|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 1574
7 Μαΐου, 1991
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Δ.Κ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΛΤΔ.,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 16/86).
Ο Περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμος τον 1978 (Ν. 18/78 όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 33/78) — Άρθρο 4 (2) — Η αξίωση για προτιμησιακό συντελεστή πρέπει να γίνει μαζί με τη διασάφηση και να υποβληθεί κατά το χρόνο του τελωνισμού — Το λεκτικό της επιφύλαξης της πιο πάνω διάταξης είναι ενισχυτικό της ερμηνείας αυτής.
Με την προσφυγή τους αυτή οι αιτητές επεδίωξαν την ακύρωση της απόφαση του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων με την οποία απορρίφθηκε αίτημα τους να τους επιστραφεί η διαφορά της προσφυγικής επιβάρυνσης μεταξύ του Γενικού Συντελεστή και εκείνου της Κοινής Αγοράς, η οποία καταβλήθηκε αναφορικά με εμπόρευμα σιδήρου που εισήγαγαν από την Ελλάδα
Το γεγονός ότι στη διασάφηση που κατατέθηκε κατά τον τελωνισμό των εμπορευμάτων δεν υπήρχε οποιαδήποτε αξίωση εκ μέρους των αιτητών για καταβολή προτιμησιακού δασμού όπως προβλέπεται από το νόμο, αποδόθηκε από τους αιτητές σε λάθος και η εμμονή των καθ' ων η αίτηση στο γεγονός αυτό χαρακτηρίστηκε εμμονή σε τυπικότητες αφού μάλιστα εξ αρχής ήταν εμφανής η προέλευση των εμπορευμάτων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Το κρίσιμο επί του προκειμένου άρθρο 4(2) του Περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως του 1978 (Ν. 18/78 όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 33/78), ως εκ της διατυπώσεώς του, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ότι η αξίωση για προτιμησιακό συντελεστή πρέπει να γίνει μαζί με τη διασάφηση και να υποβληθεί κατά το χρόνο του τελωνισμού. Αυτό ενισχύεται και από την επιφύλαξη στο ίδιο άρθρο με το προβλεπόμενο εξάμηνο για μεταγενέστερη τεκμηρίωσή της ούτως ή άλλως κατά τον τελωνισμό προβληθείσας αξίωσης.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων με την οποία απέρριψε αίτηση των αιτητών να τους επιστραφεί η διαφορά της προσφυγικής επιβάρυνσης μεταξύ του γενικού συντελεστή και εκείνου της Κοινής Αγοράς.
Α. Τριανταφυλλίδης, για τους αιτητές.
Στ. Θεοδούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Δημητριάδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ: Με την προσφυγή αυτή οι αιτητές, οι οποίοι είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, προσβάλλουν την απόφαση του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων με ημερ. 1 Νοεμβρίου, 1985, με την οποία απόρριψε αίτησή τους να τους επιστραφεί η διαφορά της προσφυγικής επιβάρυνσης μεταξύ του Γενικού Συντελεστή και εκείνου της Κοινής Αγοράς, που καταβλήθηκε αναφορικά με εμπόρευμα σιδήρου που εισήγαγαν από την Ελλάδα.
Οι αιτητές είχαν καταθέσει στις 13 Φεβρουαρίου, 1985, στο Τελωνείο Λάρνακας διασάφηση εισαγωγής για τον τελωνισμό 519 δεσμών σιδήρου, η δασμολογητέα αξία του οποίου ήταν £120,827.80.
Επειδή οι αιτητές δεν είχαν στη διάθεσή τους τα κανονικά τιμολόγια των προμηθευτών τους ζήτησαν, με καταχώρηση γραπτής αίτησης στη διασάφηση, να τους επιτραπεί η παραλαβή των εμπορευμάτων με την κατάθεση χρηματικής παρακαταθήκης (Deposit), δυνάμει των διατάξεων της σχετικής νομοθεσίας.
Οι ράβδοι σιδήρου είχαν ταξινομηθεί στη δασμολογική κλάση 73.10, με βάση την οποία η εισαγωγή τους ήταν ατελής. Το εμπόρευμα αυτό επιβαρυνόταν μόνο με προσφυγικό τέλος, οι δε αιτητές είχαν καταχωρήσει πάνω στη διασάφηση γενικό συντελεστή προσφυγικής επιβάρυνσης, που υπολογίστηκε στο ποσό των £7,249.67, χωρίς να κάμουν στο στάδιο αυτό οποιαδήποτε μνεία ή αξίωση για καταβολή δασμού προτίμησης για εμπόρευμα που προερχόταν από χώρα της ΕΟΚ.
Η πιο πάνω αίτησή τους έγινε δεκτή και οι αιτητές κατάθεσαν το ποσό των £8,000 ως χρηματική παρακαταθήκη, οπότε το εμπόρευμα τους παραδόθηκε απευθείας από το πλοίο.
Στις 9 Απριλίου, 1985, οι αιτητές παρουσίασαν στις Τελωνειακές Αρχές της Λάρνακας το κανονικό τιμολόγιο του εμπορεύματος, στο οποίο φαινόταν ότι η δασμολογητέα αξία του εισαχθέντος σιδήρου ήταν η ίδια με εκείνη που οι αιτητές είχαν δηλώσει. Παρουσίασαν επίσης και πιστοποιητικό κινήσεως EUR.1 με αριθμό 263328 για το εμπόρευμα, βάσει των οποίων στοιχείων ζήτησαν το διακανονισμό της χρηματικής παρακαταθήκης που είχαν καταθέσει και επιστροφή της διαφοράς της προσφυγικής επιβάρυνσης που ανερχόταν στο ποσό των £2,537.38, επειδή το εμπόρευμα προερχόταν από χώρα της ΕΟΚ.
Οι Τελωνειακές αρχές, με επιστολή τους ημερ. 1 Νοεμβρίου, 1985, απόρριψαν την απαίτηση των αιτητών με αιτιολογικό ότι στη διασάφηση που κατατέθηκε κατά τον τελωνισμό των εμπορευμάτων δεν υπήρχε οποιαδήποτε αξίωση για καταβολή προτιμησιακού δασμού, όπως προνοείται από τη σχετική νομοθεσία.
Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι είναι άδικο εκ μέρους των καθ'ων η αίτηση να απορρίπτουν το καθ' όλα νόμίμο αίτημα των αιτητών βασιζόμενοι μόνο σε "τυπικότητες", το γεγονός δηλαδή ότι οι αιτητές εκ λάθους παράλειψαν να αναφέρουν στο σχετικό έντυπο που υπόβαλαν ότι ζητούσαν επιστροφή της πιο πάνω επιβάρυνσης.
Είναι επίσης το επιχείρημα των αιτητών ότι το γεγονός ότι στο σχετικό έντυπο είχε γίνει αναφορά ότι τα εμπορεύματα ήταν Ελληνικής προέλευσης, καθιστούσε φανερή την πρόθεσή τους να ζητήσουν επιστροφή της σχετικής επιβάρυνσης.
Σχετικό στην υπόθεση αυτή είναι το άρθρο 4(2) του Περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου 1978 (Νόμος 18/78 όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 33/78) που προνοεί τα ακόλουθα:
"(2) Ουδεμία αξίωσις καταβολής τελωνειακού δασμού κατά τον δασμόν προτιμήσεως γίνεται δεκτή εκτός εάν αύτη δηλωθή υπό του εισαγωγέως ή κυρίου των εμπορευμάτων επί της διασαφήσεως κατά τον τελωνισμόν αυτών:
Νοείται ότι οσάκις τοιαύτη αξίωσις δεν τεκμηριούται κατά τον χρόνον της καταθέσεως της διασαφήσεως διά του νενομισμένου πιστοποιητικού προελεύσεως, δασμός καταβάλλεται κατά τους συντελεστάς Γενικού Δασμού ως προνοείται εν άρθρω 5, αναπροσαρμόζεται δε αναλόγως τη προσκομίσει του πιστοποιητικού προελεύσεως εντός περιόδου μη υπερβαινούσης τους έξ μήνας από της καταθέσεως της διασαφήσεως."
Κατά την άποψή μου, και όπως ορθά ισχυρίστηκε ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση, η διατύπωση του πιο πάνω άρθρου δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ότι η αξίωση για προτιμησιακό συντελεστή πρέπει να γίνει μαζί με τη διασάφηση και να υποβληθεί κατά το χρόνο του τελωνισμού. Η άποψή μου αυτή ενισχύεται και από το λεχτικό της επιφύλαξης του άρθρου αυτού που προνοεί ότι αν η αξίωση είχε υποβληθεί κατά την κατάθεση της διασάφησης, η τεκμηρίωσή της μπορεί να γίνει σε μεταγενέστερο στάδιο νοουμένου ότι τέτοια τεκμηρίωση θα γίνει μέσα σε περίοδο που δεν υπερβαίνει του έξι μήνες.
Για τους πιο πάνω λόγους, κατάληξα στο συμπέρασμα ότι η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή, οι δε καθ' ων η αίτηση ενήργησαν ορθά και νόμιμα, μέσα στα πλαίσια της διακριτικής εξουσίας που τους παρέχει ο νόμος.
Η προσφυγή, επομένως, απορρίπτεται αλλά, ενόψει των περιστάσεών της, δεν κάμνω διαταγή για έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.