|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 3484
4 Νοεμβρίου, 1991
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 321/90).
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Αδύνατη η προσβολή της ίδιας διοικητικής πράξης με δυο προσφυγές των οποίων το αντικείμενο είναι το ίδιο.
Ο αιτητής αφού προσέβαλε με έφεση την πρωτόδικη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση 23/87, που είχε καταχωρήσει ο ίδιος, με την οποία ο πρωτόδικος Δικαστής είχε αποφασίσει ότι η προσφυγή του ήταν εκπρόθεσμη, στη συνέχεια προσέβαλε με την προσφυγή του αυτή την απόφαση της Διοίκησης να μην αναθεωρήσει την αρχική της απόφαση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Δεν μπορεί να προσβάλλεται με περισσότερες της μίας προσφυγές η ίδια διοικητική απόφαση. Το γεγονός πως με την υπό συζήτηση προσφυγή φαινομενικά προσβάλλεται η άρνηση της διοίκησης να αναθεωρήσει την αρχική αρνητική της απόφαση δεν πρέπει να συσκοτίζει την ουσία. Το αντικείμενο προς συζήτηση είναι το ίδιο. Η απόφαση δηλαδή των καθ' ων η αίτηση να μην δεχτούν το αίτημα του για την καταβολή αναδρομικής σύνταξης για την περίοδο 20/5/85 -19/10/85.
Προσφυγή απορρίπτεται με £ 100 έξοδα εναντίον του αιτητή.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία αρνήθηκαν την αναδρομική πληρωμή σύνταξης στον αιτητή.
Χρ. Κληρίδης, για τον αιτητή.
Γ. Φράγκου (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η παρούσα προσφυγή πρέπει να απορριφθεί γιατί η επίδικη πράξη που ουσιαστικά προσβάλλεται με αυτή είναι αντικείμενο εξέτασης στην Α.Ε.1049, που εκκρεμεί για συζήτηση ενώπιον της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Στις 15.12.89 δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου απέρριψε προσφυγή (23/87) του παρόντος αιτητή, με την οποία επεδίωκε ακύρωση της απόφασης των καθ' ων να μην αποδεκτούν αίτημα του για την καταβολή αναδρομικής σύνταξης για την περίοδο 20.5.85 -19.10.85. Το Δικαστήριο, μολονότι έκρινε πως η προσφυγή ήταν εκπρόθεσμη, προχώρησε και εξέφρασε τη γνώμη του πάνω στην ουσία. Κατέληξε δε στο συμπέρασμα πως, για λόγους χρηστής διοίκησης το αίτημα του προσφεύγοντος έπρεπε να γίνει αποδεκτό και συνέστησε στο Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αφού επανεξετάσει το ζήτημα, να το κρίνει ευνοϊκά.
Ο δικηγόρος του αιτούντος, με βάση τα πιο πάνω σχόλια του δικαστή, ζήτησε από τους καθ' ων να αναθεωρήσουν την απόφαση τους. Στις 8.2.90 η διοίκηση απάντησε αρνητικά στο αίτημα αυτό, αναφέροντας ως πρόσθετο λόγο στην αρχική της άρνηση, πως δεν ήταν δυνατή η αναδρομική πληρωμή σύνταξης, γιατί αυτό θα προσέκρουε στις πρόνοιες των παραγράφων 3 και 4 του Κανονισμού 4 των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Παροχαί) Κανονισμών του 1980. Είναι αυτή η απόφαση που προσβάλλεται με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως.
Όμως, όπως αναφέρω πιο πάνω, κατεχωρήθη έφεση εναντίον της πρωτόδικης απόφασης, η οποία και εκκρεμεί προς συζήτηση ενώπιον της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Με την έφεση, όπως ο ίδιος ο δικηγόρος εκθέτει στα γεγονότα της παρούσας προσφυγής, προσβάλλεται το εύρημα του πρωτόδικου δικαστηρίου πως η προσφυγή ήταν εκπρόθεσμη. Εάν βεβαίως το Ανώτατο Δικαστήριο κρίνει ορθή την εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή, τότε ασφαλώς θα προχωρήσει να αποφασίσει και την ουσία, που είναι και το αντικείμενο στην παρούσα προσφυγή. Κρίνω, ως εκ τούτου, πως αυτή έχει καταχωρηθεί κατά κατάχρηση του δικαιώματος που δημιουργεί το Άρθρο 146.1 του Συντάγματος.
Έχω τη γνώμη πως δεν μπορεί να προσβάλλεται με περισσότερες της μιας προσφυγής η ίδια διοικητική απόφαση. Το γεγονός πως με την υπό συζήτηση προσφυγή φαινομενικά προσβάλλεται η άρνηση της διοίκησης να αναθεωρήσει την αρχική αρνητική της απόφαση δεν πρέπει να συσκοτίζει την ουσία. Το αντικείμενο προς συζήτηση είναι το ίδιο. Η απόφαση δηλαδή των καθ' ων η αίτηση να μην δεχθούν το αίτημα του για την καταβολή αναδρομικής σύνταξης για την περίοδο 20.5.85 -19.10.85.
Η προσφυγή επομένως απορρίπτεται και ο αιτητής θα πληρώσει £100 έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται, με £100.- έξοδα εναντίον τον αιτητή.