|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 4 ΑΑΔ 72
18 Ιανουαρίου, 1994
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TA APΘPA 146 KAI 28 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΝΙΚΗ ΚΑΤΣΑΟΥΝΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, MEΣΩ
EΠITPOΠHΣ EKΠAIΔEYTIKHΣ YΠHPEΣIAΣ KAI AΛΛOY (ΑΡ. 1),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Aρ. 835/93)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Αίτηση αναστολής εκτέλεσης διοικητικής απόφασης, μέχρι την εκδίκαση προσφυγής ― Προϋποθέσεις― Δυνατή εφόσον υπάρχει κατάφωρη παρανομία ― Δεν απαιτείται η απόδειξη πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημίας.
Επικαλούμενη έκδηλη παρανομία της επίδικης διοικητικής πράξης, η αιτήτρια ζήτησε με την αίτησή της αυτή την αναστολή της εκτέλεσης της επίδικης αυτής διοικητικής πράξης, μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, επιτρέποντας την αίτηση, αποφάσισε ότι:
Όπου υπάρχει κατάφωρη παρανομία μίας διοικητικής πράξης τούτο είναι λόγος για να εκδοθεί προσωρινό διάταγμα, έστω και αν δεν θα προκληθεί ανεπανόρθωτη ζημιά στον αιτητή και ακόμα όπου είναι δυνατόν να προκληθούν σοβαρά εμπόδια στην ομαλή λειτουργία της διοίκησης. Το Δικαστήριο έστω και σε τέτοια περίπτωση πρέπει να είναι πολύ προσεκτικό, γιατί η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος μπορεί να ισοδυναμεί με απόφαση πάνω στην ουσία της υπόθεσης.
Με γνώμονα τις πιο πάνω αρχές και χωρίς να παραγνωρίζεται η πιο πάνω τελευταία αρχή, θεωρείται ότι η έλλειψη δικαιοδοσίας εκ μέρους του Υπουργείου Παιδείας να μετακινήσει την αιτήτρια ενώ η απόσπασή της δεν είχε τερματισθεί από την Ε.Ε.Υ., αποτελεί κατάφωρη παρανομία που δικαιολογεί την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.
H αίτηση επιτρέπεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Sophocleous v. Republic (1981) 3 C.L.R. 360.
Αίτηση.
Αίτηση για προσωρινό διάταγμα αναστολής της απόφασης των καθ'ων η αίτηση για μετακίνηση της αιτήτριας στο Λύκειο Παλλουριώτισσας.
Α. Σ. Αγγελίδης, για την Aιτήτρια.
Ρ. Παπαέτη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMHΣ, Δ.: Η αιτήτρια στην παρούσα προσφυγή κατέχει πτυχίο και μεταπτυχιακό τίτλο στην Ψυχολογία και τη Φιλοσοφία αντίστοιχα. Κατά τα τελευταία 5 χρόνια ήταν αποσπασμένη στην Π.Α.Κ. και δίδασκε ψυχολογία και φιλοσοφία. Η Ε.Ε.Υ. με επιστολή της ημερ. 20.7.93 πληροφόρησε την αιτήτρια ότι αποφασίστηκε η απόσπασή της από την Π.Α.Κ. στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για την εκτέλεση ειδικών καθηκόντων, για το σχολικό έτος 1993-1994. Αυτό έγινε εν όψει της κατάργησης της Π.Α.Κ. Στις 10.8.93 δημοσιεύτηκαν στον ημερήσιο τύπο οι μετακινήσεις και τοποθετήσεις καθηγητών από το Υπουργείο Παιδείας, στους οποίους συμπεριλαμβανόταν και η αιτήτρια που μετακινήθηκε στο Λύκειο Παλλουριώτισσας (τεκμ.Α). Η ένσταση της αιτήτριας για τη μετακίνησή της απορρίφθηκε και η τελευταία καταχώρησε την παρούσα προσφυγή, στην οποία, μεταξύ άλλων ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του Υπουργείου Παιδείας για τη μετακίνησή της στο Λύκειο Παλλουριώτισσας είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Με την παρούσα της αίτηση η αιτήτρια ζητά προσωρινό διάταγμα για αναστολή της απόφασης του καθ' ου η αίτηση 2, δηλαδή του Υπουργείου Παιδείας, για μετακίνησή της στο Λύκειο Παλλουριώτισσας. Όπως φαίνεται από την αίτηση και όπως κατέστησε σαφές ενώπιον του Δικαστηρίου ο ευπαίδευτος συνήγορός της, το Δικαστήριο καλείται να αναστείλει την απόφαση για το λόγο ότι αυτή είναι έκδηλα παράνομη.
Βασικά η θέση της αιτήτριας είναι ότι κατά την ημέρα που δημοσιεύτηκε η μετακίνησή της ήταν ήδη αποσπασμένη στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο με απόφαση της Ε.Ε.Υ., η οποία μέχρι την ημέρα εκείνη δεν είχε ανακληθεί. Ως εκ τούτου το Υπουργείο Παιδείας ήταν αναρμόδιο όργανο για να τη μετακινήσει στο Λύκειο Παλλουριώτισσας. Όπως φαίνεται από τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο Δικαστήριο και από τα γεγονότα, όπως εκτίθενται στην προσφυγή και τις ενόρκους δηλώσεις στην αίτηση, είναι φανερόν ότι η μετακίνηση της αιτήτριας από το Υπουργείο Παιδείας έγινε μετά από εισήγηση του Υπουργείου προς την Ε.Ε.Υ. για τερματισμό της απόσπασής της ημερ. 3.8.93, αλλά πριν τον τερματισμό της απόσπασης που της κοινοποιήθηκε στις 30.8.93.
Την εξουσία για τοποθετήσεις και αποσπάσεις έχει η Ε.Ε.Υ. με βάση το άρθρο 5 των Περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων, 1969-1988. Σε απάντηση του ισχυρισμού του συνήγορου της αιτήτριας, ότι παράνομα έγινε η μετακίνηση πριν την ανάκληση της απόσπασης, η ευπαίδευτος δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ισχυρίστηκε ότι υπήρχε τέτοια απόφαση, αναφερόμενη στο Τεκμ.Ε. Έχω όμως να παρατηρήσω ότι το Τεκμ.Ε είναι απλώς η εισήγηση του Υπουργείου Παιδείας προς την Ε.Ε.Υ. για τερματισμό της απόσπασης, σύμφωνα με τον Κανονισμό 32 της Κ.Δ.Π. 205/72, που προνοεί ότι εισηγήσεις για τερματισμό απόσπασης γίνονται στην Επιτροπή από την αρμόδια αρχή και η απόσπαση μπορεί να τερματισθεί οποτεδήποτε, σύμφωνα με την εισήγηση. Είναι καθαρό και δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση ότι αρμοδιότητα για τερματισμό αποσπάσεων έχει η Ε.Ε.Υ.
Έτσι, είναι φανερόν ότι η μετακίνηση της αιτήτριας από το Υπουργείο Παιδείας που έγινε ενώ η απόσπασή της στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ίσχυε, ήταν παράτυπη και παράνομη.
Σύμφωνα με καλά νομολογημένες αρχές, όπου υπάρχει κατάφωρη παρανομία μίας διοικητικής πράξης τούτο είναι λόγος για να εκδοθεί προσωρινό διάταγμα, έστω και αν δεν θα προκληθεί ανεπανόρθωτη ζημιά στον αιτητή και ακόμα όπου είναι δυνατόν να προκληθούν σοβαρά εμπόδια στην ομαλή λειτουργία της διοίκησης. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Σοφοκλέους ν. Δημοκρατίας (1981) 3 C.L.R. 360 το Δικαστήριο έστω και σε τέτοια περίπτωση πρέπει να είναι πολύ προσεκτικό, γιατί η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος μπορεί να ισοδυναμεί με απόφαση πάνω στην ουσία της υπόθεσης.
Με γνώμονα τις πιό πάνω αρχές και χωρίς να παραγνωρίζω την πιο πάνω τελευταία αρχή, θεωρώ ότι η έλλειψη δικαιοδοσίας εκ μέρους του Υπουργείου Παιδείας να μετακινήσει την αιτήτρια ενώ η απόσπασή της δεν είχε τερματισθεί από την Ε.Ε.Υ, αποτελεί κατάφωρη παρανομία που δικαιολογεί την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.
Ως εκ τούτου εκδίδεται διάταγμα ως η αίτηση, με έξοδα υπέρ της αιτήτριας.
H αίτηση επιτρέπεται με έξοδα υπέρ της αιτήτριας.