|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 4 ΑΑΔ 1934
28 Σεπτεμβρίου, 1994
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΦΕΚΟΠΤΕΙΟΝ "ΑΜΑΛΙΑ" ΛΤΔ.,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, MEΣΩ
YΠOYPΓOY ΣYΓKOINΩNIΩN & EPΓΩN KAI AΛΛΩN,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 345/93)
Ο περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμος του 1972 (Ν. 86/72) ― Άρθρο 5 ― Μειωμένα τέλη κυκλοφορίας για ιδιωτικά οχήματα που χρησιμοποιούνται για την δωρεάν μεταφορά υπαλλήλων του ιδιοκτήτη του οχήματος ― Εφόσον πληρούνται τα κριτήρια του Νόμου η διοίκηση οφείλει να τον εφαρμόσει και να μην εισάγει αυθαίρετα οποιαδήποτε άλλα κριτήρια εκτός Νόμου -― Προδήλως εκτός Νόμου η επίδικη απόφαση.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέβαλε με την προσφυγή της την απόφαση των καθ' ων η αίτηση βάσει της οποίας απορρίφθηκε αίτημά της για μείωση των τελών της άδειας κυκλοφορίας οχήματός της, το οποίο χρησιμοποιείτο για μεταφορά των υπαλλήλων της, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Παραρτήματος, Μέρος Ι, που αφορά στο Άρθρο 5 του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (Ν.86/72).
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Από έρευνα που έγινε από το αρμόδιο τμήμα διαπιστώθηκε πως πράγματι το όχημά της αιτήτριας χρησιμοποιείται για τους σκοπούς που αναφέρονται στο επίμαχο άρθρο. Η αιτιολογία, για την απόρριψη του αιτήματος, είναι πως οι υπάλληλοι της αιτήτριας μπορούν να χρησιμοποιούν, για να πηγαίνουν στη δουλειά τους, τα αυτοκίνητα δημόσιας χρήσης.
Η επίδικη απόφαση είναι προδήλως εκτός Νόμου. Η διοίκηση δεν είχε κανένα δικαίωμα να εισαγάγει αυθαίρετα οποιοδήποτε άλλο κριτήριο ή στοιχείο από αυτά που το άρθρο ρητά περιέχει. Εφόσον διαπιστώθηκε, ως πραγματικό γεγονός, πως το αυτοκίνητο της αιτήτριας χρησιμοποιείται για τους σκοπούς που προνοεί το άρθρο, δεν υπάρχει άλλο πεδίο δράσης της διοίκησης παρά μόνο να εφαρμόσει το Νόμο.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με £100 έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της αιτήτριας για μείωση των τελών αδείας κυκλοφορίας οχήματός της για την περίοδο 1.1.9331.12.93.
Α. Κουκούνης, για την Αιτήτρια.
Γ. Κυριακίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMIΔHΣ, Δ.: (Εκδόθηκε αμέσως μετά που τέλειωσε η συζήτηση της υπόθεσης).
Ο περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμος του 1972, 86/72, προνοεί τα εξής: (στο Παράρτημα, Μέρος Ι που αφορά στο άρθρο 5 του Νόμου).
"1. Καθ' όσον αφορά εις την καταβολήν των εν τω παρόντι Μέρει προβλεπομένων τελών, ιδιωτικόν μηχανοκίνητον όχημα, μη χρησιμοποιούμενον δι' ενοικίασιν ή επ' αμοιβή αλλά χρησιμοποιούμενον κατ' εξοχήν διά την άνευ αμοιβής μεταφοράν επιβατών τελούντων εν τη υπηρεσία του ιδιοκτήτου του τοιούτου οχήματος και μεταφερομένων ούτω υπ' αυτού διά τους σκοπούς της τοιαύτης υπηρεσίας, ή διά την άνευ αμοιβής μεταφοράν επιβατών συναφώς προς την εργασίαν του ιδιοκτήτου του τοιούτου οχήματος, ή χρησιμοποιούμενον διά την άνευ αμοιβής μεταφοράν αγαθών ή φορτίου συναφώς προς την εργασίαν του ιδιοκτήτου, δεν λογίζεται ως ιδιωτικόν μηχανοκίνητον όχημα."
H αιτήτρια εταιρεία, που είναι ιδιοκτήτρια ενός αυτοκινήτου, αποτάθηκε στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών για μείωση των τελών της άδειας κυκλοφορίας του, για την περίοδο 1.1.93-31.12.93, επειδή αυτό χρησιμοποιείται σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου, που παραθέτω πιο πάνω. Η αιτήτρια πλήρωνε μειωμένα τέλη και προηγουμένως αλλά απορρίφθηκε το αίτημα της αναφορικά με την παραπάνω περίοδο. Η αρνητική απόφαση της διοίκησης προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή.
Από έρευνα που έγινε από το αρμόδιο τμήμα διαπιστώθηκε πως πράγματι το όχημα της αιτήτριας χρησιμοποιείται για τους σκοπούς που αναφέρονται στο επίμαχο άρθρο. Η αιτιολογία, για την απόρριψη του αιτήματος, είναι πως οι υπάλληλοι της αιτήτριας μπορούν να χρησιμοποιούν, για να πηγαίνουν στη δουλειά τους, τα αυτοκίνητα δημόσιας χρήσης.
Η επίδικη απόφαση είναι προδήλως εκτός νόμου. Η διοίκηση δεν είχε κανένα δικαίωμα να εισαγάγει αυθαίρετα οποιοδήποτε άλλο κριτήριο ή στοιχείο από αυτά που το άρθρο ρητά περιέχει. Εφόσον διαπιστώθηκε, ως πραγματικό γεγονός, πως το αυτοκίνητο της αιτήτριας χρησιμοποιείται για τους σκοπούς που προνοεί το άρθρο, δεν υπάρχει άλλο πεδίο δράσης της διοίκησης παρά μόνο να εφαρμόσει το Νόμο. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με £100 έξοδα υπέρ της αιτήτριας.
H προσφυγή επιτυγχάνει με £100 έξοδα υπέρ της αιτήτριας.