|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 1372
19 Απριλίου, 1991
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΕΤΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΩΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 98/84).
Τελωνειακοί Δασμοί και Φόροι Καταναλώσεως — Εισαγωγή αυτοκινήτου από επαναπατρισθέντες — K.Δ.Π. 188/82 —Προϋποθέσεις — Εισαγωγή σε εύλογο χρονικό διάστημα από την άφιξή τους, κατά την κρίση του Διευθυντή — Καθορισμός του εύλογου διαστήματος σε δώδεκα μήνες από την άφιξη.
Με την προσφυγή αυτή ο αιτητής προσέβαλε απόφαση του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως, με την οποία απορρίφθηκε αίτημά του για ατελή εισαγωγή αυτοκινήτου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή του αιτητή, αποφάσισε ότι:
(1) Από τα στοιχεία ενώπιόν του υπήρξε επαρκής έρευνα όλων των γεγονότων από τον καθ' ου η αίτηση και το γεγονός ότι το όχημα χρησιμοποιείτο από τον γιό του αιτητή στο εξωτερικό δεν αποτελεί στοιχείο που μπορεί να επηρεάσει κατά οποιοδήποτε τρόπο την υπόθεση.
(3) Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως από το λεκτικό του διατάγματος το "εύλογο χρονικό διάστημα" αρχίζει να υπολογίζεται από την άφιξη του επαναπατρισθέντος και όχι από την ημερομηνία δημοσίευσης του διατάγματος.
Ενόψει των πιο πάνω κρίθηκε ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε ορθά και νόμιμα μέσα στα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας του καθ' ου η αίτηση που του δίνει ο νόμος.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων με την οποία απέρριψε αίτημα του αιτητή για ατελή εισαγωγή αυτοκινήτου.
Κ. Ταλαρίδης, για τον αιτητή.
Α. Ευαγγέλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τον καθ'ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Δημητριάδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ: Με την προσφυγή του αυτή ο αι-τητής προσβάλλει την απόφαση του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως, ημερομηνίας 7 Δεκεμβρίου, 1983, με την οποία απόρριψε αίτημά του για ατελή εισαγωγή αυτοκινήτου.
Ο αιτητής, ο οποίος ήταν μόνιμος κάτοικος εξωτερικού για περίοδο πάνω από 10 χρόνια, επέστρεψε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κύπρο στις 29 Απριλίου, 1981, και με αίτηση του στους καθ'ων η αίτηση στις 10 Ιανουαρίου, 1983, ζήτησε απαλλαγή από τον εισαγωγικό δασμό και άλλους φόρους για το αυτοκίνητό του, για το λόγο ότι υπήρξε μόνιμος κάτοικος εξωτερικού και γιατί επέστρεψε στην Κύπρο με την πρόθεση να εγκατασταθεί μόνιμα εδώ.
Την αίτησή του για απαλλαγή της πληρωμής των σχετικών φόρων βάσισε στις πρόνοιες της ΚΔΠ 188/82 που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 11 Ιουνίου, 1982, και που προνοεί ότι μηχανοκίνητα οχήματα των κλάσεων 87.02.11 και 87.02.19 που εισάγονται από Κυπρίους οι οποίοι, μετά από μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτερικό για συνεχή περίοδο τουλάχιστον 10 χρόνων, επανέρχονται στη Δημοκρατία για μόνιμη εγκατάσταση, απαλλάσσονται από τους εισαγωγικούς δασμούς και άλλους φόρους, νοουμένου ότι η εισαγωγή γίνεται μέσα σε "εύλογο χρονικό διάστημα" από την άφιξή τους κατά την κρίση του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως.
Με εγκύκλιο του ο καθ' ου η αίτηση καθόρισε ότι "εύλογο χρονικό διάστημα" είναι δώδεκα μήνες από την άφιξη του ενδιαφερομένου.
Με επιστολή του στον αιτητή, με ημερομηνία 7 Δεκεμρίου, 1983, ο καθ' ου η αίτηση απόρριψε την αίτηση του αιτητή για τους λόγους που αναφέρονται στο πιο κάτω απόσπασμα της επιστολής του:
"Όπως προκύπτει από τη μελέτη των στοιχείων που περιέχονται στον φάκελλό σας, έχετε επανέλθει στην Κύπρο με σκοπό να εγκατασταθείτε μόνιμα στις 29.4.1981. Έκτοτε παραμείνατε συνεχώς στην Κύπρο, εκτός από το διάστημα μεταξύ της 31.5.1982 - 28.8.1982 κατά το οποίο είχετε επιστρέψει στο Λονδίνο. Στις 3.1.1983 είχατε εισάξει από το εξωτερικό αδασμολόγητο όχημα και στις 30 Ιανουαρίου 1983, 19 περίπου μήνες μετά την πρώτη άφιξή σας, υποβάλατε αίτηση για παραχώρηση απαλλαγής από τους πληρωτέους σ' αυτό εισαγωγικούς δασμούς και φόρους. Το διάστημα αυτό που εμεσολάβησε από της ημερομηνίας της επανεγκαταστάσεως σας και της εισαγωγής του οχήματος δεν θεωρείται, κάτω από τις περιστάσεις, εύλογο όπως προϋποθέτουν οι πρόνοιες της ΚΔΠ 188/82 και κατά συνέπεια το αίτημά σας για παραχώρηση ατέλειας, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό."
Εναντίον της απόφασης του καθ' ου η αίτηση, ο αιτητής καταχώρησε την προσφυγή αυτή, με την οποία ζητά:
"1. Όπως το Δικαστήριον κηρύξει την απόφασιν του Διευθυντού Τμήματος Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως η οποία περιέχεται εις το Τεκμήριον '1' το οποίον επισυνάπτεται εις την Προσφυγήν, ημερ. 7.12.1983 και το οποίον ελήφθει υπό του Αιτητού την 12.12.1983, ως άκυρον και εστερημένην οιουδήποτε αποτελέσματος.
2. Όπως κηρύξει την επιβολή και είσπραξιν υπό του Διευθυντού Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως, δια το αυτοκίνητον του Αιτητού, φόρου εισαγωγής £767.330 ως άκυρον και εστερημένην οιουδήποτε αποτελέσματος.
3. Έξοδα της Προσφυγής."
Είναι ο ισχυρισμός του αιτητή ότι ο καθ' ου η αίτηση, κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης, παράλειψε να λάβει υπόψη του τις ειδικές συνθήκες που αφορούσαν την περίπτωσή του, δηλαδή ότι παρόλο που πάντοτε είχε την πρόθεση να εισάξει στην Κύπρο το αυτοκίνητό του αυτό, το οποίο είχε αγοράσει στην Αγγλία το 1975, καθυστέρησε να το εισάξει μέχρι τον Ιανουάριο του 1983 γιατί μέχρι τότε το είχε ανάγκη ο γιος του στην Αγγλία. Είναι, συνεπώς, η θέση του αιτητή ότι ο καθ' ου η αίτηση παράλειψε να κάμει τη δέουσα έρευνα και άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια λανθασμένα.
Είναι ο ισχυρισμός του αιτητή επίσης ότι εφόσον η πρόθεσή του να εισάξει το αυτοκίνητό του υπήρχε κατά το χρόνο της μόνιμης επανεγκατάστασης του στην Κύπρο, δηλαδή στις 29 Απριλίου, 1981, θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη από τον καθ' ου η αίτηση το γεγονός ότι κατά το χρόνο αυτό, σύμφωνα με το τότε ισχύον νομικό καθεστώς, δεν υπήρχαν χρονικοί περιορισμοί για ατελή εισαγωγή. Επίσης θα έπρεπε να είχε ληφθεί υπόψη από τον καθ'ου η αίτηση ότι η εισαγωγή του αυτοκινήτου του αιτητή είχε γίνει μόνον έξι μήνες από την ημερομηνία εφαρμογής του διατάγματος δυνάμει του οποίου επιβλήθηκε για πρώτη φορά το κριτήριο του "εύλογου χρονικού διαστήματος", χρονικό διάστημα που θα έπρεπε να θεωρηθεί ως εύλογο. Εν πάση περιπτώσει, το χρονικό διάστημα που έπρεπε να ληφθεί υπόψη είναι το διάστημα που μεσολάβησε μετά την έκδοση του διατάγματος μέχρι την ημερομηνία εισαγωγής του αυτοκινήτου, είναι δε η εισήγηση του αιτητή ότι το χρονικό διάστημα μεταξύ της ημερομηνίας επαναπατρισμού του και της δημοσίευσης του διατάγματος δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη ή να υπολογιστεί γιατί πρόκειται περί χρονικά άσχετης περιόδου.
Από τα ενώπιον μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι ο καθ' ου η αίτηση, κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης, παρέλειψε να λάβει υπόψη του όλα τα σχετικά γεγονότα. Το γεγονός ότι η καθυστέρηση εισαγωγής του αυτοκινήτου οφείλετο, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του αιτητή, στο ότι το αυτοκίνητο εχρησιμοποιείτο από τον γιο του στην Αγγλία, δεν αποτελεί στοιχείο που μπορεί να επηρεάσει καθ' οιονδήποτε τρόπο την επίδικη απόφαση.
Το σχετικό διάταγμα ΚΔΠ 188/82 προνοεί ως ακολούθως:
"Μηχανοκίνητα οχήματα των κλάσεων 87.02.11 και 87.02.19 εισαγόμενα υπό Κυπρίων οι οποίοι κατόπιν μονίμου εγκαταστάσεως εις το εξωτερικόν διά συνεχή περίοδο τουλάχιστον 10 ετών επανέρχονται και εγκαθίστανται μονίμως εν τη Δημοκρατία νοουμένου ότι η εισαγωγή γίνεται εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος από της αφίξεως των κατά την κρίσιν του Διευθυντού: Νοείται περαιτέρω ότι ο Υπουργός Οικονομικών κέκτηται εξουσίαν όπως παραχωρή ατέλειαν εις Κυπρίους επαναπατρισθέντος προ της 1.1.1982 οι οποίοι δεν πληρούν τους ανωτέρω όρους."
Όπως φαίνεται από το λεκτικό της πιο πάνω Κανονιστικής Διοικητικής Πράξης, απαραίτητη προϋπόθεση είναι ότι"..νοουμένου ότι η εισαγωγή γίνεται εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος από της αφίξεως ...." του επαναπατρισθέντος. Συνεπώς, η ημερομηνία αφίξεως είναι η κρίσιμη ημερομηνία και όχι η ημερομηνία κατά την οποία μπορούσε ο αιτητής να εισάξει το αυτοκίνητό του όταν πλέον δε θα το είχε ανάγκη ο γιος του.
Αναφορικά δε με το δεύτερο ισχυρισμό του αιτητή, το λεκτικό του πιο πάνω διατάγματος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι ο χρόνος του "εύλογου χρονικού διαστήματος" αρχίζει να υπολογίζεται από την ημερομηνία αφίξεως του επαναπατρισθέντος και όχι βέβαια από την ημερομηνία δημοσιεύσεως του διατάγματος.
Ενόψει των πιο πάνω απορρίπτω τους ισχυρισμούς του αιτητή σαν ανεδαφικούς, θεωρώ δε ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε ορθά και νόμιμα, μέσα στα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας του καθ' ου η αίτηση που του δίνει ο νόμος. IV αυτό η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.