|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 3424
25 Οκτωβρίου, 1991
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 21,28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
LIMASSOL BRICK & TILE FACTORY LTD.,
Αιτητές,
v.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΥΔΑΤΟΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 310/90).
Διοικητική πράξη — Εκτελεστή — Χαρακτηριστικά — Παραγωγή εννόμου αποτελέσματος που συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση μιας νομικής κατάστασης — Βεβαιωτική απόφαση — Αποστολή κοστολογίου από το Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λεμεσού προς τους αιτητές δεν αποτελεί εκτελεστή πράξη αλλά επιβεβαιωτική προηγούμενων διοικητικών αποφάσεων — Δεν μπορεί να προσβληθεί με προσφυγή βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος.
Οι αιτητές, που είχαν υπογράψει σύμβαση με τους καθ' ων η αίτηση για προμήθεια υδρευτικού συστήματος για 70 οικόπεδά τους και που είχαν καταβάλει υπό διαμαρτυρία το ποσό των £32,000 ως πρώτη πληρωμή για το δικαίωμα παροχής νερού, καταχώρησαν την παρούσα προσφυγή κατά του περιεχομένου επιστολής των καθ' ων η αίτηση με την οποία απέστελναν στους αιτητές Κοστολόγιο και Χρεωστική Σημείωσή τους για εργασίες που είχαν γίνει για λογαριασμό των αιτητών.
Οι καθ' ων η αίτηση πρόβαλαν προδικαστική ένσταση ότι η επίδικη πράξη δεν ήταν εκτελεστή διοικητική απόφαση και επομένως δεν μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Το κύριο στοιχείο της έννοιας της διοικητικής πράξης είναι η παραγωγή έννομου αποτελέσματος που συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση μιας νομικής κατάστασης δηλαδή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρα στους διοικουμένους.
(2) Η πράξη που προσβάλλουν οι αιτητές δεν είναι καθόλου εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά μια πράξη επιβεβαιωτική προηγούμενων διοικητικών αποφάσεων. Η επιστολή αυτή αναφέρει απλώς μια επιβεβαίωση πληροφοριακού χαρακτήρα που επιβεβαιώνει προηγούμενες αποφάσεις και προσφέρει δικαιολογητικό των εξόδων και των διαφόρων χρεώσεων.
Προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας Αρ. 950/54 και 1866/67.
Προδικαστική ένσταση.
Προδικαστική ένσταση από τους καθ' ων η αίτηση ότι η επίδικη πράξη δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη.
Γ. Τριανταφυλλίδης, για τους αιτητές.
Α. Τιμόθη για Χρ. Δημητριάδη, για τον καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Στην παρούσα προσφυγή εγείρεται προδικαστική ένσταση και καλείται το Δικαστήριο να αποφασίσει κατά πόσο η επίδικη πράξη αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ή όχι. Στη δεύτερη περίπτωση φυσικά δεν θα εξεταστεί η νομιμότητά της.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι τα πιο κάτω:
Οι αιτητές, που είναι ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας στο Ζακάκι στη Λεμεσό, αποφάσισαν να προβούν στο διαχωρισμό οικοπέδων με αίτησή τους προς την αρμόδια αρχή. Υπέβαλαν δε σχετική αίτηση στους καθ' ων η αίτηση με την οποία ζητούσαν την παροχή νερού. Οι καθ' ων η αίτηση αποφάσισαν στις 3/3/88 να εγκρίνουν την αίτηση με την πληρωμή του ποσού των £79,500.-.
Αργότερα, στις 31/3/88, οι Διευθυντές του έργου με επιστολή τους πληροφορούσαν τους καθ'ων η αίτηση πως οι αιτητές είχαν αποφασίσει να προχωρήσουν σε φάσεις στο διαχωρισμό των οικοπέδων, με πρώτη φάση το διαχωρισμό 70 οικοπέδων και ζητούσαν να πληροφορηθούν τα πληρωτέα τέλη.
Οι καθ' ων η αίτηση με επιστολή τους ημερομηνίας 19/11/88 αναφέρουν τα εξής:
"Θέμα: Διαχωρισμός Οικοπέδων Κεραμείου Λεμεσού Αρ. Φακ. 554/79 στο Ζακάκι.
Αναφερόμαστε στην επιστολή σας αρ. 93/1/3565 και ημερομηνίας 31 Οκτωβρίου 1988 για τον πιο πάνω διαχωρισμό και σας πληροφορούμε ότι το ποσό για την πρώτη φάση ανέρχεται στις £74,000 (Εβδομήντα Τέσσερεις Χιλιάδες Λίρες). Δηλαδή £32,000 ως προκαταβολή για εκτέλεση της εργασίας της Α' φάσης και £42,000 ως δικαιώματα παροχής νερού για τα 70 οικόπεδα."
Οι αιτητές διεμαρτυρήθησαν για το ύψος του ποσού με επιστολή τους ημερομηνίας 24/11/88 και η διαμαρτυρία τους απορρίφθηκε από τους καθ' ων η αίτηση με απόφαση, που γνωστοποιήθηκε στους αιτητές, ημερομηνίας 12/12/88.
Στις 17/2/89 οι αιτητές υπέγραψαν σύμβαση με τους καθ' ων η αίτηση για την προμήθεια υδρευτικού συστήματος για τα 70 οικόπεδα τους και κατέθεταν το ποσό των £32,000.- σαν πρώτη πληρωμή για το δικαίωμα παροχής νερού. Την ίδια ημερομηνία οι αιτητές απέστειλαν επιστολή στους καθ' ων η αίτηση με την οποία ανάφεραν πως η πληρωμή των £32,000 εγένετο υπό διαμαρτυρία.
Στις 17/2/90 οι καθ' ων η αίτηση απέστειλαν την εξής επιστολή στους αιτητές:
"Εσωκλείουμε Κοστολόγιο και Χρεωστική Σημείωσή μας, αριθμός 32/89 για εργασία που έγινε για λογαριασμό σας.
Το ποσό των £819.24 παραμένει σε πίστη σας.
Επιταγή προς εξόφληση μπορεί να ληφθεί από τον Ταμία μας, όταν μας ειδοποιήσετε γραπτώς ότι οι εργασίες οδοποιίας έχουν αποπερατωθεί πλήρως (περιλαμβανομένων πεζοδρομίων, ασφαλτόστρωση κλπ.) και αφού διαπιστωθεί από την Υπηρεσία μας ότι δεν έχουν γίνει από τον εργολάβο οδοποιίας (ή άλλους) οποιεσδήποτε ζημιές στο υδρευτικό δίκτυο."
Στην επιστολή αυτή ήταν επισυνημμένα το Κοστολόγιο και η Χρεωστική Σημείωση, σύμφωνα με την οποία είχαν χρεωθεί οι αιτητές με ποσό £73,180.76, έναντι του ποσού που είχε κατατεθεί από τους ίδιους για το σκοπό αυτό των £74,000 και που παρέμενε εις πίστη των το ποσό των £819.24. Το Κοστολόγιο αυτό αναφέρεται λεπτομερώς στις χρεώσεις που έγιναν από τους καθ' ων η αίτηση αναφορικά με τα ημερομίσθια, τα μηχανήματα, τα υλικά, ασφαλτόστρωση δρόμων και διάφορα ως και γενικά έξοδα επιβαρύνσεων, τέλη συνδέσεων και δικαιώματα παροχής νερού σε 70 οικόπεδα. Αναφέρεται δε το μήκος της διασωλήνωσης, οι δικλείδες και στόμια πυρόσβεσης.
Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών πως η επιστολή ημερομηνίας 17/2/90, που έχω αναφέρει πιο πάνω, αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη της οποίας και ζητούν την ακύρωση.
Έχω μελετήσει με κάθε δυνατή λεπτομέρεια την εισήγηση των δικηγόρων των δύο πλευρών και τις αγορεύσεις που έχουν θέσει ενώπιον μου. Είναι κατά τη γνώμη μου απλή η απάντηση:
Η πράξη ημερομηνίας 17/2/90 που προσβάλλουν οι αιτητές, δεν είναι καθόλου εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά μιά πράξη επιβεβαιωτική προηγούμενων διοικητικών αποφάσεων. Τι αναφέρει η επιστολή αυτή, είναι απλώς μιά επιβεβαίωση πληροφοριακού χαρακτήρα που επιβεβαιώνει προηγούμενες αποφάσεις και προσφέρει δικαιολογητικό των εξόδων και των διαφόρων χρεώσεων.
Είναι απλώς ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών ή μια κατάσταση λογαριασμού που αναφέρεται σε χρεώσεις και έξοδα που έγιναν με βάση προηγούμενες διοικητικές πράξεις. Αυτή ταύτη η πράξη της 17/2/90, δεν αποτελεί διοικητική πράξη. Τούτο κατά τη γνώμη μου είναι καθαρό, όπως αναφέρεται στα Πορίσματα του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, στη σελ. 237 και όπου ορίζονται σαν "εκτελεστές πράξεις εκείναι δι' ων δηλούται βούλησις διοικητικού οργάνου, αποσκοπούσα εις την παραγωγήν εννόμου αποτελέσματος έναντι των διοικουμένων και συνεπαγόμενη την άμεσον εκτέλεσιν αυτής διά της διοικητικής οδού."
Επίσης, το κύριο στοιχείο της έννοιας της διοικητικής πράξης είναι η παραγωγή έννομου αποτελέσματος που συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση μιάς νομικής κατάστασης, δηλαδή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρα στους διοικούμενους. (Βλέπε για το θέμα αυτό τις αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας στις υποθέσεις 950/54 και 1866/67).
Δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα, παρά να πω πως η υπόθεση απορρίπτεται.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.