|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 2299
19 Ιουνίου, 1992
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΛΥΣΙΩΤΗΣ ,
Αιτητής,
ν.
ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΕΦΟΡΟΥ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ, ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ (ΑΡ.2),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 71/91).
Διοικητική Πράξη — Ανάκληση — Ανάλυση της υπό εξέταση περίπτωσης — Πόρισμα περί στοιχειοθετήσεως νέας ανεξάρτητης απόφασης της διοίκησης.
Ο αιτητής ζήτησε με την προσφυγή δήλωση του Δικαστηρίου, περί ακυρότητος της ανακοίνωσης προς αυτόν από τους καθ' ων η αίτηση, ότι δεν του χορηγήθηκαν καινούργια στοιχεία για το αυτοκίνητο υπ' αριθμό εγγραφής PV 051. Το μόνο ζήτημα προς απόφαση ήταν κατά πόσο η επίδικη πράξη αποτελούσε ανάκληση προηγούμενης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Στις 5/5/1988, ο μόνος και αποκλειστικός ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου, PV 051, ζήτησε από τη Διοίκηση να εξετάσει αίτηση του για παροχή νέων διακριτικών στοιχείων στο αυτοκίνητο του κατά την επανεγγραφή του. Η αίτηση του έγινε δεκτή. Ο αιτητής - ιδιοκτήτης δεν προέβη σε καμιά πράξη να αξιοποιήσει αυτή την απόφαση. Απεναντίας, η συμπεριφορά του δείχνει ότι εγκατέλειψε αυτό το ευεργέτημα που του δόθηκε από τη Διοίκηση.
2. Μετά την παρέλευση 2 1/2 περίπου ετών, ο αιτητής προέβη σε άλλες ενέργειες σχετικά με το όχημα αυτό. Το επώλησε, παρέμεινε ως συνιδιοκτήτης με τον ενοικιαγοραστή, υπό τη νέα του ιδιότητα, και μέσα σε νέο πλαίσιο πραγματικών και νομικών γεγονότων, ζήτησε την εγγραφή του οχήματος επ' ονόματι του ενοικιαγοραστή με νέα διακριτικά στοιχεία. Η αίτηση αυτή εξετάστηκε και απορρίφθηκε. Αυτή η απόφαση είναι μια νέα διοικητική πράξη αυτούσια και ανεξάρτητη από την απόφαση της 5/5/1988.
Το πραγματικό και νομικό καθεστώς που υπήρχε όταν ελαμβάνετο η απόφαση της 27/11/1990, ήταν τελείως διαφορετικό από εκείνο της 5/5/1988 που ελαμβάνετο η άλλη απόφαση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή κατά της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, η οποία γνωστοποιήθηκε στον αιτητή στις 27/1/90 και με την οποία του ανακοινώνετο ότι δεν του χορηγήθησαν καινούργια στοιχεία για το αυτοκίνητο υπ' αρ. εγγραφής PV 051.
Α. Ποιητής, για τον αιτητή.
Λ. Δημητριάδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι, η απόφαση των καθ' ων η αίτηση, όπως του γνωστοποιήθηκε στις 27/11/1990 και με την οποία του ανακοινώνετο ότι δεν του χορηγήθησαν καινούργια στοιχεία για το αυτοκίνητο, υπ' αριθμό εγγραφής PV 051, είναι άκυρη και στερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος.
Ο αιτητής ήταν ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου υπ' αριθμό εγγραφής PV 051, το οποίο εγγράφηκε στις 30/3/1987. Επειδή δεν είχε ανανεώσει την άδεια κυκλοφορίας του για τρία συνεχή χρόνια, τούτο διαγράφτηκε από το Βιβλίο Εγγραφής Μηχανοκινήτων Οχημάτων στις 31/12/1987, σύμφωνα με τον Κανονισμό 9(1)(β)(ν) των Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984, Κ.Δ.Π. 66/84).
Λίγους μήνες αργότερα, και συγκεκριμένα στις 4/5/1988, ο αιτητής ζήτησε από τον Έφορο Μηχανοκινήτων Οχημάτων όπως επανεγγράψει το αυτοκίνητο του, αλλά ζήτησε όπως του δοθούν νέα διακριτικά στοιχεία. Η αίτηση του αυτή έγινε δεκτή με επιστολή του Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων, ημερομηνίας 5/8/1988.
Στις 27/7/1990 κάποιος Θεοχάρης Αυξέντη, ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου JV 637, ζήτησε από τον Έφορο Μηχανοκινήτων Οχημάτων την αντικατάσταση του οχήματος του JV 637 με το όχημα υπ' αριθμό εγγραφής PV 051, στο οποίο, όπως ανέφερα πιο πριν, υπήρχε έγκριση για νέα διακριτικά στοιχεία. Η αίτηση αυτή του κ. Αυξέντη εγκρίθηκε και του κοινοποιήθηκε στις 2/8/1990.
Στις 27/11/1990 ο κ. Αυξέντη υπέβαλε αίτηση για έκδοση οδικής χρήσης του οχήματος με αριθμό εγγραφής PV 051. Την ίδια μέρα, δηλαδή στις 27/11/1990, ο κ. Αυξέντη υπέβαλε αίτηση μαζί με τον κ. Λυσιώτη, τον αιτητή, για την εγγραφή του οχήματος PV 051 στο όνομα του κ. Αυξέντη ως ενοικιαγοραστού.
Κατά την επανεγγραφή του οχήματος επ' ονόματι του κ. Αυξέντη, όπως ήταν η αίτηση της 27/11/1990 από τους δύο συνιδιοκτήτες, δηλαδή τον αιτητή κ. Λυσιώτη και τον κ. Αυξέντη ως αγοραστή, εδόθησαν τα ίδια διακριτικά στοιχεία πάνω στο αυτοκίνητο PV 051 και όχι νέα στοιχεία.
Είναι εναντίον αυτής της απόφασης που λήφθηκε από το Γραφείο Εγγραφής Μηχανοκινήτων Οχημάτων, Τμήμα Οδικών Μεταφορών, στις 27/11/1990, όπως φαίνεται από τη σφραγίδα επί του Εντύπου TOM 6 που βρίσκεται ενώπιον μας ως Παράρτημα "Η", που στρέφεται η παρούσα προσφυγή.
Ο δικηγόρος του αιτητή, σε μιά μακροσκελή γραπτή αγόρευση, βάσισε αποκλειστικά τους λόγους της προσφυγής στο επιχείρημα πως, η απόφαση της 27/11/1990 αποτελούσε ανάκληση της πρώτης απόφασης των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 5/5/1988. Παρέθεσε δε σωρεία αποφάσεων, που αναφέρονται στις αρχές για ανάκληση διοικητικής πράξης.
Η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ισχυρίστηκε πως η επίδικη διοικητική απόφαση δεν αποτελεί ανάκληση οποιασδήποτε απόφασης, αλλά είναι νέα απόφαση που λήφθηκε ύστερα από αίτηση του αιτητή μαζί με τον αγοραστή του αυτοκινήτου, τον κ. Αυξέντη. Υπήρξε δε και εισήγηση ότι ο αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον.
Θα εξετάσω την ουσία της υπόθεσης, δηλαδή στο κατά πόσο η επίδικη απόφαση αποτελεί ανάκληση προηγούμενης απόφασης ή όχι.
Στις 5/5/1988 ο μόνος και αποκλειστικός ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου PV 051, ζήτησε από τη Διοίκηση να εξετάσει αίτηση του για παροχή νέων διακριτικών στοιχείων, στο πιο πάνω αυτοκίνητο του κατά την επανεγγραφή του. Η αίτηση του έγινε δεκτή. Ο αιτητής-ιδιοκτήτης δεν προέβη σε καμιά πράξη να αξιοποιήσει αυτή την απόφαση. Απεναντίας, η συμπεριφορά του δείχνει ότι εγκατέλειψε αυτό το ευεργέτημα που του δόθηκε από τη Διοίκηση.
Μετά την παρέλευση 2 1/2 περίπου ετών, ο αιτητής προέβη σε άλλες ενέργειες σχετικά με το όχημα αυτό. Το επώλησε στον κ. Αυξέντη. Παρέμεινε ως συνιδιοκτήτης με τον ενοικιαγοραστή κ. Αυξέντη. Υπό τη νέα του ιδιότητα, και μέσα σε νέο πλαίσιο πραγματικών και νομικών γεγονότων, ζήτησε στις 27/11/1990 την εγγραφή του οχήματος επ' ονόματι του κ. Αυξέντη με νέα διακριτικά στοιχεία. Η αίτηση αυτή εξετάστηκε και απορρίφθηκε. Αυτή η απόφαση είναι μιά νέα διοικητική πράξη αυτούσια και ανεξάρτητη από την απόφαση της 5/5/1988.
Το πραγματικό και νομικό καθεστώς, που υπήρχε όταν ελαμβάνετο η απόφαση της 27/11/1990, ήταν τελείως διαφορετικό από εκείνο που ήταν στις 5/5/1988, που ελαμβάνετο η άλλη απόφαση.
Δε νομίζω ότι θα πρέπει να εξετάσω το κατά πόσο υπήρξε οποιαδήποτε αυθαιρεσία ή πλάνη ή οποιοσδήποτε άλλος λόγος που να καθιστούσε την επίδικη απόφαση άκυρη, γιατί δεν έχει τεθεί ενώπιον μου οποιοσδήποτε άλλος ισχυρισμός εκτός από τον ισχυρισμό ότι πρόκειτο περί ανάκλησης προηγούμενης απόφασης, ο οποίος ισχυρισμός όπως αναφέρω πιο πάνω απορρίπτεται. Ούτε και θα εξετάσω το βάρος των συμπληρωματικών ενόρκων δηλώσεων που κατατέθηκαν και την προφορική μαρτυρία που δόθηκε στο Δικαστήριο σχετικά, γιατί τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τον ισχυρισμό του δικηγόρου του αιτητή πως η επίδικη απόφαση αποτελεί ανάκληση προηγούμενης απόφασης, με την οποία εισήγηση δε μπορώ να συμφωνήσω.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.