|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 4022
27 Οκτωβρίου, 1992
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23,24,25,28, 179 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
R.S. STAMCO LTD. ΠΡΩΗΝ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ & ΛΑΡΤΙΔΗΣ ΛΤΔ,
Αιτητές,
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 419/88).
Οι περί Χωρίων (Διοίκηση και Βελτίωση) Κανονισμοί Αγίας Νάπας του 1975 (Κ.Δ.Π. 28/75) — Κανονισμός 181 — Επιβολή δικαιωμάτων ενοικίου — Ο Νόμος δεν προβλέπει δικαίωμα ένστασης που να αναστέλλει την προθεσμία καταχώρησης προσφυγής — Εκπρόθεσμη η καταχώρηση προσφυγής εφόσον η απάντηση επί της ενστάσεως ήταν βεβαιωτική απόφαση — Ανεπιφύλακτη καταβολή του ποσού των δικαιωμάτων στερεί του διοικουμένου του απαραίτητου εννόμου συμφέροντος.
Οι αιτητές προσέβαλαν με την προσφυγή τους την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να τους επιβάλει δικαιώματα ενοικίου για το 1987 και να αρνηθεί να τους επιστρέψει τα δικαιώματα που κατέβαλαν για τα έτη 1985 και 1986.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Όσον αφορά στην προσφυγή κατά της απόφασης επιβολής δικαιωμάτων ενοικίου για το έτος 1987, αυτή είναι εκπρόθεσμη γιατί η προθεσμία των 75 ημερών άρχισε από την επίδοση της ειδοποίησης και όχι από την απάντηση στην ένσταση που είχαν υποβάλει οι αιτητές. Η ένσταση εφόσον δεν προνοείτο στο Νόμο δεν ανέστελλε την προθεσμία των 75 ημερών. Όσο δε για την απάντηση επί της ενστάσεως αυτή ήταν βεβαιωτική της πρώτης απόφασης, επειδή λήφθηκε χωρίς οποιαδήποτε νέα έρευνα.
(2) Όσον αφορά στα ποσά που κατάβαλαν οι αιτητές για τα έτη 1985 και 1986, εκτός του ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη, αυτή πρέπει να απορριφθεί για τον πρόσθετο λόγο της ανεπιφύλακτης αποδοχής καταβολής των ποσών αυτών από τους αιτητές, γεγονός που τους στερεί του απαραίτητου εννόμου συμφέροντος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Economou v. Improvement Board of Ayia Napa (1988) 3(A) C.L.R. 192.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία οι αιτητές προσβάλλουν την επιβολή σ' αυτούς από το καθ' ου η αίτηση Συμβούλιο πληρωμής δικαιωμάτων Κοινοτικών Υπηρεσιών, Καθαριότητας, Κατανάλωσης Νερού και Ενοικίου για το 1987 αναφορικά με διαμερίσματά τους στην περιοχή Αγίας Νάπας.
Χρ. Κληρίδης, για τους αιτητές.
Α. Παπαχαραλάμπους, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Οι αιτητές είναι συνιδιοκτήτες διαμερίσματος στην περιοχή Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας σχετικά με το οποίο τους επιβλήθηκε η πληρωμή δικαιωμάτων Κοινοτικών Υπηρεσιών, Καθαριότητας, Κατανάλωσης Νερού και Ενοικίου για το 1987.
Οι αιτητές με επιστολή τους ημερομηνίας 24/11/1987 κατέβαλαν τα δικαιώματα Κοινοτικών Υπηρεσιών, Καθαριότητας και Κατανάλωσης Νερού, υπέβαλαν όμως ένσταση για το φόρο ενοικίου που τους επιβλήθηκε. Με την ίδια επιστολή επίσης ζήτησαν επιστροφή ποσού £64.- που είχαν καταβάλει στο παρελθόν στο Συμβούλιο ως φόρο ενοικίου για τα χρόνια 1985 και 1986. Το Συμβούλιο προφανώς απορρίπτοντας την αίτησή τους τους έστειλε ειδοποίηση για καθυστερημένα δικαιώματα ενοίκιου ποσού £32.- πλέον πρόσθετη επιβάρυνση για την καθυστέρηση ποσού £8.-, πληρωτέα μέχρι τις 31 Μαρτίου, 1988.
Ως αποτέλεσμα οι αιτητές καταχώρησαν την προσφυγή αυτή.
Στη σύντομη γραπτή αγόρευσή τους οι αιτητές ισχυρίζονται ότι το διαμέρισμα το χρησιμοποιούσε κατά τον ουσιώδη χρόνο ο διευθυντής της εταιρείας Χ. Σταματίου με την οικογένειά του, ότι μεταγενέστερα το 1988 το διαμέρισμα "εκχωρήθηκε" στη σύζυγο του διευθυντή Σταματίου, ότι το διαμέρισμα κατά τον ουσιώδη χρόνο ή στο παρελθόν ουδέποτε νοικιάστηκε και ότι συνεπώς δεν ήταν δυνατή η επιβολή φόρου ενοικίου. Αναφέρονται δε στην υπόθεση Economou v. Improvement Board of Ayia Napa, Υπόθεση Αρ. 236/85, ημερομηνίας 3/ 2/1988.
Στη σχεδόν επιγραμματική αγόρευση, που καταχωρήθηκε εκ μέρους του Συμβουλίου, αναφέρεται ότι "ο ιδιοκτήτης που διαθέτει, ενοικιάζει ή ακόμη και χρησιμοποιεί ο ίδιος υπόκειται στον φόρο που επιβάλλει το άρθρο 181". Προφανώς η αναφορά είναι στον Κανονισμό 181 των περί Χωρίων (Διοίκησις και Βελτίωσις) Κανονισμών Αγίας Νάπας του 1975 (Κ.Δ.Π. 28/ 75).
Θεωρώ σκόπιμο στο παρόν σημείο να εξετάσω το θέμα του εκπρόθεσμου της προσφυγής το οποίο το Δικαστήριο μπορεί να εξετάσει "ex proprio motu".
Η προθεσμία των 75 (εβδομήντα πέντε) ημερών που προβλέπεται από την παράγραφο 3 του Άρθρου 146 του Συντάγματος για καταχώριση μιας προσφυγής είναι επιτακτική.
Ο χρόνος υπολογίζεται, στην περίπτωση, που υπάρχει δημοσίευση, από την ημέρα της δημοσίευσης ή από την ημέρα που ο πολίτης λαμβάνει γνώση.
Στην παρούσα περίπτωση, όσον αφορά τα δικαιώματα που επιβλήθηκαν για το 1987, εφόσον η ένσταση που υποβλήθηκε από τους αιτητές δεν προνοείται από το Νόμο, η προθεσμία των 75 (εβδομήντα πέντε) ημερών δεν διακόπτεται και εφόσον στην ένσταση δεν περιέχονται νέα στοιχεία ώστε η προσβαλλόμενη απόφαση να αποτελεί νέα απόφαση, η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί βεβαιωτική της απόφασης σχετικά με την οποία υποβλήθηκε η ένσταση στις 24/11/1987. Κατά συνέπεια, η προσφυγή καταχωρήθηκε μετά την παρέλευση της προθεσμίας των 75 (εβδομήντα πέντε) ημερών και ως εκ τούτου πρέπει να απορριφθεί ως εκπρόθεσμη. (Βλέπε σχετικά Economou ν. Improvement Board of Ayia Napa [πιο πάνω]).
Όσον αφορά τα ποσά που οι αιτητές κατέβαλαν για το 1985 και το 1986 εκτός του ότι η προσφυγή είναι χωρίς αμφιβολία εκπρόθεσμη για τους ίδιους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω, η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι υπήρξε εκ μέρους των αιτητών αποδοχή καταβολής από αυτούς των ποσών αυτών. Παρόλο που δεν είναι ενώπιον του Δικαστηρίου οι ημερομηνίες που τους επιβλήθηκε ο φόρος για τα χρόνια αυτά, ούτε επίσης πότε οι αιτητές κατέβαλαν τα δικαιώματα αυτά, όμως σύμφωνα με τον ισχυρισμό στην ένσταση που καταχωρήθηκε εκ μέρους του Συμβουλίου και που δεν αντικρούσθηκε από τους αιτητές καθ' οιονδήποτε τρόπο, τα ποσά αυτά καταβλήθηκαν στο Συμβούλιο από τους αιτητές χωρίς οποιαδήποτε επιφύλαξη.
Ως εκ τούτου η πράξη αυτή αποδοχής τους, τους στερεί του απαραίτητου έννομου συμφέροντος να προσβάλουν τη φορολογία που τους επιβλήθηκε για το 1985 και 1986.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Οι αιτητές να πληρώσουν £200.- έξοδα στους καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.