|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 1272
13 Απριλίου, 1992
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 147/90).
Τελωνειακοί Δασμοί και Φόροι Κατανάλωσης — Ο περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμος τον 1967 — Επιβολή πρόσθετων φόρων για εισαγωγή αυτοκινήτου μετά τη διαπίστωση πως δεν παρουσιάστηκε στις αρχές το πραγματικό τιμολόγιο — Καμία αναφορά για το γεγονός αυτό δεν γίνεται στην προσφυγή του αιτητή κατά της επιβολής του πρόσθετου φόρου.
Οι τελωνιακές αρχές μετά τη διαπίστωση πιθανότητας απάτης εκ μέρους του αιτητή που είχε ως αποτέλεσμα την επιβολή σε αυτόν μειωμένων φόρων-δασμών και άλλων επιβαρύνσεων του επέβαλαν επιπρόσθετα το ποσό των £3,601.60.
Με την προσφυγή του αυτή, ο αιτητής προσέβαλε την πιο πάνω απόφαση του Διευθυντή ως μη δεόντως αιτιολογημένη και ως το αποτέλεσμα μη δέουσας έρευνας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή αποφάσισε ότι:
Ο αιτητής με το να δεχθεί να πληρώσει το ποσό των £1000 για να αποφύγει ποινική δίωξη εναντίον του, έχει ταυτόχρονα αποδεχθεί και την επίδικη απόφαση που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα γεγονότα της πιθανής κατηγορίας εις βάρος του.
Στην προσφυγή του δεν γίνεται καμιά μνεία ούτε σχολιάζεται το γεγονός πως στα χέρια των τελωνιακών αρχών βρίσκεται το αληθινό τιμολόγιο για την πραγματική αξία του αυτοκινήτου.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £200 έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων με την οποία καθόρισε την πραγματική δασμολογητέα αξία του εισαχθέντος υπό του αιτητή αυτοκινήτου και της επιβολής πρόσθετης πληρωμής του ποσού των £3,601.60.
Α. Παπαχαραλάμπους, για τον αιτητή.
Λ. Καουτζάνη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Αρτεμίδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ακόμη και με κριτήριο την παρεξηγημένη πλέον εντύπωση που έχει ο Κύπριος για το δικαίωμα προσφυγής στα Δικαστήρια για την διεκδίκηση αυτού που νομίζει ως το δίκαιο του, ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή εμφανίζεται ολίγον θρασύς.
Οι τελωνειακές αρχές διαπίστωσαν εκ πρώτης όψεως, πως ο αιτητής διέπραξε αδίκημα προβλεπόμενο από την τελωνειακή νομοθεσία. Και τούτο μετά από έρευνα που διεξήχθη και που έφερε σε φως στοιχεία τα οποία τέθηκαν υπόψη στον ίδιο τον αιτητή. Σύμφωνα με αυτά, είναι η θέση των διοικητικών αρχών, πως ο αιτητής προέβη σε ψευδείς δηλώσεις για να χάσει το δημόσιο £3,601.60 οφειλόμενους φόρους, δασμούς και άλλες επιβαρύνσεις πληρωτέους για τον τελωνισμό ενός αυτοκινήτου Με
Έτσι, ο Διευθυντής Τμήματος Τελωνείων πληροφόρησε με επιστολή του, στις 28.12.89, τον αιτητή πως είχε πρόθεση να πάρει δικαστικά μέτρα εναντίον του, εκτός αν δεχόταν να πληρώσει τους οφειλομένους, σύμφωνα με το νόμο φόρους, δηλαδή το πιο πάνω ποσό, και £1,000, ως συμβιβαστική πρόταση για να αποφύγει την ποινική δίωξη. Η εξουσία αυτή παρέχεται στο διευθυντή με τις πρόνοιες του άρθρου 178 του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1967. Στις 2.1.90 ο αιτητής πλήρωσε "υπό διαμαρτυρία" το ποσό των £3,601.60 πλέον το συμβιβαστικό ποσό των £1,000.
Με την παρούσα προσφυγή ζητά τώρα και ρέστα. Θέλει να ακυρωθεί η απόφαση του διευθυντή, που αφορά στον καθορισμό της πραγματικής δασμολογητέας αξίας του εισαχθέντος αυτοκινήτου, και επομένως της πρόσθετης πληρωμής £3,601.60. Οι δικηγόροι του, γνώστες της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δεν προσβάλλουν τη συμβιβαστική πρόταση του διευθυντή για την πληρωμή του ποσού των £1,000, την οποία και απεδέχθη ο αιτητής, εφόσο έχει νομολογηθεί πως η σχετική εξουσία που παρέχεται σε αυτόν σύμφωνα με το νόμο δεν απολήγει σε εκτελεστή διοικητική απόφαση.
Αυτό όμως που παραγνωρίζεται στην κρινόμενη υπόθεση είναι πως, εφόσο ο αιτητής δέχθηκε να πληρώσει το συμβιβαστικό ποσό των £1,000 για να αποφύγει ποινική δίωξη, έχει ταυτόχρονα αποδεχθεί και την επίδικη απόφαση, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα γεγονότα της πιθανής κατηγορίας εις βάρος του, εφόσο θα αφορούσε σε παράβαση της τελωνειακής νομοθεσίας, στηριζομένης σε ψευδή δήλωση που έκαμε αναφορικά με την τιμολογιακή αξία του εισαχθέντος αυτοκινήτου.
Ο αιτητής θα μπορούσε, αν ήθελε, να μη δεχθεί τη συμβιβαστική πρόταση, οπόταν και οι τελωνειακές αρχές θα έπρεπε να αποδείξουν στο Δικαστήριο, και μάλιστα με το ειδικό βάρος του "πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας" να πίπτει στους ώμους τους. Ο αιτητής όμως έκρινε προσφορότερο να αποφύγει την ποινική δίωξη πληρώνοντας το συμβιβαστικό ποσό των £1,000. Αυτό βεβαίως έγινε μετά που οι τελωνειακές αρχές παρουσίασαν στον ίδιο το πραγματικό τιμολόγιο του αυτοκινήτου, το οποίο εξασφάλισαν απευθείας από την εταιρεία Μερσεντές, και το οποίο δείχνει πως η τιμή που πληρώθηκε γι* αυτό ήταν 47,129 Γερμανικά μάρκα και όχι 27,329, όπως δήλωσε ο ίδιος, και σύμφωνα με μια δοσοληψία μεταξύ του αδελφού του και μιας Γερμανικής εταιρείας. Η διοίκηση έχει τη γνώμη πως το τιμολόγιο που παρουσίασε ο αιτητής, προϊόν αυτής της δοσοληψίας, είναι απάτη. Τίποτε δεν έχει προσκομιστεί ή παρουσιαστεί ενώπιόν μου που να καθιστά την κρίση αυτή της διοίκησης αδικαιολόγητη.
Η πρόφαση του αιτητή πως το έντυπο που υπέγραψε για το συμβιβαστικό ποσό των £1,000 ήταν στα Αγγλικά, και επομένως δεν γνώριζε τις συνέπειες του, δεν εντυπωσιάζει ούτε τους αφελείς. Η συμβιβαστική πρόταση έγινε στον ίδιο εγγράφως από το διευθυντή του τμήματος τελωνείων στις 28.12.89 στα Ελληνικά. Επομένως ο αιτητής γνώριζε τους λόγους για τους οποίους πλήρωνε τις £1,000, καθώς επίσης και το επίδικο ποσό για το πρόσθετο φόρο και επιβαρύνσεις.
Ο μόνος λόγος που προβάλλεται στη γραπτή αγόρευση των δικηγόρων του για την ακύρωση της επίδικης απόφασης, είναι πως δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη μήτε και το αποτέλεσμα δέουσας έρευνας. Σ' αυτή δεν γίνεται όμως καμιά μνεία, ούτε και σχολιάζεται το γεγονός, πως στα χέρια των τελωνειακών αρχών ευρίσκεται το αληθινό τιμολόγιο για την πραγματική αξία που πληρώθηκε για το αυτοκίνητο, και που εξασφάλισαν απ' ευθείας από την εταιρεία κατασκευής του.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £200 έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £200.- έξοδα.