|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 1733
22 Ιουλίου, 1993
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΦΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΚΑΛΟΠΑΝΑΓΙΩΤΗ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 396/92)
Ο περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμος (Ν. 15/62) — Άρθρο 7(2) — Η σχετική αποζημίωση πρέπει να υπολογιστεί και προσφερθεί σε διάστημα 10 μηνών από τη δημοσίευση της Γνωστοποίησης Απαλλοτρίωσης — Παράλειψη τήρησης του Άρθρου 7(2) — Η όλη διαδικασία ατόνισε και ως εκ τούτου εκδόθηκε νέο Διάταγμα Απαλλοτρίωσης — Προσφυγή κατά του Πρώτου Διατάγματος κατέστει άνευ αντικειμένου.
Με την προσφυγή αυτή προσβλήθηκε το Διάταγμα Απαλλοτρίωσης δυνάμει του οποίου διατάχθηκε η απαλλοτρίωση των κτημάτων του αιτητή στο χωριό Καλοπαναγιώτης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Από τη μελέτη του φακέλου που κατατέθηκε στο Δικαστήριο ως Τεκμήριο 1, διαφάνηκε ότι και η προσβαλλόμενη διαδικασία απαλλοτρίωσης, όπως και η προηγούμενη, έχει ατονίσει, μετά την καταχώρηση της προσφυγής.
Ως αποτέλεσμα της ατόνισης της προσβαλλόμενης απαλλοτρίωσης, δημοσιεύθηκε νέα Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης των ιδίων τεμαχίων, στις 11/12/92, την οποία ακολούθησε νέα ένσταση από τον αιτητή, η οποία απορρίφθηκε, το όλο θέμα δε, απέληξε στη δημοσίευση νέου Διατάγματος Απαλλοτριώσεως στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 4/6/93.
Ενόψει της πιο πάνω εξελίξεως και της δημοσίευσης νέου Διατάγματος Απαλλοτριώσεως, το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής έχει εκλείψει.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης του δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 10/4/92, δυνάμει του οποίου διατάχθηκε η απαλλοτρίωση των κτημάτων αρ. τεμ. 1092, 1093, 1094, 1095 και 1096, Φ/Σχ. 37/9 στο χωριό Καλοπαναγιώτη.
Χρ. Κιτρομηλίδης, για τον Αιτητή.
Α. Ντορζής, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KOYPPHΣ, Δ.: Η παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 10/4/92, με αριθμό 560, δυνάμει του οποίου διατάχτηκε η απαλλοτρίωση των κτημάτων, αρ. τεμ. 1092, 1093, 1094, 1095 και 1096, Φ/Σχ. 37/9, συνολικής εκτάσεως ενός δεκαρίου και 185 τετραγωνικών μέτρων, στο χωριό Καλοπαναγιώτη, τα οποία ανήκουν στον αιτητή.
Στα πιο πάνω τεμάχια (τα κτήματα), υπάρχει παλιός νερόμυλος και αυλή, οικία τριών δωματίων, δεξαμενή και αυλάκια, που σχετίζονται με το νερόμυλο. Ο νερόμυλος κηρύχθηκε αρχαίο Μνημείο με την Κ.Δ.Π. 96/86, και όλα τα αναφερόμενα τεμάχια προστέθηκαν στο Δεύτερο Πίνακα του περί Αρχαιοτήτων Νόμου (Κεφ. 31).
Ακολούθως έγιναν προσπάθειες για την αναπαλαίωση και συντήρηση του νερόμυλου σε συνεννόηση με τον ιδιοκτήτη/αιτητή. Επειδή όμως ο ιδιοκτήτης επέδειξε αδιαφορία, το Συμβούλιο Βελτιώσεως Καλοπαναγιώτη (το Συμβούλιο), αποφάσισε στις 27/10/88, να προβεί στην απαλλοτρίωση των κτημάτων με σκοπό την αναπαλαίωση και συντήρηση του νερόμουλου για να αποφευχθεί ο κίνδυνος καταστροφής του. Ως αποτέλεσμα δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 2/2/90, Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης των κτημάτων.
Ο αιτητής, με επιστολή του δικηγόρου του ημερομηνίας 15/2/90, ενέστη στην πιο πάνω Γνωστοποίηση, υποστηρίζοντας ότι ήταν πάντα η πρόθεσή του, να προχωρήσει ο ίδιος στην αναπαλαίωση και συντήρηση του μνημείου, στην οποία θα προέβαινε μετά την επάνοδό του στην Κύπρο, σε 6 περίπου μήνες, επιφύλαξε δε το δικαίωμά του να υποβάλει και επιπρόσθετους λόγους ενστάσεως μετά την επάνοδό του. Ως αποτέλεσμα της ένστασης, ο Έπαρχος Λευκωσίας, ως Πρόεδρος του Συμβουλίου Βελτιώσεως Καλοπαναγιώτη, πληροφόρησε το δικηγόρο του αιτητή ότι οι ενέργειες απαλλοτρίωσης αναστάληκαν για 6 μήνες για να δοθεί η ευκαιρία στον αιτητή, που βρισκόταν στο εξωτερικό, ν' αναπαλαιώσει και επιδιορθώσει ο ίδιος το νερόμυλο (Κυανό 25 στο Τεκμήριο 1).
Στις 17/7/90, ο αιτητής υπέβαλε και ο ίδιος νέα συμπληρωματική ένσταση, ζητώντας να σταματήσει η διαδικασία της απαλλοτρίωσης (Κυανό 36 στο φάκελο).
Ο αιτητής δεν προέβηκε σε καμιά επιδιόρθωση του μνημείου, και στις 30/11/90 δημοσιεύθηκε νέα Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης των κτημάτων του (Κυανό 41). Ακολούθησε νέα ένσταση των δικηγόρων του αιτητή, ημερομηνίας 7/12/90, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι θα προέβαινε ο ίδιος στην αναπαλαίωση/συντήρηση του μνημείου αν είχε την επιδότηση του Συμβουλίου. Υπέδειξε επίσης, ότι ο νερόμυλος καταλαμβάνει μικρό μέρος των κτημάτων του και δεν εξυπηρετείτο το δημόσιο συμφέρον με την απαλλοτρίωση ολόκληρης της περιουσίας του, την οποία προτίθετο να αξιοποιήσει σε συνδυασμό με το νερόμυλο (Κυανά 44 και 45).
Σε σχετική ερώτηση του Επάρχου, ο Διευθυντής του Τμήματος Αρχαιοτήτων απάντησε, με επιστολή του ημερομηνίας 7/3/91, ότι η απαλλοτρίωση θα πρέπει να περιλαμβάνει τα τεμάχια 1093, 1094, 1095 και 1096, για να αποφευχθεί οποιαδήποτε ανεπιθύμητη ανάπτυξη σ' αυτά, που θα έθετε σε κίνδυνο το χαρακτήρα του μνημείου (Κυανό 51).
Το θέμα τέθηκε ενώπιον του Συμβουλίου μαζί με την ένσταση του αιτητή, το οποίο, κατά τη συνεδρία του ημερομηνίας 25/6/91, απέρριψε την ένσταση του αιτητή και αποφάσισε την απαλλοτρίωση όλων των τεμαχίων, όπως αρχικά αποφασίστηκε, για να αποφευχθεί οποιαδήποτε ανεπιθύμητη ανάπτυξη γύρω από το νερόμυλο, που θα έθετε σε κίνδυνο το χαρακτήρα του μνημείου (Κυανό 53).
Ο αιτητής πληροφορήθηκε σχετικά με επιστολή του Επάρχου, ως Προέδρου του Συμβουλίου, προς τους δικηγόρους του, ημερομηνίας 26/9/91.
Στις 8/11/91 δημοσιεύθηκε νέα Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης των ιδίων τεμαχίων, γιατί η προηγούμενη είχε ατονίσει, επειδή παρήλθαν πάνω από 10 μήνες από τη δημοσίευσή της, χωρίς να δημοσιευθεί σχετικό Διάταγμα (Κυανά 57 και 58).
Ο αιτητής υπέβαλε και πάλι ένσταση μέσω των δικηγόρων του (ημερομηνίας 19/11/91), η οποία απορρίφθηκε και πάλι από το Συμβούλιο στις 18/12/91 (Κυανό 65), ο δε αιτητής πληροφορήθηκε σχετικά με επιστολή προς τους δικηγόρους του, ημερομηνίας 6/2/92.
Στις 10/4/92, δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας το Δικάταγμα Απαλλοτρίωσης, που αποτελεί το επίδικο θέμα. Η προσφυγή αυτή καταχωρήθηκε στις 14/5/92.
Η επιχειρηματολογία του δικηγόρου του αιτητή, βασίστηκε κυρίως στο ότι ο επιδιωκόμενος σκοπός μπορούσε να επιτευχθεί (α) και χωρίς την απαλλοτρίωση αφού ο αιτητής ήταν πρόθυμος να προβεί ο ίδιος στα απαραίτητα έργα αναπαλαίωσης και συντήρησης του μνημείου, με επιδότηση από το Συμβούλιο και (β) με την απαλλοτρίωση μόνο του νερόμυλου και τον πέριξ του χώρου αντί όλων των απαλλοτριωθέντων τεμαχίων.
Ο δικηγόρος του αιτητή επικαλέστηκε έλλειψη δέουσας έρευνας, υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση και παράβαση του Νόμου και του Συντάγματος.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση υποστήριξε ότι το θέμα αφορά υποκειμενική εκτίμηση πραγματικών γεγονότων η οποία ανήκει στη διοίκηση, ότι δεν υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα ούτε υπέρβαση των ορίων της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης και δεν αποδείχθηκε κατάχρηση ή υπέρβαση εξουσίας.
Από τη μελέτη του φακέλου που κατατέθηκε στο Δικαστήριο ως Τεκμήριο 1, διαφάνηκε ότι και η προσβαλλόμενη διαδικασία απαλλοτρίωσης, όπως και η προηγούμενη, έχει ατονίσει, μετά την καταχώρηση της προσφυγής. Σχετικό είναι το Κυανό 87 του φακέλου (επιστολή του Επάρχου, ημερομηνίας 19/11/92, προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών), το οποίο παραθέτω:
"Επιθυμώ να σας πληροφορήσω ότι το Συμβούλιο Βελτιώσεως Καλοπαναγιώτη αποφάσισε να προβεί στην αξιοποίηση του νερόμυλου στον Καλοπαναγιώτη που κηρύχθηκε αρχαίο μνημείο Β' πίνακα με την Κ.Δ.Π. 96/86. Επειδή επηρεάζεται ιδιωτική ακίνητη ιδιοκτησία δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας η Γνωστοποίηση Απαλλοτριώσεως ως Δ.Π. 1868/91 και το Διάταγμα Απαλλοτριώσεως ως Δ.Π. 560/92. Eπειδή όμως δεν κατέστει δυνατό να υπολογισθεί και προσφερθεί η σχετική αποζημίωση μέσα σε χρονικό διάστημα 10 μηνών από τη δημοσίευση της πιο πάνω Γνωστοποίησης όπως προβλέπεται από το άρθρο 7(2) του Περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου η όλη διαδικασία της απαλλοτρίωσης έχει ατονίσει.
2. Κατά συνέπεια σας αποστέλλω συνημμένα προσχέδιο νέας Γνωστοποίησης Απαλλοτριώσεως και παρακαλώ όπως φροντίσετε για τη δημοσίευση της στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας.
3. Ο φάκελός σας με αρ. Υ.Ε. 359/59/Α/3 είναι σχετικός.".
(Η υπογράμμιση δική μου)
Ως αποτέλεσμα της ατόνισης της προσβαλλόμενης απαλλοτρίωσης, δημοσιεύθηκε νέα Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης των ιδίων τεμαχίων, στις 11/12/92, την οποία ακολούθησε νέα ένσταση από τον αιτητή, η οποία απορρίθφηκε, το όλο θέμα δε, απέληξε στη δημοσίευση νέου Διατάγματος Απαλλοτριώσεως στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 4/6/93 (Κυανά 89-100).
Η υπόθεση αυτή επιφυλάχθηκε στις 5/7/93. Οι δικηγόροι και των δύο πλευρών, που ήταν παρόντες κατά την πιο πάνω ημερομηνία, δεν ανέφεραν τίποτα στο Δικαστήριο αναφορικά με τις εξελίξεις αυτές, για τις οποίες θα έπρεπε να ήταν ενήμεροι.
Ενόψει της πιο πάνω εξελίξεως και της δημοσίευσης νέου Διατάγματος Απαλλοτριώσεως, φρονώ ότι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής έχει εκλείψει.
Ως εκ τούτου η παρούσα προσφυγή, η οποία παρέμεινε χωρίς αντικείμενο, απορρίπτεται, χωρίς διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.