο είναι καταχωρημένο στο σχετικό φάκελο αμέσως πριν τα πρακτικά της επίδικης συνεδρίας, αναφέρεται ότι η πείρα του Διευθυντού σε εργοληπτικές εταιρείες ήταν μόνο 3 1/2 χρόνια. Δεν αναφέρεται οτιδήποτε ως προς τους λόγους για τους οποίους θεωρήθηκε ότι έπρεπε να επιλεγούν οι περίοδοι εργασίας του σε εργοληπτικές εταιρείες μόνο και δε δίνεται οποιαδήποτε εξήγηση γιατί η υπόλοιπη πείρα του θεωρήθηκε ως μη ικανοποιούσα τις πρόνοιες του σχετικού άρθρου. Σημειώνεται ότι το Άρθρο 5(7) δεν προνοεί μόνο για πείρα σε εργοληπτικές εταιρείες αλλά αναφέρεται σε πείρα στη μελέτη, επίβλεψη και εκτέλεση οικοδομικών ή τεχνικών έργων.
Ούτε η ίδια η απόφαση του Συμβουλίου όπως αυτή εκτίθεται στο σχετικό απόσπασμα των πρακτικών είναι περισσότερο διαφωτιστική. Αναφέρεται απλώς ότι με βάση τα προσόντα του Διευθυντού της η άδεια της εταιρείας δεν μπορεί να αναβαθμιστεί πέραν της Γ' τάξης.
4. Η σχετική πρόνοια του νόμου κάνει αναφορά σε πείρα και όχι σε προσόντα. Ακόμα όμως κι αν θεωρηθεί ότι στον όρο προσόντα περιλαμβάνεται και η πείρα πάλι δεν αποκαλύπτεται ο συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο τα προσόντα/πείρα του Τεχνικού Διευθυντού θεωρήθηκαν ως μη ικανοποιητικά. Στην απουσία οποιωνδήποτε στοιχείων με βάση τα οποία θα μπορούσε το Δικαστή ριο να ασκήσει αναθεωρητικό έλεγχο η επίδικη απόφαση δεν μπορεί παρά να οδηγηθεί σε ακύρωση για έλλειψη αιτιολογίας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα. Αναφερόμενη υπόθεση:
Valana v. Republic, 3 R.S.C.C. 91.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του καθ' ου η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα των αιτητών για αναβάθμιση της τάξης τους ως Εργολήπτες Οικοδομικών Έργων από τη τάξη Γ' στην τάξη Β'.
Λ. Παπαφιλίππου, για τους Αιτητές.
Ν. Παναγιώτου, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Οι αιτητές με την προσφυγή τους αυτή ζητούν την πιο κάτω θεραπεία:
"Δήλωση ή Απόφαση ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 11.1.1993 με την οποία οι Καθ' ων η Αίτηση απέρριψαν το αίτημα του Αιτητή για αναβάθμιση της τάξης του ως Εργολήπτου Οικοδομικών Έργων από την τάξη Γ στην τάξη Β και/ή την έκδοση στον Αιτητή Αδειας Εργολήπτη Β τάξης και ειδικά αποφάσισαν ότι με βάση τα προσόντα του τεχνικού διευθυντή του Αιτητή δεν μπορεί να εκδοθεί ετήσια άδεια Β τάξης στην εταιρεία είναι άκυρη, ανυπόστατη και χωρίς έννομα αποτελέσματα."
Με επιστολή τους ημερ. 12.6.92 οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση στο καθ' ου η αίτηση Συμβούλιο Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών Οικοδομικών και Τεχνικών Εργων (το Συμβούλιο) για αναβάθμιση τους από τη Γ στη Β τάξη. Οι αιτητές ζητούσαν όπως η εγγραφή γίνει στο όνομα της εταιρείας Aristo Developers Ltd με Τεχνικό Διευθυντή τον κ. Λοΐζο Μονογιό ο οποίος είχε πρόσφατα προσληφθεί στην εταιρεία. Για το σκοπό εξέτασης της αίτησης επισυνάφθηκαν διάφορα έγγραφα και καταβλήθηκε σχετικό τέλος.
Το Συμβούλιο ζήτησε στη συνέχεια επιπρόσθετες πληροφορίες και διευκρινήσεις από τους αιτητές και τον Τεχνικό Διευθυντή τους.
Κατά τη συνεδρία του Συμβουλίου ημερ. 22.7.92 αποφασίστηκε όπως απόφαση "ληφθεί σε επόμενη συνεδρία αφού συζητηθεί το όλο θέμα που αφορά το άρθρο 6 του Νόμου 4/92 παράγραφος γ(7)". Στο σχετικό διοικητικό φάκελο που κατατέθηκε στο δικαστήριο (Τεκμ. 1) είναι καταχωρημένο το εξής χειρόγραφο σημείωμα που έχει ημερομηνία 20.7.92.
"Λοΐζος Μονογιός-Φακ. 1652α/82/Α1ΕΑΟΙΚ
'ARISTO DEVELOPERS LTD'
Ο κος Λοΐζος Μονογιός έχει υποδειχθεί από την εταιρεία 'ARISTO DEVELOPERS LTD' σαν τεχνικός Διεθυντής για να της εκδοθεί ετήσια άδεια Β τάξης οικοδομικών Έργων.
Η αίτηση έχει υποβληθεί με βάση το άρθρο 6 του Νόμου 4/92 παράγραφος γ(7) που αναφέρει ότι σε περίπτωση που ο τεχνικός Διευθυντής είναι πολιτικός Μηχανικός μπορεί να εκδοθεί ετήσια άδεια Β τάξης αν έχει πείρα στη μελέτη, επίβλεψη και εκτέλεση δέκα χρόνων.
Σύμφωνα με τα όσα ο ίδιος ο κος Μονογιός παρουσιάζει φαίνεται ότι:
(α) απέκτησε το δίπλωμα του πολιτικού Μηχανικού τον Ιούνιο του 1978 στη Γιουγκοσλαβία.
(β) Ενεγράφη στο Συμβούλιο Αρχιτεκτόνων και Πολιτικών Μηχανικών τον Σεπτέμβριο του 1978.
(γ) Σαν πολιτικός Μηχανικός εργοταξίου εργάστηκε για περίοδο 3 ετών στους εργολάβους Γεώργιο ΧατζηΔημοσθένους, Σταύρο Δημοσθένους και Θεόδωρο Παναγιώτου.
(δ) Σαν πολιτικός Μηχανικός αυτοεργοδοτούμενος μελέτες και επιβλέψεις 8 χρόνια.
(ε) Σαν πολιτικός Μηχανικός στην 'Παλάς & Γιαπάνης' για στατικές μελέτες, επιβλέψεις και εκτελέσεις διαφόρων έργων για 2 χρόνια."
Η επίδικη απόφαση λήφθηκε κατά τη συνεδρία του Συμβουλίου ημερ. 16.12.92 και το σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά της συνεδρίας έχει ως εξής:
"17. 'ARISTO DEVELOPERS LTD'
ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΑΚΕΛΟΥ 1652α/82/Α1ΕΑΟΙΚ
Έγινε επανεξέταση της αίτησης της εταιρείας 'ARISTO DEVELOPERS LTD' για αναβάθμιση με βάση την πρόνοια του άρθρου 5 παράγραφος 7 του Νόμου 4/92.
Το Συμβούλιο αφού μελέτησε και εξέτασε όλα τα υποβληθέντα στοιχεία αποφάσισε ότι με βάση τα προσόντα του νέου τεχνικού διευθυντή πολιτικού μηχανικού κ. Λοΐζου Μονογιού (αποφάσισε ότι) η εταιρεία δεν μπορεί να αναβαθμιστεί και να της εκδοθεί ετήσια άδεια πέραν της Γ τάξης οικοδομικών έργων γι' αυτό και η κατάταξη της παραμένει η ίδια."
Στο διοικητικό φάκελο είναι καταχωρημένο κι άλλο χειρόγραφο σημείωμα με ημερ. 16.12.92 το περιεχόμενο του οποίου είναι το ακόλουθο:
'' Μονογιός Λοΐζος
ΠΕΙΡΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
(1)8/1978-2/1979 Μελέτες-Σχεδιάσεις-Επιβλέψεις στο τεχνικό Γραφείο Τάκη Παναγιώτου ΛΕΜΕΣΟΣ (6 μήνες).
(2)2/1979-8/1979 Πολιτικός Μηχανικός εργοταξίου στον εργολήπτη Γεώργιο Χ"Δημοσθένους (6 μήνες) (Δεν παρουσιάζεται βεβαίωση).
(3)8/1979-2/1981 Πολιτικός Μηχανικός στην Δημοσθένους Σταύρος Εργοληπτική Εταιρεία Λτδ. (1 χρόνο και 6 μήνες).
(4)2/1981-2/1983 Πολιτικός Μηχανικός με ευθύνη στατικών μελετών και επίβλεψη και εκτέλεση διαφ. έργων. Στους Παλάς και Γιαπάνης Αρχιτέκτονες-Μηχανικοί & Εργολάβοι (2 χρόνια) (Δεν παρουσιάζεται βεβαίωση).
(5)2/1983-4/1991 Μελέτες και επιβλέψεις διαφόρων έργων σε όλη την Κύπρο. Αυτοεργαζόμενος.
(6)4/1991-5/1992 Πολ. Μηχανικός Εργοταξίου στον εργολάβο κον Θεόδωρο Παναγιώτου ΛΕΜΕΣΟΣ (1 χρόνος).
(7)6/1992-12/1992 Πολιτικός Μηχανικός (Τεχνικός Διευθυντής) στην Εργοληπτική Εταιρεία "ARISTO DEVELOPERS LTD. (6 μήνες).
Σύμφωνα με τα πιο πάνω η πείρα του κου. Μονογιού σε εργοληπτικές εταιρείες είναι 3 1/2 χρόνια."
Το σημείωμα υπογράφεται από αρμόδιο λειτουργό του Συμβουλίου. Όπως προκύπτει από το πιο πάνω σημείωμα οι χρονικές περίοδοι που λήφθηκαν υπόψη για να υπολογισθεί η πείρα του κου Μονογιού σε 3 1/2 χρόνια είναι αυτές που αναφέρονται στις παρ. 2, 3,6 και 7. Στις 11.1.93 στάληκε από το Συμβούλιο η ακόλουθη επιστολή:
"Κον Λοΐζο Μονογιό
τεχ. διευθυντή της εταιρείας
ARISTO DEVELOPERS LTD
Γράμμου 2
Τ.Κ. 269
Πάφος.
Κύριε,
Αναφέρομαι στο αίτημα σας για αναβάθμιση και έκδοση ετήσιας άδειας Β' τάξης οικοδομικών έργων στην εταιρεία ARISTO DEVELOPERS LTD, με βάση την πρόνοια του άρθρου 5 παραγρ. 7 του Νόμου 4/92 και επιθυμώ να σας πληροφορήσω ότι το Συμβούλιο αφού μελέτησε και εξέτασε όλα τα στοιχεία που υποβάλατε για το σκοπό αυτό, αποφάσισε ότι με βάση τα προσόντα σας σαν τεχνικού διευθυντή της, δεν μπορεί να εκδοθεί ετήσια άδεια Γ' τάξης στην εταιρεία, γι' αυτό τόσο η κατάταξη σας, όσο και της εταιρείας παραμένει η ίδια."
(Η αναφορά σε άδεια Γ' τάξης στην τρίτη γραμμή πριν το τέλος της πιο πάνω επιστολής είναι λανθασμένη και εννοείται προφανώς άδεια Β' τάξης).
Την 1.2.93 καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Στο σημείο αυτό θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω το άρθρο του νόμου με βάση το οποίο εξετάστηκε και κρίθηκε η αίτηση των αιτητών. Το σχετικό άρθρο είναι το άρθρο 6 του περί Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών Οικοδομικών και Τεχνικών Έργων (Τροποποιητικού) Νόμου του 1992 (Ν. 4/92) το οποίο μεταξύ άλλων τροποποίησε το άρθρο 5 του βασικού νόμου με την αντικατάσταση του εδαφίου (7) με το ακόλουθο νέο εδάφιο:
"(7) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, εταιρεία μπορεί να εγγράφεται ως εργολήπτης αναφορικά με οικοδομικά ή τεχνικά έργα ορισμένης τάξης και να της εκδίδεται ετήσια άδεια εργολήπτη, αν έχει τεχνικό διευθυντή που να την εκπροσωπεί για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου ο οποίος πρέπει να είναι εγγεγραμμένος εργολήπτης αναφορικά με τα εν λόγω οικονομικά ή τεχνικά έργα, ανάλογα με την περίπτωση:
Νοείται ότι σε περίπτωση εταιρείας ο τεχνικός διευθυντής μπορεί να είναι, αντί εγγεγραμμένος εργολήπτης, πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας ή κάτοχος διπλώματος σε συναφή ειδίκευση και να έχει πείρα στη μελέτη, επίβλεψη και εκτέλεση οικοδομικών ή τεχνικών έργων, ανάλογα με την περίπτωση, δώδεκα χρόνων, προκειμένου για εταιρεία που θα καταταγεί στην πρώτη τάξη δέκα χρόνων, προκειμένου για εταιρεία που θα καταταγεί στη δεύτερη τάξη και επτά χρόνων, προκειμένου για εταιρεία που θα καταταγεί στην τρίτη τάξη." (Η αναφορά σε "οικονομικά" έργα στην 8η γραμμή του πιο πάνω εδαφίου είναι προφανώς λανθασμένη και θα εννοείται ασφαλώς "οικοδομικά" έργα.)
Η περίπτωση των αιτητών εξετάστηκε με βάση την επιφύλαξη του εδαφίου (7) και κατά συνέπεια ο Τεχνικός Διευθυντής των αιτητών θα έπρεπε να είναι πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας ή κάτοχος διπλώματος σε συναφή ειδίκευση και να έχει πείρα στη μελέτη, επίβλεψη και εκτέλεση οικοδομικών ή τεχνικών έργων, δέκα χρόνων.
Οι λόγοι ακυρότητας που προβλήθηκαν από το δικηγόρο των αιτητών είναι οι ακόλουθοι:
(1) Η προσβαλλόμενη πράξη είναι αντίθετη προς τα άρθρα 25,26 και 28 του Συντάγματος. Επίσης το Συμβούλιο έσφαλε γιατί δεν εφάρμοσε τις σχετικές διατάξεις του νόμου.
(2) Η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση ελήφθη κατά κακή άσκηση δέσμιας αρμοδιότητας και/ή διακριτικής ευχέρειας.
(3) Η προσβαλλόμενη πράξη ελήφθη με πλάνη περί τα πράγματα.
(4) Η επίδικη απόφαση είναι αναιτιολόγητη και λήφθηκε με κατάχρηση εξουσίας.
Προτού προχωρήσω στην εξέταση της ουσίας θα ασχοληθώ με τις προδικαστικές ενστάσεις που υποβλήθηκαν από το δικηγόρο του καθ' ου η αίτηση. Είναι η θέση του δικηγόρου του Συμβουλίου ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά βεβαιωτική προηγούμενης απόφασης του Συμβουλίου η οποία δεν προσβλήθηκε. Είπε επίσης ότι το Συμβούλιο δεν είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου αλλά ιδιωτικού δικαίου.
Με βάση τα ενώπιον μου στοιχεία θεωρώ ως αβάσιμες και τις δύο προδικαστικές ενστάσεις.
Η πράξη που προσβάλλεται είναι η απάντηση του Συμβουλίου στο αίτημα των αιτητών που υποβλήθηκε στις 12.6.92 και κοινοποιήθηκε με την επιστολή ημερ. 11.1.93. Η απόφαση αυτή είναι εκτελεστή και έχει σαφώς επηρεάσει τα συμφέροντα των αιτητών.
Ως προς τη δεύτερη προδικαστική ένσταση, είναι γνωστή νομολογιακή αρχή ότι το κριτήριο για να αποφασιστεί αν μια πράξη εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου ή του ιδιωτικού δικαίου είναι ο κύριος σκοπός που επιδιώκεται με την πράξη. Αν με την πράξη που εκδίδει ένα διοικητικό όργανο επιδιώκεται πρωταρχικά η εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, τότε η πράξη εμπίπτει στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου. (Βλ. Valana v. Republic 3 R.S.C.C. 91 at p. 93). Στη συγκεκριμένη περίπτωση θεωρώ ότι οι πράξεις του καθ' ου η αίτηση έχουν ως κύριο σκοπό τους την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος.
Κατά συνέπεια, αβάσιμη κρίνεται και η δεύτερη προδικαστική ένσταση του καθ' ου η αίτηση και θα προχωρήσω να εξετάσω την ουσία τής υπόθεσης.
Όπως ήδη ανάφερα πιο πάνω η εξέταση της αίτησης έγινε με βάση τις πρόνοιες της επιφύλαξης του άρθρου 5(7) του βασικού νόμου. Εκείνο που είχαν να ικανοποιήσουν οι αιτητές ήταν να αποδείξουν ότι ο Τεχνικός Διευθυντής τους είχε την απαιτούμενη δεκαετή πείρα στη μελέτη, επίβλεψη και εκτέλεση οικοδομικών ή τεχνικών έργων.
Στο Σημείωμα ημερ. 16.12.92 το οποίο είναι καταχωρημένο στο σχετικό φάκελο αμέσως πριν τα πρακτικά της επίδικης συνεδρίας, αναφέρεται ότι η πείρα του κου Μονογιού σε εργοληπτικές εταιρείες ήταν μόνο 3 1/2 χρόνια. Δεν αναφέρεται οτιδήποτε ως προς τους λόγους για τους οποίους θεωρήθηκε ότι έπρεπε να επιλεγούν οι περίοδοι εργασίας του σε εργοληπτικές εταιρείες μόνο και δε δίνεται οποιαδήποτε εξήγηση γιατί η υπόλοιπη πείρα του κου Μονογιού θεωρήθηκε ως μη ικανοποιούσα τις πρόνοιες του σχετικού άρθρου. Σημειώνεται ότι το άρθρο 5(7) δεν προνοεί μόνο για πείρα σε εργοληπτικές εταιρείες αλλά αναφέρεται σε πείρα στη μελέτη, επίβλεψη και εκτέλεση οικοδομικών ή τεχνικών έργων.
Ούτε η ίδια η απόφαση του Συμβουλίου όπως αυτή εκτίθεται στο απόσπασμα των πρακτικών που παράθεσα πιο πάνω είναι περισσότερο διαφωτιστική. Αναφέρεται απλώς ότι με βάση τα προσόντα του κ. Λοΐζου Μονογιού η άδεια της εταιρείας δεν μπορεί να αναβαθμιστεί πέραν της Γ' τάξης.
Η σχετική πρόνοια του νόμου κάνει αναφορά σε πείρα και όχι σε προσόντα. Ακόμα όμως κι αν θεωρηθεί ότι στον όρο προσόντα περιλαμβάνεται και η πείρα πάλι δεν αποκαλύπτεται ο συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο τα προσόντα/πείρα του κ. Μονογιού θεωρήθηκαν ως μη ικανοποιητικά. Στην απουσία οποιωνδήποτε στοιχείων με βάση τα οποία θα μπορούσε το Δικαστήριο να ασκήσει αναθεωρητικό έλεγχο η επίδικη απόφαση δεν μπορεί παρά να οδηγηθεί σε ακύρωση για έλλειψη αιτιολογίας. Υπό τις περιστάσεις θεωρώ περιττό να ασχοληθώ με τους υπόλοιπους λόγους ακυρότητας που προβλήθηκαν.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
Δεν γίνεται διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.