|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 1132
27 Μαρτίου, 1992
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 645/88).
Εκτοπισθέντες και Παθόντες — Προσφυγική Ταυτότητα — Αίτηση ανανέωσης — Μη συμπερίληψη στους εξαρτώμενους του αιτητή και της συζύγου του γιατί δεν προσκομίστηκαν στοιχεία ότι αυτοί ήταν αρραβωνιασμένοι κατά την περίοδο της τουρκικής εισβολής — Η απόφαση αυτή ενόψει των πραγματικών δεδομένων της υπόθεσης κρίνεται ως μη εύλογα επιτρεπτή και ακυρώνεται.
Εκτοπισθέντες και Παθόντες — Προσφυγική ταυτότητα — Αίτηση ανανέωσης — Απάλειψη από τους εξαρτώμενους της συζύγου του αιτητή —Έννομο συμφέρον προσβολής της απόφασης αυτής έχει ο κάτοχος της προσφυγικής ταυτότητας γιατί επηρεάζονται τα δικαιώματά του.
Παρόλο που οι καθ' ων η αίτηση αποδέχτηκαν ως βάσιμους τους ισχυρισμούς του αιτητή ότι η σύζυγος του κατά την περίοδο της τουρκικής εισβολής διέμενε μαζί του σε σπίτι στην Αμμόχωστο εντούτοις κατά την ανανέωση της προσφυγικής του ταυτότητας εξαρτώμενα πρόσωπα ενεγράφησαν μόνο τα παιδιά του και όχι η σύζυγος του επειδή δεν προσκομίστηκαν επίσημα στοιχεία από τον αιτητή ότι κατά τη ρηθείσα περίοδο ήταν αρραβωνιασμένος με αυτήν.
Από τους καθ' ων η αίτηση προβλήθηκε προδικαστική ένσταση πως ο αιτητής δεν είχε έννομο συμφέρον προσβολής της απόφασης αυτής και ότι έννομο συμφέρον είχε μόνο η σύζυγός του.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
(1) Δεν συμφωνώ με τον ισχυρισμό περί έλλειψης εννόμου συμφέροντος. Ο αιτητής ο ίδιος είχε υποβάλει αίτηση η οποία απορρίφθηκε. Διαφοροποιήθηκαν τα εξαρτώμενα από αυτόν πρόσωπα. Αυτό επηρεάζει άμεσα τα συμφέροντα του γιατί κατά συνέπεια διαφοροποιούνται τα διάφορα βοηθήματα που δικαιούται να παίρνει ως πρόσφυγας που καταβάλλονται αναλόγως των εξαρτώμενων προσώπων από αυτόν, όπως επίσης χάνει και οποιοδήποτε δικαίωμα για παροχή δανείου βοηθείας σε εκτοπισμένους δεδομένου ότι η σύζυγος/μνηστή του δεν είναι πρόσφυγας. Καταλήγω επομένως, στο συμπέρασμα ότι ο αιτητής έχει το απαραίτητο έννομο συμφέρον να καταχωρήσει την προσφυγή αυτή.
(2) Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή. Προφανώς τα μοναδικά αποδεικτικά στοιχεία που θα θεωρούσαν αποδεκτά θα ήταν απόδειξη επίσημου εκκλησιαστικού αρραβώνα ή/και δημοσίευση στον ημερήσιο τύπο. Όμως στην αιτιολογία της απόφασης τους και όπως προκύπτει από το διοικητικό φάκελο τέτοιο κριτήριο δεν αναφέρεται ως απαραίτητο. Κρίνω ότι όλα τα ενώπιον τους γεγονότα που παρουσίασε ο αιτητής και που προέκυψαν από τη δική τους έρευνα, η παραμονή της νυν συζύγου του αιτητή μαζί του καθ' όλη τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής και προσφυγοποίησης του η με συγγενείς του, η εξασφάλιση πιστοποιητικού ελευθερίας στις 3/12/1974, η μετάβαση τους στη Φιλλανδία αμέσως μετά την απόλυση του από το στρατό και η τέλεση του γάμου τους εκεί, δεν καθιστούν την επίδικη -, απόφαση εύλογα επιτρεπτή ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη και το γεγονός ότι η αλλοδαπή σύζυγος του αιτητή δεν είναι μέλος της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Ασχέτως τούτου η τέλεση εκκλησιαστικού αρραβώνα ή η δημοσίευση στον ημερήσιο τύπο δεν αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις, για την ύπαρξη μνηστίας ή την τέλεση γάμου.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση να αντικασταστήσουν την προσφυγική ταυτότητα του αιτητή με εξαρτώμενα μόνο τα παιδιά του.
Ε. Ευσταθίου, για τον αιτητή.
Α. Βασιλειάδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Δημητριάδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση των καθ' ων η αίτηση που κοινοποιήθηκε σ' αυτόν με επιστολή ημερομηνίας 20/5/1988 να αντικαταστήσει την προσφυγική του ταυτότητα με εξαρτώμενα μόνο τα παιδιά του, όχι όμως τη σύζυγο του γιατί θεωρήθηκε ότι η σύζυγος του πριν και μέχρι την τουρκική εισβολή δεν είχε σαν τόπο της συνήθους διαμονής της σε οποιαδήποτε τουρκοκρατούμενη περιοχή και επομένως δεν ήταν εκτοπισμένη.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο αιτητής είναι πρόσφυγας, ότι κατάγεται από την Αμμόχωστο, ότι ζούσε μόνιμα εκεί και ότι μέχρι την 1/5/1974 διέμενε στο σπίτι του πατέρα του οπόταν μετακόμισε και ζούσε μέχρι την εισβολή σε σπίτι που ενοικίασε στην οδό Πολυφήμου στην Αμμόχωστο.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό του αιτητή ότι η σύζυγος του είχε πριν την τουρκική εισβολή τη συνήθη διαμονή της στην Αμμόχωστο ο αιτητής ισχυρίζεται ότι κατά ή περί την 3/1/1974 την αρραβωνιάστηκε σε στενό οικογενειακό κύκλο, ότι στις 4/1/1974 η αρραβωνιαστικιά του επέστρεψε στη Φιλλανδία για να τελειώσει τις σπουδές της, και ότι επέστρεψε στην Κύπρο στις 7/7/1974 για να παντρευτούν.
Είναι επίσης αναμφισβήτητο το γεγονός ότι από την άφιξη της συζύγου του αιτητή στην Κύπρο και μέχρι την εγκατάληψη της Αμμόχωστου η τότε αρραβωνιαστικιά του ζούσε μαζί του στο σπίτι που είχε ο αιτητής ενοικιασμένο.
Μετά την κατάληψη της Αμμοχώστου ο αιτητής με την αρραβωνιαστικιά του έμεναν στον καταυλισμό Κάψαλου στη Λεμεσό μέχρι τις 4/10/1974 όταν αυτός κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά ως έφεδρος. Κατά την περίοδο αυτή η αρραβωνιαστικιά του έμενε με συγγενείς του αιτητή στη Λεμεσό. Ο αιτητής απολύθηκε στις 25/1/1975 και αφού εξασφάλισε την απαραίτητη άδεια εξόδου αναχώρησε με την αρραβωνιαστικιά του στις 28/1/1975 για την Ελλάδα όπου έμειναν για ένα περίπου μήνα με τον πατέρα και την αδελφή του, οι οποίοι ζούσαν εκεί. Μετά πήγαν στη Φιλλανδία όπου παντρεύτηκαν στις 26/4/1975, επέστρεψαν δε στην Κύπρο με τα δύο παιδιά τους στις 13/8/1979.
Στις 19/8/1974 εκδόθηκε στον αιτητή ταυτότητα του Ερυθρού Σταυρού για εκτοπισθέντες (βλέπε Ερ. 68 του Τεκμηρίου 1) για δύο άτομα όπου φαίνεται δηλωμένο το όνομα της αρραβωνιαστικιάς του χωρίς όμως να περιγράφεται η συγγένεια. Στις 28/8/1974 εκδόθηκε στον αιτητή προσφυγική ταυτότητα στην οποία φαίνεται καταχωρημένο το όνομα της νυν συζύγου του αιτητή ως μνηστής του και τα δύο παιδιά του ως εξαρτώμενα πρόσωπα. Κάτω από την καταχώριση των εξαρτώμενων από την Υπηρεσία Μέριμνας Λεμεσού υπάρχει η ημερομηνία 27/8/1979.
Στις 16/8/1988 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για αντικατάσταση της προσφυγικής του ταυτότητας με τα πιο πάνω εξαρτώμενα πρόσωπα, επειδή όμως δεν είχε κάμει επίσημους αρραβώνες ούτε το είχε δημοσιεύσει στις εφημερίδες, θεωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση ότι ο αιτητής δεν έφερε αποδεικτικά στοιχεία περί του ισχυριζόμενου αρραβώνα του παρόλο που δέχονται ότι η νυν σύζυγος του αιτητή βρισκόταν στην Κύπρο μεταξύ 7/7/1974 μέχρι 28/1/1975 και ότι συζούσε με τον αιτητή. Γι' αυτό η προσφυγική του ταυτότητα αντικαταστάθηκε με εξαρτώμενα πρόσωπα μόνο τα παιδιά του. Σε σχετική επιστολή με ημερομηνία 20/5/1988 η Υπηρεσία Εγγραφής πληροφόρησε τον αιτητή ότι:-
".................................
2. Η σύζυγος σας Ράιλα Δ.Τ. 675777 που ήταν γραμμένη ως εξαρτώμενη στην προσφυγική σας ταυτότητα, δεν θεωρήθηκε εκτοπισμένη γιατί, κατά την εξέταση της αίτησης σας, διαπιστώθηκε ότι ο τόπος της συνήθους διαμονής της πριν και μέχρι την Τουρκική εισβολή δεν ήταν οποιαδήποτε τουρκοκρατούμενη περιοχή."
Με την προσφυγή αυτή ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η επίδικη απόφαση είναι λανθασμένη, δεν δικαιολογείται από τα πραγματικά γεγονότα, λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα και κάτω από πλάνη περί τα πράγματα.
Εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση προβλήθηκε προδικαστική ένσταση ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να καταχωρήσει την προσφυγή και ότι έννομο συμφέρον για καταχώριση της προσφυγής αυτής είχε μόνον η σύζυγος του και όχι αυτός.
Δεν συμφωνώ με τον ισχυρισμό αυτό. Ο αιτητής ο ίδιος είχε υποβάλει αίτηση η οποία απορρίφθηκε. Διαφοροποιήθηκαν τα εξαρτώμενα από αυτόν πρόσωπα. Αυτό επηρεάζει άμεσα τα συμφέροντα του γιατί κατά συνέπεια διαφοροποιούνται τα διάφορα βοηθήματα που δικαιούται να παίρνει ως πρόσφυγας που καταβάλλονται αναλόγως των εξαρτώμενων προσώπων από αυτόν, όπως επίσης χάνει και οποιοδήποτε δικαίωμα για παροχή δανείου βοηθείας σε εκτοπισμένους δεδομένου ότι η σύζυγος/μνηστή του δεν είναι πρόσφυγας. Καταλήγω επομένως, στο συμπέρασμα ότι ο αιτητής έχει το απαραίτητο έννομο συμφέρον να καταχωρήσει την προσφυγή αυτή.
Η θέση των καθ' ων η αίτηση είναι γενικά ότι η νυν σύζυγος του αιτητή δεν είχε κατά τον ουσιώδη χρόνο τη μόνιμη της κατοικία σε τουρκοκρατούμενη περιοχή για τους ακόλουθους λόγους :-
(1) Θεωρήθηκε ότι η προσθήκη του ονόματος της στην προσφυγική ταυτότητα που εκδόθηκε στον αιτητή έγινε κάτω από άγνωστες συνθήκες σε μεταγενέστερο χρόνο λόγω του ότι χρησιμοποιήθηκε διαφορετικό μελάνι για την καταχώριση αυτή.
(2) Στην ταυτότητα του Ερυθρού Σταυρού για εκτοπισθέντες με ημερομηνία 19/8/1974 αναγράφεται ως μέλος της οικογένειας του χωρίς να δηλώνεται οποιαδήποτε συγγένεια.
(3) Στο διαβατήριο κατά την άφιξη της στην Κύπρο στις 7/7/1974 της δόθηκε περιορισμένη άδεια παραμονής για τρεις μήνες.
Και ότι εν πάση περιπτώσει τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε ο αιτητής δεν ήταν ικανοποιητικά για να αποδείξουν τους ισχυρισμούς του.
Η εξουσία του Διοικητικού Δικαστηρίου περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας της διακριτικής εξουσίας της διοίκησης και κατά πόσο η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα εφικτή σ' αυτή ενόψει των 3 πραγματικών γεγονότων της υπόθεσης που ήταν ενώπιον της κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης, δεδομένου ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε πλάνη.
Όπως αναφέρεται στο φάκελο της διοίκησης που κατατέθηκε ως Τεκμήριο 1 στην υπόθεση, στη σελίδα 2 των σημειώσεων, όπως επίσης και αρ. 30-31, από έρευνα που έγινε από λειτουργό των καθ' ων η αίτηση λήφθηκαν οι πιο κάτω πληροφορίες από "πρόσωπα που ήταν γείτονες του αιτητή και γνώριζαν γεγονότα:
(α) Ο κ. Στέφανος Πανταζή καθώς και η σύζυγος του Ελένη, τηλ. 498801, προσφ. 051035 γείτονες του αιτητή στην Αμμόχωστο μου ανάφεραν ότι πράγματι ο αιτητής διέμενε σε ενοικιαζόμενη οικία στην οδό Πολυφήμου μαζί με τη νυν σύζυγο του. Ο κ. Πανταζής μου είπε ότι ήταν ο διαχειριστής της κατοικίας αυτής και αυτός εισέπραττε το ενοίκιο από τον αιτητή. Μου ανάφερε επίσης, ότι ο αιτητής ήταν αρραβωνιασμένος με τη νυν σύζυγο του RAILA και ότι όταν έγινε η εκκένωση της Αμμοχώστου αυτός την έβγαλε εκτός πόλεως και πήγαν στο Λιοπέτρι όπου συναντήθηκαν μετέπειτα μαζί με τον αιτητή.
(β) Ο κ. Χριστάκης Βασιλείου (καθηγητής) καθώς και η σύζυγος του Ανδρούλα τηλ. 051-65179 μου είπαν ότι γνωρίζουν πολύ καλά τον αιτητή, καθώς και τη νυν σύζυγο του. Μου ανάφεραν ότι ήταν αρραβωνιασμένοι και διέμεναν σε ενοικιαζόμενη οικία στην οδό Πολυφήμου στην Αμμόχωστο. Επίσης ο κ. Βασιλείου μου είπε ότι με τον αιτητή ήταν μαζί στην εφεδρία και όταν έγινε η εκκένωση της Αμμοχώστου πήγαν μαζί για να πάρουν τις οικογένειες τους αλλά είχαν ήδη φύγει για το Λιοπέτρι όπου τους συνάντησαν μετά."
Και καταλήγει ο πιο πάνω λειτουργός στη σχετική έκθεση του με ημερομηνία 9/5/1988 ότι:-
"Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι ο αιτητής εκτοπίσθηκε από την οδό Πολυφήμου 3, στην Αμμόχωστο. Για τη νυν σύζυγο του αιτητή υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία ότι βρισκόταν στην Κύπρο από τις 7.7.74 μέχρι και τις 28.1.75 και ότι συζούσε μαζί με τον αιτητή, αποδεικτικά όμως στοιχεία για το ότι ήταν αρραβωνιασμένοι δεν μπορεί ο αιτητής να προσκομίσει."
Ενόψει των γεγονότων που αποδέχονται οι καθ' ων η αίτηση ως πραγματικά, και που αναφέρονται πιο πάνω, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η απόφαση τους δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή. Προφανώς τα μοναδικά αποδεικτικά στοιχεία που θα θεωρούσαν αποδεκτά θα ήταν απόδειξη επίσημου εκκλησιαστικού αρραβώνα ή/και δημοσίευση στον ημερήσιο τύπο. Όμως στην αιτιολογία της απόφασης τους και όπως προκύπτει από το διοικητικό φάκελο τέτοιο κριτήριο δεν αναφέρεται ως απαραίτητο. Κρίνω ότι όλα τα ενώπιον τους γεγονότα που παρουσίασε ο αιτητής και που προέκυψαν από τη δική τους έρευνα, η παραμονή της νυν συζύγου του αιτητή μαζί του καθ' όλη τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής και προσφυγοποίησης του ή με συγγενείς του, η εξασφάλιση πιστοποιητικού ελευθερίας στις 3/12/1974, η μετάβαση τους στη Φιλλανδία αμέσως μετά την απόλυση του από το στρατό και η τέλεση του γάμου τους εκεί, δεν καθιστούν την επίδικη απόφαση εύλογα επιτρεπτή ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη και το γεγονός ότι η αλλοδαπή σύζυγος του αιτητή δεν είναι μέλος της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Ασχέτως τούτου η τέλεση εκκλησιαστικού αρραβώνα ή η δημοσίευση στον ημερήσιο τύπο δεν αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την ύπαρξη μνηστίας ή την τέλεση γάμου.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι καθ' ων η αίτηση άσκησαν τη διακριτική τους εξουσία πλημμελώς, και επομένως η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
Οι καθ' ων η αίτηση να πληρώσουν τα έξοδα του αιτητή
τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα.