|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 4 ΑΑΔ 1352
22 Ιουνίου, 1994
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
D.K.Z. ENTERPRISES LTD ΩΣ ΕΜΠΟΡΕΥΟΜΕΝΗ ΥΠΟ ΤΗΝ
ΕΜΠΟΡΙΚΗΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑ PICADICCY ELECTRONICS,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, MEΣΩ TOY
ΔIEYΘYNTH TEΛΩNEIOY,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Aρ. 358/93)
Τελωνειακοί Δασμοί ― Ταξινόμηση εισαγόμενα ειδών ― Εσφαλμένη ταξινόμηση λόγω ψευδούς δηλώσεως του εισαγωγέα ― Επιβαλλόμενη η μεταγενέστερη ορθή ταξινόμηση και επιβολή πρόσθετου δασμού ― Ο δασμός είναι χρέος προς τη Δημοκρατία απαράγραπτο.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέβαλε με την προσφυγή της την απόφαση του Διευθυντή Τελωνείων με την οποία της επέβαλε πρόσθετο εισαγωγικό δασμό ΛΚ3.421,35 για εισαγωγή και τελώνιση 20 μπιλιάρδων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η σχετική ταξινόμηση, σύμφωνα με το Νόμο, γίνεται από τον ίδιο τον εισαγωγέα στη σχετική διασάφηση και εφόσον κατά την εισαγωγή ή δήλωση ήταν ψευδής, ο Διευθυντής μπορούσε να ανακαλέσει την προηγούμενη απόφασή του.
Ο ερμηνευτικός κανόνας 2(Α) των Γενικών Κανόνων ερμηνείας της συνδυασμένης ονοματολογίας, που επισυνάπτεται στον περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμο, (Ν. 58/88), προβλέπει: "κάθε αναφορά σε ένα είδος μέσα σε ορισμένη κλάση καλύπτει το είδος αυτό έστω και αν δεν είναι πλήρες ή τελειωμένο με την προϋπόθεση ότι στην κατάσταση που παρουσιάζεται εμφανίζει τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του πλήρους ή του τελειωμένου είδους". Δεν αμφισβητείται εδώ πως, μολονότι τα μπιλιάρδα δεν είχαν κερματοδέκτη, ήταν κατά τέτοιο τρόπο κατασκευασμένα, με ειδική δηλαδή οπή για την τοποθέτηση του κερματοδέκτη, που το μόνο που χρειαζόταν ήταν να εφαρμοστεί σ' αυτήν ο κερματοδέκτης. Η ταξινόμηση επομένως που έκαμε η αιτήτρια στη διασάφηση των μπιλιάρδων ήταν εσφαλμένη.
Το θέμα που εξετάζεται δεν άπτεται των αρχών του διοικητικού δικαίου περί ανακλήσεως διοικητικής πράξεως. Αφ' ης στιγμής διαπιστώνεται η ορθή ταξινόμηση του εισαγόμενου αντικειμένου για τη δασμολογική κατάταξή του, ο δασμός που προβλέπεται εισπράττεται ως χρέος προς τη Δημοκρατία. Και σαν τέτοιο είναι απαράγραπτο.
H προσφυγή απορρίπτεται με £150,- έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Αιμίλιος Ηλιάδης Λτδ v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3876.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Διευθυντή Τελωνείων να επιβάλλει στην αιτήτρια πρόσθετο εισαγωγικό δασμό ΛΚ3.421,35 για την εισαγωγή και τελώνιση 20 μπιλιάρδων.
Α. Χάσικος, για την Αιτήτρια.
Στ. Θεοδούλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMIΔHΣ, Δ.: Η αιτήτρια εταιρεία προσβάλλει την απόφαση του Διευθυντή Τελωνείων, ημερ. 2.2.93, με την οποία της επιβλήθηκε πρόσθετος εισαγωγικός δασμός £3,421.35, για την εισαγωγή και τελώνιση 20 μπιλιάρδων. Τα μπιλιάρδα εισάχθηκαν στη Κύπρο και τοποθετήθηκαν σε αποθήκη αποταμίευσης, μετά από κατάθεση διασάφησης την οποία υπέβαλε η αιτήτρια. Σ' αυτήν ταξινόμησε τα εμπορεύματα στην κλάση Γ.Α.Α 5.92. Τα μπιλιάρδα τελωνίστηκαν για επιτόπια χρήση.
Η αιτήτρια ταξινόμησε τα μπιλιάρδα που εισήγαγε στην πιο πάνω κλάση, που αφορά σε μπιλιάρδα χωρίς μηχανισμό για κέρματα. Αργότερα όμως ο Διευθυντής Τελωνείων, αφού ηρεύνησε την υπόθεση, διαπίστωσε πως η ταξινόμηση ήταν εσφαλμένη γιατί τα μπιλιάρδα με επουσιώδες πρόσθεμα μπορούσαν να λειτουργούν με μηχανισμό κερμάτων. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν η προσθήκη του μηχανισμού σε μια οπή που ήδη υπήρχε στα μπιλιάρδα κατά την εισαγωγή τους.
Η δασμολογική κλάση των μπιλιάρδων, που λειτουργούν με κέρματα, είναι διαφορετική. Κατατάσσονται στην 9504-20-10-10 με υψηλότερο συντελεστή δασμού. Η διαφορά που προκύπτει, και που μας αφορά, δίδει το ποσό που αξιώνει ο Διευθυντής Τελωνείων από την αιτήτρια εταιρεία.
Η βασική επιχειρηματολογία του δικηγόρου της αιτήτριας περιορίζεται στον ισχυρισμό πως η επίδικη απόφαση παραβιάζει κεκτημένα δικαιώματά της, γιατί οι πρώτες ταξινομήσεις επέφεραν οικονομικές συνέπειες σε αυτή και ο χρόνος που μεσολάβησε για την ανάκλησή τους είναι υπερβολικά μεγάλος. Επομένως είναι άδικη και ακυρωταία η επίδικη απόφαση.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας ανέφερε πως η απόφαση του Διευθυντή είναι καθ' όλα νόμιμη. Ο χρόνος που παρήλθε, μέχρι της ανάκλησης της προηγούμενης απόφασης, αναφορικά με τη ταξινόμηση των αντικειμένων, δεν είναι υπερβολικός. Εν πάση περιπτώσει η σχετική ταξινόμηση, σύμφωνα με το Νόμο, γίνεται από τον ίδιο τον εισαγωγέα στη σχετική διασάφηση και εφόσον κατά την εισαγωγή η δήλωση ήταν ψευδής, ο Διευθυντής μπορούσε να ανακαλέσει την προηγούμενη απόφασή του.
Ο ερμηνευτικός κανόνας 2(Α) των Γενικών Κανόνων ερμηνείας της συνδυασμένης ονοματολογίας, που επισυνάπτεται στον περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμο, 58/88, προβλέπει: "κάθε αναφορά σε ένα είδος μέσα σε ορισμένη κλάση καλύπτει το είδος αυτό έστω και αν δεν είναι πλήρες ή τελειωμένο με την προϋπόθεση ότι στην κατάσταση που παρουσιάζεται εμφανίζει τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του πλήρους ή του τελειωμένου είδους". Δεν αμφισβητείται εδώ πως, μολονότι τα μπιλιάρδα δεν είχαν κερματοδέκτη, ήταν κατά τέτοιο τρόπο κατασκευασμένα, με ειδική δηλαδή οπή για την τοποθέτηση του κερματοδέκτη, που το μόνο που χρειαζόταν ήταν να εφαρμοστεί σ' αυτήν ο κερματοδέκτης. Η ταξινόμηση επομένως που έκαμε η αιτήτρια στη διασάφηση των μπιλιάρδων ήταν εσφαλμένη.
Είναι αξιοσημείωτο να αναφερθεί πως η ίδια εταιρεία, με άλλη επωνυμία, εισήγαγε κατά τον ίδιο χρόνο και 20 κερματοδέκτες. Αυτό βέβαια δείχνει ότι οι κερματοδέκτες προορίζονταν για να τοποθετηθούν στα μπιλιάρδα. Το γεγονός αυτό παρέχει ένα πρόσθετο επιχείρημα πως η μετατροπή των μπιλιάρδων ήταν απλή η δε αιτήτρια την προνόησε, εισάγοντας ξεχωριστά τα μπιλιάρδα και τους κερματοδέκτες.
Έχω τη γνώμη πως το θέμα που εξετάζουμε δεν άπτεται των αρχών του δικοικητικού δικαίου περί ανακλήσεως διοικητικής πράξεως. Αφ' ης στιγμής διαπιστώνεται η ορθή ταξινόμηση του εισαγόμενου αντικειμένου για τη δασμολογική κατάταξή του, ο δασμός που προβλεπεται εισπράττεται ως χρέος προς τη Δημοκρατία. Και σαν τέτοιο φρονώ πως είναι απαράγραπτο. Συζητώ το ίδιο ζήτημα, σε κάποια έκταση, στην Αιμίλιος Ηλιάδης Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3876, στην οποία απλώς και παραπέμπω.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £150 έξοδα εις βάρος της αιτήτριας εταιρείας.
H προσφυγή απορρίπτεται με £150 έξοδα.