|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 1214
27 Μαΐου, 1993
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
Αιτητής,
v.
KYΠPIAKHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
MEΣΩ YΠOYPΓEIOY EΣΩTEPIKΩN KAI AΛΛHΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 291/90)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Αντικείμενο — Βεβαιωτική διοικητική πράξη — Συνέπειες — Αίτηση για παραχώρηση κατοικίας — Εύλογη η απόρριψή της ενόψει της μη πλήρωσης των κριτηρίων από τον αιτητή — Αιτιολογημένη — Αναπόδεικτος ο ισχυρισμός για παραβίαση της αρχής της ισότητας.
Ο αιτητής προσέβαλε με την προσφυγή του την απόφαση των καθ'ων η αίτηση, με την οποία απορρίφθηκε αίτημά του για παραχώρηση σ' αυτόν κατοικίας και/ή οικοπέδου στο νέο χωριό Πάνω Κυβίδες.
Κατοικίες και/ή οικόπεδα παραχωρήθηκαν σε κατοίκους του χωριού τόσο το 1970 με βάση απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου αρ. 8737 ημερ. 15/5/69, όσο και το 1987 όταν παραχωρήθηκαν κατοικίες σε φτωχές οικογένειες. Ο αιτητής είχε αποταθεί με το ίδιο αίτημα κατά το 1970, αλλά η αίτησή του είχε απορριφθεί, επειδή δεν ήταν κάτοικος του χωριού.
Οι καθ' ων η αίτηση πρόβαλαν προδικαστική ένσταση πως:
(α) Αν ο αιτητής συνέδεε την αίτησή του με την παραχώρηση που έγινε το 1987, η προσφυγή του ήταν απαράδεκτη γιατί δεν προσέβαλλε πράξη δημοσίου αλλά ιδιωτικού δικαίου, και
(β) Αν ο αιτητής συνέδεε την αίτησή του με την πρώτη παραχώρηση κατοικιών το 1970, τότε η προσφυγή του ήταν απαράδεκτη γιατί προσέβαλλε βεβαιωτική και όχι εκτελεστή διοικητική πράξη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(α) Αναφορικά με τις προδικαστικές ενστάσεις:
Είναι έκδηλο από την επιστολή του αιτητή ημερομηνίας 16/6/87, ότι το αίτημα του συνδέετο με την μετακίνηση του χωριού Πάνω Κυβίδες που έγινε το 1970 και δόθηκαν τότε οικόπεδα και οικίες σε δικαιούχους και επομένως η επίδικη απόφαση είναι βεβαιωτική.
(β) Αναφορικά με την ουσία της προσφυγής:
Σύμφωνα με τα κριτήρια για τη διάθεση των κρατικών οικοπέδων, ο αιτητής έπρεπε να είναι μόνιμος κάτοικος του χωριού Πάνω Κυβίδες και να μη διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία για τη διαμονή του. Επίσης, ο αιτητής να μη διαθέτει ιδιόκτητο οικόπεδο στο χωρίο ή και αλλού.
Ο ίδιος ο αιτητής με τις επιστολές του ημερομηνίας 16/6/87 και 7/9/88, παραδέχεται ότι μετοίκησε στη Λεμεσό το 1958, δηλαδή 12 χρόνια πριν αποφασιστεί η μετακίνηση των Πάνω Κυβίδων λόγω των κατολισθήσεων. Από τότε ζει και εργάζεται στη Λεμεσό, έχει παντρέψει παιδιά του που ζουν στη Λεμεσό και το γεγονός ότι ισχυρίζεται ότι έχει πρόθεση να επιστρέψει στις Πάνω Κυβίδες, δεν αλλάζει την κατάσταση. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί μόνιμος κάτοικος των Κυβίδων. Επίσης, ο αιτητής διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία στη Λεμεσό, πράγμα που τον θέτει και πάλι, εκτός κριτηρίων.
Άλλος λόγος ακυρώσεως που προβάλλει ο αιτητής, είναι ότι η αιτιολογία είναι ανεπαρκής. Η αιτιολογία της επίδικης απόφασης περιέχεται στο Παράρτημα Β την ένστασης και αναφέρει τα εξής: ".... η αίτησή σας έχει εξεταστεί αλλά δεν μπορεί, σύμφωνα με τα υφιστάμενα κριτήρια, να ικανοποιηθεί γιατί δεν είσθε μόνιμος κάτοικος Πάνω Κυβίδων και επίσης διαθέτετε ιδιόκτητη κατοικία στη Λεμεσό.".
Η απόφαση είναι λακωνική, αλλά πλήρως αιτιολογημένη και πληροί την προϋπόθεση ότι μπορεί το Δικαστήριο να ελέγξει την απόφαση.
Η απόφαση λήφθηκε από αρμόδιο σώμα. Ο ισχυρισμός του αιτητή ότι υπήρξε παραβίαση της αρχής της ισότητας, κατά παράβαση του Άρθρου 28 του Συντάγματος, δε στοιχειοθετείται με κανένα τρόπο και μάλιστα με την αυξημένη βεβαιότητα που απαιτείται. Ο αιτητή επιφυλάχθηκε να εκθέσει ειδική μαρτυρία για περαιτέρω απόδειξη αυτής, αλλά δεν παρουσίασε τέτοια μαρτυρία.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Savvas Yianni Valana v. Republic 3 R.S.C.C. 91,
Machlouzarides v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2342,
P. M. Tseriotis Ltd. v. Republic (1984) 3 C.L.R. 693.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του αιτητή για παραχώρηση κατοικίας και/ή οικοπέδου, στο νέο χωριό Πάνω Κυβίδες.
Γ. Δ. Γεωργίου, για τον Αιτητή.
Π. Κληρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KOYPPHΣ, Δ.: Ο αιτητής με την προσφυγή αυτή ζητά την πιο κάτω θεραπεία:- "Ακύρωση της απόφασης του Υπουργείου Εσωτερικών, Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού που εμφαίνεται στην επιστολή ημερομηνίας 24.1.1990 με στοιχεία Αρ. Φακ. 167/82/111 με βάση την οποία απορρίπτεται αίτηση του αιτητή με ημερομηνία 7.9.1988 για παραχώρηση κατοικίας και/ή οικοπέδου στο νέο χωριό Πάνω Κυβίδες.".
Τα γεγονότα σε συντομία είναι τα εξής: Ο αιτητής γεννήθηκε στο χωριό Βουνί της Επαρχίας Λεμεσού. Σε ηλικία όμως 2 χρόνων, κατοίκησαν οικογενειακά στις Κυβίδες, στο σπίτι που είχε ο πατέρας του με αριθμό τίτλου 12122, Φ/Σχ. 53/10 VIL, αριθμός Τεμαχίου 28.29/1. Όταν νυμφεύθηκε τη σύζυγό του που είναι από τις Κυβίδες, κατοίκησε στο πατρικό σπίτι που πήρε δωρεά από τον πατέρα του. Στο χωριό Κυβίδες, ο αιτητής μετά το γάμο του απόκτησε 5 παιδιά και εργαζόταν στα διάφορα κτήματα που είχε και έχει. Περίπου το 1959 βρήκε εργασία σε οινοβιομηχανία στη Λεμεσό. Λόγω της νέας αυτής εργασίας του, προέκυψε θέμα διαμονής του, επειδή εργαζόταν βάρδιες, και έτσι ενοικίασε σπίτι στη Λεμεσό, στο οποίο μετέφερε όλη την οικογένειά του. Κάθε Σαββατοκυρίακο πήγαινε στις Κυβίδες και περιποιήτο με την οικογένειά του τα κτήματά του.
Το 1968 έγιναν κατολισθήσεις στο χωριό Κυβίδες, και έτσι το Υπουργικό Συμβούλιο, με απόφασή του ημερομηνίας 15/5/69 και 20/11/69, πήρε τις αποφάσεις υπ' αριθμό 8737 και 9195, για μετακίνηση του χωριού Κυβίδες και έθεσε όρους που να διέπουν τις πιο πάνω αποφάσεις. Στον αιτητή δεν εδίδετο σπίτι στο νέο χωριό Κυβίδες, παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες και ενέργειές του. Ο αιτητής έκτισε με δικά του έξοδα κατοικία στη Λεμεσό που ισχυρίζεται πως την προόριζε για τα παιδιά του και πως δεν έπαυσε ποτέ να έχει πρόθεση να επιστρέψει στη μόνιμή του κατοικία στις Κυβίδες, που ήταν η κατοικία καταγωγής του.
Ο αιτητής έκανε αίτηση με ημερομηνία 7/9/88 στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και ζητούσε παραχώρηση κατοικίας στο νέο χωριό Πάνω Κυβίδες (Παράρτημα Α στην ένσταση). Η αίτησή του εξετάστηκε και απορρίφθηκε (Παράρτημα Β στην ένσταση), γιατί δεν καλύπτεται από τα υφιστάμενα κριτήρια διάθεσης κρατικών οικιών/οικοπέδων (Παράρτημα Γ στην ένσταση), γιατί δεν είναι μόνιμος κάτοικος Πάνω Κυβίδων και γιατί διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία στη Λεμεσό.
Σημειώνεται ότι κατά τη μετακίνηση του χωριού Πάνω Κυβίδες που έγινε κατά το 1970, δεν παραχωρήθηκε κατοικία/ οικόπεδο στην οικογένεια του αιτητή, γιατί σύμφωνα με σχετική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με αριθμό 8737 ημερομηνίας 15/5/69 (Παράρτημα Δ στην ένσταση), κατοικία εδικαιούντο όσοι είχαν τότε κατοικία και διέμεναν μόνιμα στο παλιό χωριό, ενώ ο αιτητής διέμενε τότε μόνιμα με την οικογένειά του στη Λεμεσό.
Ως αποτέλεσμα της άρνησης της Κυβέρνησης να παραχωρήσει στον αιτητή κατοικία και/ή οικόπεδο στο νέο χωριό Πάνω Κυβίδες, ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή και ζητά την ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Ο αιτητής προβάλλει τους πιο κάτω λόγους:
(1) Η απόφαση λήφθηκε κάτω από πλάνη περί το Νόμο.
(2) Η απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο σώμα.
(3) Η απόφαση στερείται επαρκούς και/ή καθόλου αιτιολογίας.
(4) Η απόφαση παραβιάζει την αρχή της ισότητας, που διασφαλίζεται από το Άρθρο 28 του Συντάγματος.
Οι καθ' ων η αίτηση προβάλλουν τον προδικαστικό ισχυρισμό ότι αν η αίτηση του αιτητή συνδέεται με την παραχώρηση από την Κυβέρνηση οικοπέδων σε φτωχές οικογένειες στο χωριό Πάνω Κυβίδες, που διαχωρίστηκαν κατά ή περί το 1987, τότε η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορεί να προσβληθεί με αίτηση ακυρώσεως, γιατί εμπίπτει στο χώρο του Ιδιωτικού Δικαίου.
Σύμφωνα με την εισήγηση του αιτητή η επίδικη απόφαση εμπίπτει στο χώρο του Δημόσιου Δικαίου, γιατί αποβλέπει στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού και μπορεί να προσβληθεί με αίτηση ακύρωσης (Βλέπε Savvas Yianni Valana v. Republic, 3 R.S.C.C. 91 και Machlouzarides v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2342).
Άλλος προδικαστικός ισχυρισμός από μέρους των καθ' ων η αίτηση είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται εκτελεστότητας ως βεβαιωτική.
Η θέση του δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση είναι ότι αν με οποιοδήποτε τρόπο ο αιτητής συνδέει την αρνητική απόφαση που προσβάλλει, με την αίτηση που υπέβαλε το 1970 για παραχώρηση κατοικίας/οικοπέδου στις Πάνω Κυβίδες, τότε η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται εκτελεστότητας ως βεβαιωτική, καθότι ο αιτητής ζήτησε και τότε οικόπεδο ή σπίτι και του δόθηκε όπως και ο ίδιος παραδέχεται στην επιστολή του ημερομηνίας 16/6/87, αρνητική απάντηση. Συγκεκριμένα, στην παράγραφο 6 της πιο πάνω επιστολής αναφέρει: "Κατά ή περί το έτος 1970, αποτάθηκα και πάλι με αίτησή μου ενώπιόν σας για παραχώρηση οικοπέδου, η απάντησή σας όμως ήταν αρνητική με το αιτιολογικό ότι έπρεπε πρώτα να παραχωρηθούν σπίτια στους κατοίκους του παλαιού χωριού.".
Η θέση του δικηγόρου του αιτητή, είναι ότι όταν ο αιτητής αναφέρει ότι απορρίφθηκε αίτημά του το 1970, εννοεί ότι από το 1970 που προσπαθεί να πάρει κάποια κατοικία μέχρι σήμερα, δεν του παραχωρήθηκε. Κατά συνέπεια δεν κάνει ο αιτητής οποιαδήποτε προσπάθεια σύνδεσης της αρνητικής δήθεν απόφασης του 1970 με το παρόν αίτημά του.
Είναι έκδηλο από την επιστολή του αιτητή, ημερομηνίας 16/6/87 (Παράρτημα Α στην ένσταση), ότι το αίτημά του συνδέεται με τη μετακίνηση του χωριού Πάνω Κυβίδες που έγινε το 1970 και δόθηκαν τότε οικόπεδα και οικίες σε δικαιούχους και επομένως η επίδικη απόφαση είναι βεβαιωτική (P. M. Tseriotis Ltd. v. Republic (1984) 3 C.L.R. 693, στις σελίδες 701-703).
Για το λόγο αυτό, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω, θα προχωρήσω να εξετάσω την ουσία της προσφυγής.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του αιτητή ότι η απόφαση λήφθηκε κάτω από πλάνη περί το Νόμο, οι καθ' ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι ενήργησαν σύμφωνα με το Νόμο και ότι η άρνηση της Κυβέρνησης να παραχωρήσει κατοικία και/ή οικόπεδο στον αιτητή, είναι γιατί ο αιτητής δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις που έθεσε το Υπουργικό Συμβούλιο με σχετική απόφασή του, ημερομηνίας 15/5/69 και 20/11/69 (Παράρτημα Δ στην ένσταση). Επίσης, ο αιτητής δεν πληρούσε τα κριτήρια για την παραχώρηση σε αυτόν οικοπέδου στις Πάνω Κυβίδες, από αριθμό οικοπέδων που διαχωρίστηκαν κατά ή περί το 1987. Τα κριτήρια για τη διάθεση κρατικών οικοπέδων, επισυνάπτονται στο Παράρτημα Γ στην ένσταση. Σύμφωνα με αυτά, ο αιτητής πρέπει να είναι μόνιμος κάτοικος του χωριού Πάνω Κυβίδες και να μη διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία για τη διαμονή του. Επίσης, ο αιτητής να μη διαθέτει ιδιόκτητο οικόπεδο στο χωριό ή και αλλού.
Ο ίδιος ο αιτητής με τις επιστολές του ημερομηνίας 16/6/87 και 7/9/88, παραδέχεται ότι μετοίκησε στη Λεμεσό το 1958, δηλαδή 12 χρόνια πριν αποφασιστεί η μετακίνηση των Πάνω Κυβίδων λόγω των κατολισθήσεων. Από τότε ζει και εργάζεται στη Λεμεσό, έχει παντρέψει παιδιά του που ζουν στη Λεμεσό και το γεγονός ότι ισχυρίζεται ότι έχει πρόθεση να επιστρέψει στις Πάνω Κυβίδες, δεν αλλάζει την κατάσταση. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί μόνιμος κάτοικος των Κυβίδων και η αναφορά του δικηγόρου του αιτητή ότι η κατοικία του στη Λεμεσό είναι "κατοικία επιλογής" και ότι η "κατοικία καταγωγής" είναι στις Πάνω Κυβίδες, δεν ευσταθεί. Επίσης, ο αιτητής διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία στη Λεμεσό, πράγμα που τον θέτει και πάλι, εκτός κριτηρίων.
Άλλος λόγος ακυρώσεως που προβάλλει ο αιτητής, είναι ότι η αιτιολογία είναι ανεπαρκής. Η αιτιολογία της επίδικης απόφασης περιέχεται στο Παράρτημα Β της ένστασης και αναφέρει τα εξής: ".... η αίτησή σας έχει εξετασθεί αλλά δεν μπορεί, σύμφωνα με τα υφιστάμενα κριτήρια, να ικανοποιηθεί γιατί δεν είσθε μόνιμος κάτοικος Πάνω Κυβίδων και επίσης διαθέτετε ιδιόκτητη κατοικία στη Λεμεσό.".
Έχω τη γνώμη ότι η απόφαση είναι λακωνική, αλλά πλήρως αιτιολογημένη και πληρεί την προϋπόθεση ότι μπορεί το Δικαστήριο να ελέγξει την απόφαση.
Έχω επίσης τη γνώμη ότι η απόφαση λήφθηκε από αρμόδιο σώμα. Ο ισχυρισμός του αιτητή ότι υπήρξε παραβίαση της αρχής της ισότητας, κατά παράβαση του άρθρου 28 του Συντάγματος, δε στοιχειοθετείται με κανένα τρόπο και μάλιστα με την αυξημένη βεβαιότητα που απαιτείται. Ο αιτητής επιφυλάχθηκε να εκθέσει ειδική μαρτυρία για περαιτέρω απόδειξη αυτής, αλλά δεν παρουσίασε τέτοια μαρτυρία.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.