|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 915
28 Απριλίου, 1993
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
IΔΕΒ ΛΤΔ.,
Aιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ,
Kαθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Aρ. 415/92)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Αποδεικτικό υλικό — Παρουσίαση εγγράφων στο Δικαστήριο προς απόδειξη πλήρωσης των προϋποθέσεων του Nόμου, δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, εφόσον δεν είχαν δοθεί στο αποφασίζον όργανο για εκτίμηση.
Προς υποστήριξη της προσφυγής της κατά της απορριπτικής απόφασης των καθ' ων η αίτηση για πληρωμή από αυτήν μειωμένων τελών, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 5 του περί Mηχανοκινήτων Oχημάτων και Tροχαίας Kινήσεως Nόμου του 1972 (N.86/72) αναφορικά με αυτοκίνητο που εισήγαγε, η αιτήτρια εταιρεία ισχυρίστηκε πως η επίδικη απόφαση ήταν αποτέλεσμα ελλειπούς έρευνας και εσφαλμένης εκτίμησης γεγονότων. Προς τούτο ο δικηγόρος της εταιρείας επεσύναψε στη γραπτή αγόρευση αριθμό παραγγελιών βιβλίων από διάφορες πόλεις, για να αποδείξει τη διανομή αυτών με αυτοκίνητο.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Tα έντυπα που επισυνάφθηκαν στη γραπτή αγόρευση κατατέθηκαν κατά παράβαση της πρακτικής και δικονομίας. Έτσι κι αλλιώς τίποτε δεν ωφελούν γιατί θα έπρεπε να είχαν δοθεί στο αποφασίζον όργανο για εκτίμηση.
Η αιτήτρια, εφόσον ζητούσε την ευνοϊκή μεταχείριση του Νόμου, είχε ταυτόχρονα και το βάρος να αποδείξει στη διοίκηση, με την παρουσίαση επαρκών στοιχείων, πως πληρούσε τις προϋποθέσεις του. Η διοίκηση είχε βέβαια υποχρέωση να προβεί στη δική της έρευνα, την οποία όμως σε αυτή την περίπτωση έκαμε. Αυτή μάλιστα επεξετάθη στην επί τόπου διαπίστωση των πραγματικών γεγονότων, που στην έκταση που αναφέρονται στην έκθεση του ελεγκτή δεν αμφισβητούνται. Η προσφυγή επομένως απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της αιτήτριας.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε αίτηση της αιτήτριας εταιρείας για πληρωμή μειωμένων τελών, αναφορικά με αυτοκίνητα που εισήγαγαν και η χρήση των οποίων θα περιοριζόταν στις ανάγκες της εταιρείας.
Α. Χριστοφίδου για K. Μελά, για την Αιτήτρια.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMIΔHΣ, Δ.: Το παράρτημα Ι του άρθρου 5 του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972, 86/72, όπως έχει τροποποιηθεί, προβλέπει:
"Καθόσον αφορά εις την καταβολή των εν τω παρόντι μέρη προβλεπομένων τελών, ιδιωτικόν μηχανοκίνητον όχημα μη χρησιμοποιουμένο δι' ενοικίασιν ή επ' αμοιβή, αλλά χρησιμοποιούμενον κατ' εξοχήν διά την άνευ αμοιβής μεταφοράν επιβατών τελούντων εν τη υπηρεσία του ιδιοκτήτου του τοιούτου οχήματος και μεταφερομένων ούτω υπ' αυτού δια τους σκοπούς της τοιαύτης υπηρεσίας, ή δια την άνευ αμοιβής μεταφοράν επιβατών συναφώς προς την εργασίαν του ιδιοκτήτου του τοιούτου οχήματος, ή χρησιμοποιούμενον δια την άνευ αμοιβής μεταφοράν αγαθών ή φορτίου συναφώς προς την εργασίαν του ιδιοκτήτου, δε λογίζεται ως ιδιωτικόν μηχανοκίνητον όχημα".
H διάταξη αυτή δημιουργεί ευνοϊκή μεταχείριση γι' αυτούς που πληρούν τις προϋποθέσεις που θέτει. Οι αιτητές είναι εταιρεία που ασχολείται με την πώληση και διανομή βιβλίων. Στις 12.1.92 υπέβαλαν αίτηση πληρωμής μειωμένων τελών, σύμφωνα με τις πιο πάνω πρόνοιες του Νόμου, αναφορικά με αυτοκίνητο που εισήγαγε, την οποία υποστήριξε με τα στοιχεία που εκτίθενται στο σχετικό έντυπο (δες αριθμημένο έγγραφο 6 στο φάκελο της διοίκησης). Υπεύθυνος ελεγκτής του Τμήματος Οδικών Μεταφορών ανέλαβε τη διερεύνηση της υπόθεσης και ως αποτέλεσμα του πορίσματος του η αρμόδια αρχή απέρριψε το αίτημα. Συγκεκριμένα ο ελεγκτής διαπίστωσε πως για 3 συνεχείς ημέρες το όχημα βρισκόταν σταθμευμένο στο γκαράζ του διευθυντή της αιτήτριας εταιρείας και χρησιμοποιείτο μόνο από τον ίδιο για τη μετάβαση και επιστροφή στην εργασία του.
Στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της αιτήτριας εταιρείας αναφέρεται πως η έρευνα της διοίκησης ήταν ελλειπής και γι' αυτό απέληξε σε εσφαλμένη εκτίμηση των γεγονότων. Εισηγείται συγκεκριμένα πως οι ώρες που ο υπεύθυνος ελεγκτής ήλεγξε τη χρήση του αυτοκινήτου έτυχε να ήταν οι πιο ακατάλληλες, γιατί οι υπάλληλοι της εταιρείας ταξιδεύουν ανά το παγκύπριο και επιστρέφουν στη βάση τους αργά το βράδυ, στις 11.00μ.μ. και ως εκ τούτου αυτή την ώρα θα έπρεπε να διαπιστωθεί η χρήση του αυτοκινήτου. Ο δικηγόρος της αιτήτριας επεσύναψε στη γραπτή του αγόρευση αριθμό παραγγελιών για βιβλία από διάφορες πόλεις της Κύπρου, προφανώς για να δείξει στο Δικαστήριο πως αυτά παραδίδονται με το αυτοκίνητο για το οποίο ζητούν την πληρωμή μειωμένων τελών. Τα έντυπα αυτά κατατέθηκαν βέβαια στην προσφυγή κατά παράβαση της πρακτικής και δικονομίας. Έτσι και αλλιώς σε τίποτε δεν ωφελούν γιατί θα έπρεπε να είχαν δοθεί στο αποφασίζον όργανο για εκτίμηση.
Η αιτήτρια, εφόσον ζητούσε την ευνοϊκή μεταχείριση του Νόμου, είχε ταυτόχρονα και το βάρος να αποδείξει στη διοίκηση, με την παρουσίαση επαρκών στοιχείων, πως πληρούσε τις προϋποθέσεις του. Η διοίκηση είχε βέβαια υποχρέωση να προβεί στη δική της έρευνα την οποία όμως σε αυτή την περίπτωση έκαμε. Αυτή μάλιστα επεξετάθη στην επί τόπου διαπίστωση των πραγματικών γεγονότων, που στην έκταση που αναφέρονται στην έκθεση του ελεγκτή δεν αμφισβητούνται. Η προσφυγή επομένως απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της αιτήτριας.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της αιτήτριας.