|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1992) 4 ΑΑΔ 4684
14 Δεκεμβρίου, 1992
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΕΝΗ ΣΟΥΑΜΕΣ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 856/91).
Η υπόθεση αυτή σχετίζετο ως προς το θέμα της με τις υποθέσεις 755/91 και 766/91. Τόσο οι λόγοι ακύρωσης που εγέρθηκαν όσο και οι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν ήταν οι ίδιοι όπως και στις πιο πάνω υποθέσεις.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, παραπέμποντας και υιοθετώντας την απόφασή του στην υπόθεση 755/91, ακύρωσε την επίδικη απόφαση, χωρίς διαταγή για έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή κατά της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 9/7/91, με την οποία αναθεώρησαν την κατάταξη της αιτήτριας στην κατηγορία των μισθωτών προσώπων και την κατάταξαν στην κατηγορία των αυτοτελώς εργαζομένων, αναδρομικά, από 1/1/85.
Ν. Πελίδης, για τον αιτητή.
Ε. Παπακυριακού (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση του Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ο Διευθυντής), ημερομηνίας 9/7/91, με την οποία ο τελευταίος αποφάσισε να αναθεωρήσει την κατάταξη της αιτήτριας στην κατηγορία των μισθωτών προσώπων και να την κατατάξει στην κατηγορία των αυτοτελώς εργαζομένων, αναδρομικά, από 1/1/85.
Η υπόθεση αυτή σχετίζεται, ως προς το θέμα της, με τις υποθέσεις 755/91 και 766/91, οι οποίες καταχωρήθηκαν και εκδικάζονταν αρχικά ξεχωριστά, αλλά σε μεταγενέστερο στάδιο συνεκδικάστηκαν. Κατά τη μελέτη των φακέλων όμως για σκοπούς έκδοσης απόφασης, διαπίστωσα ότι επρόκειτο για ξεχωριστές διοικητικές πράξεις, που αφορούσαν διαφορετικούς αιτητές. Για το λόγο αυτό, όπως αναφέρεται και στις αποφάσεις μου στις πιο πάνω υποθέσεις, αποφάσισα να εκδώσω ξεχωριστές αποφάσεις.
Τα γεγονότα της υπόθεσης αυτής είναι παρόμοια με των άλλων δύο και έχουν ως εξής:
Η αιτήτρια ήταν, κατά τους ουσιώδεις χρόνους μέτοχος και διοικητικός σύμβουλος της Εταιρείας "The Olympic Insurance Agencies Ltd." (η Εταιρεία), που ιδρύθηκε στις 11/4/70. Η αιτήτρια ήταν εγγεγραμμένη, από την 1/1/85, στο Σχέδιο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, στην κατηγορία μισθωτών προσώπων, ως εργοδοτούμενη της Εταιρείας.
Στις 26/3/91 υποβλήθηκε στο Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων Αίτηση για εγγραφή Ταμείου Προνοίας των υπαλλήλων της Εταιρείας, στα μέλη του οποίου συγκαταλεγόταν και η αιτήτρια.
Μετά από εξέταση του Ιδρυτικού Εγγράφου και Καταστατικού της Εταιρείας, ο Διευθυντής διαπίστωσε ότι επρόκειτο για οικογενειακή εταιρεία και αποφάσισε ότι η περίπτωση της αιτήτριας δεν ενέπιπτε στην κατηγορία των μισθωτών. Ως αποτέλεσμα, αποφάσισε να αναθεωρήσει την αρχική του απόφαση για κατάταξη της αιτήτριας στην κατηγορία των μισθωτών και να την κατατάξει στην κατηγορία των αυτοτελώς εργοδοτουμένων, αναδρομικά από 1/1/85, ημερομηνία εγγραφής της αιτήτριας στο Σχέδιο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Η αιτήτρια πληροφορήθηκε σχετικά μ' επιστολή ημερομηνίας 9/7/91, η οποία είναι τυποποιημένη και πανομοιότυπη μ' αυτές που στάληκαν στους αιτητές στις προσφυγές 755/91 και 756/91. Ολόκληρο το κείμενο της επιστολής παρατέθηκε στην απόφασή μου στην προσφυγή 755/91, στην οποία παραπέμπω και δε θ' αναφερθώ σε περισσότερες λεπτομέρειες.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης, η αιτήτρια καταχώρησε την παρούσα προσφυγή.
Οι λόγοι ακυρώσεως που εγείρονται και οι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν για υποστήριξή τους, είναι οι ίδιοι όπως και στις υποθέσεις 755/91 και 756/91 και αναλύονται με περισσότερες λεπτομέρειες στην απόφασή μου στην υπόθεση 755/91 στην οποία παραπέμπω.
Για σκοπούς αποφυγής επαναλήψεων, υιοθετώ και εδώ τα όσα είπα στην απόφασή μου στην πιο πάνω υπόθεση, και βρίσκω ότι ο Διευθυντής δεν είχε εξουσία ν' αναθεωρήσει την αρχική του απόφαση για κατάταξη της αιτήτριας στην κατηγορία των εργοδοτουμένων, για τους λόγους που εξηγούνται στην πιο πάνω απόφαση μου.
Και η προσφυγή αυτή πρέπει να επιτύχει για τους ίδιους λόγους, και η επίδικη απόφαση, κατά συνέπεια, ακυρώνεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.