|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 4 ΑΑΔ 1541
21 Ιουλίου, 1994
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ,
Aιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, MEΣΩ TOY ΓENIKOY EIΣAΓΓEΛEA THΣ ΔHMOKPATIAΣ KAI AΛΛΩN,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 963/93)
Κέντρα Αναψυχής ― Λειτουργία ― Ο περί Κέντρων Αναψυχής Νόμος (N.29/85) ― Η εκδοθείσα δυνάμει του Άρθρου 19 του Νόμου Κ.Δ.Π. 171/91 (Διάταγμα) ― Άρνηση του Επάρχου να ανανεώσει άδεια παράτασης των ωρών λειτουργίας κέντρου αναψυχής κατ'εφαρμογή της Κ.Δ.Π. 171/91 ― Κρίθηκε νόμιμη από το Δικαστήριο.
Η αιτήτρια ζήτησε με την προσφυγή:
"Απόφαση και/ή διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο θα ακυρώνει και/ή θα καθιστά χωρίς νομική ισχύ την διοικητική πράξη ημερομηνίας 1.11.1993 του Επάρχου Λευκωσίας με την οποία αρνείται την παραχώρηση άδειας λειτουργίας του ξενύχτικου "MIRAMBELLA" μέχρι τις 5 π.μ."
Το συγκεκριμένο κέντρο αναψυχής είχε κατά το παρελθόν λάβει άδεια παράτασης των ωρών λειτουργίας του η οποία όμως δεν επαναλήφθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση αφού κρίθηκε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις της σχετικής κ.λ.π. 171/91 που εκδόθηκε δυνάμει του Άρθρου 19 του περί Κέντρων Αναψυχής Νόμου (Ν.29/85).
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε οτι:
1. Ενόψει των προνοιών του Περί Κέντρων Αναψυχής Νόμου (Ν. 29/85) εκείνο που θα πρέπει να διερευνήσει το Δικαστήριο στην παρούσα προσφυγή είναι κατά πόσο η αιτήτρια είχε θέσει ενώπιον του επάρχου τέτοιου είδους λόγους ώστε η περίπτωσή της να καταταγεί στις "εξαιρετικές περιπτώσεις" στις οποίες αναφέρεται ο νόμος. Με άλλα λόγια, η αιτήτρια θα πρέπει ενώπιον του Δικαστηρίου να δείξει ότι υπήρχε ενώπιον του Επάρχου κατά τον σχετικό χρόνο ειδικός λόγος ώστε η άρνηση του επάρχου να την κατατάξει στις "εξαιρετικές περιπτώσεις" να καθίσταται έκδηλα παράλογη.
2. Η δικηγόρος των καθ'ων η αίτηση διατύπωσε τη θέση ότι το γεγονός πως στο παρελθόν αιτήτρια εξασφάλιζε άδεια παράτασης των ωρών λειτουργίας του εστιατορίου της δεν δημιουργεί σε αυτή οποιαδήποτε δικαιώματα. Έχει καθοριστεί νομολογικά ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν δημιουργούνται κεκτημένα δικαιώματα αλλά στην καλύτερη περίπτωση ο διοικούμενος έχει μια απλή προσδοκία ότι το αίτημά του θα τύχει θετικής αντιμετώπισης. Σαφέστατο είναι όμως ότι η διοίκηση δεν έχει οποιαδήποτε νομική υποχρέωση να αποδειχθεί το αίτημα. Αν υποτεθει ότι υπήρξε αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης του αιτήματος της αιτήτριας εκ μέρους της διοίκησης, τέτοια αλλαγή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί είτε αυθαίρετη είτε αδικαιολόγητη. Αντίθετα τα γεγονότα οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η αλλαγή αυτή ήταν απόλυτα δικαιολογημένη ενόψει της αλλαγής πολιτικής που αποφασίστηκε στην υπηρεσιακή σύσκεψη της 24 Ιουνίου 1993.
Μελέτη των πρακτικών αυτών και ιδιαίτερα της τελευταίας παραγράφου της πρώτης σελίδας των πρακτικών φαίνεται καθαρά ότι υιοθετείται νέα πολιτική χαρακτηριστικό της οποίας είναι η αυστηρότερη εφαρμογή των προνοιών της Κ.Δ.Π. 171/91 και ο δραστικός περιορισμός των εξαιρέσεων. Η αλλαγή πολιτικής είναι σίγουρα θέμα που εμπίπτει στην αποκλειστική δικαιοδοσία της εκτελεστικής εξουσίας που είναι τομέας που δεν επιδέχεται έλεγχο από το Δικαστήριο.
Η θέση την οποία έχει αναπτύξει η δικηγόρος της Δημοκρατίας είναι ορθή και η προσβαλλόμενη απόφαση καθ'όλα νόμιμη.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της άρνησης του Επάρχου Λευκωσίας να παραχωρήσει στην αιτήτρια άδεια λειτουργίας του ξενύχτικου "Mirambella" μέχρι τις 5 π.μ..
Α. Παπαχαραλάμπους, για την Αιτήτρια.
Μ. Παμπαλλή, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ'ων η αίτηση
Cur. adv. vult.
XATZHTΣAΓΓAPHΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά την πιο κάτω θεραπεία:
"Απόφαση και/ή διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο θα ακυρώνει και/ή θα καθιστά χωρίς νομική ισχύ την διοικητική πράξη ημερομηνίας 1.11.1993 του Επάρχου Λευκωσίας με την οποία αρνείται την παραχώρηση άδειας λειτουργίας του ξενύχτικου "MIRAMBELLA" μέχρι τις 5 π.μ."
H αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η απόφαση της διοίκησης εκδόθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα, ότι στηρίχθηκε σε πλάνη περί τα πράγματα, σε πλάνη περί το νόμο, σε κατάχρηση εξουσίας, παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης και χωρίς αιτιολογία.
Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως εξής: Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια του εστιατορίου "MIRAMBELLA". Στις 10.4.92 εκδόθηκε για το εστιατόριο της αιτήτριας άδεια παράτασης του ωραρίου λειτουργίας του μέχρι τις 5.00 το πρωί. Η πιο πάνω άδεια εκδόθηκε με βάση την παράγραφο β(ii) του διατάγματος με αρ. Κ.Δ.Π. 171/91 που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 10.5.91.
Η άδεια παράτασης του ωραρίου λειτουργίας του εστιατορίου της αιτήτριας έληξε στις 10.10.92.
Στις 15.5.93 η αιτήτρια υπέβαλε στον Επαρχο Λευκωσίας νέα αίτηση για άδεια παράτασης ωρών λειτουργίας του εστιατορίου της.
Στις 24.6.93 πραγματοποιήθηκε συνεδρία Υπουργικής Επιτροπής για μελέτη του θέματος της ηχορύπανσης στις πόλεις και για τη λήψη μέτρων για προστασία της νεολαίας, στην οποία αποφασίστηκε να εφαρμοστεί αυστηρά το ωράριο λειτουργίας των κέντρων αναψυχής που καθορίζεται στο Διάταγμα 171/91 εκτός σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως για την οργάνωση των κατά τόπους φεστιβάλ και άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων. Αντίγραφο των πρακτικών της πιο πάνω σύσκεψης κοινοποιήθηκε στον Επαρχο Λευκωσίας με επιστολή του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών ημερομηνίας 1.7.93.
Η Αστυνομία της οποίας λήφθηκαν οι απόψεις, δεν σύστησε την παράταση ωρών λειτουργίας γιατί θα αποτελούσε προηγούμενο και οι ιδιοκτήτες των άλλων εστιατορίων θα απαιτούσαν την ίδια μεταχείρηση.
Στις 16.7.93 με επιστολή του προς την αιτήτρια ο Επαρχος Λευκωσίας ειδοποίησε την αιτήτρια ότι η αίτησή της δεν μπορεί να εγκριθεί γιατί οι ώρες που δικαιούται το υποστατικό της να παραμένει ανοικτό θεωρούνται ικανοποιητικές.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας με επιστολή του ημερ. 12.10.93 προς τον Επαρχο Λευκωσίας ζήτησε την παραχώρηση άδειας παράτασης του ωραρίου λειτουργίας του εστιατορίου μέχρι της 5ης πρωϊνής.
Ο Επαρχος Λευκωσιας αφού εξέτασε το αίτημα του δικηγόρου της αιτήτριας διαπίστωσε ότι δεν συντρέχουν ειδικοί λόγοι για παραχώρηση τέτοιας άδειας και ο δικηγόρος ειδοποιήθηκε σχετικά με επιστολή του Επάρχου Λευκωσίας ημερ. 1.11.93.
Είναι η θέση της αιτήτριας ότι η απόφαση του Επάρχου Λευκωσίας ημερ. 1.11.93 θα πρέπει να ακυρωθεί διότι από επιτόπια έρευνα διαπιστώθηκε ότι λόγω της θέσης του ξενύχτικου MIRAMBELLA δηλαδή τα υποστατικά τα οποία βρίσκονται κοντά στο πιο πάνω κέντρο είναι ένα παλιό σινεμά, ισόγεια καταστήματα και μια πολυκατοικία που βρίσκεται σε μεγαλύτερη απόσταση και στην οποία στεγάζονται γραφεία. Ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίζεται ότι εφόσον στις 10.4.92 παραχωρήθηκε η σχετική άδεια, η οποία έληξε στις 10.10.92 και τότε θεώρησαν ότι ήταν εξαιρετική περίπτωση με ποια κριτήρια απέρριψαν το αίτημα της αιτήτριας σαν μη εξαιρετική περίπτωση για παράτασή του.
Η δικηγόρος της Δημοκρατίας αφού αναφέρθηκε στα γεγονότα της υπόθεσης αναφέρει ότι οι ώρες λειτουργίας των κέντρων αναψυχής καθορίζονται από σχετικό διάταγμα το οποίο εξέδωσε το Υπουργικό Συμβούλιο ασκώντας τη διακριτική του εξουσία δυνάμει του άρθρου 19 του Περί Κέντρων Αναψυχής Νόμου 29/85. Το εν λόγω διάταγμα που φέρει αριθμό Κ.Δ.Π. 171/91 δημοσιεύτηκε στο Τρίτο Παράρτημα της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας στις 10.5.91. Με βάση την παράγραφο (α)(i) του Διατάγματος, το εστιατόριο της αιτήτριας μπορεί να λειτουργεί από τις 7.00 το πρωί κάθε μέρας μέχρι τις 2.00 το πρωί της αμέσως επόμενης μέρας.
Δυνάμει της παραγράφου (β) του Διατάγματος ο Έπαρχος έχει εξουσία:
(i) Nα μειώνει τις ώρες λειτουργίας οποιουδήποτε κέντρου λειτουργεί στην επαρχία του, εφόσον αυτό προκαλεί οχληρία, και
(ii) να παρατείνει τις ώρες λειτουργίας κέντρου σε εξαιρετικές περιπτώσεις, εφόσον συντρέχουν ειδικοί λόγοι.
Είναι η θέση των καθ'ών η αίτηση ότι στην παρούσα υπόθεση η απόρριψη του αιτήματος της αιτήτριας από τον Επαρχο Λευκωσίας ήταν αποτέλεσμα ορθής ενάσκησης της διακριτικής ευχέρειας που του παρέχει ο νόμος.
Περαιτέρω, η δικηγόρος της Δημοκρατίας αναφέρει ότι το θέμα της οχληρίας δεν έχει σχέση με την εξουσία του Επάρχου να παρατείνει τις ώρες λειτουργίας κέντρων αναψυχής. Κατά πόσο η λειτουργία ενός κέντρου προκαλεί οχληρία ή όχι, είναι παράγοντας που λαμβάνεται υπόψη για την άσκηση της εξουσίας που παρέχεται στον Επαρχο από την παράγραφο (β)(i) του Διατάγματος που αφορά μόνο την μείωση των ωρών λειτουργίας του κέντρου. Η παράταση των ωρών λειτουργίας αποτελεί εξαίρεση του κανόνα και παραχωρείται σε εξαιρετικές περιπτώσεις εφόσον συντρέχουν ειδικοί λόγοι.
Ενόψει των προνοιών του νόμου εκείνο που θα πρέπει να διερευνήσει το Δικαστήριο στην παρούσα προσφυγή είναι κατά πόσο η αιτήτρια είχε θέσει ενώπιον του επάρχου τέτοιου είδους λόγους ώστε η περίπτωσή της να καταταγεί στις "εξαιρετικές περιπτώσεις" στις οποίες αναφέρεται ο νόμος. Με άλλα λόγια, η αιτήτρια θα πρέπει ενώπιον του Δικαστηρίου να δείξει ότι υπήρχε ενώπιον του Επάρχου κατά τον σχετικό χρόνο ειδικός λόγος ώστε η άρνηση του επάρχου να την κατατάξει στις "εξαιρετικές περιπτώσεις" να καθίσταται έκδηλα παράλογη.
Η δικηγόρος της Δημοκρατίας αναφέρεται σε έκταση στο κύριο επιχείρημα του αιτητή ότι δηλαδή η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί μια ξαφνική και αδικαιολόγητη αλλαγή της στάσης της διοίκησης και ως εκ τούτου αντίκειται στις αρχές της χρηστής διοίκησης. Δηλαδή στον ισχυρισμό ότι εφόσον μέχρι τις 10.10.92 η αιτήτρια είχε άδεια για παράταση των ωρών λειτουργίας του εστιατορίου η προσβαλλόμενη απόφαση για μη αποδοχή του αιτήματος της αιτήτριας αποτελεί αυθαιρεσία.
Τα επιχειρήματα της δικηγόρου της Δημοκρατίας είναι τα ακόλουθα:
(α) Η απόφαση που προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή, δηλαδή αυτή που περιέχεται στην επιστολή του Επάρχου με ημερομηνία 1.11.1993 σίγουρα δεν αποκαλύπτει ξαφνική αλλαγή στην αντιμετώπιση της διοίκησης για τον απλούστατο λόγο ότι παρόμοιο αίτημα της Αιτήτριας για παράταση των ωρών λειτουργίας του εστιατορίου της είχε απορριφθεί και προηγουμένως. Συγκεκριμένα με επιστολή του προς την Αιτήτρια ημερομηνίας 16.7.1993 ο Έπαρχος είχε και πάλι αρνηθεί να παραχωρήσει στην αιτήτρια παράταση στις ώρες λειτουργίας του εστιατορίου της. Η απόφαση που περιέχεται στην επιστολή της 16 Ιουλίου 1993, δεν προσβλήθηκε με προσφυγή και συνεπώς θεωρείται ότι έγινε αποδεκτή από την αιτήτρια.
Γι' αυτό προκύπτει από τα ίδια τα γεγονότα ότι η απόφαση που προσβάλλεται με την προσφυγή αυτή δεν αποτελεί αλλαγή στη στάση της διοίκησης αλλά αντίθετα επανάληψη της θέσης που είχε ήδη διατυπωθεί στην επιστολή της 16 Ιουλίου 1993.
(β) Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός ότι στο παρελθόν η αιτήτρια εξασφάλιζε άδεια παράτασης των ωρών λειτουργίας του εστιατορίου του δε δημιουργεί σε αυτή οποιαδήποτε δικαιώματα. Έχει καθοριστεί νομολογιακά ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν δημιουργούνται κεκτημένα δικαιώματα (vested rights) αλλά στην καλύτερη περίπτωση ο διοικούμενος έχει μια απλή προσδοκία (mere expectation) ότι το αίτημά του θα τύχει θετικής αντιμετώπισης. Σαφέστατο είναι όμως ότι η διοίκηση δεν έχει οποιαδήποτε νομική υποχρέωση να αποδεχτεί το αίτημα.
(γ) Ανεξάρτητα όμως με τα πιο πάνω, ακόμα και αν δεχθούμε για σκοπούς επιχειρήματος και μόνο, ότι υπήρξε αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης του αιτήματος της αιτήτριας εκ μέρους της διοίκησης, τέτοια αλλαγή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί είτε αυθαίρετη είτε αδικαιολόγητη. Αντίθετα τα γεγονότα οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η αλλαγή αυτή ήταν απόλυτα δικαιολογημένη ενόψει της αλλαγής πολιτικής που αποφασίστηκε στην υπηρεσιακή σύσκεψη της 24 Ιουνίου 1993. Μελέτη των πρακτικών αυτών και ιδιαίτερα της τελευταίας παραγράφου της πρώτης σελίδας των πρακτικών φαίνεται καθαρά ότι υιοθετείται νέα πολιτική χαρακτηριστικό της οποίας είναι η αυστηρότατη εφαρμογή των προνοιών της Κ.Δ.Π. 171/91 και ο δραστικός περιορισμός των εξαιρέσεων. Η αλλαγή πολιτικής είναι σίγουρα θέμα που εμπίπτει στην αποκλειστική δικαιοδοσία της εκτελεστικής εξουσίας που είναι τομέας που δεν επιδέχεται έλεγχο από το Δικαστήριο.
Είμαι της γνώμης ότι η θέση την οποία έχει αναπτύξει η δικηγόρος της Δημοκρατίας είναι ορθή και η απόφαση του Επάρχου Λευκωσίας με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση της αιτήτριας με την οποία της αρνήθηκε παραχώρηση άδειας λειτουργίας του ξενύκτικου κέντρου MIRAMBELLA μέχρι τις 5.00 το πρωί ήταν καθόλα νόμιμη και λήφθηκε μέσα στα πλαίσια των εξουσιών που του παραχωρούνται από το νόμο.
Η προσφυγή απορρίπτεται άνευ εξόδων.