|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 4 ΑΑΔ 2114
26 Οκτωβρίου, 1994
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΟΥΛΛΑ Ο. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
v.
ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ KAI AΛΛOY,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 605/93, 606/93, 607/93)
Ο περί Φρεάτων Νόμος, Κεφ. 351 ― Άρθρο 7 ― Προϋποθέσεις παραχώρησης άδειας για ανόρυξη φρέατος ― Ποιοι νομιμοποιούνται να καταχωρήσουν προσφυγή κατά της απόφασης παραχώρησης της άδειας.
Ο περί Φρεάτων Νόμος ― Κεφ. 351, Άρθρο 7 ― Προϋποθέσεις παραχώρησης άδειας ανόρυξης φρέατος ― Λήψη υπόψη εξωγενών παραγόντων για την παραχώρηση της άδειας καθιστά την απόφαση του Επάρχου ακυρωτέα.
Με τις τρεις αυτές προσφυγές που συνεκδικάστηκαν προσβλήθηκε η απόφαση με τη οποία παραχωρήθηκε άδεια ανόρυξης φρέατος στο ενδιαφερόμενο μέρος. Οι καθ' ων η αίτηση πρόβαλαν προδικαστική ένσταση ότι οι αιτητές στερούνταν εννόμου συμφέροντος.
Το Δικαστήριο απορρίπτοντας τις προσφυγές 605/93 και 607/93 και ακυρώνοντας την απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Προκύπτει ως αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η διάτρηση για την οποία επιδιώκει προστασία η αιτήτρια στην 605/93 ανορύχθηκε χωρίς άδεια. Το γεγονός ότι η αιτήτρια αποτάθηκε για την εξασφάλιση άδειας δεν αλλοιώνει τις συνέπειες από την έλλειψη δικαιώματος για την άντληση νερού από τη διάτρηση ούτε μεταβάλλεται η κατάσταση από το γεγονός ότι σημειώθηκε καθυστέρηση στην εξέταση της αίτησής της. Το δικαίωμα το οποίο εξασφαλίζεται από το Άρθρο 7 του ΚΕΦ. 351 συναρτάται αποκλειστικά με την ύπαρξη δικαιώματος για την άντληση νερού. Στην απουσία του δικαιώματος αυτού η αιτήτρια δε νομιμοποιείται να προσφύγει γιατί με την ανόρυξη του φρέατος του ενδιαφερόμενου μέρους δεν επηρεάζεται οποιοδήποτε υφιστάμενο δικαίωμα της.
2. Εννόμου συμφέροντος να προσφύγει στερείται και η αιτήτρια στην προσφυγή 607/93. Το δικαίωμα που κατοχυρώνει το Άρθρο 7 του ΚΕΦ. 351 εξασφαλίζεται αποκλειστικά υπέρ ιδιοκτητών διατρήσεων που βρίσκονται σε ακτίνα όχι πέραν των 600 ποδών από την νέα διάτρηση. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο που να δημιουργεί αμφιβολία για το εύρημα των αρχών ότι η διάτρηση της αιτήτριας βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 600 ποδών από τη διάτρηση του ενδιαφερόμενου μέρους.
Για τους πιό πάνω λόγους οι προσφυγές των αιτητριών στην 605/93 και 607/93 κρίνονται ανυπόστατες και θα απορριφθούν.
Στην προσφυγή 606/93 ο αιτητής νομιμοποιείται να προσφύγει εφόσον κατέχει άδεια για τη διατήρηση και αυτή βρίσκεται μέσα στην ακτίνα των 600 ποδών.
3) Και οι δυο λόγοι για τους οποίους παραχωρήθηκε η άδεια κρίνονται ακροσφαλείς. Τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος λόγος συνιστούν εξωγενείς παράγοντες για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Επάρχου. Ο πρώτος λόγος αφορούσε σε πιθανό επηρεασμό του δικαιώματος άντλησης νερού τρίτου προσώπου (της αιτήτριας στην προσφυγή 605/93), και ο δεύτερος ήταν άσχετος με τη διακριτική του ευχέρεια η οποία περιορίζεται βάσει του 'Αρθρου 7 στη συνεκτίμηση των παραγόντων που τείνουν να προσδιορίσουν τον πιθανό επηρεασμό της ποσότητας άντλησης νερού υφιστάμενων ιδιόκτητων διατρήσεων από τη διατήρηση για την οποία επιζητείται άδεια.
Oι προσφυγές αρ. 605/93 και 607/93 απορρίπτονται. Η προσφυγή αρ. 606/93 επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Προσφυγές.
Προσφυγές με τις οποίες ζητείται η αναθεώρηση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση να παραχωρήσουν άδεια ανόρυξης φρέατος (καλυπτική άδεια) στο ενδιαφερόμενο μέρος σε περιοχή όπου υφίσταται σύστημα πηγών.
Σπ. Χριστοδούλου, για τους Aιτητές.
Μ. Τσαγγαρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ'ων η αίτηση.
Α. Παναγιώτου, για το Eνδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Το αντικείμενο των τριών προσφυγών είναι το ίδιο, η αναθεώρηση της απόφασης του Επάρχου Λευκωσίας (12/5/93) να παραχωρήσει άδεια ανόρυξης φρέατος (καλυπτική άδεια) στο ενδιαφερόμενο μέρος σε περιοχή όπου υφίσταται σύστημα πηγών. Έρεισμα για την άσκηση των προσφυγών αντλείται από τον επηρεασμό που υφίσταται το δικαίωμα των αιτητών για άντληση νερού από διατρήσεις που βρίσκονται σε κτήματά τους στον Πεδουλά που γειτνιάζουν με τη διάτρηση του ενδιαφερόμενου μέρους.
Το Άρθρο 7 του περί Φρεάτων Νόμου, ΚΕΦ. 351, διασφαλίζει δικαίωμα για την αμείωτη άντληση νερού σε πρόσωπα που κατέχουν διατρήσεις και αντλούν νερό από σύστημα πηγών. Συγκεκριμένα, απαγορεύεται η παραχώρηση άδειας για την ανόρυξη φρεάτων σε απόσταση 600 ποδών εάν η χρήση τους συνεπάγεται την ουσιαστική μείωση της ποσότητας νερού που είναι διαθέσιμη για άντληση από τις υφιστάμενες διατρήσεις.
Οι καθ' ων η αίτηση αμφισβητούν το συμφέρον των αιτητών να προσφύγουν για τους εξής λόγους:
Στην περίπτωση (α) της αιτήτριας στην προσφυγή 605/93 γιατί η διάτρησή της είναι παράνομη, (β) της αιτήτριας στην προσφυγή 607/93 επειδή η διάτρησή της βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 600 ποδών, και (γ) του αιτητή στην προσφυγή 606/93 για το λόγο ότι βρίσκεται σε απόσταση 600 ποδών από τη διάτρηση του ενδιαφερόμενου μέρους.
Προκύπτει ως αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η διάτρηση για την οποία επιδιώκει προστασία η αιτήτρια στην 605/93 ανορύχθηκε χωρίς άδεια. Το γεγονός ότι η αιτήτρια αποτάθηκε για την εξασφάλιση άδειας δεν αλλοιώνει τις συνέπειες από την έλλειψη δικαιώματος για την άντληση νερού από τη διάτρηση ούτε μεταβάλλεται η κατάσταση από το γεγονός ότι σημειώθηκε καθυστέρηση στην εξέταση της αίτησης της. Το δικαίωμα το οποίο εξασφαλίζεται από το Άρθρο 7 του ΚΕΦ. 351 συναρτάται αποκλειστικά με την ύπαρξη δικαιώματος για την άντληση νερού. Στην απουσία του δικαιώματος αυτού η αιτήτρια δε νομιμοποιείται να προσφύγει γιατί με την ανόρυξη του φρέατος του ενδιαφερόμενου μέρους δεν επηρεάζεται οποιοδήποτε υφιστάμενο δικαίωμά της.
Εννόμου συμφέροντος να προσφύγει στερείται και η αιτήτρια στην προσφυγή 607/93. Το δικαίωμα που κατοχυρώνει το Άρθρο 7 του ΚΕΦ. 351 εξασφαλίζεται αποκλειστικά υπέρ ιδιοκτητών διατρήσεων που βρίσκονται σε ακτίνα όχι πέραν των 600 ποδών από τη νέα διάτρηση. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο που να δημιουργεί αμφιβολία για το εύρημα των αρχών ότι η διάτρηση της αιτήτριας βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 600 ποδών από τη διάτρηση του ενδιαφερόμενου μέρους.
Για τους πιό πάνω λόγους οι προσφυγές των αιτητριών στην 605/93 και 607/93 κρίνονται ανυπόστατες και θα απορριφθούν.
Στην προσφυγή 606/93 ο αιτητής νομιμοποιείται να προσφύγει εφόσον κατέχει άδεια για τη διάτρηση και αυτή βρίσκεται μέσα στην ακτίνα των 600 ποδών.
Ο Έπαρχος παραχώρησε άδεια στο ενδιαφερόμενο μέρος παρά τις ενστάσεις που προβλήθηκαν για δύο λόγους:
(α) Την γνώμη του Διευθυντή του Τμήματος Υδάτων ότι δε θα επέλθει επηρεασμός της ποσότητας νερού που μπορεί να αντληθεί από τη διάτρηση της αιτήτριας στην προσφυγή 605/93 εφόσον τηρηθούν οι όροι που επιβλήθηκαν για τη χρήση της διάτρησης του ενδιαφερόμενου μέρους (περιορισμοί ως προς την ποσότητα του νερού που θα μπορούσε να αντληθεί και την χρήση υδρομετρητή), και
(β) Την αναγκαιότητα παραχώρησης άδειας στο ενδιαφερόμενο μέρος για να καταστεί δυνατή η άντληση νερού για την άρδευση του κήπου από οπωροφόρα δένδρα που δημιούργησε στο κτήμα όπου ανορύχθηκε η διάτρηση. Η διάτρηση για την οποία παραχωρήθηκε άδεια είχε ανορυχθεί τον προηγούμενο χρόνο παρά την άρνηση των αρχών να παραχωρήσουν άδεια για την ανόρυξη.
Και οι δυο λόγοι για τους οποίους παραχωρήθηκε η άδεια κρίνονται ακροσφαλείς. Τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος λόγος συνιστούν εξωγενείς παράγοντες για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Επάρχου. Ο πρώτος λόγος αφορούσε σε πιθανό επηρεασμό του δικαιώματος άντλησης νερού τρίτου προσώπου (της αιτήτριας στην προσφυγή 605/93), και ο δεύτερος ήταν άσχετος με τη διακριτική του ευχέρεια η οποία περιορίζεται βάσει του Άρθρου 7 στη συνεκτίμηση των παραγόντων που τείνουν να προσδιορίσουν τον πιθανό επηρεασμό της ποσότητας άντλησης νερού υφιστάμενων ιδιόκτητων διατρήσεων από τη διάτρηση για την οποία επιζητείται
άδεια.
Οι προσφυγές 605/93 και 607/93 απορρίπτονται ως ανυπόστατες.
Η προσφυγή 606/93 επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται στην ολότητά της βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Oι προσφυγές Aρ. 605/93 και 607/93 απορρίπτονται. Η προσφυγή Aρ. 606/93 επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς έξοδα.