|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 2196
30 Σεπτεμβρίου, 1993
[ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
KOMA TOU YIALOU FISHING CO. LTD.,
Αιτητές,
v.
KYΠPIAKHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
MEΣΩ TOY ΔIEYΘYNTH TMHMATOΣ AΛIEIAΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 989/91)
Διοικητική πράξη — Βεβαιωτική — Χαρακτηριστικά — Επανάληψη παλαιότερης εκτελεστής πράξης — Δεν ισχύει σε περιπτώσεις έκδοσης αδειών με ετήσια ισχύ, για διαφορετικά έτη.
Ο περί Αλιείας Νόμος, Κεφ. 135 — Άρθρο 4(2) — Έκδοση άδειας αλιείας — Αποτελεί άσκηση διακριτικής ευχέρειας — Δεν υπάρχει υποχρέωση ανανέωσης ή αντικατάστασης άδειας.
Οι αιτητές, που είχαν υποβάλει αίτηση για χορήγηση σε αυτούς δεύτερης άδειας αλιείας τόσο κατά το 1986 όσο και το 1991, χωρίς όμως θετικό γι'αυτούς αποτέλεσμα, προσέβαλαν με την προσφυγή τους την απορριπτική απόφαση των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 2/8/91.
Οι καθ' ων η αιτηση, πρόβαλαν προδικαστική ένσταση ότι η επίδικη απόφαση δεν ήταν εκτελεστή διοικητική απόφαση, αλλά βεβαιωτική της προηγούμενης απορριπτικής τους απόφασης, ημερομηνίας 22/3/86.
Οι αιτητές ισχυρίστηκαν οτι η προσβληθείσα από αυτούς απόφαση ήταν ακυρωτέα για δύο λόγους:
(α) Επειδή το 1976 τους δόθηκε υπόσχεση παραχώρησης άδειας για δεύτερο αλιευτικό σκάφος, και
(β) ουσιαστικά η αίτησή τους αποτελούσε αίτηση για αντικατάσταση του σκάφους τους, που χάθηκε στην εισβολή, με νέο σκάφος, πράγμα που δημιούργησε υποχρέωση της Διοίκησης και όχι άσκηση διακριτικής εξουσίας για έγκριση της άδειας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Επι της προδικαστικής ενστάσεως:
Η επιστολή ημερομηνίας 2/8/1991 δεν περιέχει απλώς πληροφορίες στους Αιτητές, περιέχει την απάντηση της Διοίκησης πάνω σε νέα αίτηση των αιτητών, ημερομηνίας 10/7/1991, για παραχώρηση σ'αυτούς δεύτερης άδειας αλιείας με τράτα. Η απάντηση αυτή θίγει ασφαλώς τα συμφέροντα των αιτητών. Για να είναι μια πράξη βεβαιωτική παλαιότερης πράξης, πρέπει η νεώτερη να αποτελεί επανάληψη της παλαιότερης. Το στοιχείο αυτό της επανάληψης δεν υπάρχει στις περιπτώσεις πράξεων με αντικείμενο την έκδοση αδειών με ετήσια ισχύ, αλλά για διαφορετικά έτη.
Στην παρούσα υπόθεση τόσο η παλαιότερη όσο και η νεώτερη απόφαση, αφορούν την έκδοση άδειας αλιείας με τράτα. Τέτοια άδεια μπορούσε να εκδοθεί μόνο κάτω από τις πρόνοιες του περί Αλιείας Νόμου, Κεφ. 135, και τους Κανονισμούς που θεσπίζονται με βάση το Άρθρο 6 του Νόμου.
Όπως φαίνεται από το Άρθρο 4(2) του Νόμου, η ισχύς οποιασδήποτε άδειας αλιείας με τράτα, λήγει κατά το τέλος του χρόνου μέσα στον οποίο εκδίδεται. Έπεται ότι η διάρκειά της δεν υπερβαίνει, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, το ένα έτος.
Από όσα έχουν αναφερθεί πιο πάνω, προκύπτει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι επιβεβαιωτική της παλαιότερης απόφασης του 1986. Οι δυο αποφάσεις έχουν διαφορετικό αντικείμενο, εφόσον η πρώτη αφορά άδεια αλιείας με ισχύ μέχρι 31/12/1986, ενώ η δεύτερη αφορά επίσης άδεια αλιείας, αλλά με ισχύ μέχρι 31/12/1991.
2. Ο πρώτος ισχυρισμός των αιτητών παρέμεινε ολότελα ατεκμηρίωτος.
3. Το Δικαστήριο διαφωνεί με τη θέση των αιτητών για ύπαρξη υποχρέωσης της Διοίκησης, Άδεια αλιείας με τράτα, εκδίδεται μόνο σύμφωνα με το Άρθρο 4(2) του Νόμου και είναι προϊόν άσκησης από τη Διοίκηση της διακριτικής ευχέρειας. Στις περιπτώσεις δε που η άδεια εκδίδεται, αυτή αφορά συγκεκριμένο σκάφος και η ισχύς της λήγει στο τέλος του έτους, στη διάρκεια του οποίου εκδίδεται. Δεν υπάρχει νομική υποχρέωση της Διοίκησης να προβεί είτε σε ανανέωση άδειας που έχει λήξει, ούτε σε έκδοση άδειας αναφορικά με νέο σκάφος, σε αντικατάσταση αδειούχου σκάφους που έχει απωλεσθεί ή καταστραφεί. Για την έκδοση οποιασδήποτε άδειας, η Διοίκηση οφείλει να λάβει υπόψη της τις συνθήκες που επικρατούν κατά το χρόνο της υποβολής και εξέτασης της αντίστοιχης αίτησης, οι οποίες δυνατό να είναι διάφορες από έτος σε έτος.
Η επίδικη απόφαση στην παρούσα υπόθεση ήταν εύλογα επιτρεπτή στο Διευθυντή, ο οποίος άσκησε επί του προκειμένου ορθά τη διακριτική του ευχέρεια σύμφωνα με το Νόμο και τους Κανονισμούς, αφού έλαβε υπόψη του τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά το χρόνο έκδοσής της.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Απόφαση 207/1931 Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε αίτηση των αιτητών για παραχώρηση σ' αυτούς άδειας αλιείας με τράτα στα χωρικά ύδατα της Κύπρου.
Κλ. Πισύρη για Αχ. Φράγκο, για τους Αιτητές.
Γ. Στυλιανίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠOΓIATZHΣ, Δ.: Η προσφυγή αυτή στρέφεται εναντίον της απόφασης του Διευθυντή της Υπηρεσίας Αλιείας (εφεξής ο "Διευθυντής") με την οποία απορρίφθηκε αίτηση των Αιτητών για παραχώρηση σ' αυτούς άδειας αλιείας με τράτα στα χωρικά ύδατα της Κύπρου. Η προσβαλλόμενη απόφαση κοινοποιήθηκε στους Αιτητές με επιστολή του Διευθυντή, ημερομηνίας 2/8/1991.
Οι Αιτητές είναι εταιρεία που ιδρύθηκε το 1946. Μέτοχοι της είναι ψαράδες από την Κώμα του Γιαλού. Κατά την Τουρκική εισβολή οι Αιτητές ήταν ιδιοκτήτες δύο αδειούχων αλιευτικών σκαφών που παρέμειναν στην κατεχόμενη περιοχή.
Μετά την προσφυγοποίησή τους, οι Αιτητές, λόγω οικονομικών δυσκολιών, όπως ισχυρίζονται, αγόρασαν μόνο ένα αλιευτικό σκάφος, με δάνειο από το Κράτος, το 1976, για το οποίο τους παραχωρήθηκε άδεια αλιείας με τράτα. Κατά τους ουσιώδεις χρόνους εξακολουθούσαν να κατέχουν το ως άνω σκάφος.
Στη διάρκεια του 1984 οι Αιτητές είχαν υποβάλει παρόμοιο αίτημα για έκδοση δεύτερης άδειας αλιείας με τράτα. Εναντίον του αιτήματος εκείνου υποβλήθηκαν γραπτές ενστάσεις από τον Προϊστάμενο Αλιείας στις 7/9/1984 οι οποίες επικεντρώνονταν στην πεποίθησή του ότι τυχόν έγκριση του αιτήματος θα συνέτεινε στη μείωση της παραγωγής των αλιευτικών πεδίων των οποίων ο αριθμός μειώθηκε στο ήμισυ λόγω της Τουρκικής εισβολής με αποτέλεσμα να παρατηρηθεί υπεραλιεία, ειδικά από τις τράτες, στα εναπομείναντα αλιευτικά πεδία. Προς αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού είχαν ληφθεί, με επιτυχία, διάφορα μέτρα όπως η μείωση του αριθμού των αδειών για αλιεία με τράτες από 12 σε 8 και η μείωση της αλιευτικής περιόδου από 8 σε 7 μήνες κάθε χρόνο. Η παραχώρηση άλλων αδειών θα εφέρε, κατά τη γνώμη του Προϊσταμένου, οπισθοδρόμηση στην προηγούμενη κατάσταση.
Στις 12/9/1984, εκπρόσωποι των Αιτητών είχαν συνάντηση με το Γενικό Διευθυντή του Yπουργείου Γεωργίας και Φυσικών Πόρων, κατά την οποία εξέθεσαν το πρόβλημά τους και υποστήριξαν το αίτημά τους. Κατά τη συνάντηση αυτή, εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Αλιείας, που ήταν παρών, αντιτάχθηκε στην παροχώρηση άδειας στους Αιτητές, εκθέτοντας τις θέσεις της Υπηρεσίας του.
Στις 13/11/1984, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας και Φυσικών Πόρων έστειλε επιστολή στους Αιτητές με την οποία τους πληροφορούσε ότι ο ισχυρισμός που πρόβαλαν σε συνάντηση που είχαν με τον Υπουργό Γεωργίας και Φυσικών Πόρων στις 3/10/1984, ότι κατείχαν επίσημη επιστολή στην οποία υπήρχε ρητή διαβεβαίωση για παραχώρηση σ' αυτούς δεύτερης άδειας αλιείας, διερευνήθηκε και δεν τεκμηριώθηκε. Εν όψει του γεγονός αυτού, τους καλούσε να θέσουν ενώπιον του Προϊσταμένου Υπηρεσίας Αλιείας οποιαδήποτε τεκμηριωμένα στοιχεία κατείχαν για περαιτέρω διερεύνηση και χειρισμό του θέματος.
Με επιστολή του ημερομηνίας 28/12/1985, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας και Φυσικών Πόρων διαβίβασε στον Προϊστάμενο Υπηρεσίας Αλιείας παράκληση του Υπουργού - τον οποίο επισκέφτηκε και πάλιν στις 24/12/1985 ένας από τους μετόχους των Αιτητών - να διεξάγει τις κατάλληλες επαφές τόσο με εκπρόσωπους των Αιτητών όσο και του Συνδέσμου Εργοδοτών Αλιείας, να διερευνήσει την πιθανότητα έκδοσης δεύτερης άδειας στους Αιτητές για αλιεία σε διεθνή μόνο ύδατα. Ο Σύνδεσμός Εργοδοτών Αλιείας, με επιστολή του ημερομηνίας 19/2/1986, προς το Διευθυντή του Τμήματος Αλιείας, αντιτάχθηκε στην έκδοση οποιασδήποτε νέας άδειας αλιείας. Με νεώτερη επιστολή του, ημερομηνίας 24/2/1986, ο ίδιος Σύνδεσμος εξέθεσε τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν τα μέλη του κι εκείνα που θα δημιουργούνταν με την παραχώρηση νέων αδειών.
Στις 22/3/1986, ο Προϊστάμενος Αλιείας έστειλε την ακόλουθη επιστολή στους Αιτητές:
"Παραχώρηση δεύτερης άδειας αλιείας
Αναφορικά με το πιο πάνω θέμα που εγείρατε και πάλιν πρόσφατα ήθελα να σας πληροφορήσω τα ακόλουθα:
α) Δεν είναι νοητό εκ μέρους μας να παραχωρήσουμε σε σας ή οιονδήποτε άδεια αλιείας για άλλο σκάφος που να εργάζεται μέσα στα Χωρικά Ύδατα της Κύπρου.
β) Θα μπορούσαμε όμως να σας διευκολύνουμε για αγορά δεύτερου σκάφους για Διεθνή Αλιεία, νοουμένου ότι για μιά περίοδο 2-3 ετών αλιεύατε σε Διεθνείς περιοχές με το σημερινό σκάφος που κατέχετε και που είναι κατάλληλο γι' αυτό το σκοπό.
γ) Παράλληλα και για να μην προκύψουν οποιεσδήποτε άλλες δυσκολίες δέον όπως αρχίσετε να καταβάλλετε τις καθυστερημένες δόσεις σας έναντι του παρασχεθέντος σε σας δανείου."
Oι Αιτητές επανήλθαν επί του θέματος της χορήγησης δεύτερης άδειας με επιστολή τους ημερομηνίας 10/7/1991 και πήραν, στις 2/8/1991 την ακόλουθη επιστολή, από το Διευθυντή του Τμήματος Αλιείας:
"Αναφέρομαι στην επιστολή σας με ημερ. 10 Ιουλίου 1991 σχετικά με αίτηση για χορήγηση δεύτερης άδειας αλιείας με τράτα στα χωρικά ύδατα της Κύπρου στους πελάτες σας Koma Τou Yialou Fishing Co Ltd και λυπούμαι να σας πληροφορήσω ότι τέτοια άδεια δεν μπορεί να παραχωρηθεί καθότι δεν το επιτρέπει η κατάσταση των αλιευτικών μας αποθεμάτων.
Μετά την τούρκικη εισβολή και την απώλεια του 50% περίπου των αλιευτικών μας πεδίων, η αλιευτική ένσταση πάνω στα υπόλοιπα αλιευτικά πεδία έχει φτάσει σε ανησυχητικά επίπεδα με αποτέλεσμα να εισαχθούν οι νέοι Κανονισμοί για την Αλιεία του 1990 οι οποίοι προνοούν για μια σειρά περιορισμών σε όλες τις τάξεις των αλιεών για να προστατευθούν οι αλιευτικοί πόροι."
Εναντίον της απόφασης που περιέχεται στην πιο πάνω επιστολή οι Αιτητές καταχώρησαν την παρούσα προσφυγή.
Με αφετηρία το γεγονός της έκδοσης της απόφασης που κοινοποιήθηκε στους Αιτητές με την επιστολή του Προϊσταμένου Αλιείας, ημερομηνίας 22/3/1986, ο ευπαίδευτος δικηγόρος του Διευθυντή ισχυρίστηκε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έχει μόνο πληροφοριακό ή βεβαιωτικό χαρακτήρα και ότι η μόνη εκτελεστή απόφαση είναι εκείνη που κοινοποιήθηκε στους Αιτητές με την επιστολή ημερομηνίας 22/3/1986. Οι Αιτητές απάντησαν στον πιο πάνω ισχυρισμό με το επιχείρημα ότι προηγήθηκε νέα έρευνα της Διοίκησης πριν την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης η οποία έχει, ως εκ τούτου, εκτελεστό χαρακτήρα.
Η επιστολή ημερομηνίας 2/8/1991 δεν περιέχει απλώς πληροφορίες στους Αιτητές, περιέχει την απάντηση της Διοίκησης πάνω σε νέα αίτηση των Αιτητών, ημερομηνίας 10/7/1991, για παραχώρηση σ' αυτούς δεύτερης άδειας αλιείας με τράτα. Η απάντηση αυτή θίγει ασφαλώς τα συμφέροντα των Αιτητών. Για να είναι μια πράξη βεβαιωτική παλαιότερης πράξης πρέπει η νεώτερη να αποτελεί επανάληψη της παλαιότερης. Το στοιχείο αυτό της επανάληψης δεν υπάρχει στις περιπτώσεις πράξεων με αντικείμενο την έκδοση αδειών με ετήσια ισχύ αλλά για διαφορετικά έτη. Σχετική επί του προκειμένου είναι η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας, με αριθμό 207/1931, όπου αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Επειδή κατά την προμνησθείσαν διάταξιν του άρθρου 17 του νόμου 3578, η άδεια προς ίδρυσιν ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου, διά να έχη ισχύν, δέον ν' ανανεούται καθ' έκαστον έτος ούτως ώστε η καθ' εκάστον έτος εκδιδομένη περί του καταβλητέου τέλους χαρτοσήμου πράξις του Υπουργού της Παιδείας, αποτελούσα καθ' εαυτήν χωριστήν πράξιν, υπόκειται εις προσβολήν αυτοτελώς ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Επειδή η διά του υπό κρίσιν αιτήσεως προσβαλλομένη πράξις του Υπουργού της Παιδείας, εξεδόθη μεν επί του αυτού αντικειμένου περί ου και η προγενεστέρα προς αυτόν από 5 Οκτωβρίου 1928 αίτησις του Συνδέσμου ιδρυτών Ελληνικών εκπαιδευτηρίων, δεν αποτελεί όμως και επανάληψιν της παλαιάς πράξεως, διότι δεν αφορά το αυτό σχολικόν έτος, παραδεκτώς επομένως προσβάλλεται η τελευταία αύτη πράξις κατ' ιδίαν, και εντός εξήκοντα ημερών από της κοινοποιήσεώς της."
Σχετικό είναι και το πιο κάτω απόσπασμα από το σύγγραμμα του Κυριακόπουλου "Ελληνικόν Διοικητικόν Δίκαιον", μέρος Γ, στις σσ.96 και 97:
"Eπίσης, δεν είναι βεβαιωτική η κατόπιν εκδόσεως πράξεως παρ' αναρμοδίας αρχής επακολουθούσα νέα του αυτού περιεχομένου παρά της αρμοδίας τοιαύτης· επίσης, η εκδοθείσα επί τη βάσει νεωτέρου νόμου, άλλως ρυθμίζοντος το θέμα· ομοίως, η εμμένουσα μεν εις την αρχικήν τοιαύτην πράξις, έχουσα όμως διάφορον περιεχόμενον, έτι δε και η του αυτού μεν αντικειμένου προς προηγουμένην, αφορώσα όμως εις έτερον έτος."
Στην παρούσα υπόθεση τόσο η παλαιότερη όσο και η νεώτερη απόφαση αφορούν την έκδοση άδειας αλιείας με τράτα. Τέτοια άδεια μπορούσε να εκδοθεί μόνο κάτω από τις πρόνοιες του περί Αλιείας Νόμου, Κεφ.135, και τους Κανονισμούς που θεσπίζονται με βάση το άρθρο 6 του Νόμου.
Όπως φαίνεται από το άρθρο 4(2)* του Νόμου, η ισχύς οποιασδήποτε άδειας αλιείας με τράτα λήγει κατά το τέλος του χρόνου μέσα στον οποίο εκδίδεται. Έπεται ότι η διάρκεια της δεν υπερβαίνει, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, το ένα έτος. Ότι οι άδειες αλιείας με τράτα εκδίδονται ετήσια προκύπτει και από το άρθρο 6(2)(στ) του Νόμου, Κεφ.135, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο αρ.109 του 1968, καθώς και τον Κανονισμό 6(1)(α) των περί Αλιείας Κανονισμών του 1990 (Κ.Δ.Π.273/90).
Από όσα έχω αναφέρει πιο πάνω προκύπτει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι επιβεβαιωτική της παλαιότερης απόφασης του 1986. Οι δυο αποφάσεις έχουν διαφορετικό αντικείμενο, εφόσο η πρώτη αφορά άδεια αλιείας με ισχύ μέχρι 31/12/1986 ενώ η δεύτερη αφορά επίσης άδεια αλιείας αλλά με ισχύ μέχρι 31/12/1991.
Όσον αφορά το ουσιαστικό μέρος της προσφυγής, οι Αιτητές λέγουν στις γραπτές τους αγορεύσεις ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί για τους ακόλουθους δυο λόγους:
(α) Το 1976 δόθηκε υπόσχεση στους Αιτητές ότι θα τους παραχωρηθεί άδεια για δεύτερο αλιευτικό σκάφος.
Δε νομίζω ότι επιβάλλεται να εξετάσω κατά πόσο η τεκμηρίωση του ισχυρισμού αυτού μπορεί να οδηγήσει σε ακύρωση την προσβαλλόμενη απόφαση, εφόσο ο ισχυρισμός αυτός έχει αμφισβητηθεί από το Διευθυντή και παρέμεινε ολότελα ατεκμηρίωτος. Εξάλλου, όπως έχει ήδη αναφερθεί, όταν οι Αιτητές είχαν εγείρει παρόμοιο θέμα στη συνάντηση εκπροσώπων τους με τον τότε Υπουργό Γεωργίας και Φυσικών Πόρων στις 3/10/1984, ισχυριζόμενοι τότε ότι κατείχαν επί του προκειμένου επίσημη επιστολή, δεν παρουσίασαν τέτοια επιστολή ή άλλα στοιχεία για να τεκμηριώσουν τον ισχυρισμό τους.
(β) Το αίτημα των Αιτητών δεν αφορά την έκδοση νέας άδειας αλλά αφορά την αντικατάσταση του δεύτερου αδειούχου σκάφους τους που χάθηκε στην εισβολή με νέο σκάφος. Ουσιαστικά, οι Αιτητές λέγουν ότι η έκδοση άδειας για δεύτερο αλιευτικό σκάφος σε αντικατάσταση του πρώτου αποτελεί υποχρέωση της Διοίκησης και όχι αντικείμενο άσκησης διακριτικής εξουσίας από τη Διοίκηση.
Διαφωνώ με τη θέση των Αιτητών. Άδεια αλιείας με τράτα εκδίδεται μόνο σύμφωνα με το άρθρο 4(2) του Νόμου και είναι προϊόν άσκησης από τη Διοίκηση της διακριτικής της ευχέρειας. Στις περιπτώσεις δε που η άδεια εκδίδεται, αυτή αφορά συγκεκριμένο σκάφος και η ισχύς της λήγει στο τέλος του έτους στη διάρκεια του οποίου εκδίδεται. Δεν υπάρχει νομική υποχρέωση της Διοίκησης να προβεί είτε σε ανανέωση άδειας που έχει λήξει ούτε σε έκδοση άδειας αναφορικά με νέο σκάφος σε αντικατάσταση αδειούχου σκάφους που έχει απωλεσθεί ή καταστραφεί. Για την έκδοση οποιασδήποτε άδειας η Διοίκηση οφείλει να λάβει υπόψη της τις συνθήκες που επικρατούν κατά το χρόνο της υποβολής και εξέτασης της αντίστοιχης αίτησης, οι οποίες δυνατό να είναι διάφορες από έτος σε έτος.
Η επίδικη απόφαση στην παρούσα υπόθεση ήταν εύλογα επιτρεπτή στο Διευθυντή ο οποίος άσκησε επί του προκειμένου ορθά τη διακριτική του ευχέρεια σύμφωνα με το Νόμο και τους Κανονισμούς, αφού έλαβε υπόψη του τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά το χρόνο έκδοσής της.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται και η επίδικη απόφαση επικυρώνεται. Οι Αιτητές καταδικάζονται στην πληρωμή £100 έναντι των εξόδων των Καθ' ων η Αίτηση.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.