|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 1320
15 Απριλίου, 1992
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΑΒΒΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ Η/ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 526/90).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Προσφυγή κατά των προαγωγών ενδιαφερομένων μερών για το λόγο ότι η ΕΔΥ δεν επιλήφθηκε της ενστάσεως του αιτητή για την αξιολόγηση του για το έτος 1989 — Η ένσταση λήφθηκε στην ΕΔ Υ μετά την έκδοση της επίδικης απόφασης.
Ο αιτητής προσέβαλε με την προσφυγή του την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση του Βοηθού Αρχιεπιστάτη που έγινε στις 8/3/90.
Κύριο παράπονο του αιτητή ήταν ότι οι καθ' ων η αίτηση προέβησαν στη λήψη της επίδικης απόφασης χωρίς πρώτα να επιληφθούν και αποφασίσουν επί της γραπτής του ενστάσεως ημερομηνίας 1/3/90 για την αξιολόγησή του για το έτος 1989.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η επιστολή του αιτητή, στην οποία ενίσταται στην αξιολόγηση του για το έτος 1989, φέρει μεν ημερομηνία 1.3.90 αλλά ελήφθη στα γραφεία της ΕΔΥ στις 10.3.90, δύο μέρες δηλαδή μετά τη λήψη της επίδικης απόφασης. Αυτό διαπιστώνεται από τη σφραγίδα που φέρει η επιστολή με ένδειξη την ημερομηνία λήψεως της στα γραφεία της ΕΔΥ.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη προάχθηκαν στη θέση Βοηθού Αρχιεπιστάτη αντί του αιτητή.
Λ. Γεωργιάδου (κα), για τον αιτητή.
Α. Παπασάββας, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Αρτεμίδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ: Η προαγωγή από την Ε.Δ.Υ, των δύο ενδιαφερομένων προσώπων (από τους 3 διορισθέντες) στη μόνιμη θέση του Βοηθού Αρχιεπιστάτη που έγινε στις 8.3.90 με ισχύ από 15.3.90.
Η δικηγόρος του αιτητή προβάλλει ένα και μοναδικό λόγο για την ακύρωση της επίδικης απόφασης. Εισηγείται πως αυτή ελήφθη με πλάνη περί τα πράγματα. Και τούτο γιατί, ενώ ο αιτητής υπέβαλε γραπτή ένσταση στην Ε.Δ.Υ., την 1.3.90, για την αξιολόγηση του για το έτος 1989, η τελευταία προέβη στις επίδικες προαγωγές χωρίς προηγουμένως να επιληφθεί του παραπόνου του, για το οποίο τίποτε δεν αναφέρεται στο σχετικό πρακτικό.
Κατά τα υπόλοιπα ο αιτητής δεν μπορεί να παραπονείται για την προαγωγή των ενδιαφερομένων προσώπων, που ορθά επιλέγηκαν ως οι καταλληλότεροι, γιατί έχουν μεν την ίδια αρχαιότητα με αυτόν και τα ίδια προσόντα υπερέχουν όμως σε αξία και είχαν και τη σύσταση του προϊσταμένου του τμήματος. Για όλα τα χρόνια, 1986-1989, τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα αξιολογούνται ως εξαίρετοι, ενώ ο αιτητής ως λίαν καλός. Η ένσταση του αιτητή στην αξιολόγηση του αφορά μόνο τον τελευταίο χρόνο. Γι' αυτή δε έλαβε γνώση όταν του στάληκε από την ΕΔΥ, όπως προβλέπεται στον περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμο του 1990 (1/90) {άρθρο 89 (γ)}.
Το υπό συζήτηση θέμα με απασχόλησε γιατί δεν θίγεται ειδικά στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της Δημοκρατίας και γι' αυτό ζήτησα σχετικές διευκρινίσεις. Το θέμα επιλύθηκε απλά και αδιαμφισβήτητα. Η επιστολή του αιτητή, στην οποία ενίσταται στην αξιολόγηση του για το έτος 1989, φέρει μεν ημερομηνία 1.3.90 αλλά ελήφθη στα γραφεία της ΕΔΥ στις 10.3.90, δυο ημέρες δηλαδή μετά τη λήψη της επίδικης απόφασης. Αυτό διαπιστώνεται από τη σφραγίδα που φέρει η επιστολή με ένδειξη την ημερομηνία λήψεως της στα γραφεία της ΕΔΥ. (Δες ερυθρό 39 στον προσωπικό φάκελο του αιτητή τεκμήριο Ψ(α).
Η προσφυγή επομένως απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.